Mijn man en ik hebben elkaar ontmoet in mijn kapperszaak
Ik knipte zijn haren en we hadden een erg leuk gesprek. Van het een kwam het ander, en ineens stond ik met zijn telefoonnummer in mijn hand. We belden elkaar meerdere keren per week en besloten op date te gaan: bowlen. Het was een hilarische avond. Ik heb zoveel gelachen. Hij bracht me thuis en kuste me aan de deur. Vanaf toen hadden we een relatie. Ik was 29 en hij 32. Mijn man werkte in de ICT en verdiende erg veel.
Na 8 maanden besloten we samen te gaan wonen
We verdeelden de lasten altijd 50-50, ieder de helft van alle kosten. Ik vond dat prima toen. Om mij heen hoorde ik dat stellen dat vaker deden. Op 31-jarige leeftijd bleek ik zwanger en kochten we een ander huis. In al die jaren bleef ik werkzaam in het kappersvak. Het verdiende niet megaveel, maar ik had het er echt naar mijn zin. Ik merkte wel dat als ik alle rekeningen voor de helft betaalde, er niet veel geld meer overbleef Dat voelde niet goed.
Ik vond het ineens veel logischer dat we beide naar ratio alle kosten betaalden
In de praktijk betekende dit dan dat Erben 3/4 moest betalen en ik 1/4. Zo houden we allebei geld over om leuke dingen te doen, of verder te sparen. Ik opperde dit idee bij mijn man. Maar hij verklaarde me zowat voor gek. “Dat is echt heel erg raar Manon”, zei hij. “Bovendien valt het me een beetje van je tegen. Het lijkt alsof je van mij wil profiteren.” Dat kwam hard aan. Want dat was helemaal niet mijn insteek. Ik wilde dat we beide centen over hielden, we werkten er allebei hard voor.
We lieten de discussie eventjes liggen
Het geldprobleem stond geparkeerd. Maar kwam af en toe boven water. We moesten dit uiteindelijk wel uitpraten. Erben bleef echter bij zijn standpunt. Hij wilde geen stro breedte toegeven. Hij werd er ook regelmatig boos over. Ik wil helemaal geen ruzie met mijn man. Maar hij moet toch begrijpen dat ik wat geld wil hebben voor leuke dingen? “Als je iets leuks wil doen of hebben, dan krijg je dat gelijk van mij”, zei Erben. Maar dat wil ik niet. Ik wil niet overleggen en geen handje ophouden. Het voelt zo afhankelijk.
We komen er echt niet uit
We hebben bijna elke dag ruzie. Als er geen oplossing wordt gevonden, mondt het nog uit in een scheiding. Dat zou zonde zijn. We passen te goed bij elkaar. Ik begin een beetje wanhopig te worden. Heeft iemand een goede oplossing voor ons? Een ander idee wellicht?
TESSA
Het is ok om naar ratio te betalen maar zij 1 kwart en hij 3 kwart daar klopt niks van. 60/40% zou een veel betere verdeling zijn. Waarom kan zij niet meer uren gaan werken? Ze hebben geen kinderen dan kan je niet verwachten dat je partime kan gaan werken en hem de kostwinner laten zijn. Hij is gek om je te willen onderhouden.
ik zou zeggen.
Heel gauw deze afspraken vastleggen bij advocaat straks heb je niks meer. Duidelijkheid voor nu en later en laten bekrachtigen . Jouw leven jouw keus niet afhankelijk zijn van iemand die blijkbaar een gier is.
hallo gewoon alles op een rekening zetten en sparen wat er overblijft of iets leuks van doen. probleem opgelost
Delen is zeker van deze tijd. Ik en mijn man hebben een gezamenlijke rekening en verder niet daar wordt alles mee gedaan geen gezeur ik betaal meer of ik heb meer op de rekening. Zeker ouderwets maar voor ons werkt het wel
ik vind zijn reactie nogal egoïstisch. Hij is bang dat jij van hem profiteert? Heeft hij door dat hij momenteel van jou profiteert? Hij houdt nu toch veel meer over dan jij? En ik neem aan (staat er niet duidelijk in) dat jij meer thuis bent voor jullie kind. Misschien die rekening ook eens opmaken?
Daarbij denk ik dat verdeling beter in % kan doen dan nogal rigoureus 3/4 en 1/4….
