Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Onze zoon verdient al een mooi salaris
Onze zoon is 22 jaar, werkt in de bouw en verdient een aardig salaris. Met zo’n €1850 netto per maand is hij zeker niet slecht af. Toch woont hij nog bij ons thuis, simpelweg omdat de huizenmarkt voor jonge starters rampzalig is. We vinden dat prima – liever dat hij een stabiele basis heeft dan dat hij haastig een veel te dure huurwoning neemt én niet meer kan sparen voor een eigen koophuis. Maar we verwachten wél dat hij bijdraagt aan de kosten van het huishouden. €300 per maand leek ons een schappelijk bedrag. Hij denkt daar anders over.
“Waarom zou ik betalen? Ik wil sparen”
Toen we hem voorstelden om kostgeld te betalen, keek hij ons verbaasd aan. “Waarom zou ik jullie geld geven? Jullie hoeven toch geen huur voor mij te betalen? Ik wil nu leven van dit geld en sparen voor mijn eigen woning.” Zijn reactie schoot bij ons in het verkeerde keelgat. Natuurlijk begrijpen we dat hij wil sparen, maar wij draaien nog steeds op voor zijn verblijf hier. We betalen gas, water, elektriciteit, internet en de boodschappen. En laten we eerlijk zijn, hij leeft hier niet als een zuinige student op een kamertje. Hij doucht lang, gebruikt de wasmachine, ook voor zijn werkkleding en eet zo’n vijf keer per week mee met een warme maaltijd. Zijn auto staat op onze oprit en hij maakt gebruik van al onze faciliteiten zonder daar financieel aan bij te dragen. Het voelt niet eerlijk.
Is kostgeld vragen echt onredelijk?
We hebben het besproken met vrienden en familie, en de meningen lopen uiteen. Sommige mensen vinden het logisch dat hij alles spaart en zo snel mogelijk een eigen woning koopt. Maar anderen zeggen: “Als je werkt en een prima salaris hebt, dan draag je gewoon bij aan de kosten van het huishouden.” We vragen hem geen torenhoge huurprijzen. €300 is minder dan hij ooit aan huur of hypotheek zou betalen. Het is een bijdrage aan de maandelijkse lasten die wij door zijn aanwezigheid hebben. Het gaat ons niet eens om het geld op zich, maar om het principe: je woont hier, dus je draagt bij.
Hij moet leren verantwoordelijkheid te dragen
We proberen hem duidelijk te maken dat volwassen zijn niet alleen betekent dat je een baan hebt en je eigen keuzes maakt, maar ook dat je verantwoordelijkheid neemt. Hij verdient goed en heeft lage vaste lasten omdat hij bij ons woont. Dat geeft hem juist de kans om op een verantwoorde manier om te gaan met geld. Daarnaast leert hij zo dat wonen nu eenmaal geld kost. Het leven buiten ons huis is niet gratis, en door een kleine bijdrage te leveren leert hij alvast hoe het voelt om elke maand ergens voor te betalen. We willen hem niet uitmelken, we willen hem voorbereiden op de toekomst.
“Het is mijn geld, ik bepaal wat ik ermee doe”
Ondanks onze argumenten blijft hij koppig. “Het is mijn geld, ik werk er hard voor en ik bepaal wat ik ermee doe.” Dat laatste is natuurlijk waar, maar het voelt wrang. Alsof wij als ouders gewoon maar alles moeten blijven betalen, terwijl hij intussen zijn volledige salaris kan sparen. We hebben zelfs voorgesteld om de helft van het bedrag dat hij aan ons betaalt opzij te zetten en hem terug te geven zodra hij een huis koopt. Maar ook dat vond hij onnodig. “Ik kan het zelf wel sparen,” zei hij.
Hoe nu verder?
We zitten in een lastige situatie. We willen hem helpen, maar we willen ook dat hij snapt dat hij niet eindeloos kan profiteren van een situatie waarin wij opdraaien voor de kosten. Moeten we strenger zijn? Het risico nemen dat hij zich tegen ons keert en met tegenzin betaalt? Of moeten we het laten gaan en hopen dat hij ooit zelf inziet dat bijdragen niet meer dan normaal is?
We gunnen hem zijn spaargeld en zijn toekomst, maar wij hebben ook ons eigen leven. En eerlijk? Het voelt niet helemaal goed dat hij iedere maand bijna €2000 op zijn rekening krijgt, terwijl wij nog steeds de koelkast vullen en de energierekening betalen. Wat vinden jullie? Is kostgeld vragen normaal of moeten we hem gewoon laten sparen?
RIANNE
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Waarom zou hij kostgeld moeten betalen? hij heeft toch een baan geen uitkering hij spaart en zo makkelijk is het niet meer voor jongere om aan een huis te komen. Geef hem groot gelijk.
Waarom? Omdat hij ruim volwassen is, uitgestudeerd en inderdaad een baan heeft en geen eigen huis.
goede morgen
onze zoon is 19 jaar woont thuis en verdiend goed wijnhebben besloten geen kostgeld te laten betalen maar welnwat hij gegelmatig wat doet in huis. op zijn vrije dagen en wij werken mag/ moet hij eten koken en evt boodschappen doen als dat nodig is. wel houden we in de gaten dat hij het geld niet over de balk gooit ( hij weet dit) ag en toe een gesprek hierover en zo ja sorry maar dit kost ons ookgeld niet langer douchen dann10 min en als alles uit de hand loopt eerst bespreken ( samen zitten en wat er bij nons binnen en uitgaven nen bij jou) dit werkt bij ons het beste. hij heeft zijn eigen kamer en eigen badkamer ( moet hij zelf schoonmaken) en ook de was doet hij zelf ( HET IS HIER GEEN HOTEL) af en toe krijgt hij van mij eennopmerking als hij weer eens dingen niet doen die hij bwst kan kan bv vaatwasser in/ uitruimen of iets anders ( want het blijft een buper) die je moet blijven begeleiden. laatst hadden wij wat extra geld nodig en dannkomt de schat o mam die schiet ik dan toch even voor ( zo is hij ook weer )
kost en inwoning betalen bind ik van een heleboel.dingen afhankelijk
* spaart hij zelf goe ld( dit zou je kan wel heel af en toe moeten kunnen controleren) als hij rookt mag je best wel wat vragen
* hoe goed kan je zelf rond komen met jullie eigen geld ( maar als jij zelf rookt ) mag je dit NIET ) op je zoon innen ( dat is je eigen probleem)
* enndit alles maakt niet uit of je een eigenhuis hebt of een huur huis.
VOORAL BELANGRIJK DINGEN BESPREKEN
* wat kost het als je op jezelf gaat wonen
* hoeveel wil je gaan sparen
* grote uitgaven evt overleggen bv auto
* hoeveel wil je gaan sparen per maand
* aparte rekening daarvoor enzo
BLIJF IN GESPREK
Mogelijk zeg je hele zinnige dingen, maar met slechts 1 punt en SELECTIEF GEBRUIK VAN HOOFDLETTERS is je lap tekst aardig onleesbaar.
Das heel simpel vriend, je betaald of je krijgt de einddatum van je gratis verblijf in MIJN HUIS. Zoon of niet, ik hou niet van profiteurs. ik werken en alles voor hem betalen op zijn 22e? Pieker er niet over.
Verander even je Netflix wachtwoord en geef die niet aan hem. Als hij er naar vraagt: het is mijn geld, ik heb er hard voor gewerkt ik bepaal wat ik er mee doe.
Dan zal het kwartje wel vallen. Is hij wat hardleerser:
Zet dan even geen eten voor hem neer in de avond en als hij er naar vraagt zeg dan: het is mijn geld, ik heb er hard voor gewerkt, ik bepaal zelf wat ik er mee doe. Nee helaas, ik heb ook hard gewerkt voor het eten uit de koelkast (de vriezer, de voorraadkast) maar je weet de supermarkt te vinden he.
Aan het douchen? Helaas, water uit. Het is mijn geld, ik heb er ..etc
Top! Zou ik ook doen. hahaha
beste,
onze dochter van 24 woonde tot voor kort ook thuis, wij hadden hetzelfde, je werkt, verdiend goed, kost en inwoning €300 per maand. boodschappen zijn duur maar ook de vaste lasten. aangezien ze ook gewoon at en dronk, doucht dagelijks en dan niet 5 min.
overeen gekomen, de mededeling gegeven dat als ze op zichzelf gaat wonen ook vaste lasten heeft en dat ze ook bij ons het steentje mag bijdragen. Dat begreep ze, ze kon zelf nog ruim €1000 per maand sparen. En ze had nog geld over voor leuke dingen.
ik stuurde op de dag dat ze haar loon kreeg een tikkie en dat werd voldaan, zonder gemor, aangegeven aan haar dat als ze het kon betalen om welke reden dan ook dat we er samen naar gaan kijken, dat is tot het moment dat ze uit huis ging altijd goed gegaan.
ik zou in uw geval hetzelfde voorleggen.
want tegenwoordig gaat alleen voor niets de zon op en de rest moet betaald worden.
Wellicht hebben de ouders het zelf financieel niet breed. Ik zou ook kostgeld vragen en voor hem een spaarpotje maken. Ook zou hij moeten bijdragen aan het huishouden. Beter nu leren dan pas met een partner. Hij kan best helpen en 1 of 2x koken per week en dan de boodschappen halen en betalen. Bovendien kan hij meehelpen met tafel afruimen, vaatwasser opruimen, een wasje draaien en ophangen enz. Jouw huis is geen hotel. Het is beter ze dit al eerder te leren
Als ouder bereid je je kind voor op het ‘echte’ leven, toch? of blijven we de kindjes tot hun 40e pamperen? Zodra ze een goed salaris verdienen hoef je toch niet voor hun te blijven betalen? Toen ik met een baan nog thuis woonde betaalde ik ook gewoon mn eigen kosten. En ik deed een keer in de week boodschappen en dan ook koken. ik lees hier niet dat hij huur moet betalen maar gewoon zn eigen leefkosten. dat vind ik niet meer dan normaal. ik zie t bij mijn man, die altijd maar werd verwend en verzorgd. Wil jij dat je kind denkt dat alles hem maar aan komt waaien? Dat ie savonds maar eindeloos eten uit de kast kan trekken zonder ooit boodschappen te doen? En dat als zn geld op is door allerlei leuke uitgave je dan weer bij papa en mama kan aankloppen? dan zou ik inderdaad lekker je kind thuis houden als in een hotel.
Ik heb een tijdje bij mijn ouders moeten wonen toen ik mijn studentenhuis uit moest en kon nog niet gelijk iets kopen en sociale huur kwam ik ook niet in. Ik kon zo vol werken en sparen voor een koophuis. Ik heb met mijn ouders gezeten voor een overzicht wat zet ik apart om te sparen, wat voor leuke dingen en wat voor kostgeld. Ik vond het niet meer dan normaal dat ik kostgeld betaalde. Was een stuk minder dan mijn studiekosten + woning. Ik heb flink kunnen sparen hierdoor en ben samen met mijn ouders gaan zoeken naar iets kopen vond eng om alleen die beslissing te maken. Maar ben nu 6 jaar verder en woon hier met veel plezier! Ik ben juist dankbaar dat ik bij mijn ouders kostgeld kon betalen om hun niet verantwoordelijk te laten zijn voor mij. Maar ook dankbaar omdat ik in korte tijd veel heb kunnen sparen door de lage kosten. Dus nee.. ik vind het niet meer dan normaal dat jullie kostgeld vragen. Kom op is een volwassen man met een fulltime baan. Ik betaalde mijn studie zelf vanaf mijn 18de en woonde op mezelf dus hij moet niet muiten. is gewoon respectloos.
Ik zou mij schamen als ouder als ik geld aan zou moeten nemen van mijn kinderen. Verantwoordelijkheid zit niet in het mee betalen van de ‘lasten’. Maar hoe gaat hij/zij met geld om. Spaart hij ook daadwerkelijk netjes, hoeveel geeft hij maandelijks uit, waaraan? Hoe mooi dat een jongen van 22 hard werkt, geld verdient om te sparen voor een huis. Dan ga je hem toch op jaarbasis geen €3600,- afnemen?
Ik heb nooit kostgeld betaald, alles ‘gekregen’ en een heel groot verantwoordelijkheidsgevoel.
En als de eeuwige student, schuilt achter zijn studie om nog niet hard aan de slag te gaan op de arbeidsmarkt die hoeft dan niets te betalen op zijn 22e? Dan is het wel normaal dat hij zijn was doet, mee eet, want hij is ‘student’. Hier mag geen verschil in zitten! Zijn goede wil is er en stimuleer hem om op zichzelf te gaan, die kosten kan hij echt wel overzien zonder ooit kostgeld te hebben betaald.
Ouders moeten zelf wat meer sparen om na de leeftijd van een kind van 18 en toeslagen vervallen, de rekeningen te kunnen blijven betalen, dat ga je toch niet aan je kind voorleggen.
sorry. het heeft eigenlijk niets met geld te maken….het heeft met respect te maken..
deze man vindt het gewoon dat hij gepamperd blijft door zijn ouders. dat zegt wat over zijn karakter.
met respect naar zijn ouders kijken maakt dat hij graag iets wil doen voor hen nu hij op eigen benen staat…idd 1 of 2 keer koken, dan ook de boodschappen betalen. dat is n vorm van samen met elkaar wonen als volwassen mensen…
het respect ontbreekt en ik denk dat zijn ouders daar last van hebben
Ik zou mij schamen als ouder als ik geld aan zou moeten nemen van mijn kinderen. Verantwoordelijkheid zit niet in het mee betalen van de ‘lasten’. Maar hoe gaat hij/zij met geld om. Spaart hij ook daadwerkelijk netjes, hoeveel geeft hij maandelijks uit, waaraan? Hoe mooi dat een jongen van 22 hard werkt, geld verdient om te sparen voor een huis. Dan ga je hem toch op jaarbasis geen €3600,- afnemen?
Ik heb nooit kostgeld betaald, alles ‘gekregen’ en een heel groot verantwoordelijkheidsgevoel.
En als de eeuwige student, schuilt achter zijn studie om nog niet hard aan de slag te gaan op de arbeidsmarkt die hoeft dan niets te betalen op zijn 22e? Dan is het wel normaal dat hij zijn was doet, mee eet, want hij is ‘student’. Hier mag geen verschil in zitten! Zijn goede wil is er en stimuleer hem om op zichzelf te gaan, die kosten kan hij echt wel overzien zonder ooit kostgeld te hebben betaald.
Ouders moeten zelf wat meer sparen om na de leeftijd van een kind van 18 en toeslagen vervallen, de rekeningen te kunnen blijven betalen, dat ga je toch niet aan je kind voorleggen.
Hangt echt van het kind af hoe serieus hij is met sparen
Toch uit respect voor de ouders kan je wel wat bijdragen dat zou je met liefde willen doen
Het woord “KOSTGELD” is niet voor niks uigevonden toch!? Wat erg dit! Ik vind dat hij het uit zichzelf had moeten geven, zodra hij een eigen salaris ging verdienen..hij moet zich schamen! Je bent volwassen met 22 , en geen kind meer!
Heel normaal dat hij kostgeld betaald.
Vind ik ook. Je voedt je kind zolang hij zichzelf niet kan voeden. Dat kan hij met deze leeftijd en dat salaris prima. Meebetalen dus, en ook helpen met het huishouden. Je gaat als krachtige jonge volwassene niet teren op je ouders
kostgeld betalen is een vorm van je ouders helpen. ik heb altijd netjes kostgeld betaald toen ik een leuk salaris kreeg. niets mis mee, voor die 300 werd alles voor me gedaan.
ik mis het nog steeds
Daar ben ik het helemaal mee eens .Ik betaalde gewoon uit mezelf.Niet meer dan normaal .Het kost/ geld om te leven .Dus gewoon mee betalen .
Tegenwoordig zijn ze met 22 nog steeds niet volwassen ,wij waren vroeger met 22 volwassen en verstandiger dan de jeugd van tegenwoordig. Ik vrees voor de dienstplicht voor hun, ga ik emigreren.
ikzelf heb vanaf mijn 18e kostgeld moeten betalen, omdat ik werkte, en mijn moeder daardoor gekort werd op haar uitkering.
