Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids & Kurken op Instagram te volgen.
Lees eerst de vorige delen:
Deel 1: “Mijn broertje is wel iets voor jou”
Deel 2: Ik kon het niet geloven: Ik was 18 jaar en zwanger
Het is de dag na Koningsdag als ik ontdek onverwacht zwanger te zijn. Op dat moment ben ik 18 jaar, studerend aan het HBO en nog maar een half jaar samen met mijn vriend. Na van de schrik bekomen te zijn gaan we vol goede moed de zwangerschap in. Echter blijf ik maar spugen en spugen. Met medicatie wordt het iets beter, maar het spugen en de misselijkheid blijven de rest van de zwangerschap.
We verwachten een meisje
We verwachten een klein meisje met als uitgerekende datum 28-12-2022. Spannend welke datum het wordt. Ik ben zelf 18 december jarig, dan heb je kerst, mijn vader is tussen kerst en oud en nieuw jarig, mijn schoonzus oudejaarsdag en mijn moeder begin januari.
De zwangerschap wordt steeds zwaarder
Op 7 december ben ik 37 weken zwanger en rond die dag staat er een afspraak bij de verloskundige gepland. Hartje luisteren, buik voelen en bloeddruk meten. De standaard checks worden gedaan en alles is helemaal goed. Wel worden we wat extra in de gaten gehouden omdat ons meisje wat te klein is en net ietsje buiten de curve valt. Gelukkig gaat dat allemaal goed.
Ik heb flink veel pijn bovenin mijn buik
Ik geef wel aan veel buikpijn bovenin mijn buik te hebben, maar dit wijten we aan de billen van de kleine die mooi in mijn ribben drukken. Een week later blijkt alles nog steeds helemaal goed. Maar ik voel me helemaal niet meer zo goed. Ik ben ontzettend moe, heb veel pijn in mijn bovenbuik en heb extreme hoofdpijn.
Ik voel me totaal niet lekker en mijn bloeddruk blijkt erg hoog
18 december ben ik jarig. Ik ben dan 38,5 weken zwanger en heb alle visite afgezegd, omdat ik me totaal niet fit voel en geen zin heb in visite. Op 22 december moet ik weer naar de verloskundige en ik voel aan alles dat er iets niet klopt. Ik geef dit ook aan en alle checks worden uitgevoerd. Waar ik de hele zwangerschap een bloeddruk heb gehad van 90/50 tot 100/60, heb ik nu een bloeddruk van 140/90. Oei, dit is toch wel erg hoog. Ik word doorgestuurd naar het ziekenhuis voor extra controle. Mijn urine wordt bekeken, er wordt bloed geprikt en mijn bloeddruk en de kleine worden nauwlettend in de gaten gehouden.
Alles wees op zwangerschapsvergiftiging
Mijn bloeddruk blijft hoog en wordt zelfs richting het einde van de middag nog hoger. Inmiddels is duidelijk dat ik een zwangerschapsvergiftiging heb. Dat verklaart natuurlijk ook gelijk de buikpijn in mijn bovenbuik, de vermoeidheid en de extreme hoofdpijn. Ook ben ik wat opgeblazen. Er wordt besloten een ballon te plaatsen en de nacht in het ziekenhuis door te brengen. Mijn vriend is inmiddels van zijn werk naar het ziekenhuis gekomen en ook mijn schoonzus komt vanuit haar huis naar het ziekenhuis. Ik wilde haar graag bij de bevalling voor foto’s en extra steun.
De ballon valt eruit, zou het gaan beginnen?
Na het plaatsen van de ballon krijg ik 1,5 uur lang weeën en dan valt de ballon er na zachtjes trekken uit. We gaan een poging doen tot slapen, maar veel slaap ik niet die nacht. Jeetje wat spannend zeg. De laatste nacht getrappel in mijn buik. Wat ga ik dat missen, maar wat ben ik klaar met die misselijkheid. En wat heb ik zin om de kleine te ontmoeten.
Ook mijn schoonzus blijft erbij
De volgende ochtend om 7.30 uur blijk ik al 2,5 cm ontsluiting te hebben. Mijn vliezen worden gebroken en de weeënopwekkers worden toegediend. Gelijk beginnen de weeën. Eerst zijn ze prima te verdragen, maar op een gegeven moment moet ik ze echt zittend op een yogabal wegpuffen. Mijn vriend en zijn zus kletsen tijdens de weeën met elkaar en tussen de weeën door houden ze mij aan de praat. Heerlijk vind ik het op deze manier.