En wellicht eens opzoeken bij bijvoorbeeld het Nibud over eerlijke verdeling naar rato in het huishouden voor beiden en daarmee een 3e partij dit voor jullie laten voorleggen, zodat hij het inziet van een andere onafhankelijke partij!?
Eh, 3/4 en 1/4 zijn ook gewoon breuken en dus procentuele delen, he?
Persoonlijk ben ik geen fan van het idee van ‘mijn geld’ binnen een huwelijk.
Zelf werk ik parttime en mijn man fulltime, waardoor hij sowieso al meer verdient dan ik.
Wij gooien al onze inkomsten op de gezamelijke rekening, hiervan krijgen wij beide hetzelfde bedrag aan ‘zakgeld’ en ons spraadgeld verdelen wij doorgaans 50/50, hoewel het nu door het idee van spaardoelen wat ik heb bedacht soms een tikje oneven omdat soms een bepaald spaardoel meer prioriteit heeft over een andere.
Dit vinden sommige anderen raar, maar dit werlt voor ons.
“Zelf werk ik parttime en mijn man fulltime, waardoor hij sowieso al meer verdient dan ik”. Dat een parttimer per definitie meer verdient dan een fulltimer, is natuurlijk onzin.
Sorry, ik bedoel natuurlijk dat het onzin is dat een fulltimer per definitie meer verdient dan een parttimer.
Zorgt hij net zoveel voor het kind en is zijn rol in het huishouden net zo groot als wat jij doet?
Zo niet dan.dat ook naar rato.
Zellfs in ons samenoevingscontract is vastgelegd dat we voor de gezamenlijke lasten naar rato bijdragen, een standaardclausule van de notaris. We hebben onze eigen rekeningen en storten maandelijks ons eigen deel op een gezamenlijke rekening. Daar wordt alles van betaald wat met huishouden te maken heeft. Is het op, dan storten we naar rato bij. Ook reparaties aan het huis gaan tegenwoordig op die manier, anders was het voor mijn vriend ineens wel een heel grote hap. En ja, ik ben dus degene die het meest verdient.
Naar rato verdelen is dus prettig en eerlijk. De reactie van deze man komt wat narcistisch op me over. Het wordt direct omgedraaid en is nu ineens jouw schuld. Boos worden als je erover begint. Ik zou mezelf een op mijn achterhoofd krabben…
Precies zo regelen wij het hier. Werkt als een trein.
op zich heb je er niet veel aan als je je relati goed wilt houden maar de wet is hier duidelijk over. In het burgerlijk wetboek staat (art. 1:81 en 1:84 BW –
levensonderhoud en kosten van de huishouding) dat ieder bijdraagt naar wat hij/zij verdient. Aan het eind zul je er echter toch samen uit moeten komen. En het kan zeker geen kwaad daarbij ook aan je eigen belangen te denken.
Ja leuk, maar van die wettelijke regeling kan afgeweken worden, he? Ik lees over samenwonen en ‘man’, maar niets over een huwelijk. Het interview blinkt niet uit in volledigheid.
Ik lees veel reacties van vrouwen. Maar ik snap je man wel. Mijn vrouw en ik hebben beiden keihard gestudeerd om beiden een goede baan te hebben zodat we beiden 32 uur kunnen werken en elk een dag met de kinderen kunnen zijn. Het voelt goed dat we ongeveer even veel verdienen en evenveel bijdragen aan ons huishouden. vrouwen wilden zonodig gelijkwaardigheid dan krijgen ze dat. Ik zou het ook niet leuk vinden om als sponsor voor de ander altijd te moeten werken. Wat is er mis mee dat als je iets wilt dat je daar voor moet overleggen? Doordat wij ons leven zo ingedeeld hebben, zullen we gelukkig nooit dit soort gezeik en ruzies krijgen. Het was ook slimmer om van te voren dit soort dingen bespreekbaar te maken met je lover/partner en daar afspraken over te maken. Stom, nu moet je het achteraf doen en krijg je dus gezeik. Als de afspraken anders lagen en ze deed het huishouden etc. dan had ik haar wel wat daar voor terug gegeven in de vorm van zakgeld ofzo. Je man is een onzekere kniepert, als die je vertrouwt dan zou die je gewoon zakgeld geven in ruil voor de huishoudelijke arbeid.