Hoop dat als mijn kinderen een volwassend werkend leven hebben, en ze nog thuis wonen, ik het financieel goed genoeg heb, om geen kostgeld te hoeven vragen. En toch zou ik het wel doen, 1; je kind leert dat dingen nou eenmaal geld kosten, en bij volwassen worden hoort verantwoording. wassen etc is niet gratis.
2. mocht mijn kind niet goed zijn met geld, EN ik het financieel niet nodig hebben, dan zou ik het kostgeld opsparen voor hem. dat mocht ie ooit een huis kunnen kopen of iets, dan heeft ie in ieder geval nog een mooi zakcentje achter de hand, waar ie niets van wist.
in dit geval denk ik dat uw zoon totaal niet beseft hoeveel jullie voor hem doen, en dat was en alles nou eenmaal geld kost. en dat het eten ook niet gratis is.
Ik zou zeggen; of je betaald kostgeld, of je gaat maar ergens anders wonen. Als ie dan gaat uitzoeken waar ie kan wonen, ziet ie hoeveel geld dat al kost, EN dat daar nog boodschappen en alles bij komen. Misschien beseft ie dan hoe goed ie het eigenlijk heeft, en dat ie maar boft met ouders die maar 300 euro vragen terwijl hij fulltime inkomen heeft.
Besluit ie wel de deur meteen uit te gaan, ook prima. hij heeft er de leeftijd voor. Ja ook dan zal ie gaan beseffen dat jullie heel redelijk waren.
Het is normaal om kostgeld te betalen wanneer je een volledige baan hebt. Blijf met hem in gesprek en kijk eens bij het Nibud!
de zoon zou heus wel een bijdrage
in de kosten kunnen betalen
zo leert hij ook een verantwoorde ging
te dragen.hij hoeft zijn hele salaris
niet geheel voor zichzelf te houden.
zo’n €250′- per maand zou redelijk zijn.
hij hoeft niet te blijven teren op
kosten van de ouders..de ouders zeker
kijken hoe ze alles moeten bekostigen en
het zoontje even € 1.800′- voor zichzelf hebben..nee hoor..zo gauw kinderen
volwassen zijn en een goed maand salaris
mag de financiële zorg voor de ouders gaan afbouwen.. daar is niets mis mee.
Nou, 300,- is nog te weinig, een kind kan gewoon bijdragen aan het huishouden, zo’n volwassen vent eet je vaak ook nog eens de oren van de kop… en mamma doet de was…
Geen huur, geen energie kosten, geen voedingskoste. enz enz… ze kunnen hun geld gebruiken voor zichzelf…
Nou nee, minimaal 400,- aan kost en inwoning is in deze situatie helemaal niet raar en het gaat er dan ook niet om of pappa en mamma veel of weinig zelf verdienen… het gaat om opvoeden !
En dan gaan we nog uit van normaal gebruik van faciliteiten, dus geen eeuwigheid onder de douche omdat ze het toch betalen…
En als ie het niet wil, prima… maar dan ga je maar fijn voor jezelf wonen, wordt je een vent van en leer je gelijk wat een huishouden kost !
Geen medelijden mee hebben, jullie hebben lange tijd je ouderlijke taak verricht, nu mag er ook eens iets terug gedaan worden !
Leuk, een naamgenoot, maar niet per se handig.
Beste Rianne,
Het is niet raar dat jullie hem om kostgeld vragen.
Dat werd vroeger al gedaan. Mijn moeder zei als jullie gaan werken en nog thuis wonen betaal je kostgeld. Jullie dragen dan bij in de onkosten.
En jullie verzoek voor € 300,00 is niet teveel. Een student op een studentenkamer is meer kwijt.
Jullie zoon is een volwassen man met een goed betaalde baan.
Het is respectloos naar jullie toe dat hij daar niet in tegemoet wil komen.
Ik ben het met anderen eens dat als hij blijft weigeren kostgeld te betalen. Dat hij dan ook zijn eigen boodschappen kan dan doen. Zijn eigen was bij een wasserette kan doen.
En alle de andere dingen die anders zo van zelfsprekend zijn omdat die als moeder doet, maar niet meer doet als hij het huis uit is.
Heel veel sterkte!
Ik vind 300 euro een heel redelijk bedrag als zoonlief werkt.
Mijn dochter wordt over een paar jaar 18 en dan vallen het kindgebonden budget en kinderbijslag weg en komen er meer kosten. Omdat ik deze kosten niet van mijn salaris kan betalen, spaar ik nu heel hard voor als zij 18 wordt. Dan kan ik de jaren dat zij studeert en nog geen inkomen heeft overbruggen. Ook kan ik dan zolang ze studeert haar kosten betalen, zodat ze zich volledig kan richten op haar opleiding.
Zodra zij gaat werken zal zij ook ongeveer 300 euro moeten bijdragen zolang zij thuis woont. Ik werk keihard om als alleenstaande ouder het hoofd boven water te houden. Het kan niet zo zijn dat zij gaat feesten van haar inkomen en ik niet elke dag meer een warme maaltijd op tafel kan zetten. Ik heb haar dan al zonder studieschuld laten studeren. Dat is al een heel groot cadeau. Ik vind het ook een stukje respect richting de ouders om kostgeld te betalen zodra je een volledig inkomen hebt en thuis woont. Het leven is erg duur tegenwoordig.
👍
te gek voor woorden, natuurlijk moet hij kostgeld betalen. 500 euro is realistischer, daarvan zou je de helft voor hem kunnen sparen. nu zit hij goed en ervaart geen enkele prikkel zijn luxe leventje op te geven.
je kunt ook zeggen dat hij zijn was zelf mag doen bij de wasserette. en zelf zijn eten mag kopen en maken. probeer het een maandje. Dan is kostgeld een koopje.
Volgens mij is 1 van de belangrijkste taken als ouder een kind opvoeden zodat die op eigen benen leert te staan en op dit moment voeden jullie hem “alleen”. ik ben ook altijd verwend en heb jaren in de gevangenis gezeten en nu al meer dan 2 jaar in een kliniek en nu eindelijk ben ik zover dat ik 40 uur werk bij een baas (38 jaar) Misschien een wat extreem voorbeeld, maar je moet hem niet laten wegkomen met zijn manipulatie, voor hem niet goed en voor jullie zelf…. u kunt alleen zelf in uw portemonnee kijken!
niet meer dan normaal
wat goed dat je nu voor een baas werkt. Denk je dat het anders was gelopen als je minder verwend was?
mijn kinderen moeten ook kostgeld betalen. Om ze alvast te leren dat het dagelijks leven duur is. Ze verdienen beide goed dus mogen ze ook wat bijdragen. Ik heb het zelf eigenlijk niet nodig maar dat weten hun niet. Het staat op een aparte rekening wat ze krijgen als ze het huis uitgaan.
Dit komt mij bekend voor mijn dochter is met haar 18de uit huis gegaan. Ik vroeg haar 250€ kostgeld te betalen. zij vond dit belachelijk veel. nou ze woont nu op zichzelf en ze zegt regelmatig mam die 250€ was echt een lachertje als ik zie wat ik nu kwijt ben.
Ik vind het heel normaal dat een kind die zelf inkomsten heeft meebetaald. en al helemaal als ze zo’n grote mond hebben en denken als een god in Frankrijk te kunnen leven. (OP JULLIE KOSTEN)
Pak hem op zijn eigen woorden en zeg over jullie eigen inkomsten “het is ons geld, wij bepalen zelf wat we ermee doen.” Voeg toe: “en dat is níet jouw leven gratis maken!” Laat alle facturen zien van huur/hypotheek, gas, water, elektra, internet, gemeentelijke lasten, verzekeringen en de boodschappen. Reken dit om naar maandelijks en je zult zien dat € 300 een lachertje is.
Blijft hij weigeren? Vertel wat de consequentie is: niet meer voor hem koken, wassen, boodschappen doen. Alleen voor jullie tweeën. Zo mogelijk koelkast op slot, kan dit niet: karig vullen en een tweede koelkastje plaatsen waar hij niet bij kan. Wifi code veranderen. Geen verwarming meer op zijn kamer. Daar ook niet meer stofzuigen of bed verschonen. Reken ook om in geld de uren die aan zijn verblijf worden besteed.
Houd dit vol, want hij neemt een loopje met jullie! Ouders hoeven niet tot in het oneindige hun volwassen, voldoende verdienende kroost te onderhouden!
Prinsjes en prinsesjes zijn er al genoeg in de maatschappij.
helemaal mee eens!
300 is een lachertje. je bent aan hem minimaal 500 per maand kwijt.
stel maar voor dat hij op z,n eigen gaat wonen.
een kamertje huren kost al 600 euro en dan heb je nog niet gegeten.
zeker weten hierwashet 200€ soms met tegenzin maar hij gaf het.zal zo op vele plaatsen zijn maarzegen ze mogen alles houden is
mooier maar is het daarom zo datweet niemand hier was het niet zo.bij mijn ouders ook ni.Denk nergens maar ze maken andere kinderen op trouwens als er meerderzkinderen zijn gaat dat niet moet de ander ook krijgen uiteindelijk heb je ni veel over.3huishoudens voeden.Alles is duur.300€ is niks teveel.
Advies : Kijk eens op de site van het NIBUD
Laat je zoon mee kijken. Dan ziet hij dat hij in z’n handjes mag knijpen met maar 300 €
Ik weet niet wat jullie verdienen maar bij mij was het zo dat ik zorgtoeslag en huurtoeslag misliep omdat het bruto salaris van mijn dochterbij mijn salaris werd opgeteld. Geldt niet bij koopwoning volgens mij ,maar toch. Wat een makkelijk leventje.
Leer hem vooral verantwoordelijkheid. En laat hem mee betalen met wat jullie extra kwijt zijn aan hem.
Succes!
Bwahhahahaha makkelijk leventje? Super makkelijk als je weet dat je de komende 10
Jaar nog verdoemd bent om bij je ouders te wonen. Makkelijk leven als je weet dat het ook nog veel langer kan duren, makkelijk leven als je binnenkort wellicht de oorlog word ingestuurd. Nee het was pas echt makkelijk als je ouder bent en een huis kon kopen voor twee rooie in plaats van 800.000 euro.
Daarnaast is 2000 echt niks. Wil deze jongen een realistische kans maken op een woning dan zouden zijn ouders nog moeten bijdragen. Met 2000 zit je aan het laagste segment van starters inkomen.
En dan natuurlijk de morele vraag, een kind heeft niet voor het leven gekozen de ouders wel.
Je doet nu net of vroeger alles gemakkelijk was. Als bij ons het loon kwam, ging alle vaste lasten in een speciaal “potje” en wat daarna overbleef, konden we uitgeven en dat was niet veel meer. Aan het einde van de maand was er echt niets meer over. We hebben vaak droog brood gegeten om maar iets in de maag te hebben. Een auto konden we niet betalen en uitgaan was er helemaal niet bij. Als ik nu kijk, zitten de terrasjes altijd vol, hebben ze allemaal een mobiele telefoon en velen dure merkkleding. De tijden zijn veranderd, maar om te zeggen dat het vroeger voor iedereen gemakkelijker was….
Hallo momo xhang, je laatste zin: En dan natuurlijk de morele vraag, een kind heeft niet voor het leven gekozen de ouders wel, slaat werkelijk nergens op! als dit de stelling is, zou ik met 51 jarige leeftijd ook nog bij mijn ouders kunnen aankloppen, omdat zij voor kinderen hebben gekozen en niet ik…. Er komt een keer in het leven een moment dat je normaal deelneemt in de maatschappij en daar hoort ‘helaas’ ook een financiële last bij.
Dat de maatschappij zo in elkaar zit is niet te wijten aan de ouders. Hij kan in deze tijd wellicht een beter betaalde baan vinden. 22 Jaar en alles aan zichzelf besteden is natuurlijk ook niet verkeerd voor hem. Leven kost geld! Zijn ouders zijn geen geldboom. Voor hen geldt ook dat zij kosten maken. Eigen verantwoordelijkheid dragen. Alles in de maatschappij en dreigingen etc. hoort niet op de schouders van de ouders. Dat zijn invalide argumenten in deze situatie
zo maak je watjes
ik vind dat hetheel redelijk is om jullie zoon leefgeld te laten betalen.
zelf heb vanaf dat ik 12 jaar was een deel.van zakgeld verdient met het rondbrengen. van reclameblaadjes.
En later vakantiewerk, als ik luxe artikelen wilde moest ik daar een groot deel zelf van betalen.
Op mijn 18 tiende ging ik het leger in en vanaf die tijd betaalde ik kostgeld, voor de was, het wonen in het weekeinde.
Heb van mijn ouders altijd geleerd dat alles geld kost, en dat je daar voor moet werken.
Dus jullie staan volkomen in je recht hiervoor een bijdrage te vragen.
Zou als ouders hier een serieus gesprek over voeren.
En als hij blijft weigeren om zijn verantwoording hiervoor te dragen, hem te kennen te geven dat hij dan maar de deur uit moet.
Bijdragen in de kosten van boodschappen, energie enz. is redelijk als je nog thuiswoont en 1.850 netto per maand verdient. Maar de wens om te sparen is ook redelijk.
Ik lees dat zoon zegt dat hij nu wil leven en wil sparen. Ik ben benieuwd hoeveel hij spaart en hoeveel hij uitgeeft aan “nu leven”. Als hij bijna alles spaart, dan betekent geen kostgeld dat je indirect € 300 per maand voor hem spaart.
Maar als hij een behoorlijk deel van zijn salaris gebruikt om nu van te leven (bijv. 50% sparen en 50% leven), dan betekent geen kostgeld dat je indirect meebetaalt aan zijn huidige levensstijl, bijv. auto, vrienden, hobby, uitgaan of vakantie. Daar zou ik ergens een grens trekken. Als hij geen kostgeld betaalt, waarom zou je dan de leefstijl van een 22-jarige met een baan en bijbehorend salaris financieren. Stel dan in ieder geval een bovengrens, bijv. dat hij vanaf zijn 25e kostgeld betaalt als hij nog thuiswoont. Dan kan hij nu kiezen voor extra sparen om op tijd uit te huizen of om straks alsnog te betalen. En verhoog stapsgewijs het kostgeld. Succes!
ik ben het grotendeels eens met de reactie van Bas. Als hij niet meebetaalt, kijk dan naar zijn uitgaven en bespreek wat hij minimaal per maand moet sparen. jullie moeten niet indirect meebetalen aan zijn uitgaven voor leuke dingen doen. Of hij betaalt kostgeld dat jullie redelijk. vinden, óf jullie verplichten hem het bedrag dat hij uitspaart door geen kostgeld te betalen, zelf te sparen, extra bovenop wat hij zelf evt. al spaarde.
In welke tijd leven jullie? U denkt dat je binnen 4 jaar een woning kunt vinden? We leven niet langer in de tijd dat jullie jong waren, en het leven op vrijwel alle punten makkelijker was, economisch, sociale cohesie, toekomstperspectief etc etc etc
het altijd maar gooien op de externe factoren is slachtoffer gedrag. er is heel veel mogelijk, ook nu. ik ben 25 en zit in mijn 2de koopwoning. 1850 is inderdaad weinig aangezien het minimumloon nu 2440 per maand is. als je een beetje redelijke baan weet te vinden en je woont thuis kan je makkelijk 25k per jaar sparen. in 4 jaar is dit een ton. zelf in je eentje is genoeg mogelijk als je de goede keuzes maakt. vind hij/zij een leuke partner die hetzelfde heeft gedaan zit je met een stel van beide 25 jaar, 2 ton spaargeld en een minimumhypotheek van 3 ton. dan kan je overal in nederland op dit moment wonen en dat is uitgaan van het minimumloon.
@Momo: ik zeg helemaal niet dat de zoon binnen 4 jaar een huis kan kopen. Maar als hij op zijn 22e fulltime werkt, dan verdient hij met 25 waarschijnlijk meer dan nu. En dan kun je hem als ouder de keuze geven om of “kosteld” te betalen, of op zichzelf te gaan wonen.
