Bij een MCDA (monochoriale diamniotische, middelste variant op de foto van de eeneiige tweeling) tweelingzwangerschap (waarin ze dus 1 placenta delen) zijn er verschillende risico’s waarmee rekening moet worden gehouden.
Tweeling-tot-tweeling transfusiesyndroom (TTS)
- Kans op TTS: 10-15%
- TTS kan zich ontwikkelen (in 90% van de gevallen áls het ontstaat) tussen 16 en 26 weken, maar het kan gedurende de hele zwangerschap optreden. Het treedt op wanneer er ongelijke bloedstromen tussen de twee baby’s zijn via de gedeelde placenta, wat kan leiden tot groeivertraging bij de ene baby en hartfalen bij de andere. TTS is een hele ernstige complicatie die extreme vroeggeboorte, afwijkingen en overlijden als gevolg kan hebben. In de volgende blog vertel ik iets uitgebreider over TTS en de mogelijke behandeling ervan, die namelijk niet op Curaçao kan worden uitgevoerd; spoiler alert!
Taps (Twin Anemia Polycythemia Sequence)
- De kans op taps varieert, maar wordt geschat op ongeveer 5-10% bij MCDA-zwangerschappen. Taps is een complicatie van TTS waarbij er een significant verschil in bloedvolume en bloedcellen tussen de twee baby’s is, wat kan leiden tot bloedarmoede bij de ene baby en polycytemie bij de andere.
Aangeboren afwijkingen
- Ongeveer 10% van de tweelingen kan aangeboren afwijkingen hebben. Hoewel niet specifiek voor MCDA-zwangerschappen, hebben tweelingen in het algemeen een hoger risico op aangeboren afwijkingen vanwege genetische en omgevingsfactoren.
Vroeggeboorte
- De kans op vroeggeboorte is aanzienlijk bij MCDA-zwangerschappen, met een gemiddelde geboorte bij ongeveer 35 weken. Als alles goed gaat en de baby’s blijven zitten, wordt een geplande keizersnede meestal uitgevoerd tussen week 36 en 37.
- Kans op extreme vroeggeboorte is hoger dan bij een didi-tweeling (= twee-eiig of eeneiig met allebei een eigen placenta), vaak variërend tussen 10% en 20%.
Zonder te doemdenken wil ik vooral duidelijk maken dat de ene tweeling variant de andere nog niet is en er grote verschillen zitten in type en mogelijke complicaties. De variant die wij hebben gescoord is verre van ideaal en eigenlijk is er geen enkel moment in de zwangerschap dat het “veilig” is.
We zijn uit de miskraam fase
We zitten nu (op het moment van schrijven), met 18,5 week, in de fase met de grootste kans op het ontwikkelen van TTS. Als de grootste kans hierop is geweken wordt het duimendraaien en hopen dat het geen extreme vroeggeboorte wordt. Dit klinkt misschien heel negatief, maar zo is wel de realiteit. Ik ervaar dit gelukkig zelf niet zo zwaar als ik van te voren zou denken als je me dit had verteld. Misschien is het wel omdat het gevoel overheerst van : ‘Dit verzín je toch niet?!’ Na alles wat we hebben meegemaakt. What are the odds? Als er iemand of een groter iets is wat uitstippelt wat er op je pad komt, dan heeft diegene wel een heel vreemd gevoel voor humor. Waar Nola in haar eentje (waarschijnlijk) al niet genoeg had in haar eentje aan 1 placenta… Moeten er nu 2 kindjes 1 placenta delen. HOE DAN?! Nola woog 4 kilo. Waar deze baby’s hopelijk met een 2 kilo geboren zullen worden. De helft van haar gewicht. Het is zo’n mindfuck waar mijn hoofd echt niet bij kan. De jaren van kinderwens en zwangerschappen voelt als een soort wilde westen en je zou er bijna een soap over kunnen schrijven. Ik denk een coping mechanisme over de ironie van de situatie. Deze hadden we nog niet op onze Bingo-kaart…
MEIKE
Lees HIER de andere blogs van Meike