Als man (of vrouw) je vrouw (of man) zakgeld geven; hoe intens treurig is dat dan?
wat een geneuzel zeg van de jongeren tegenwoordig.
gewoon alles op een rekening storten en daar alle uitgaven van doen, dat werkt hier al 35 jaar en nooit geen gezeik.
Het is tegenwoordig alleen nog maar van ikke, ikke, ikke.
Jeetje, Jos. Ik schrik hiervan. Al 34 jaar nooit geen gezeik, dat lijkt me heftig. Hoe houden jullie dat vol?
wat een vervelende situatie. Ik begrijp het alleen niet helemaal. Je hebt het over je ‘man’. Ben je dan onder huwelijkse voorwaarden getrouwd waardoor jullie allebei eigen geld hebben? Bij ons thuis is het simpel: we zijn getrouwd in gemeenschap van goederen. Wat van hem is, is van mij en wat van mij is, is van hem. We hebben geen ‘ eigen ‘ geld. ‘ wij’ betalen de rekeningen. Ook als het in feite om je vriend gaat, dan nog vind ik het raar om heel ie leven te delen, maar niet ie portemonnee. als de zorg voor het huis en de kinderen ook niet 50/50 verdeeld is dan zou je kunnen stellen dat hij van jou profiteert. mocht je er samen niet uitkomen dan zou relatietherapie misschien wel uitkomst bieden. altijd de moeite waard, zeker nu er ook kinderen zijn.
Er is m.i. niks mis met gescheiden financiën in een huwelijk of andere minder formele staat. Maar dan moet je het wel eerlijk regelen en het erover eens zijn.
Het Komt bij mij over dat hij van haar probeert te profiteren, gezien hij er financieel zo wel lekker op gaat. Terwijl hij profiteert van de huidige situatie probeert hij haar ook nog te manipuleren dat zij de profiteur zou zijn, nadat ze deze a-symmetrische situatie aankaart. Zolang zij 50/50 betaal houd hij behoorlijk meer van zijn inkomen over. Maar zodra ze het aankaart is zij de “profiteur”. Hij is de enige profiteur is deze relatie! En een behoorlijk manipulatie man als ik dat zo hoor. Ik snap niet dat vrouwen maar altijd de vrede proberen te bewaren en toegeven aan de koppige man. Ook als heeft hij te compleet fout. Dame, het is enorm normaal wat jhe vraagt naar rato bijdragen aan het huishouden. Laat je niet gaslighten.
Ken elke partner een mooi ‘zakgeld’ toe en de rest is voor de gezamenlijke betaal- en spaarrekening. Als je van elkaar houdt zou er minder in mijn en dijn moeten worden gedacht. Alleen schenkingen/ erfenissen kunnen eventueel bij de ontvangende partner blijven. Voor mij hoeft dat zelfs niet.
Er is wat voor te zeggen, ware het niet dat een hoger inkomen op die manier niet tot meer besteedbaar geld leidt. Krom dus.
ik geef uw man groot gelijk. de kosten blijven immers hetzelfde. het zou niet eerlijk zijn als uw man meer moet betalen omdat hij meer verdient. gelijke rechten, gelijke plichten toch? had u maar een ander beroep moeten kiezen
Kunt u dat werkelijk schrijven zonder te moeten lachen om de stupiditeit? Hoe gaat hij de helft betalen als hij arbeidsongeschikt wordt?
U verdient gezien de loonkloof wellicht minder dan een man in hetzelfde beroep. “Had u maar geen vrouw moeten zijn”.
Ben je nou serieus? Had ze maar een ander beroep moeten kiezen? Ten eerste: Ze koos het beroep omdat ze het leuk vond en dat was ver voordat ze hem leerde kennen. Ten tweede: wat een achterlijke beredenering? Dit is de typische victim-blaming mentaliteit. Dus als een donker persoon in een rascistische wijk loopt en hij word geslagen, had ie dan ook niet zwart moeten zijn? Een meisje word aangerand s’avonds, had ze maar niet buiten moeten zijn?
Wat ik bij jou bespeur is een vrouw die andere vrouwen haat en er alles aandoet om ze ‘schuld’’ in de schoenen te schuiven.