Dat laatste betekent met de huidige huizenmarkt duur huren of kopen. Als hij kiest voor thuis blijven, kan hij zijn kostgeld waarschijnlijk betalen uit de loonsverhogingen die hij in de toekomst krijgt en houdt hij na aftrek nog steeds zo’n € 1.850 netto p.m. over.
En als hij van dat bedrag flink spaart, kan hij in 8 jaar € 150K sparen om op zijn 30e iets te kopen. Samen met de hypotheek die hij krijgt obv een gestegen salaris. Daarmee zeg ik overigens niet dat hij dan meteen een royaal huis kan kopen. Maar als je in de bouw werkt, is een opknapper ook een mogelijkheid. Niet alles hoeft € 800K te kosten en in de bouw kun je in het hele land werk vinden. Dus ook in regio’s met iets lagere huizenprijzen.
Jammer dat je allerlei veronderstellingen over mij hebt, daar waar ik niets over mijn eigen situatie geschreven had. Ik heb namelijk 13 jaar hard moeten werken, moet sparen en zuinig moeten leven (o.a. geen vakantiereizen, 2e handsauto’s enz.) voordat ik mijn huis kon kopen, dat bepaald geen villa is. Ik rijd nog steeds een 2e handsauto en ben vorige zomervakantie voor het eerst sinds mijn jeugd in die vakantie op reis gegaan. In die 13 jaar heb ik eerst thuis gewoond en later in een klein huur appartmentje (met forse huur). Ik klaag hier niet over maar het gaat mij te ver dat je suggereert dat ik het makkelijker heb gehad dan huidige starters. Dus niet afgeven op anderen maar uitgaan van eigen kracht. Succes toegewenst!
Denk jij echt dat wij (ik ben 71jr) alles makkelijker hadden??? Mijn man en ik hebben de eerste 5 jaar van ons huwelijk op kamers gewoondbl bij een oude man. we hadden een kamer van 4 x 4 meter, ’s avonds moesten de tafel en stoelen aan de kant om ons opklapbed uit te klappen. We hadden wel een eigen keuken maar één gemeenschappelijk toilet voor meerdere bewoners. Douchen deden we bij mijn schoonouders. Onze kleren lagen in de keukenkastjes. En de tijd daarvoor, thuis kostgeld betaald. Heel normaal.
Je kunt ook werken, er is aanbod genoeg. Dan zou je, zoals het hoort, je ouders wat kunnen ontlasten.
Bijdragen aan jouw levensbehoeften, als je thuis woont, is vanzelfsprekend. Willen de ouders dat niet, dan ben je een echte bofkont.
In de jaren 80 waren er ook geen huizen en wat nog veel erger was:ook niet zoveel werk als nu. De jongeren hebben de banen voor het uitkiezen en ze hebben heel veel andere keuzes: welke auto, welke smartphone, welke vakantie, welke festivals, welk terras…
In welke tijd leeftijd jij? dat je denkt meteen recht te hebben op een heel huis. Niet heel gek dat je dat niet meteen kan betalen. Vroeger hadden we niet zulke hoge eisen
is toch niet de ouders te verwijten. dealen met de uitdagingen van deze tijd. eigen verantwoordelijkheid als 22-jarige. alsof ee tientallen jaren geleden geen uitdagingen waren. dat is iets van alle tijden. M.a.w. de ouders aanspreken op de tijden dat alles zgn. makkelijker zou zijn geweest is onterecht. Klopt nl. helemaal niet. Ook toen moest gebuffeld worden om alles financieel rond te krijgen. Als je een zgn A, B, of C woning zou willen kopen moesten in veel sitiaties beide partners FT werken om het mogelijk te maken.
Lieve ouders van dit kind, ik hoop dat jullie dit lezen. Ik zou hem voor de keuze stellen: jij vindt het belachelijk om voor je “eigen” kosten te moeten opdraaien als 22 jarige? Jij woont in ONS huis, je hebt de mogelijkheid tot sparen maar als je hier wil blijven zijn de kosten die je maakt zo’n €300,’ p.m. Dus of hier €300,- of ergens anders maar dan gaat het je meer geld kosten. En dan bepaal jij inderdaad wat je met je eigen geld doet. En lieve ouders van dit kind, zijn jullie niet iets te lief geweest? Dat dit kind zulke verwende uitspraken maakt, lijkt me toch dat dit ergens vandaan komt? En ik spreek over een kind omdat deze 22 jarige zich wel zo gedraagt met zo’n houding. Heel veel succes. p.s. ik heb geen hoop voor de toekomst met zulke verwende kinderen in de maatschappij.
We waren thuis met 7 kinderen . Moeder was huisvrouw en vader boer. Wij hielpen allemaal mee op de boerderij en hadden een krantenwijk . Iedere week ging er 2,50 gulden in onze spaarpotten . Toen wij gingen werken ging hetgeldzakje in de schortzak van moeders . Je kreeg er 25 euro zakgeld uit en de rest ging naar je spaarboekje. Tot de dag dat je het huis verliet en op jezelf ging wonen . Er was een mooi bedrag gespaard om mee te nemen . Nooit kostgeld betaald . Ook nooit aan mijn eigen kinderen gevraagd . Ik ben nu 66 jaar .
Als je het niet nodig bent hoef je het niet te vragen van je kinderen. dat zijn keuzes die mensen zelf moeten maken. misschien zijn deze ouders dat beetje geld wel nodig om de begroting rond te krijgen. de tijden worden immers duurder?? ik heb zelf een kleine €100,- betaald tis een fijn gebaar naar hun toe. en haalde af en toe kratje bier.
Ik ben het helemaal met je eens Lies. Goed gedaan door jouw ouders en jou.
Je hebt je hele salaris minus wat zakgeld als kostgeld betaald. Dat je het later terugkreeg doet daar niets aan af.
Zolang hij een kind was, en afhankelijk van jullie, was het ook normaal dat hij op jullie leunde. Nu is de situatie veranderd, hij is volwassen, heeft een eigen inkomen en daar hoort bij dat hij grotendeels op zichzelf leunt. Hij is bij jullie, omdat de huizenmarkt vast zit, niet omdat hij jullie nog nodig heeft als een kind. Het is daarom veel meer in balans als hij wel degelijk bijdraagt. Hij houd nu zijn hand op voor zijn eigen comfort, terwijl hij draagkrachtig is geworden.
Hij noemt het ‘zijn’ geld, maar hij neemt jullie geld, laat jullie betalen voor zijn douches, eten, drinken, onderdak.
Ik begrijp dat het voelt als een dilemma, maar het is onderdeel van een gezonde balans. Als hij niet akkoord gaat en jullie ontzeggen hem het gebruik ervan, zal hij ontdekken dat het heel snel veel duurder wordt in de wereld. Dat heet consequenties. Heel bot gezegd, op dit moment faciliteren jullie zijn onvolwassen gedrag.
Toen ik een bijbaantje had (naast mn studie) moest ik 12,5% van m’n salaris als kostgeld betalen.
Toen ik na mn studie volledig ging werken en hierdoor dus meer ging verdienen werd het kostgeld verhoogd naar 17,5% van m’n salaris.
Ik kom uit een groot gezin. (7 kinderen)
Waarvan alleen mn vader werktte. Mn moeder was huismoeder, dus altijd thuis voor ons.
Het is normaal om wat kostgeld bij te dragen, z’n verbruik in huis kost best wat geld en zo leert hij hoe het is als hij op zn eigen gaat wonen. Alvast een goede voorbereiding voor hem.
Als er geen woningnood zou zijn, dan zou hij waarschijnlijk al op zichzelf zitten. Dan was hij meer kwijt. Hij kan goed bijdragen aan de kosten.
ik heb zelf uit principe betaald. Mijn ouders vroegen er niet om. Maar ik verdiende goed en had verder geen kosten. Voor mij een kleine moeite om mee te betalen. Ik kocht soms wat lekkers qua eten , of een kadootje voor mijn vader of moeder als ze iets leuks zagen. Gewoon een blijk van waardering, voor alles wat ze voor mij hebben gedaan
Ik heb zelf vanaf mijn eerste bijbaan een beetje bijgedragen, toen ik werkte werd dat uiteraard meer.
Als mijn kind zo zou reageren prima, geen stroom op zijn kamer, verwarming daar uitzetten en knop verwijderen, thermostaat op tijdklok zetten, wifi code veranderen, niet meer mee-eten en wasmiddelen gaan achter slot. Je krijgt waar je voor betaalt, dikke doei! En uiteraard niet meer tv kijken beneden, doe maar op je kamer, oh wacht, daar heb je geen stroom, ja joh, pech gehad, moet je maar meebetalen!
Nou, inderdaad!
Zijn ‘waarom zou ik jullie geld geven?’ kunnen zijn ouders natuurlijk net zo makkelijk omdraaien: ‘waarom zou ik voor jou boodschappen doen, koken en wassen?’
Voor niks gaat de zon op hoor…
Ik ben het er niet mee eens om kostgeld te vragen aan je kinderen, ik heb zelf 2 dochters eentje woont nog thuis en hoeven niks af te geven. Zo kunnen ze goed sparen, de jongste is al 3 jaar uit huis heeft al een huisje gekocht samen met haar vriend en ze gaat volgend jaar trouwen. Ikzelf heb ook niks moeten afgeven aan mijn ouders dus waarom zou ik het dan wel moeten doen. En mijn 2 dochters kunnen heel goed om met hun centjes.
Ik ben het eens met Linda. Laat je kinderen sparen voor een huis, zolang ze bij jou wonen. Dat geld hebben ze dubbel en dwars nodig, want huizen zijn schreeuwend duur en goedkope huizen zijn er nauwelijks. Koken, wassen, T.V. kijken doe je toch. En die aardappel meer zal je ook de kop niet kosten, wel? Eentje meer of minder maakt dan niet uit. Je wilt toch ook dat je kinderen een goede start maken?
Tenzij je het zelf niet zo breed hebt of van een uitkering moet leven. Dan vind ik het terecht dat je kostgeld vraagt en dat hij ook bij moet dragen.
P.S. € 1.850,00 vind ik een normaal salaris voor iemand van 22 jaar.
En wat als je alleenstaande moeder bent op invaliditeit ? Dat je er zelf financieel niet komt ? De dochter van 21 j woont thuis , werkt en doet niets in het huishouden ? Zij kan zich een luxe leventje permitteren, gaat shoppen , uit eten ,….. Mag allemaal van mij , maar heb mezelf weggecijferd voor haar om haar alles te geven wat ik vroeger zelf nooit heb gehad. Heb leningen aangegaan om op reis te kunnen gaan met haar , alle liefde gegeven , alle aandacht gegeven ….
Ik vraag 440 euro per maand ( omdat ik niet anders kan ) , en zij denkt dat zij nu voor mij zorgt met dit bedrag ????
Hier ook Linda. Laat ze maar fijn sparen nu het nog goed kan. Ik zie het nu er niet van in dat ze kostgeld geven: sparen lukt ze en zelf heb ik het geld niet nodig. Anders krijgen ze het terug na overlijden, betalen ze er erfbelasting over…
Het is ook maar net hoe de situatie is. Een grote mond en ‘waarom zou ik betalen?’ wordt bij ons volstrekt niet geaccepteerd en is gelukkig ook nooit aan de orde geweest. Dat gaat over respect en daar ligt in deze casus het accent niet op.
geweldig ,helemaal mee eens
kostgeld is nornaal voor die leeftijd.
Kostgeld leer je al vanaf jongs af aan anders lukt het vaak niet meer.
Als mijn zoon met salaris zou weigeren had ik hem een duur huis laten zoeken.
uiteindelijk komt hij egoïstisch over, moet ik dan rekening met hem houden als hij geen compassie voor mijn financie heeft?
hij heeft id geen respect naar zijn ouders. Sluit mij bij heel veel opmerkingen aan. Leer je verantwoordelijkheid als je een fulltime baan hebt en MAAR 300,- hoeft af te geven. Geef hem de keuze of je betaald mee aan jou verbruik of je gaat maar wat voor jezelf zoeken!!! Ik denk dat hij dan met hangende pootjes terug komt gekropen. Het leven buiten is veeeeeeel meer dan 300,- per maand. Ouders kom op voor jullie zelf en sta erop. Hij gaat er niet dood aan. Succes
ik vind het niet meer dan normaal dat er bijgedragen wordt aan kostgeld. 300€ is echt niks vergeleken wat ik betaalde aan kostgeld. Experimenteer met echte voorbeelden. Verhuur zijn kamer aan studenten die ook geen huis kunnen kopen. Bespreek dat het jullie huis is en jullie hebben besloten vanwege financiële onafhankelijkheid, de kamerverhuur ingaan. Of als hij een vriendin heeft ,hoe zij het zou vinden als er samengewoond wordt en hij de kosten niet betaald. Dan kan het ineens wel?!!!
Wie niet wil luisteren moet maar voelen. Wereld is echt hard buiten.
juiste aanpak
verantwoordelijkheid moet hij leren.
kosten moet hij normaal betalen.
of ga leven in een hotel.
ouders verantwoordelijk nee.
het is geen kleinkind meer
Jouw woning, jouw eisen. De vraag wat wij vinden of hij vindt is overbodig.
tot vorige maand woonde ik thuis, ik betaalde gewoon mee omdat ik mee eet, daar woon met stroom gebruik en alles. ik vroeg zelf hoeveel ik moest meebetalen, heel logisch als je werkt en dingen gebruik/verbruikt. Waarvoor en hoeveel hij spaar is zijn probleem net als de kosten uit je woning jouw probleem zijn. dat mag je bepalen zonder meningen van anderen.
evt kan je hem ook rekeningen laten betalen ipv geld overmaken.
Wees streng en kom op voor jezelf.
ps. spaar heeel goed voor je oude dagen want deze zoon lijkt niet erg begripvol en dankbaar te zijn om je te helpen.
precies dat! had het niet beter kunnen verwoorden!👍🏻
Wat een egoïstisch kind.Voor niks gaat de zon op . Auto v d op rit en idd maatregelen nemen. Hij kookt een aantal x in de week en doet ook de boodschappen. Lang onder de douche ? Koud water kraan beneden aan zetten,deed ik bij mijn pubers.Bed niet meer verschonen/ wassen.
Wie niet luistert moet voelen
Het is je kind en geen kostganger. ik zou nooit of te nimmer geld van mijn eigen kind aannemen, want hij heeft gewoon een plek in huis. laat hem maar sparen, dan kan hij gauw weg. want erg welkom is hij thuis niet.
Het is echt doodnomaal om kostgeld te betalen. gewoon omdat dit hoort bij de financiële opvoeding. dat heeft helemaal niets met welkom zijn te maken.
Het gaat om zijn mentaliteit. Hij is een volwassen iemand kan ook eens goed nadenken, maar blijkbaar is die jongen erg dom. Als ik die ouders was, had ik gezegd, €300 en je houdt aam onze regels of daar is het gat van de deur en mag jij je regels buiten zelf bepalen.
wat een domme stomme reactie. Dan heb je het verhaal totaal niet goed gelezen. Het gaat om zijn mentaliteit.
wat n onzin ,niet welkom,
Kostgeld is heel normaal hoor voor een werkend kind. Vind je het dan normaal dat je als kind met goed salaris gewoon blijft leven op de kosten van je ouders?
Kostgeld is heel normaal hoor voor een werkend kind. Vind je het dan normaal dat je als kind met goed salaris gewoon blijft leven op de kosten van je ouders?
Als je volwassen leeftijd hebt ben je zelf verantwoordelijk voor je eigen levensonderhoud. De woningmarkt veroorzaakt de situatie dat zoon nog niet op zichzelf kan. Het is een onnatuurlijke situatie dat zoon nog bij ouders woont. Dit is voor zoon en ouders niet goed.
Zoon heeft de leeftijd gekregen om op eigen benen te staan. Dit betekent zelf de kosten dragen.
Leren omgaan met je eigen verdiende geld en dan proberen te sparen.
300 euro vragen is een schijntje.
Zie de Nibud voor de bedragen.
Zoon heeft een uitgesproken mening en heeft hierdoor geen respect voor zijn ouders. Door te zeggen: ik betaal aan jullie niets.
Riekt naar emotionele chantage.