De weeënstorm heeft amper meer ontsluiting gegeven
Om 11.00 uur komt de verloskundige kijken hoe het gaat. Ik blijk net 5cm ontsluiting te hebben. Op zich gaat het goed, maar vanwege bloed in het vruchtwater willen ze wat meer tempo. De weeënopwekkers worden verhoogd. Al snel krijg ik steeds meer en intensere weeën en heb ik geen adempauzes meer. Ik weet me geen houding te geven, maar probeer met behulp van de kraamzorg, mijn vriend en schoonzus toch elke wee rustig weg te puffen. Om 14.00 uur geef ik aan dat ik het niet meer trek en wil ik dat mijn ontsluiting gemeten wordt. Dit wordt gedaan en ik blijk nog geen 5,5 cm ontsluiting te hebben. Gatsie. Die 3 uur durende weeënstorm was dus voor niks…
Ik krijg een ruggenprik
Er wordt overlegd, want mijn vruchtwater was wat bloederig en er moest dus wel een beetje tempo gemaakt worden. Samen besluiten we een ruggenprik te laten zetten. Inmiddels krijg ik alles niet meer mee. Ik kreeg de weeën niet weg en heb amper tijd om te ademen. Om 14.45 uur wordt de ruggenprik gezet tijdens een wee. Normaal doen ze dit tussen de weeën door omdat je echt goed stil moet zitten. Maar ik had geen pauze tussen de weeën door, dus er was geen andere optie dan de prik tijdens een wee te zetten. Hierdoor heb ik niks gevoeld van het zetten van de ruggenprik. Al snel voel ik dat de ruggenprik begint te werken. Ik app mijn ouders en zus dat ik 5cm ontsluiting heb en het nog wel even gaat duren.
Er ontstaat al snel een erg drukkend gevoel
Om 15.05 uur zeg ik tegen mijn schoonzus; het voelt alsof er een fles in of uit moet. Een beetje lacherig vraagt ze of ze op het knopje moet drukken, waarop ik zeg; “Nee joh! Die ruggenprik zit net een klein kwartiertje, dat kan nooit.” Maar toch besluit ze te drukken. De verpleegkundige komt binnen en zegt; “Nou dat lijkt me wel heel snel.” Ze gaat wat dingen in de computer noteren als ik een oerkreet loslaat. Daarop reageert ze snel en trommelt gelijk de verloskunde en kraamzorg op. En inderdaad ik heb al volledige ontsluiting. De ruggenprik gaat meteen uit en ik mag iets na 15.15 uur gaan persen.
Het gaat ineens heel snel
De verpleegkundige, verloskundige en de kraamzorg geven aan dat het persen bij een bevalling van een eerste kindje gemiddeld 1 tot 1,5 uur duurt. Hun overdracht is om 15.30 uur, dus ze gaan mijn bevalling niet afmaken. Maar na één perswee ziet de verloskundige het hoofdje al en zegt meteen; “Oké, dit gaat snel, wij gaan dit toch wel afmaken lijkt het.” Ze lacht.
Niemand had verwacht dat het zo snel zou gaan
En dan na een kwartier persen wordt op 23-12-2022 om 15.32 uur een heel klein lief meisje geboren. Jeetje wat ging dit ineens snel. Ik pak haar zelf aan en leg haar meteen op mijn borst. Gek hoe natuurlijk dat gaat. Mijn schoonzus heeft dit allemaal vastgelegd en mijn vriend stond met open mond te kijken. Ik Face time meteen mijn moeder die opneemt in de supermarkt. Niemand had verwacht dat het ineens zo snel zou gaan. En daar stond de kersverse oma dan, met een kar vol boodschappen met tranen in haar ogen in de supermarkt.
Kerst thuis met z’n drietjes
De kleine is helemaal gezond. Maar als de placenta geboren wordt, blijkt het heel goed dat ik snel ingeleid ben. Mijn placenta is al voor een deel afgestorven, vandaar het bloederige vruchtwater. De kleine zoekt meteen naar de borst, wat geweldig. In haar maatje 44 pakje blijven we nog één nachtje in het ziekenhuis en dan mogen we in de vroege middag op 24-12-2022 lekker naar huis. Een bijzondere kraamweek met kerst!
ANOUK
Instagram: anoukk.z
Klik HIER voor andere bevallingsverhalen
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids & Kurken op Instagram te volgen.