Gelijke rechten en gelijke plichten betekent NAAR GELIJKHEID en DUS NAAR RATO verdelen! Dat betekent niet een vrouw met extra financiële plichten opzadelen. Laat je aub bijscholen voor zoverre dat mogelijk is bij jou.
helemaal eens !
Over geldzaken kunnen praten is noodzakelijk in elke relatie.
Ik ben geen voorstander van je inkomen storten op 1 gezamenlijke rekening. Mogelijk gaat je partner akkoord met de onderstaande situatie: Wij ontvangen ons salaris op onze eigen rekening en maken maandelijks een deel van de vaste lasten naar ratio (80/20) over naar de gezamenlijke rekening. deze rekening bevat de vaste lasten + 500 euro extra. wij betalen hier ook vakanties van en is de bedoeling dat het gezin hier van kan genieten. omdat onze inkomens behoorlijk verschillen betekent dit in praktijk dat ik meer kan sparen dan mijn vriendin die 20 uur werkt en voor de kleine zorgt. Om de zorg loonend te maken ga ik volgend jaar wat geld storten op mijn vriendin haar pensioen beleggingsrekening.
Hoe is dit afgelopen? Betalen jullie inmiddels de gemeenschappelijke kosten naar rato (dus geen ratio)…?
Hij is de profiteur hier, niet zij. Wat een egoïst zeg, bah.
Ik lees in de reacties dat jij minder uren werkt, maar zie dat niet terug in je tekst. Als dit klopt zou ik dit zeker aandragen.
Misschien ben ik verder iets genuanceerder dan de rest; ik ben helemaal voor een evenredigere verdeling, maar ik vind 3/4 en 1/4 wel een beetje fors klinken. Ik zou rustig met hem zitten en beginnen met de worst case scenario: wij als stel komen hier niet uit, dit blijft vechten en we gaan uit elkaar. Dat is totaal niet wat ik wil, want ik houd van je – maar ik ga gebukt onder onze vaste lasten en voel me er echt heel slecht over.
Vraag dan wat hij wil, en zeg dat 50/50 geen optie is voor jou, zonder dat jullie zeer fors in de uitgaven gaan besparen zodat jij geld hebt voor jezelf. Stel voor om het met wat goede vrienden te bespreken: hoe doen zij dit?
Daarna ook echt tot een consensus proberen te komen. 3/4 & 1/4 is wel heftig voor hem, maar wie weet ziet hij 60/40 zitten? (oid). Dan ben je ook al iig iets geholpen voor nu.
In mijn geval wilde ik vroeger geen 50/50 doen, maar daar zat iets achter. Ik heb altijd hard gespaard en leefde super zuinig, terwijl mijn vriend al z’n geld over de balk smeet. Toen we samen gingen wonen verdiende ik meer, maar ik zag het niet zitten om direct mijn salaris in te leveren, zeker omdat ik al meer had ingelegd voor de inboedel. Nadat we afspraken gemaakt hadden en hij juist had laten zien dat hij geld kon sparen zijn we toen alsnog naar een eerlijke verdeling gegaan (alles op gezamelijke pot en beide evenveel zakgeld).
Moraal van het verhaal: Zit hem misschien iets in jouw gedrag dwars? of hij heeft een voorbeeld in zijn omgeving gezien waar dit mis is gegaan? Ga samen het gesprek aan, en gebruik sussende gesprekstechnieken (verheft hij z’n stem dan praat jij juist iets rustiger, laat weten dat je hoort wat hij zegt en dat je dat echt begrijpt (herhaal zijn woorden: “jij vind dat je recht hebt op dat geld omdat jij andere keuzes gemaakt hebt in je werkleven en meer uren werkt. Klopt dat?”). Vraag daarna of hij snapt dat jij het vervelend vind om altijd om toestemming te moeten vragen terwijl je ook werkt, alleen omdat jullie boven jouw standaard leven – zodra hij zegt dat hij dat begrijpt “kijk, we begrijpen elkaar. En dat is logisch want we houden van elkaar en zijn beide geen slechte mensen. Kunnen we elkaar een stapje tegemoet komen?”
Heel veel succes!
Hoi Trees,
Heel verdrietig om te lezen en ook geen goed voorbeeld naar jullie kind toe vind ik. Kijk eens op het Nibud, daar staan interessante tips wat een eerlijke verdeling is. Ook zouden jullie beide openheid van je uitgavenpatroon aan elkaar kunnen laten zien. Dan maak je inzichtelijk dat jij veel minder overhoud dan hij. Heb je hem weleens gevraagd naar zijn achterliggende gedachte waarom hij jou naar rato meer laat betalen dan dat hij doet?