Komt er niet uit maakt het dan zakelijk. Wil je hier blijven wonen dan kan je je kamer huren.
Of je gaat ergens anders een kamer huren. En dat red je het niet met 300 euro.
Door zijn uitspraak ik betaal niks gedraagt hij zich als een kind in plaats van een volwassen zoon.
Een volwassen zoon zijn wordt je gelijkwaardig in de gezinssituatie. Je bent dan kostendeler.
Dus als je een kleine bijdrage vraagt ben je een slechte ouder? wat een onzin.
misschien door hem te betrekken bij welke kosten er zijn, krijgt hij meer begrip, maar vooral ook het inzicht dat u hem wil geven. zelf had ik geen idee van de kosten die naast de huurprijs allemaal erbij zouden komen en dit had ik heel graag geleerd van mijn ouders.
verzekeringen, afvalheffingen etc.
nee hoor is heel normaal het is een volwassenen . het is heel natuurlijk dat op ten duur kind eruit gaat. en zeer ongezond dat een kind blijft hangen omdat ie het wel lekker heeft.
je bent geen slechte ouder omdat je kostgeld vraagd en 300 is redelijk mooi bedrag. voor kamers buiten huis betaald ie het dubbele en krijgt ie geen eten en al vanzelf. dus nee hoor wees wijze ouders en laat hem maar boos zijn. volwassen word je niet door aaitjes over je hoofd.
Het was voorheen normaal. Gek hè dat de jeugd eenmaal zelfstandig totaal niet met geld om kan gaan? Dan komen de boodschappen, energie, huur etc. extra hard aan maar laat hem maar op zijn snuf gaan. Zoals elders gezegd. Wil je zelfstandig zijn o.k. Was zelf doen niet meer in mijn huis, boodschappen van eigen geld en energie van eigen geld. zo niet, zoek maar een hutje op de hei. Ook wij moesten afdragen. Kregen we keurig terug toen we trouwden. Veel van geleerd. Ook bij de kinderen zo gedaan. Hebben dan ook geen problemen met geld omgaan.
met kostgeld betalen leren ze dat wonen niet gratis is en dit heeft niets te maken met niet welkom zijn.
Jij snapt het ook niet helemaal
niet akkoord, hij werkt en kan dan ook bijdragen en het heeft niets te maken met welkom te zijn of niet maar alles met opvoeding en gezond verstand
Wat een reactie is dat. Een ouder is niet verplicht levenslang voor zijn kinderen financieel in te staan. Niet iedereen heeft die luxe. Ik vraag ook een bijdrage aan mijn kinderen en die vinden dat heel normaal. Die zeggen zelf je hebt altijd je best gedaan om ons alles te geven hoe moeilijk ook, dus is het normaal dat wij nu bijdragen.
tuurlijk is hij hun zoon maar alles wordt duurder ook het gas, electriciteit, belastingen etc.
zoon kan wel auto rijden en zoveel keer ergens anders eten..?
ik had op deze leeftijd al een kind, moest alles zelf betalen dus het lijkt mij normaal als hij inkomen heeft ook gewoon mee betaald. hij is geen puber meer hij moet meer verantwoordelijkheids gevoel krijgen en zijn ouders respecteren! ik vind de zoon respectloos naar de ouders toe.
Zeg tegen hem, dat papa en mama zich bedacht hebben, en dat zij geen kinderen meer willen hebben.
Niet over discussiëren!
Op straat zetten en met de boodschap, dat voortaan mocht hij zich bedenken, de kostprijs van 300 naar 600 is gestegen.
Beetje een kneus, als hij ergens anders beter kan, laat hem gaan.
Maar niet zwichten voor krokodillentraan..
Knuffel x
zodra onze dochter 18 is, zelf geld verdient en onze zoon 21 is en het bedrijf van mijn man overneemt, hebben wij nu al afspraken staan.
mijn dochter neemt de bovenverdieping, mijn zoon beneden en wij gaan werkend reizen. Dus zij krijgen de woning verbouwd en aangepast voor een periode van 10 jaar. dit ook op het oog met de woonzekerheid
echter moeten zij hier ook huur voor betalen. gas water en elektrisch. ze mogen best weten hoe het is een studio te hebben(want dat is het). We worden hun “huurbaas”. Daarnaast kunnen ze sparen voor een eigen woning.
zouden we dit niet doen hadden ze ook een
bijdrage moeten betalen. ze verdienen op een gegeven moment ook hun eigen geld. bij onze zoon die straks 15 is begint het nu al. Beide kinderen krijgen een maandelijkse toelage waar ze kleding/schoenen/ of hun zaken die ze willen hebben kunnen kopen. maar onze zoon verdient ook geld. Zijn loon wordt verrekend met de maandtoelage. Mijn dochter wil alles merk is bijna 12, dus werken doet ze straks ook..Eerste maand werd het geld er doorheen gebratst door beide. Nu zijn ze heel bewust met hun geld. Sparen voor dingen en kijken echt wat ze wel en niet kunnen uitgeven.
Zeker in de huidige tijd waar achteraf betalen makkelijk is, via apps van alles gekocht kan worden. en ik kan nog tich voorbeelden noemen waar snel geld aan op gaat. Terwijl een studie ook betaalt dient te worden. Vinden wij het als ouders zeer belangrijk dat ze al op vroege leeftijd leren omgaan met geld en dan houdt een bijdrage als je 18 bent geworden daar ook bij(in ons geval dan huur voor het wonen op studio niveau)
Natuurlijk moet hij bijdragen. Niet voor jullie, maar voor zichzelf. Anders valt het straks enorm tegen, zodra hij op zichzelf woont. Een gemiddelde ouder heeft toch ook geen 1900€ netto over per maand? 300€ is zeer redelijk. Onze kinderen van 20 en 18 zijn al voorbereid. Ze zijn super welkom om nog een aantal jaren thuis te blijven wonen, maar zodra ze een goed inkomen hebben, dragen ze bij. Dit is ook geen vraag. Mochten wij dit bedrag makkelijk apart kunnen zetten, dan krijgen ze het mee als ze op zichzelf gaan. Maar dat is dan een verrassing. Die opmerking dat ze thuis niet welkom zijn is niet aardig. Het is juist goed om ze deze verantwoordelijkheid te geven. Om me heen zie ik de meeste problemen bij kinderen voor wie alles maar gedaan wordt.
Ouders zijn tot hun kinderen 21 jaar oud zijn financieel verantwoordelijk.
Financiële opvoeding hoort bij de opvoeding.
Op de site van het NIBUD heb je verschillende voorbeelden om kostgeld te bereken.
mijn ouders vroegen geen zakgeld. 7 kinderen! mijn vader was timmerman en mijn moeder was huisvrouw. het was geen vetpot. ze zeiden ook dat er later dus niet veel over zou blijven. ik was 32 toen ik op mezelf ging wonen. ik kon een huisje kopen, omdat ik flink gespaard had. al mijn broers en zussen hebben daardoor ook een huis kunnen kopen
. mijn ouders zijn inmiddels overleden en er bleef inderdaad niet veel over, maar we zien met dankbaarheid op hun liefde aan ons betoond. natuurlijk betaalde ik regelmatig de boodschappen voor een hele week, maar daar vroegen ze niet om en waren erg dankbaar dat ik dat deed.
ik had er trouwens wel alle begrip voor gehad als ze wel een bijdrage hadden gevraagd.
Ik begrijp je frustratie over de reactie van je zoon op jullie verzoek om een financiële bijdrage. Hoewel het voor hem aantrekkelijk is om zijn (deel)salaris te sparen voor een toekomstige woning, is het belangrijk te beseffen dat zijn verblijf thuis gepaard gaat met kosten die jullie momenteel dragen.
Het vragen van een bijdrage gaat niet alleen om het financiële aspect maar ook om het tonen van waardering en het nemen van verantwoordelijkheid. Door een deel van zijn inkomen bij te dragen leert hij de waarde van geld en de kosten die gepaard gaan met zelfstandig wonen. Dit bereidt hem voor op de toekomst en bevordert en gevoel van wederzijds respect binnen het gezin. Het is essentieel dat hij inziet dat volwassen worden niet alleen draait om het verdienen van een inkomen maar ook het dragen van verantwoordelijkheid en het tonen van waardering wat jullie voor hem doen.
Wij hebben 2 zonen die tegelijk gedaan hadden met studeren. We gingen samen rond tafel zitten, en hebben gevraagd wat ze zelf het eerlijkst vonden…wel of geen kostgeld betalen…Ik zei ook dat de ene misschien binnen een jaar de deur uit was, de andere binnen 10 jaar…dan had die lang hier woont uiteraard veel meer geld in verhouding gehad…Beiden hadden toen nog geen vriendin, en vonden het eerlijker tov elkaar om mee te betalen…
Ik heb toen alle rekeningen bijeen geschreven met het bedrag om een idee te hebben wat een huishouden kost per persoon… Uiteindelijk beslisten we samen om 300€ /maand te betalen. Intussen heeft 1 een vriendin, de andere woont alleen, en ik ben heel blij dat alles op voorhand was bedacht door henzelf…
Voor wie denkt dat 600€/maand veel was…mijn man is op invaliditeit en gaat erg achteruit…Ons spaargeld moet naar vele aanpassingen, dus er was nog niet veel gespaard kunnen worden…Maar zelfs zonder die situatie, zou ik het zo doen…Geen één kan later verwijten dat de ander meer had…
Elk kind dat nog thuis en al volledig werkt hoort bij te dragen in de kosten/vaste lasten van de ouders.
Wil hij of zij dat niet, dan laat ze maar op kamers wonen: komen ze er vanzelf achter hoeveel de kosten van levensonderhoud zijn.
Een bijdrage is nog altijd minder dan kostgeld, dus zet het kind maar voor de keuze.
Wat naar zeg dat hij jullie een schuldgevoel probeert te geven. Laat hem deze reacties lezen. Je hebt zijn luiers verschoond, alles gegeven. En nu is hij volwassen en zelfstandig en hoeft zich niet te gedragen als een verwend nest wat meer geld heeft te besteden dan zijn ouders. 300 euro is echt peanuts. Hij kan ook kiezen om ergens een kamertje te gaan hurenen voor zichzelf te zorgen.
Als ouders stellen jullie de grenzen en voorwaarden in huis. Hij kan blij zijn dat jullie hem dat dak + eten geven. Hij is immers een volwassen kerel die ook voor zichzelf kan zorgen. En het is ook niet zo dat dat niet lukt.
Het was wellicht wel handiger om kinderen hier al vanaf hun 15e op voor te bereiden. Geen free ride,zodra je verdient.
t blijft lastig, haha, een pasgeboren kindje heb je zelf gekozen en is een soort speeltje. Maar ja, ze worden ouder en echte grote mensen….. Gewoon meebetalen dus. Als het kan he, met een eigen inkomen…
Zeg tegen hem dat jullie geld van jullie is en dat jullie daarmee mogen doen wat jullie willen en stop dan geen geld meer in internet, boodschappen, warm water enz enz……
Jullie geld, jullie regels…..
Ik vind het een gedrag van onverantwoordelijkheid van die zoon. En heel erg egoïstisch! Als hij slechts €300,- p.m hoeft te betalen voor eten, douchen, wasgoed, etc etc, dan blijft er nog €1550,- p.m over om te sparen. Ik zou mijn handjes dichtknijpen als ik maandelijks slechts € 300,- kwijt zou zijn aan al mijn vaste lasten en boodschappen!
Ik vermoed, dat zoonlief er niet bij zegt, dat hij tijdens het uitgaan per maand ook zoveel rondjes geeft? Zo ja, dan kost dat natuurlijk ook geld en kan niet bij het maandelijkse te sparen bedrag gevoegd worden. Ik neem aan, dat de zoon niet elke avond bij pa en ma op de bank tv zit te kijken. Dus meneer gaat natuurlijk vaak stappen en dat kost ook geld.
Het is voor de zoon te hopen, dat als pa en ma er niet meer zijn, hij volwassen genoeg is om zijn eigen huishouden te kunnen runnen met de bijbehorende verantwoordelijkheden.
Vind het heel normaal om op die leeftijd een redelijke bijdrage te vragen en vind 300 euro heel redelijk. Heb ik zelf ook moeten doen en daarvan geleerd.
Inderdaad, een lijst maken van wat een huishouden kost en hem 1/3 mee laten betalen, hij heeft het hele leven nog voor zich om van te genieten, ouders vragen niet voor niks om kostgeld, ze zulken ook geen overvloed hebben zoals bij een andere reactie.Iedereen heeft het recht om van zijn/haar leven te genieten, zeer zeker ook zijn ouders. En woningnood of niet, als hij nu niet meebetaalt,.gaat hij het op andere gebieden in zijn leven wrs. ook als vanzelfsprekend errvaren en gaat hij daar er uit liggen bij die vrienden, collega’s of wherever.
Nee, ik keur zijn weigering niet goed.Wees een beetje LIEF voor je ouders, ze staan altijd voir je klaar.
woow wat een bizarre reacties hieronder. “het is een kind” de beste man is 22. Hij wordt gewoon als volwassenen berecht. Een salaris van €1800,- is niet veel. Maar €1500,- om vrij te spenderen is super veel. En ja hij wil sparen… maar op deze manier sparen zijn ouders voor hem.
Deze jongen heeft zoveel geluk dat ik zijn moeder niet ben. Ik heb ook hard gewerkt voor mijn geld en ik bepaal ook wat ik ermee doe. En ik wil mijn geld niet uitgeven aan een volwassen man van 22 die ik ook nog eens alle tools heb gegeven om te overleven. Een van die tools is respect! “hij heeft er niet voor gekozen om geboren te worden” ik heb hem het leven gegeven! Als je niet kunt kopen, prima dan ga je maar wat huren. Ja maar de huizenmarkt… prima lieverd, dan mag je een kamer voor €300,- bij je ouders huren. Daarbij inbegrepen zit kale huur, gas, water en licht, internet, volle koelkast en af en toe een aai over je bol.
en als je van die €1500,- niet voldoende kunt sparen, dan kunnen we zelfs samen kijken naar je overige uitgave om te kijken waar je op kunt besparen. Papa en mama laten je echt niet onder een brug slapen.
geweldige reactie en volledig mee eens!!
Ik vind dit toch wel het toppunt van gierigheid en moet erom lachen.
Wat is er gebeurd met het beste willen voor je kind en zijn toekomst?
Je eigen kind vragen om 300 euro maandelijkse bijdrage?
Verantwoordelijkheid nemen voor zijn portemonnee zal het leven hem wel leren.
Dat hij wil sparen klinkt hartstikke goed.
“Het leven zal hem wel leren…”
Dat lijkt mij een hele naïeve gedachte.
Als dat zo is, waarom hebben zoveel jongeren dan schulden?
Mijn inziens, omdat ze nooit geleerd hebben om de tering naar de nering te zetten.
Ik denk dan ook dat kostgeld vragen voor de kosten die daadwerkelijk gemaakt worden,heel goed is voor hun toekomst.
Dat mag wel zo zijn wat je zegt over jongeren, maar wat heeft dat met deze jongen te maken?
Deze jongen heeft een baan en een plan om te sparen. Hij lijkt mij prima op weg. Wat zijn ouders nu willen doen is hem tegenhouden in plaats van nog meer wind in de rug blazen.
ook deze jongeman moet leren verantwoordelijkheid te hebben. en dat begint al op het moment dat het thuis woont. ook al wil hij sparen, zelfs het aanbod van zijn ouders om de helft van het kostgeld ook weer terug te geven in de vorm van sparen slaat hij af.
Dan maar afsluiten van alle faciliteiten waar hij gebruik van maakt.
zeker niet! de volwassen zoon van 22 jaar is geen puber meer hij moet zijn verantwoordelijkheid eens nemen want alles wordt duurder of niet..?
de ouders hebben groot gelijk wanneer de zoon lang staat te douchen daar profiteert de zoon van zijn ouders! wanneer de zoon dit zelf moet betalen zal zoon minder lang douchen denk je ook niet..?
de zoon moet meer respect voor zijn ouders hebben!
afschuwelijk zoals hij tegen zijn ouders praat laat hem maar eens een kamer gaan huren dan zal hij tot de conclusie komen dat hèt leven erg duur is en dat hij dan geen auto meer kan rijden en lang kan douchen etc…hij is volwassen geworden en moet zijn eigen boontjes eens gaan doppen
Vind het niet meer dan normaal dat hij wat mee betaald, mijn zoon is ook 22 heeft een baan verdient 2000 euro en betaald 350 euro, maar dat vind hij heel normaal, als ik op mijzelf woon moet ik meer betalen zegt ie zelf.