Heel bijzonder en super vervelend voor je, maar nog meer een gemiste kans voor hem. Veel sterkte gewenst.
wij hebben een vast bedrag dat we allebei overhouden op onze eigen rekening. Hoeveel dat is, kan je samen bespreken, of het nu 50, 200 of 500 euro is, hangt van jullie budget af. De rest gaat naar de gezamenlijke rekening en daar wordt alles van betaald. Alleen uitjes voor jezelf, kleding en extra’s doe je van je eigen rekening. Dan hoef je ook nooit toestemming te vragen of je schuldig te voelen als je bijvoorbeeld een keer die veel te dure schoenen wilt kopen, is immers van je eigen deel van je geld. Komt er dus wel op neer dat degene die het meest verdient, ook het meest betaalt.
Rare titel van dit stuk trouwens door de redactie, dat is niet de essentie
Dat komt weinig liefdevol over van je man naar jou toe, niet te geloven.
Ik zou voet bij stuk houden.
De continue ruzies hebben geen zin inderdaad, maar ik zou hem laten begrijpen wat het betekent. Dus ik zou zeggen dat je vanaf nu helaas moet leven naar je budget en elke keer als jullie wat leuks willen gaan doen, zeggen dat je helaas niet mee kan want jouw geld is op. Als jullie een vakantie willen boeken: helaas je hebt geen geld. Nieuwe spullen: nee, kan niet, je moet je geld prioriteren.
Is ook even niet leuk voor jezelf, maar wel een goede investering om even vol te houden, zodat hij gaat zien wat het betekent voor jou. Het is nu abstract.
Als hij aanbiedt al die dingen te betalen categorisch weigeren: wat lief, dank je wel, maar het past niet in mijn budget dus helaas.
Als hij dan de ongelijkheid hier nog niet in ziet, dan weet ik het ook niet meer.
En je zou dan ook kleiner moeten gaan wonen, want jullie moeten de lasten dan op jouw budget inrichten en niet op de zijne. En dar geldt voor alles: minder boodschappen, minder dure cadeautjes voor hem en voor anderen.
Succes ermee, hopelijk verandert hij nog van mening want dit zijn geen leuke dingen en weinig liefdevol.
wij gooien alles op 1 grote hoop. van daaruit wordt het verdeeld over ‘potjes’. er gaat een vast bedrag naar de vaste lastennrekening, een vast bedrag naar de boodschappenrekening en de rest verdelen we over de spaarrekening, zijn rekening en die van mij. en op onze ‘eigen’ rekening komt allebei evenveel. wij zien ons loon als gezamelijk inkomen. WIJ verdienen samen het maandelijks inkomen. en het js geen issue weer meer of minder verdiend per maand. we doen dit al 23 jaar zo en hebben nog nooit ruzie gehad over geld.
wat doet hij moeilijk! jij bent toch veel meer thuis?
Mijn man verdient ook veel meer en wij hebben de verdeling 2/3 1/3. Dat gaat op een gezamenlijke rekening en daar komen ook alle ‘extra’s’ (kinderbijslag, kinderopvangtoeslag ect) op. De rest wat overblijft is voor jezelf. Vakanties betalen we samen. Geld verdeling is bij ons nooit een issue geweest Ik vind het ook wel eens lastig dat ik veel minder bijdraag, maar mijn man zegt dat ik niet zo moet kijken omdat ik veel meer thuis ben en ook 2 dagen voor de kinderen zorg.
Wij doen het altijd al, naar rato. Ieder 33% van ons loon, ondertussen 44% vanwege de inflatie.
Ik verdien inderdaad veel minder en in het begin van onze relatie was ik nog invaller en wisselde het enorm per maand.
natuurlijk gaat het naar ratio dat is het eerlijkst,
daarbij verwijt hij jou dat je wilt profiteren maar het omgekeerde gebeurt nu,
en daarbij 2024 kom op zeg onder welke steen heeft hij gelegen
Neem ieder een bepaald bedrag als”zakgeld”. stort de rest op een gezamenlijke rekening voor vaste lasten, kleding kinderen enz Het deel.wat over is spaar je gezamenlijk.