En toch kan hij nog lekker sparen,
Meen je dit nou serieus? Een bijdrage voor kost en inwoning is niet meer dan redelijk zodra je als kind niet meer studeert. Na de afdracht 300 euro voor thuis blijven wonen, blijft er nog zat over om van te sparen. Nog steeds vele malen goedkoper dan op jezelf wonen. Naast alle kosten die de ouders hebben van een thuiswonend kind heb je ook nog ouders die toeslagen krijgen en die verliezen zodra er een werkend kind thuis woont.
Ik woon nu op mijzelf maar heb gewoon met 300 euro bijgedragen vanaf het moment dat ik werkend nog thuis woonde.
Lastig zeg. Toen ik 18 werd moest ik zelf dingen gaan betalen als school, etc. Niet zo leuk, maar daardoor wel duidelijk geleerd met geld om te gaan. Op mijn 23e ging mijn vader huurtoeslag kwijtraken doordat mijn salaris mee ging tellen. toen ben ik mee gaan betalen in huis. Dit wende snel genoeg. 300 euro als je 1850 euro verdient vindt ik een prima bedrag. Dat is niet veel als je bedenkt wat de kosten zijn en wat je kwijt zou zijn als je op jezelf woont. Leven kost geld en dat is gewoon wat het is. Ook een vraag… Waarom zou hij het huis uit willen als hij alles gratis thuis heeft? De klap komt alleen maar harder aan als hij dan pas beseft wat het allemaal kost.
Misschien een tip: noem een leeftijd waarop hij gaat meebetalen. Dan is het zijn keuze om thuis te blijven wonen of niet. Nu lijkt hij zelf te bepalen wat er gaat gebeuren. En nogmaals uitleggen waarom, maar dan moet het duidelijk zijn
Ik ben nu 29 en woon een ruim jaar nu op mezelf. Die voorbereiding heeft mij wel geholpen.
En ja… de woningmarkt is een ellende nu voor starters. Ik woon ook in een kleine studio… Het is helaas wat het is.
Succes!
Nou,ik ben het daar niet mee eens.Hij houdt geld genoeg over om te sparen.Tegenwoordig is alles duur en dan kan ie vast wennen aan het feit dat alles geld kost. Vind het een héél schappelijk bedrag wat z’n ouders vragen.Hij zou t daar bij lange na niet van kunnen doen ,als hij zelfstandig zou wonen.Eten voor z’n neus s avonds,hij kan z’n was doen enz enz.Geef de ouders groot gelijk.
zelf zijn eten, wasmiddel, vaste lasten ed laten betalen is niks mis mee, dan weet ie meteen hoeveel alles kost. Het zou hem sieren om af en toe boodschappen te doen, maar zelfs dat is hem te veel. Is het beter om m de wereld in te sturen zonder enig verantwoordelijksheidsgevoel?
ik heb met belangstelling de reacties gelezen, mijn mening is anders als de meeste.
de meeste mensen zijn zelf geboren uit de arbeidersklasse, zelfs hoger opgeleiden in Nederland hebben vaak door studiefinanciering een goede opleiding kunnen voltooien, maar hun ouders komen uit de arbeidersklasse.
in deze arbeidersklasse is het normaal om aan hun kinderen een bijdrage te vragen voor woonlasten.
Zelf kom ik niet uit de arbeidersklasse, mijn moeder heeft nog nooit gewerkt en mijn vader gaf als hobby muziekles, hij verdiende hier erg goed mee maar echt werken was het niet. ik heb nooit iets hoeven bij te dragen omdat dit not done is in onze kringen. De zonen en dochters, vooral de zonen wonen gewoon nog thuis en moeders betalen al de boodschappen. er wordt nooit gesproken over een bijdrage betalen aan het huishouden, de woonlasten omdat er denk ik zoveel geld binnenkomt dat het niet nodig is en wij vinden het ook vreemd overkomen om onze kinderen op te laten draaien voor levensonderhoud van het gezin. wij willen toch kinderen, dan hoort dit bij ouder zijn. laat die zoon uit dit verhaal toch fijn sparen
ik zou mij schamen om aan mijn kind geld te vragen voor een bijdrage, wij doen zoiets niet. in heel onze familie niet.
maar ik heb begrip voor de arbeidersklasse, de vrouwen daar moeten vaak ook gaan werken om alles draaiende te houden, heel triest eigenlijk. En zodra ze geld ruiken bij hun kinderen moeten ze meebetalen.
studieschuld komt bij ons ook niet voor, als ouders ben je toch verantwoordelijk voor de studies van je kind, dat is mijn zienswijze.
persoonlijk vind ik het niet goed als ouders geld vragen aan hun kinderen, want dat doe je gewoon niet.
Wat een verheven reactie. Mensen krijgen inderdaad zelf kinderen maar niet met het idee ze tot in lengte van dagen te moeten bekostigen. Je stelt dat je je zou schamen als je je kind om geld zou vragen maar dat is niet wat deze dame zegt: ze vraagt haar zoon verantwoordelijkheid te nemen en zelf voor zijn gemaakte kosten op te draaien van een prima salaris. Dát is waar opvoeden over gaat: je kind opvoeden tot een zelfstandig, zelfredzaam en verantwoordelijk mens dat zich goed kan redden in de samenleving. Met 22 jaar en een prima salaris is een beetje kostgeld betalen een mooie start naar zelfstandigheid, zelfredzaamheid en verantwoordelijkheid.. ik zou me eerder als zoon schamen als ik 2250 zou verdienen en mijn ouders voor me zou laten betalen..
1850.. nog steeds zelfde mening.. het gaat niet om het bedrag maar om het meegeven van ‘een bijdrage doen’.
waar is het dan bij u in de opvoeding mis gegaan. stel u bent 65 jaar en uw zoon van 40 verdient meer dan u. toch schandalig dat u nog steeds voir zijn luiers zorgt? wij hebben van onze kinderen een reis aangeboden gekregen met een dankwoord erbij omdat ze hebben geleerd volwassen te worden en dankbaar waren. Ze betaalden inderdaad een bijdrage toen ze nog thuis woonden en een baan hadden. ze waren ontzettend dankbaar omdat ze geleerd hadden waar geld voor diende en dat het een ruilmiddel is.
Sorry…maar wilt u uw verhaal even terug lezen. Ik zal mijn kind wel die verantwoordelijkheid leren zo als mevrouw dat probeer te doen. ik zal dan in iedergeval voorkomen dat ze neer gaan kijken op mensen. arbeidersklasse? respect? ik vind het erg neerbuigend en komt gelukkig niet voor in de opvoeding die ik heb gehad en zal dat mijn kinderen ook niet gaan leren. Respect voor anderen en iedereen om je heen. zelfstandigheid erg belangrijk en dat leren ze juist door als het kan de verantwoordelijkheid ook te nemen. Met pamperen bereik je iets anders. en dat is wat ik lees.
ja als je je eigen leven als een hobby kan leven, is dat een privilege die de meesten niet hebben. Wat denigrerend hoe je over de arbeidersklasse betaalt. Ipv de zoon als asociaal verwend nest zien, zie jij de ouders als aso.
Het is realiteit dat de meeste mensen niet super bedeeld zijn: dat is normaal. Enige inleving zou op zijn plaats zijn
hier ben ik het helemaal mee eens. Ik vind het ook erg neerbuigend om over arbeidersklasse te praten. Vaak zie je dat kinderen die nooit ergens moeite voor hoeven te doen, vervelend worden als het hun niet meezit in de maatschappij. Jammer dat er dan prinsjes van gemaakt zijn. Heel goed om kinderen ( volwassen en met werk) een bijdrage te laten leveren aan de huishoudpot.
Misschien het woord ‘arbeidersklasse’ niet te letterlijk nemen. Ik denk dat er geprobeerd werd een groep mensen met bepaald inkomen aan te duiden.
Dan ben jij het voorbeeld van een verwend nest.
Je kind leren eigen verantwoording te dragen is een onderdeel van de opvoeding, ook als je zelf genoeg geld hebt.
Dan leer je hen te prijken met de veren van een ander n.m. van de ouders.
Altijd ja en amen zeggen en de makkelijkste weg kiezen maakt mensen zoals jij, die in jouw duidelijke arrogantie ook nog zeggen, begrip te hebben voor de arbeidersklasse.
Die arbeiders nemen meer verantwoordelijkheid en kunnen hun kinderen geen jubelton geven waardoor de prijzen van huizen onevenredig zijn gestegen.
Ze leren hun kinderen dat als je wat wilt in het leven, je daar wat voor moet laten, niets komt van niets.
Ja de ouders die hun kinderen alles geven brengen maar een ding mee, het vergroten van het verschil tussen rijk en arm.
ik kom niet uit de arbeidersklasse (wat een arogantie om dat te zeggen) mijn ouders kwamen uit de hogere klasse. Ik heb vanaf het moment dat ik ging werken gewoon kostgeld betaald. Ik hoefde dat niet maar vond dat zelf heel gewoon. daar werd gewoon over gepraat Het was geen hoog bedrag (JAREN 60 de F., gulden) f250., pm. is nu ongeveer E125.,.Kostgeld is heel normaal en goed. niet zeuren dat gez…….!
ik hoop niet dat je in de gaten hebt hoe neerbuigend je overkomt naar de arbeidsklasse. Ik vind dit ongelooflijk hooghartig overkomen en bijna respectloos. wanneer ouders een bijdrage vragen kun je dat ook zien als verantwoordelijkheid dragen voor bepaalde zaken. Het hoeft, mijn inziens, niets met inkomen enz te maken te hebben. Wat jammer dat u zo over andere mensen denkt.
dat is toch wel heel kortzichtig. jij komt uit een gegoede klasse (zoals je het zelf verwoord) en dan kijk je neer op mensen die wel hard werken voor hun geld.
ik heb ook bij moeten dragen toen ik nog thuis woonde, en ben daar niet slechter van geworden. dat noem ik verantwoordelijkheid geven aan je kind, en hoort bij de opvoeding.
ik denk dat jij uit een verwend nest komt, kent waarde van geld niet.
probeer maar eens met een modaal salaris of lager financieel zelfstandig rond te komen…het gaat jou niet lukken
jij mag van geluk spreken dat je een gouden mandje hebt gekregen maar dat gaat niet voor iedereen op, en dat mandje heeft je ook bekrompen gemaakt dat de meeste mensen keihard voor hun geld moeten werken en er niets mis mee is dat als je als ouder een bijdrage vraagt voor de kosten van je volwassen zoon of dochter.
Wat een verhaal over geld. Ik betaalde mee, maar niet zoveel als mijn vader vast aan mij kwijt zal zijn geweest. Vanaf mijn 18e voor dingen als school en zorgverzekering. Daarnaast ben ik opgevoed met dat het ook goed is om naar anderen om te kijken. En ondanks dat voelde ik mij volledig geliefd.
Het verhaal van deze moeder gaat niet om geld krijgen, maar om te leren hoe om te gaan ermee. Misschien zullen jouw kinderen niet zo gezegend zijn met het geld dat jullie hebben. Dan zullen ze er ook mee om moeten kunnen gaan. Sommige krijgen alles, maar wat leert ze dat?
Met de liefde gekregen van mijn ouders en deskundigheid over geld weet ik hoe ik ermee om kan gaan en wat prioriteiten zijn, zoals ook weggeven aan anderen.
Mijn God, heb jij niet ’n beetje kapsones.
Ik kom ook niet uit ’n arbeidersgezin maar mijn ouders vroegen wel degelijk kostgeld.
Tja, dat is duidelijk het verschil tussen mensen met gouden lepels en mensen met houten lepels. Verantwoordelijkheid bijbrengen middels het vragen van een bijdrage is geen geld ruiken hoor. Je geeft duidelijk aan dat je geen begrip kunt opbergen voor mensen die wel hard moeten werken voor hun geld. Ga het eens proberen, hopelijk steek je er wat van op.
Natuurlijk is zijn salaris zijn geld en mag hij bepalen wat hij ermee doet. Aan de andere kant is het jullie huis en zijn jullie niet verplicht hem thuis te laten wonen of in zijn levensonderhoud te voorzien (als het kind ouder is dan 21 jaar betalen ouders alléén de kosten van levensonderhoud als het kind zelf niet in staat is in zijn levensonderhoud te voorzien). Aangezien hij fulltime werkt en een fulltime salaris ontvangt, kan hij dat wel (een kamer, en woning delen, anti-kraak). Dat jong heeft kennelijk niet voldoende gezond verstand, dus de keuze niet te moeilijk maken; of kostgeld of een deadline voor verhuizing. Dan gaat ‘ie in de praktijk maar ervaren wat dingen kosten.
Overigens hoop ik voor hem dat zijn salaris nog wat groeit, want 1850 netto is niet wat ik noem een “aardig salaris”. Dat gaat praktisch volledig op als hij particulier een eengezinswoning wil huren.
misschien is een vast bedrag te ingewikkeld voor hem?
misschien werkt het wel als hij betaalt voor elke minuut douchen, per maaltijd, per was? Daar zijn kosten aan verbonden voor jullie dus gaat zijn argument niet meer op
Dit vind ik een hele goede oplossing. moest ik ook doen toen ik thuis woonde. je leert goed wat alles kost.
Een vast bedrag is juist eenvoudiger dan alles naar verbruik uit gaan zitten rekenen, me dunkt.
prima reactie
Als een kind studeert dan ben je tot 27 jaar financieel verantwoordelijk. Mensen van wie de ouders vermogen hebben gekregen van hun familie die zullen het normaal vinden om dat weer door te geven. Mensen zo der vermogen of rijke familie moeten van een salaris leven. Hun kinderen moeten dat al jong leren. Deze jongeman leeft luxe en kan nog sparen. Zijn ouders moeten zich daardoor dinfen ontzeggen. Bovendien draagt deze werkende 22-jarige, voor wie de ouders niet meer financieel verantwoordelijk zijn, ook niet bij aan het huishouden in natura. Een verwende jongeman, de ouders hadden dit aan moeten zien komen. Een kind kan vanaf jong met kleine klusjes bijdragen. Dat heet opvoeden. Van hun baantjes kunnen ze zelf verantwoordelijkheid nemen voor hun eigen uitgaven, in oplopende mate. Met een normaal salaris kan een volwassen kind zijn eigen lasten dragen. Als hij €300 veel vindt, dan vindt hij het ook normaal dat zijn moeder voor hem kookt en wast. Ik zou het aanbod omzetten in een bijdrage in de was voor het hele gezin doen, 3x pw koken, de tuin onderhouden, de oprit bijhouden, onderhoud van het huis voor zijn rekening nemen. Of uitrekenen wat dat kost als je het laat doen.
Mijn zoon is 24, woont op een kamer en ik ondersteun hem nog steeds financieel. Niet met enorme bedragen maar tassen met eten, af en toe een klein geldbedrag en ik bied hulp wanneer ie in de knoei komt met betalingen. Ook eet hij regelmatig bij ons thuis. Ik heb nooit geld gehad en ik kom altijd tekort aan het einde vd maand. Ik begrijp heel goed hoe het is om het niet te rooien. Ik wil niet dat mijn kind stress heeft door geldzorgen. Het is mijn kind en als hij een redelijk goed leven heeft, dan is mijn wens vervuld.
Hoi, ik lees net dat de maand langer duurt dan het salaris dat je krijgt. Misschien is de cursus Grip op Geld wat voor jou en je zoon. Ik heb er erg veel aan gehad en ben de te korten aan het einde van de maand op deze manier te boven gekomen.
Wat een goede tip Meike, dankjewel!
super om te lezen. Zo lief dat je zo zorgzaam bent. En ik denk -net als jij- dat een kind daar niet slechter van wordt.
Wie betaald, die bepaald.
Het is maar hoe je het ziet. Onze zoon is inmiddels 28 en verdient goed. Wij hebben ervoor gekozen om hem te ondersteunen in zijn wens een eigen huis te kopen. Doordat hij zuinig was en hij niets hoefde bij te dragen thuis, had hij nu voldoende gespaard om een koop start woning te kopen. We zijn blij dat het hem nu is gelukt.
Simpel: voortaan maaltijden maken voor twee: hij regelt zijn eigen eten maar. Slot op de koelkast: hij schaft er zelf maar eentje aan voor op zijn kamer en vult hem dan zelf met dure boodschappen. Kijken hoe lang het duurt voor hij de hint begrijpt.
Je bent volwassen met een goede baan… de staat van de woningmarkt is geen reden om je ouders zo uit te buiten. Wees blij dat je er überhaupt mag blijven wonen.
Toen ik ging werken was ik 16 jaar en verdiende niet veel. Mijn ouders en ik hebben afgesproken dat ik een derde hiervan betaalde aan kostgeld. Dit vind ik een reel bedrag, mijn levensonderhoud, wassen, eten, gebruik van de ruimte, kost geld. Een derde spaarde ik en een derde was voor vrij gebruik. Ik vond dat toen en nu nog steeds een goede regeling. Het is logisch dat je voor deze zaken een bijdrage geeft en zeker gezien zijn leeftijd.
Voor mij, broer en zus golden een soortgelijke regeling. 25% van het salaris werd gevraagd. Heel realistisch als je het mij vraagt en een goede regeling om kinderen voor te bereiden op de toekomst (vaste lasten horen er nou eenmaal bij).
ik zou geen was meer doen, niet meer koken, geen boodschappen meer in huis halen voor hem enz. En anders eens een rekening opstellen wat zijn onderhoud werkelijk kost. Dan zal hij merken dat die 300,00 echt een makkie was en dan pas merkt hoe egoistisch zijn houding is.
Goede reactie precies wat ik ook zeg.👍
Wat je kan doen is. Het geld wat je ontvangt van hem op een aparte rekening zet en als hij dan op zich zelf gaat een start mee geeft.
Hans
hier sluit ik me bij aan. als hij het nu niet leert. gaat het straks als hij een huis heeft mis. dus grenzen aangeven en erbij blijven. vind hij het niks dan kiest hij zelf voor een dure huurwoning misschien. dat is opvoeden en eigen fouten laten maken. succes en ga ervoor
exact.
Zo denk ik er ook over…..een van mijn kinderen ging op zichzelf…na 15 jaar kwam hij weer terug…ok hij heeft geleerd wat het kost ..dus nu helft van de huur en andere woonkosten…hij is nog steeds goedkoper uit dan in die 15 jaar, zegt hij zelf…
btw .de opmerking van zoon..#het is mijn geld en ik kan er mee doen wat ik wil#. dan zou ik als vader/moeder aangeven..#wat ons inkomen is is van ons daar kunnen wij zelf over beslissen…vanaf nu delen we niet meer met jou, je zorgt maar voor jezelf#
Het zal er met zulke opmerkingen niet gezelliger op worden thuis.
@Linda, geld schrijf je zo. Niet held, volledig andere betekenis.
Waarom iemand bekritiseren oo een typfout ? Vibd dit beetje onnodig .
Laten we eerlijk zijn, 1800 euro is niet goed verdienen. Het is niet eens minimum loon en 300 euro is voor hem bijna 20% van zijn inkomen. Dat is erg veel, zeker als je hem enige kans wil geven op deze woningmarkt. Ik zou zeggen max 150 euro moet voldoende zijn om uit principe bij te dragen. Maar ben het er wel mee eens, jullie hebben gekozen voor een kind en kunnen niet eisen dat iemand bijdraagt in deze tijd en op zijn leeftijd. Hij is pas 22…
Menigeen moet met een gezin van dat bedrag rondkomen. Dus geen idee waar jij het over hebt
1800 euro is niet veel. en hij is nog maar 22! je moet blij zijn dat hij wil sparen en zou leert hij ook met zijn geld omgaan.
hier zeggen we altijd: Je hebt zelf voor kinderen gekozen en daar hoor je voor te zorgen ook financieel.
Eén ding kunnen we hier stellen; helemaal niemand heeft er voor gekozen om op deze wereld gezet te worden. Dat is dus een kulargument En dan daarbij: tot welke leeftijd ga jij je kind blijven onderhouden?? Tot hij/zij 48 is? Heeft er ook nix mee te maken. Het gaat er om dat nix in het leven gratis is. Dus de insteek van de zoon dat hij zelf bepaald wat hij met z’n geld doet gaat ook niet op. Ik zou het niet moeilijk vo drn hoor. Of een bijdrage tussen de 250-350 of je biezen pakken. Ook dát is opvoeden. Leren dat je met je 22 jaar wordt geacht iets van verantwoordelijkheidsgevoel en respect te hebben. Doe je dat niet, dan hebben daar straks veel meer mensen daar last van.
Als zoon niet wil bijdragen, verwacht dan ook maar niet dat hij vrijwillig zijn biezen pakt terwijl hij geen woning heeft.
Natuurlijk kun je zijn spullen op straat zetten, maar de vraag is tot hoever je gaat als ouders in deze strijd die je dan voert.
1800 is zeker niet veel dat verdiende ik al op me 17e… en ik vind kostgeld zelf ook absurd, ik zou later als ik zelf kinderen heb ze ook nooit om kostgeld vragen, wat zou ik zelf nou hebben aan die 300 euro, kan hem beter leren hoe die zijn geld slim kan gebruiken en investeren zodat die zelf beter met geld om leert gaan. Echt nutteloos dat kostgeld idee.
ik had op 22 mijn zoon al en ik heb altijd hard moeten werken en elk centje om moeten draaien om hem alles te kunnen geven. Op gegeven moment zijn ze volwassen en mogen ze mee helpen stel je voor dat ze tot 30 thuis wonen je kan ze niet blijven voeden en kleden. Dat ik aan kinderen begon is niet mijn kind zijn schuld maar 22 is geen kind maar een volwassen vroeger waren wij met 18 jaar uit huis tegen woordig is een kind opvoeden 1,5 x zolang en uiteindelijk mag je ook als ouder weer wat vrijheid krijgen
Lola
dit is vorm van opvoeding die veel ouders vegeten zijn en veel jongeren misbruik van maken
300 euro is minimum en anders moet hij maar ergens anders in de kost gaan zien hoelang hij daar gratis op hotel mag dat de ouders dan ook nog deel van dat geld sparen vind ik een goed voorbeeld maar zou het hem niet zeggen
ik hoop dat de ouders voet bij stuk houden voor zoon lief zijn eigen welzijn
gr jos
Persoonlijk vind ik 300 euro erg veel ‘kostgeld’.
Als jullie zelf weinig geld hebben, kan ik het me voorstellen.
Zou zelf nooit geld van mijn kinderen willen, maar heb het gelukkig ook niet nodig.
Hij zou het kunnen interpreteren dat jullie niet van hem houden, als je geld wilt.
Hij is nog zo jong, en kan op die leeftijd niet alles overzien.
Succes, en zeg erbij dat jullie van hem houden, maak er vooral geen ruzie om.
Je woont gewoon bijna gratis voor €300, leer de kinderen maar dat alles geld kost
ik was 17 toen ik ging werken en ben gelijk gaan bijdragen. Inderdaad vanwege eten, douchen, wassen, etc.
Lijkt mij meer dan normaal dat zodra je geld gaat verdienen door fulltime te werken, je een bijdrage doet.
1800 voor een 22 jarige is wel degelijk goed verdienen, menig gezin die dat niet heeft hoor
Ik had gezegd tegen hem: Het is hier geen hotel. Maar in de hotel moet je ook betalen. In feiten vind ik dat je zoon gewoon op zijn ordinaire manier op jullie portemonnee teren. Me broer had ook 4 maanden bij me gewoond zonder te betalen. Geen kostgangers dat niet. Als je zoon genoeg verdiend kan hij ook op z.n eigen wonen. Maar het is makkelijk voor hem.
Helemaal mee eens.En ouders faciliteren dit gedrag ook
Het bedrag wat de jongen verdient vind ik nogal karig. Ik kan mij wel voorstellen dat hij een klein beetje kostgeld zou kunnen betalen. Maar 300€ , is naar mij idee buiten proportie. Hij is 22 jaar, sparen moet hij volop met het bedrag wil hij over 10 jaar een huis willen kopen. Dat gaat met dit schammele bedrag nooit lukken, als jullie hoe bizar 300€ in kosten gaan korten 🤔 Hij moet toch ook een beetje leefgeld hebben ziektekosten benzine sportvereniging en een drankje voor z’n vriendinnetje kunnen betalen..
Djiez schamel bedrag? mn moeder had minder en daar leefde we met drie personen van. Niet slechts een 22 jarige gast die minimaal aan eigen lasten heeft.
en wij hadden het echt niet slecht.
Voordat gezegd wordt maar dat was vroeger, inflatie en shit. M’n neef leeft van 1900€ samen met vrouw en baby in de luiers in een eigen huis met alle vaste lasten en red het prima. schamel bedrag, laat me niet lachen.
Hotel pa en ma.
Dit is veel eerder in de opvoeding al mis gegaan als de reactie van zo’n lief nu zo is. Maar het lijkt mij heel simpel, als er niet wordt bijgedragen, mag er niet gedoucht worden, gaat de koelkast op slot, mag de wasmachine niet gebruikt worden of de sleutel kan worden ingeleverd. Voor niks gaat immers de zon op.
Ja, mijn gedachte ook. Hier is al eerder in de financiele opvoeding wat blijven liggen denk ik…
ten eerste als die respect voor jullie had deed hij al uit zich zelf bijdrage !
schandalig als die niet bij wil dragen
daar is t gat van de deur
en dan komt die er vanzelf wel achter wat alles tegenwoordig kost
kijken als die dn ook nog zolang gaat douche
als je een goed betaalde baan heb vind ik dat je je ouders zo wie zo kan ondersteunen kwestie van respect ! dat doe je uit fantsoen
Ik lees hier reacties over dat je je bloefeigen kind geen kostgeld kunt opleggen. Belschelijk. Hij is volwassen en verdient een volwassen salaris. Best dat hij wil sparen maar leven kost geld. 300 euro is meer dan schappelijk daar komt hij nog wel achter als hij zelfstandig gaat wonen. Gewoon poot stijfhouden in deze is mijn advies.
Ik zou het denk ik niet vragen, tenzij ik het geld nodig zou hebben. Maar ik vind het ook niet gek als je het wel vraagt.
De reactie vind ik wel onbeschoft en hier en daar gek dat je hem gelijk geeft (‘ik heb hard gewerkt en mag zelf weten wat ik met mijn geld doe’. Hoezo ga je daar in mee? Ja het klopt wel: als hij niet wil eten omdat hij daar geen geld aan wil uitgeven dan staat het hem in theorie gewoon vrij. Maar erg logisch is het niet. We hebben allemaal dingen waar we geld aan moeten uitgeven waar we nou niet direct zin in hebben)
Maar goed, ondanks onbeschoft, is het ook nog een kind. Een kind die de wereld nog moet leren kennen op een heleboel manieren. Een kind dat niet beter weet. Het is dus jouw taak om hem mee te nemen in dit verhaal. Wat betekent het nou concreet? En wat heeft het voor impact op jullie? Wat betaal je eigenlijk voor hem? En hoe zitten jullie?
Dus nog maar een keer om tafel en wat dieper gaan kijken dan alleen vertellen dat er voortaan kosten betaald moeten worden omdat hij werkt.
En doe geen beloften over aanbetaling huis oid als je dat niet 100% zeker waar kan maken. Als je het geld nodig hebt, niet beloven. Als hij het dan krijgt is het mooi meegenomen maar geen must.
Hijzegt dat het zijn geld is wat hij verdiend, hoe zit dat dan met jullie inkomen? krijgen jullie dat gratis of zo. Aangezien alles wat ver en gebruikt wordt door 3 personen is, mag dat ook met de lasten door 3 gedeeld worden. blijf je aan je principes houden, laat hem gewoon betalen
Een kind? Hij is 22! Ik zou echt zeggen: prima, jij mag je geld besteden zoals je wil, maar wij ook. Dus we koken niet meerb voor je en de was mag je ook lekker elders doen, succes vriend!
Ik snap uw punt, maar “we draaien nog steeds op voor de kosten van zijn verblijf??” het is geen huurder he, het is je bloedeigen kind. Die nooit gevraagd heeft om geboren te worden of om deze huizenmarkt. Dat hij wel mag bijdragen vind ik ook wel redelijk, maar meer als jullie zelf krap zitten. Als jullie het kunnen betalen snap ik niet dat je als ouders zo’n gevoel hebt, bijna alsof je het hem niet gunt. En ja hij moet wel leren wat het kost om op jezelf te wonen en ik zou het van hem ook fatsoenlijk vinden als hij het betaald, zeker als jullie erom vragen. En je kunt het zo zakelijk maken als je zelf wilt. Het is jullie huis en jullie kind, dus jullie bepalen, dus als hij niet betaald kun je daar consequenties aan verbinden. Maar ja wil je dat? Misschien beseft hij heel goed hoe duur alles is en wilt hij daarom als een gek sparen. Zoveel is 1850 salaris niet hoor als je een huis wilt kopen tegenwoordig. Dus nogmaals tenzij jullie het held zelf nodig hebben zou ik hem lekker laten sparen. Als je hem iets wilt leren over financiën, laat hem meekijken met al jullie vaste lasten en inkomen etc. Ook heel leerzaam, hebben mijn ouders nooit gedaan, ga ik wel bij mijn kind doen. Nooit geweten wat gemeentelijke belasting was tot ik op mezelf woonde… Dat soort dingen kun je simpelweg uitleggen gewoon een keer samen voor gaan zitten. En wie weet dat bij hem dan ook meer besef komt van de kosten (al moet dat niet de hoofdreden zijn).
Helemaal mee eens!
Indien jullie zelf niet rond kunnen komen, is het begrijpelijk. Hij heeft nu ook al onkosten zoals zorgpolis en wellicht een auto incl belasting en verzekering. Neem aan dat hij zijn kleding zelf betaald en ook weleens iets leuks wil doen in het weekend. Dan is er al wat van het loon weg, hij verdient wel 1850,- laat daar 1200,- van overblijven ruim, dan moet hij behoorlijk sparen voor zijn startkapitaal om een huis te kunnen kopen. En dan de inrichting nog… Moet hij daarnaast kostgeld betalen, woont hij zeker tot zijn 30e nog thuis 🤪
Los daarvan vindt ik het erg negatief klinken dat jullie voor zijn kosten opdraaien. Hij heeft er niet om gevraagd verwekt te worden, daar hebben jullie voor gezorgd.
misschien is met hem gaan zitten en een overzicht maken wat de onkosten voor de toekomst zullen zijn al een hele bewustwording.
Onze jongens betalen niets, wij hebben samen gekeken wat ze aan financiën nodig hebben en de rest gaat naar de spaarrekening, daar hebben we zicht op. We zien dus ook dat ze het niet over de balk gooien…
Tsja, jij komt nu wel over als zo pamper moeder die kinderen wil please en verwennen en je kind niet voorbereid op de grote mensen wereld. Het is juist goed dat hij erachter komt dat leven duur is. Dat je zegt het is nog een kind met 22 zegt genoeg Het is een volwassen iemand inmiddels. Wanneer is hij geen kind meer dan en moet hij meebetalen. Als hij 30, 40,50 is? 300 is echt niet veel. Dan kost hij nog steeds meer.
vind het heel normaal dat je zoon wat meebetaald als ik om mmijn heen kijk vinden ze een kaartje voor een festival van 200 euro heel gewoon en dat voor een paar uur Dan is 300 toch echt niet veel pm dat het jullie’s schuld is dat hij geboren is Een teken dat hij nog een kind is Wat jammer op die leeftijd Is hij ook nog niet aan een huis toe hoe wil hij dat redden sta geheeel achter jullie (betalen denk)
mooi gesproken Peet en ik deel het met je. laat hem goed sparen dan kan hij een eigen woning kopen. Het leven is al duur genoeg en daarnaast is het zo dat jullie daarvoor ook altijd alles hebben betaald, dus die financiële ruimte zal er waarschijnlijk dan wel zijn. jullie kunnen wel afspraken maken over hoelang hij onder de douche staat etc.