Ik snap niet dat hij dat zou zien als dat je zou profiteren van hem. Jij doet vast dingen voor hem, of in het huishouden of voor jullie kind, waar jij (iets) meer bijdraagt dan hij. Een relatie is een partnerschap waar je samen aan jullie leven werkt, dus ik zou zeggen dat het redelijk is om jullie inkomen ook als “jullie inkomen” te zien, en niet hij zijn eigen inkomen en jij jouw eigen inkomen. Mijn man en ik hebben alle financiële zaken gecombineerd. Hij verdient veel meer dan ik maar we zien het als “ons inkomen” en elke maand hebben we ieder hetzelfde bedrag om aan onszelf te besteden.
Sorry maar ik vind je man een lomperik. Wat een onzin dat hij alles 50/50 wil terwijl hij veel meer verdient. Mijn man en ik hebben nooit gekeken wie wat verdiende en gewoon alles op een hoop gegooid en alles “gewoon” betaald. Als we iets puur voor ons zelf wilden kochten we dat en als dat een grote aankoop was ging dat na overleg.
Trouwens bij ons verdiende ik het “ meest”. Nooit een probleem geweest.
Iedere partner dient na rato inlomen bij te dragen zodat beide gelijk genoeg geld overhouden voor leuke dingen. Dat is mijn mening, ook als financieel adviseur
Inderdaad gezamelijke rekening dan is er ook nooit meer gezeur. Wij hebben samen een bedrijf en mijn man werkt nog daarnaast. De kosten en inkomsten zijn niet te splitsen naar ratio dus gezamelijk alles delen en ook gezamelijk sparen. Dat is niet raar het is juist raar dat hij alles 50/50 wil houden met zo’n loonverschil.
jij werkt waarschijnlijk parttime? en doet het meeste thuis. zoek daar een modus in. of stort alles op een gezamenlijke rekening zodat jullie alles samen doen. dan is het er gewoon van daaruit kun je daarvan gezamelijk sparen.
Wat vervelend dat het wordt ervaren alsof jij van hem wilt profiteren. Jullie zijn toch samen, runnen samen een huishouden en zijn een team? Het lijkt me dan meer dan logisch dat de grootste verdiener meer bijdraagt als de minder verdienende.. in mijn eigen relatie hebben we daar nooit echt een probleem van gemaakt en hebben we gezamenlijk een rekening voor alle kosten en maken we van daar uit geld naar een persoonlijke rekening over voor eigen kosten en uitgaven. We investeren samen en delen de kosten. Dat de een meer verdient dan de ander moet dan niet uitmaken.
Natuurlijk zou het naar rato moeten! Dat is het eerlijkste voor beide partijen. Het laat hem gierig overkomen. Laat hem zien wat jij elke maand over houd en vergelijk dat met hem.
Makkelijkste oplossing is 1 gezamenlijke rekening nemen. Hier worden beide inkomens op gestort en worden alle uitgaven van betaald. Zo krijg je geen discussies meer.
Gezamenlijke rekening gaat ‘ie dus nooit accepteren.
Wat doet hij met het geld dat hij overhoudt is hier de vraag. Koopt hij er dure dingen van, betaalt hij de vakanties? Betaalt hij de auto (‘s?). Gaat het naar een spaarrekening?
Het gaat hier over de vaste lasten. Van? De hypotheek, verzekeringen? Wie betaalt de boodschappen?
Valt weinig over te zeggen zonder extra informatie.
Naar dat hier zo moeilijk over gepraat kan worden. Natuurlijk moeten de uitgaven naar rato verdeeld worden. Ik ben 73 en heb nooit anders gedaan. In mijn geval betekent naar rato dat ik meer bijdraag. Maar wat ben ik blij dat ik dat ook kan.
Samen bespreken wat het kost dat jij het huishouden doet. Dus dat hij jou daarvoor betaald.
Of dat hij bepaalde rekeningen zelf wil betalen. Misschien kun je alles 50/50 doen, maar dat hij de vakantie betaalt in zijn eentje.
Of hij geeft jou zakgeld.
Het komt allemaal op hetzelfde meer: hij gaat meer betalen. Maar als hij niet het gevoel heeft dat hij meer betaalt, is het opgelost.