Zo hehe. Eindelijk iemand die hetzelfde denkt als ik . Het is je bloedeigen kind. Mijn zoon is 220, spaart ook en werkt en studeert. Ik ben blij dat hij thuis woont. Ik ga hem geen geld vragen voor wat dan ook . Hij respecteert mij en ik ben zo blij dat hij, mijn zoon , bij mij woont. Ik ben de gelukkigste moeder op deze aarde. Gelukkig telt het ook dat hij zijn geld goed managed. Hij gooit zijn geld niet over de boeg. Hij doet zijn best. Zoals de jongeman in het verhaal .
ik vind dit antwoord nog het beste, kijk of je zoon op een andere manier kan bijdragen dan enkele het financiële, leer hem over geld. zijn salaris is niet hoog, zeker niet in deze tijd. laat hem bijvoorbeeld een of twee keer per week koken voor je gezin. zo leert hij ook over boodschappen doen en kosten daarvan… het is je kind, leer hem het hoe en waarom van geld in plaats van in een welles nietes discussie te belanden over wel/ geen kostgeld en de hoogte daarvan. als je zelf nauwelijks kunt rondkomen is het een ander verhaal overigens, dat heeft met respect van beide kanten te maken en de band die je samen hebt.
Volgens mij heb ik wel eens gehoord van een constructie waarbij het kind kostgeld betaalt en de ouders dat geld op een rekening zetten op naam van het kind (je kan het totaalbedrag natuurlijk ook bijhouden en jaarlijks ruim 6000 belastingvrij van schenken). Zo leert het kind dat wonen geld kost, maar wordt er wel een spaarpot opgebouwd.
Misschien is dit een tussenoplossing?
hoezo tussenoplossing. waarom zou je het voor hem sparen. laat ie dat dan ook maar zelf doen. hup het huis uit.
Nou nou! Hup het huis uit? Wat is dat nou voor een uitroep? Doe asjeblieft normaal zeg. Dan had je maar geen kind moeten krijgen .
Geef hem in eerste instantie een lijstje met alle uitgaven die jullie voor hem doen.
Wil hij dan nog geen kostgeld betalen, dan: niet meer wassen voor hem, geen eten meer koken, geen abonnement meer betalen, etcetera.
Mijn zoon heeft altijd kostgeld gegeven totdat hij verloofd was en een huis wilde kopen.
Toen heeft hij netjes gevraagd of we het konden missen. Zijn verloofde had hetzelfde aan haar ouders gevraagd.
Het zegt wat over het karakter van een persoon als hij zo doet naar zijn ouders!!
mijn kinderen betaalde vanaf zij ging en werken de helft van wat zij verdiende als kostgeld dat was vroeger heel gewoon,maar zij hoefde niet voor een huis te sparen toen waren er nog betaalbare huurwoningen en gingen zij met hun 18de het huis uit en op zich zelf wonen .
dat is zeker wel heeeel erg lang geleden. En de verdiensten waren vast ook minder of anders. want waarom zou je de helft betalen als je een paar duizend euro/gulden verdient en je eigen kosten overschrijdt er waren ook vast meer kinderen binnen hetzelfde gezin. Lekker stevig inkomen als je 5 x een half salaris binnenharkt
ik had 3 thuiswonende kinderen die met 16 jaar gingen werken in de jaren 80 en hun salaris was hooguit 600 gulden,en met hun 18de gingen er 2 samen wonen een met zijn vriendin een met haar vriend en een ging naar Griekenland en was na de zomer weer thuis en betaalde hij ook weer kostgeld.En ik heb hun nooit horen klagen en zij komen nog iedere week op bezoek net als mijn kleinkinderen.
eigenlijk is hij een grote pin
was netjes geweest als hij uitzichzelf dat had aangeboden desnoods 200 euro
dat kan er zat af want hij heeft ja zelf geen huis
en dan kan hij ook heus wel wat opzij leggen en z’n dingetjes betalen en leuke dingen doen
hij moet zich schamen
mijn zoon zei direct toen hij een vaste baan had van ik geef elke maand geld
ik hoefde er niet eens om te vragen
hoe niet van gierige mensen zo zijn wij ook niet
vind het echt bizar hoe hij tegenover zijn ouders doet
Mijn vader zei altijd: Zolang ik het kan opbrengen ben jij mijn kind en kan je hier wonen. Uw zoon is pas 22, de meesten wonen pas op zichzelf als ze 25 zijn in deze knotsgekke huizenmarkt. 1850 bruto is echt niet voldoende om alleenstaand een beetje fatsoenlijk te leven, kopen is bijna onmogelijk en huren onder de 1000 zijn bijna niet te vinden. Als je niet voor kinderen wil zorgen, moet je ze niet nemen.
wat een onzin. ik las het al eerder over geen kinderen nemen. Stel ze blijven tot hun 40ste bij je wonen, lekker dan.
beetje simpel en kortzichtig
Wat een onzin. Er zijn mensen die nemen kinderen en er prima voor kunnen zorgen. En opeens gebeurt er iets waardoor ze financieel achteruit aan en dan wordt het lastig. En dan komt er zo n debiele opmerking voorbij van jou. Niet iedereen heeft zo n verwend leven als jij hebt hoor
Precies. Dat!
ik vind het niet nodig dat ze meebetalen. Mits jij als ouders de kosten voor alles niet kan betalen. Ik vind wel dat ze moeten sparen als ze geld verdienen. ik heb met mijn zoons afgesproken als ze sparen hoeven ze geen kostgeld te betalen, maar als ze dit niet doen moeten ze mij betalen en dan spaar ik het voor ze. ik heb liever dat ze sparen voor een huis dan mij meebetalen. daarintegen nemen ze ons wel eens mee uit eten of op een uitje.
als ze volwassen zijn kun je ze niets meer verplichten. Dus dan ga je ook volwassen met ze om. en het is volgens mij dan ook juist onvokwassen om geen kostgeld te vragen. Het zit al in het woord opgesloten.
Indien je als moeder van een uitkering zou leven dan wordt die gekort omdat de gemeente ervan uitgaat dat er huishoudgeld betaald wordt door de zoon.
Ik zou het zelf nooit doen. over 10 jaar wil je misschien je kinderen schenken en dan kan je belasting betalen. Ik zou juist eerder denken: help hem om de stap te maken een huis te kunnen kopen en geniet van de momenten die je nog met je zoon hebt. ONBETAALBAAR
heel normaal om een bijdrage te betalen! al onze kinderen deden dat zonder morren.
betaalt hij niet, prima dan huur maar een kamer in een hotel en regel alles zelf.
met de neus op de feiten drukken, hij gedraagt zich ook egoïstisch dus mogen jullie dat ook.
Duidelijk toch. Dat is hoe ik leef. Dankbaar dat mijn zoon nog lekker lang bij mij woont. Gelukkig heb ik een fantastische zoon .
ja, jullie zijn niet streng genoeg. het zou niet eens in mij zijn opgekomen om hierover in discussie te gaan met mijn ouder. ons is duidelijk gemaakt dat zodra je 18 bent en nog thuis woont, je kostgeld moest betalen. en dan had je de keuze om of een vast bedrag per maand te betalen of wekelijkse boodschappen voor het gezin te doen. daarnaast moest je je eigen zorgverzekering, kleding, mobiele telefoon/abonnement en bijzondere verzorgingsproducten (als je niet de standaard shampoo, deo, douchegel etc wilde gebruiken) betalen.
daarnaast moesten we uiteraard van jongs af aan al bijdragen in huishoudelijke taken van huisdieren verzorgen, vegen, afwassen/vaatwasser, stoffen, stofzuigen, wassen draaien en drogen/ophangen, wassen opvouwen, dweilen en vanaf een jaar of dertien wekelijks een maaltijd voor het gezin maken. denk ik vermeld het er maar bij want ik krijg de indruk dat zoonlief op 22 geen enkele bijdrage levert in huis.
overigens kan zoonlief minstens €14-16.5K per jaar sparen met zijn gebrek aan vaste lasten, dus ik zou niet weten waarom hij met 22 nog thuis moet wonen. hij zegt toch zelf goed te kunnen sparen? dan ultimatum geven: nu kostgeld betalen en vanwege zijn brutale gedrag zou ik het nog verhogen ook naar een realistisch bedrag op basis van de onkosten die jullie zonder hem niet zouden maken OF uiterlijk op zijn 23e uit huis zodat meneer lekker in zijn eigen onderhoud kan voorzien en zich niet meer aan jullie regels hoeft te houden.
overigens ben ik een millennial van midden dertig, voordat men denkt dat ik oud(erwets) ben.
geweldig!
precies.betalen of……
Helemaal gelijk heb je ! Ik ben bijna 48jaar en zou t zelfde wat je hier schrijft, ook doen. Een grote bek opzetten en daarnaast niks kunnen/willen betekenen. Ik zeg zodra hij nog gratis eten, drinken, slaapplaats, vrij bad/toilet en water voor de was gebruik en internet ter beschikking heeft, gaathet niet lukken met deze gast ! Als ze niet oppassen, verhuist hij nooit ! Hij blijft gewoon lekker zitten bij mamie’s-/pappie’s pappot. Lekker makkelijk toch ? Ik ben ook moeder van 2dochters, waarvan 1 nog minderjarig is, maar niet een moeder die zich laat overlopen. Trouwens, me oudste dochter zou zoiets nooit uithalen ! Draag je niks bij, dan ga je ook niet eten o.a ! Komt dan een gesprek. Helpt dat niet, dan vlieg je, al moet je met de harde hand, eruit !
wat deden je ouders nog in het huishouden? dit is niet echt normaal volgens mij wat u zegt over dat huishouden. wil over kostgeld.
Misschien een andere cultuur?
Een vriendin van mij komt uit Curacao en zegt dat wat u allemaal opnoemt daar heel normaal is voor kinderen ombte doen. Vaker dan eens heb ik haar aangesproken op de eisen die ze aan haar kind stelt. Het heeft mijn vriendschap met haar behoorlijk op de proef gesteld.
Maarja je kind slaan is daar ook heel normaal. brrrrr
Wat een rare vergelijking hier mevrouw. Hoort totaal niet bij de tekst hierboven. Bij heel veel gezinnen in Nederland gaat het er hard aan toe hoor. Respectloos ook. Dan nog liever Curaçao.
er van uitgaande dat dit een reactie was op mij: mijn ouder was alleenstaand, voedde 3 kinderen op, werkte voltijd voor minimumloon en heeft naast werk nog opleidingen gevolgd om zich verder op te kunnen werken. met drie kinderen en huisdieren in huis is dagelijks schoonmaken van belang. we zijn alle drie goed terecht gekomen, nog steeds goede relatie met ouder. overigens gewoon hartstikke Nederlands.
Het lijkt me volkomen vanzelfsprekend dat hij kostgeld moet betalen. Onze dochter woont ook thuis vanwege de woningnood, dat ze mee betaalt aan de kosten is nooit een punt van discussie geweest. We hebben een gezamenlijke huishoudpotrekening geopend, daar draagt iedereen aan bij om de boodschappen en kosten als gas, water en licht te betalen. Die kosten zou ze toch ook maken als ze alleen woonde?
Ik zou meteen stoppen met boodschappen voor drie doen als zij niet mee zou betalen.
Het is wel een beetje dubbel in een tijd dat er geen huizen meer zijn om op je zelf te gaan wonen, dus als hij alles spaart ook het geld wat hij aan jullie zou moeten betalen dan zit er nog een kans in om nog een keer iets te kopen en dan op zichzelf te gaan.
ik vraag aan mijn kinderen een kleine vergoeding voor het eten, van 20 euro in de week , en voor de rest mogen ze zelf weten wat ze er mee doen.
Ze zitten alle twee te hopen dat ze nog een keer een huis kunnen vinden, maar elke keer zitten ze niet bij de gelukkigen
Ik bedoel met dubbel , dat er sommige hier zeggen hij moet betalen want anders moet hij weg , er is niets , dat weet iedereen
kinderen in deze tijd moeten bewust worden van kosten, 300 euro zou ik de helft afhouden om te sparen. het geld van zijn loon is geld om te besteden zoals ik het nu lees. dat is niet zoals het leven werkt en ook niet als hij gaat samen wonen of op zichzelf. de tijd is zo dat kinderen niet meer op zichzelf kunnen wonen als ze dat willen. dat wordt een dikke teleurstelling als hij de kans krijgt om wel op zichzelf te wonen van de andere kant ook een harde leer.
Hij is erg egoïstisch- wel de lusten maar niet de lasten
Heel simpel op te lossen.
Wasmachine gebruiken 10 euro per keer. Zo niet – geen schone was.
Ontbijt 5 euro per keer. Zo niet – geen ontbijt.
Avondeten 25 euro per keer. Zo niet – geen eten.
Douchen – 5 euro per keer.
Koopt hij het zelf en wil hij jullie gasfornuis gebruiken – 5 euro per keer. Zo niet – geen warm eten
Zet hij zijn eten in de koelkast – 5 euro per dag. Zo niet – eruit dat spul.
Internet wachtwoord veranderen want hij wil niet bij dragen.
kijken van welke groep zijn kamer stroom krijgt – schakelaar om zetten. Niet mee betalen – geen stroom
Zoon moetkostgeld betalen omdat hij gebruik maakt van alle faciliteiten waar jullievoor moeten betalen terwijl hij goed verdient!
lijkt me niet meer dan logisch dat hij meebetaalt. En daarnaast ook gewoon meehelpt in het huishouden. Het is geen all-inclusive, jullie zijn niet zijn personeel! Ik zou met je zoon samen even de website van het Nibut raadplegen. Ik denk dat hij flink op z’n neus zal kijken, bedragen die daar genoemd worden zijn echt hoger dan €300,–. En voor je zoon sparen (zijn ingebrachte geld opzij zetten)? Kom op, ga er lekker van uit eten (met z’n tweeën), dat heb je na 22 jaar zorgen wel verdiend!
Waar is het respect gebleven. Gewoon op je strepen staan en een factuur opmaken waar hij allemaal gebruik van maakt, met de kosten erbij. Weigert hij dan nog, dan is daar de gat van de deur. Kijken hoe snel hij van gedachten veranderd.
De jongeren van tegenwoordig hebben absoluut geen verantwoordelijkheidsgevoel. Maken zich nergens zorgen om en de meeste willen zelfs geen 40 uur werken als ze van school komen
Ik heb toen ik eenmaal een baan
kreeg altijd kostgeld betaald. Dat was gewoon vanzelfsprekend. En daarnaast droeg ik ook nog bij in de kosten voor de boodschappen. Ga maar eens kijken wat je kwijt bent aan huur voor een appartement. Vind de bijdrage van deze jongeman nog aan de lage kant, dus wat klaagt hij eigenlijk. Tijd voor hem om zijn eigen woonruimte te zoeken als hij niets wil bijdragen. Makkelijk zat toch?
Onze zoon wilde ook géén kostgeld betalen maar omdat ons gezin uit 4 personen bestond wél 1/4 deel van al onze vaste lasten betalen.
Toen we alles door 4 hadden gedeeld én berekend voor hem was 100 euro kostgeld in de maand ineens minder erg.
Als zoonlief denkt dat het bij jullie gratis kost en inwoning is, dan is dat natuurlijk een misrekening van hem. jullie moeten geen kostgeld vragen, jullie moeten het hem mededelen. hij bepaalt namelijk de regels niet in jullie huis. hoe komt het dat jullie hier zo lang mee gewacht hebben? zodra hij geld ging verdienen lijkt het me niet meer dan logisch dat zoonlief bijdraagt in de kosten. om het hem makkelijk te maken, even een overzicht maken van de lasten en dan mag hij in zijn handen knijpen met € 300. Wil hij niet betalen? prima, gaat hij lekker op zoek naar een kamer voor € 1000 per maand. hij mag kiezen.
Wat laat jij je kinderen betalen dan ? Je bent dan ook nog een keer een moeder en geen huisbaas
Ook al kies je voor een kind dat betekent nog niet dat als ze een baan hebben niet mee hoeven te betalen in de kosten.
Zeker als ze 22 zijn en een goed salaris hebben kunnen ze best betalen.
Anders zo snel mogelijk een ander huisje zoeken en geloof me dan komt ie gauw bij zijn positieven.
Heel normaal dat een kind een bijdrage levert! En daarnaast hij kan ruim € 1.000,00 per maand sparen als hij zijn auto, kostgeld, telefoon, verzekeringen en kleding e.d. betaald Heeft. Ik droom ervan om dat te sparen!
Het ligt natuurlijk vast ook aan je eigen financiële situatie. Maar ik zou nooit kostgeld aan mijn kinderen vragen, wel zolang ze in het huis wonen, mee helpen met huishoudelijke klussen.
Want je moet wel bijdrage aan het huishouden waarin je leeft.
Je zou hem dus de keuze kunnen geven kostgeld of meer bijdrage in het huishouden: een avond koken, afruimen en de vaat doen als je niet degene was die gekookt heeft, als hij zijn eigen was wast ook de was van andere erin meenemen.
Ik zou zelf dus geen geld vragen, omdat ik een kind wilde, die vroeg er niet om om geboren te worden. En ik maakte de keuze voor een kind, toen ik ook wist het financieel te kunnen dragen.
Ik vind alleen meedraaien en je bijdrage leveren in het huishouden wel belangrijk, want het is geen hotel.
U zou het verhaal opnieuw moeten lezen. De 300 euro is een bijdrage in de kosten: wassen, douchen, elke dag een maaltijd etc. dus niet voor de huur!
Dit! en behandel hem hierbij als een volwassen huisgenoot. laat hem zien wat de maandelijkse kosten zijn voor gas, elektriciteit, water en de boodschappen. Vergeet ook de loonbelasting en abonnementen zoals Netflix e.d. niet. maak op basis hiervan een eerlijke verdeling. Teruggave van kosten worden ook eerlijk verdeeld.
Maar dan moet je hem verder ook als een volwassen huisgenoot behandelen.
Woonbelasting*
ik zou hem bij weigeren mee te betalen de koelkast niet meer vullen en de abonnementen opzeggen. Kleding wassen ook zelf doen en koken enz. ouders zijn geen dienstmeisjes en wie verdient betaalt mee.
Jullie zoon verdient goed. Ik vind het heel normaal,dat hij ook zijn bijdrage levert aan de vaste lasten. Dat is een volwassen houding onze zoon doet dat ook. Hij heeft hier totaal geen problemen mee .
ik zou met hem in gesprek gaan,hierover en niet meer vragen of hij dit wil. Maar zeggen. Dit is wat wij willen en anders vertellen,dat hij iets anders moet gaan zoeken. Particulier huren is nog veel duurder. Dan is hij ,als hij thuis blijft wonen,niet duur uit!
Het is ook een stukje waardering,naar de ouders toe,kleding wassen,huis schoon maken enz…
Heel normaal om 300 euro te vragen.
Ik begrijp niet dat hij zo reageert. Hij zal toch ook wel begrijpen dat eea geld kost?
Hij verdient nu dus hoort gewoon zijn bijdrage te leveren.
Laat hem eens de boodschappen doen voor 3 personen voor 5 dagen, dan piept hij wel anders! Uiteraard uit zijn portemonnee betalen.
Ik hoop dat hij tot inkeer komt en beseft dat 300 euro per maand bijdragen in de kosten niet meer dan normaal is.
Vindt niet dat je je zoon moet vragen om kostgeld omdat je het zelf tijd vindt dat je zoon de deur uit moet omdat het tijd is. Jullie hebben ooit gekozen voor een baby en weten ook dat kleine kinderen groot worden. Ik heb 4 kinderen en ze wonen allemaal nog thuis. De oudste 2 zijn 21 en 22, hebben beide inkomen en hoeven niks te betalen. We hebben ze wel zo opgevoed dat je wat voor elkaar moet over hebben dus koopt mijn oudste zoon soms voor zijn jongere broer van 17 nieuwe schoenen of hij doet een boodschap en zo doet mijn oudste dochter dat ook met haar jongste zusje. Ik hoop dat ze nog een poosje blijven en niet te snel een leeg nest heb
Mijn zoon is ook 22. Hij heeft een Wajong uitkering dus geen wereld inkomen. Hiervoor werkt hij hard in een sociale werkplaats. ZELFS hij draagt bij, niet omdat hij moet, maar omdat hij wil.
Hij doet dat met trakteren op eten om, zoals hij zegt, hij dat straks ook zal moeten doen. Het zal per maand €150,- zijn. Is dit iets waar jouw zoon zich beter in zou kunnen vinden, gewoon trakteren op lekker eten? Soort bedankje en niet omdat het moet, maar omdat het fijn is om te geven.
Of hij wel of niet meebetaald lijkt me niet echt het probleem. In sommige gezinnen is er zoveel geld dat het niet hoeft, in andere gezinnen maakt het een groot positief veschil als een kind wel bijdraagt. Situaties verschillen en zijn wat mij betreft allebei prima. Zijn koppige houding en “ik bepaal zelf wat ik met mijn geld doe”, dat vind ik wel onvolwassen en brutaal. Ik denk dat ik in dit geval echt alle extra kosten die jullie voor hem maken op een rijtje zou zetten. Ik heb nl zo’n vermoeden dat dat nog wel boven de 300 euro uit komt. En dan het gesprek aangaan: Natuurlijk mag jij kiezen wat jij met jouw geld doet, en we moedigen sparen enorm aan. Maar in ons huis gelden wel regels en bij deze geven we aan dat je de keus hebt uit: meebetalen aan de maandelijkse kosten óf op jezelf gaan wonen. We houden heel veel van je en als je ooit ergens knel zit, helpen we waar we kunnen. Maar daar is volgens ons nu geen sprake van, of zien we dat verkeerd? — en dan een bedenktijd van een aantal dagen geven.
zo is dat
nou zo dus. helemaal mee eens! 👍
Inderdaad. Lijkt erop dat de zoon geen idee heeft wat het kost om te kunnen leven. Laat hem de rekeningen maar zien. Gas, licht en water, verzekeringen, boodschappen, hypotheek en reken hem dan maar eens voor wat het zou kosten wanneer hij dan op zich zelf gaat wonen. Je mag verwachten dat je met zo’n prima netto inkomen je eigen verzekeringen en persoonlijke onkosten rechtstreeks betaald en daarnaast jouw deel van de leefkosten, dus gas, licht en water en boodschappen aan je ouders betaald. Zonder eigen woning, bespaart hij zichzelf honderden euro’s uit om elke maand te sparen. Ondankbaar gedrag.
Hij moet blijkbaar nog veel leren.
Als hij werkkleding heeft die niet door de werkgever wordt gewassen krijgt hij daar een vergoeding voor om dat zelf te doen. Dus daar kan hij mee naar de wasserette. Slot op de koelkast en voorraadkast en hem één keer in de week uitnodigen om mee te eten en de rest van de week moet hij zich maar zien te redden. Maar niet thuis koken want hij draagt niets bij.
Bijdragen in de kosten zou ik zo zeggen of op jezelf gaan wonen. Ik denk, dat ik dan weet waar hij voor kiest.
Je zoon huur laten betalen vind ik echt gestoord, sorry… Jij wilde een kind, hij heeft er sowieso niet om gevraagd om te bestaan. En hem dan ook nog laten betalen om bij je te wonen? Nee dat gaat er bij mij niet in. En het is niet dat hij 35 is ofzo, 22 is hartstikke jong en een normale leeftijd om, ongeacht je inkomsten, nog thuis te wonen. Het is normaal dat hij meebetaalt in boodschappen en benzinekosten wanneer hij rijdt of eten koopt, maar €300 per maand laten betalen aan huur is belachelijk. Ik zou me als ik jouw zoon was niet meer welkom voelen en dat is echt niet oké om uit te stralen naar je kind.
sorry, maar ben het niet met u eens. ik betaalde al ” kostgeld” toen ik 18 jaar oud was en een maandloon kreeg. En ” jij wil kinderen” is vreemde opmerking. Deze mensen hebben hun kind opgevoed, hij werkt dus kan zelf kiezen. Of huis huren ( huur, gas/electra, verzkering, eten en drinken etc etc ), of 300€ aan ouders betalen.
hij is 22 niet meer financieel afhankelijk van zijn ouders, dus ja hij kan dan zijn verantwoordelijkheid nemen om gewoon mee te betalen, aangezien zijn ouders na zijn 21e niets meer hoeven te betalen voor hem
Goed lezen! Die 300 euro is geen huur maar juist de kosten die hij maakt bv warm eten, gas water licht etc.
U zou het verhaal opnieuw moeten lezen. De 300 euro is een bijdrage in de kosten: wassen, douchen, elke dag een maaltijd etc. dus niet voor de huur!
goed lezen,niet voor huur,en wat een onzin dat hij er niet voor gekozen heeft om het leven te leven,nog ff en wij ouders worden aangeklaagd omdat we onze kids ter wereld hebben gezet,heel normaal om mee te betalen,als ie op zich zelf woont is hij meer kwijt dan 300,en gaat ie ook niet zeggen,ik heb er niet voor gekozen om op de wereld gezet te worden
dat is toch niet voor de huur?hij eet toch ook daar laat de wasmachine lopen doucht zich voor niets gaat de zon op.
een heel kortzichtige reactie!
onze kinderen waren blij dat ze een bijdrage konden leveren in de kosten, ze hebben het heel goed gehad en nooit moeilijk over gedaan.
nu allemaal perfect gesetteld met de financiële leerproces wat ze hebben gekregen. allemaal een goede baan en eigen woning.
Ik vind dit helemaal geen rare vraag van de ouders.
Tegenwoordig blijven jongeren steeds vaker thuis wonen, zo ook mijn dochter. Zij is 24, komt thuis met een salaris dat 600 Euro per maand hoger is dan dat van mij. Ik ben alleenstaand, en dus alleen verantwoordelijk voor alles. Doordat mijn dochter bij mij inwoont, ontvang ik geen huursubsidie. Zij betaalt mij dus maandelijks dit bedrag wat ik anders via huursubsidie zou ontvangen. En mijn dochter heeft er geen enkel probleem mee en vindt het ook volkomen logisch.
En de opmerking van die zoon: ik werk er hard voor en het is mijn geld vind ik gewoon respectloos. Ouders werken er ook hard voor en hebben er jarenlang voor gewerkt om te zorgen dat hun kind daar komt waar het wil komen in het leven.
Hij kon me wat… Ik zou hem niet op straat gooien, maar ik zou alle faciliteiten intrekken. Warm douchen? nee. Verwarming op zijn kamer? nee. Kleding wassen? nee. Eten koken voor hem? nee.
En verder zou ik het verlies aan huurtoeslag echt op hem verhalen en doorpakken.
zo is dat
Ik was 17 jaar en verdiende toen al aardig.
Heb direct kostgeld betaald en trots dat ik was dat ik dat kon.
Nog steeds een goed gevoel daar over.
Misschien kan je de kosten heel specifiek berekenen en opschrijven die hij maakt in jullie huishouden.
Dat met hem bespreken, dat je die kosten best mag verrekenen bij hem.
Als hij het weigert zou ik misschien een ultimatum stellen, dat hij bv op z’n 23e of 24e op zichzelf moet gaan wonen.
Dit is het resultaat van jullie eigen opvoeding. Hij heeft blijkbaar niet geleerd dat de wereld niet alleen om hem draait. Ik zou hem harder aanpakken. Doen jullie dat niet, dat krijgt hij ’tikken’ door anderen die dat asociale gedrag niet accepteren. Ik zou een gesprek met hem aangaan. Aangeven welke onkosten jullie betalen aan zijn verblijf. Weigert hij alsnog te betalen, dan 2 maanden de tijd geven dat hij iets anders moet zoeken. Koffers op afgesproken datum klaarzetten in de gang. Toedeledokie. Dan komt ie vanzelfmet hangende pootjes thuis en heeft geleerd hoe hij ‘dank jullie wel’ kan zeggen.
Dit advies lijkt hard, maar sommige hebben een verbale ‘schop onder de kont’ nodig.
Succes!
Wat een egoïstische man, ik heb toen ik ging werken altijd kostgeld betaald. Indien hij niet wil bijdragen dan gewoon een ultimatum stellen: niet betalen is niet wonen, wassen en eten. Zoek maar andere woonruimte een kamer o.i.d. waar je gratis kunt wonen. Als hij een auto daar lekker in gaan wonen dat doen er meer of campertje aanschaffen. Voor niets gaat de zon op.
mij zoon betaalde de boodschappen .en internet / tv .wij deden samen de boodschappen en koken zo kan het ook
Zo gek is dat helemaal niet….
Jullie betalen huur en hebben zonder zijn inkomen misschien wel recht op toeslagen (huurtoeslag) maar met zijn inkomen niet. u komt kijken waar u recht op heeft zonder zijn inkomen en dat vragen/eisen als bijdrage
Helemaal juist. Als je zoon of dochter bij je in woont, wordt dit inkomen meegeteld voor de toeslagen. Die toeslag kan dan fors minder worden of je komt er helemaal niet meer voor in aanmerking!
Ik vind het normaal dat hij op de één of andere manier bijdraagt aan jullie huishouden maar kan ook begrijpen dat hij wil sparen.
Je zou bijvoorbeeld 150€ kunnen vragen en de rest zou hij kunnen voldoen met huishoudelijke klussen.
Bijvoorbeeld een paar keer in de week koken en dan de bijbehorende boodschappen zèlf doen. Dan kan hij gelijk ontdekken hoe duur het leven tegenwoordig is.
Het lijkt een egoïstische en onvolwassen houding.
De huur van ouders gaat daardoor niet omhoog, maar de privacy is minder, ouders moeten rekening houden met een ” kind” aan huis en de kosten die er wel bij komen kijken lijken er niet toe te doen?
Zal hij de ouders ook in huis nemen als het met hun minder gaat…om niet..dan is het toch begrijpelijk om elkaar te helpen en een schat van een zoon.
ik zou hem een week de tijd geven om aan jullie te betalen. En anders koffers pakken en sleutel in leveren.
Heel normaal om een bijdrage te doen wanneer je volwassen ben en een vaste baan hebt. Financieel voorbereiden op de toekomst hoort ook bij de opvoeding. Jammer dat hij dit zelf niet zo ziet.
Natuurlijk is dat normaal. En als hij het geen kostgeld wil noemen dan is het een vergoeding voor eten, drinken en het overige. Wil hij dat niet? Dan eet hij niet mee, doucht hij niet meer etc.
Je kunt niet jezelf volwassen noemen maar wel van je ouders verwachten dat ze alles nog voor je betalen terwijl je zelf verdient.
Mijn dochter van 18 werkt en leert, verdient 900 euro en betaalt daarvan 125 aan mij voor alle dingen die ik voor het betaal. Vindt ze niet meer dan normaal.
ik vind het heel normaal dat hij mee betaald
hij verdient genoeg en anders maar op zoek naar een andere woning of kamer
op deze manier samenwonen is ook niet fijn
ik vind het heel normaal onze dochter werkt ook en wij vroegen 200 euro voor alles het leven is al duur genoeg zal ik zeggen haar vriend kwam ook bij ons wonen en betaalde ook 200 euro niet voor niets gaat de zon op toch.ze hadden alles drinken eten wasmachine tot hun gebruik .
Het is niet meer dan logisch dat er kostgeld gevraagd wordt vind ik. Gewoon alle kosten op een rijtje zetten en hem laten zien wat het allemaal inhoudt. Misschien gaat hij het dan inzien. En anders is het dag internet, tv, warm douchen, kleding wassen, gratis eten enzv…
ik ken dit niet. weet ook niet of ik het zou vragen. wat wij wel hadden was dat je je eigen dingen zelf betaalde dus ook je tickets etc als je meeging op vakantie. voorwaarde om feen kostgeld te betalen was wel dat je goed met je geld omging, dus ouders keken mee in mijn financiën.