Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
Lois schrijft over haar zoontje Aiden, dit is deel 1.
Ik had een pittige zwangerschap
Op 24 februari 2023 werd, na een pittige zwangerschap van 39 weken, ons zoontje Aiden geboren. Daar waar de zwangerschap erg zwaar was door HG, GBS en bekkeninstabiliteit, ging de bevalling erg vlug en had ik na twee minuten persweeën mijn zoontje al in mijn armen. Door de snelle bevalling is ons zoontje even ondersteund door middel van beademing. Hierna leek alles goed. We werden naar de kamer gebracht en moesten nog 12 uur blijven vanwege het GBS virus wat ik bij mij droeg.
Aiden spuugde enorm veel
Het eerste flesje dronk Aiden goed, hierna boden we hem om de drie uur wel aan maar wilde hij hem niet. Wel spuugde hij veel, deze kleur werd elke keer dat hij spuugde groener. Ik begon mij zorgen te maken. Na een nacht in het ziekenhuis had Aiden nog niet gepoept en spuugde hij nog steeds veel. De verpleegster en kinderarts gooide dit op “opstartproblemen” en we mochten dus met Aiden naar huis.
Een heel dubbel gevoel
Mijn man en ik hadden een dubbel gevoel, we wilden de artsen graag geloven maar ons gevoel zei dat er iets mis was. We wonen maar vijf minuten van het ziekenhuis af en tijdens de rit naar huis heeft Aiden wel vier keer gespuugd. Thuis zat ons dochtertje van twee met mijn moeder op ons te wachten. We konden haar nauwelijks begroeten want de groene spuug kwam er met golven uit. De kraamverzorgster kwam binnen en zodra zij het spugen zag belde ze de verloskundige. Ondertussen raakten wij steeds meer in de stress. Meteen kwam de verloskundige deze kant op en na het zien van de spuug stuurde ze ons direct terug naar het ziekenhuis. We namen weer afscheid van ons dochtertje en vertrokken.
Hij had een heel bol buikje
Dit keer werden we bij de neonatologie ontvangen. Aiden werd onderzocht, kreeg een sonde waar het spuug doorheen ging, een infuus met vocht en er werd een röntgenfoto gemaakt van zijn buikje. Pas toen de röntgenfoto werd gemaakt, zagen wij hoe bol zijn buikje eigenlijk stond. Er werd ons verteld dat de röntgenfoto ook werd gestuurd naar het WKZ in Utrecht en al snel hoorden wij dat Aiden in de ambulance naar hen vervoert zou moeten worden. We schrokken natuurlijk enorm, wat was er allemaal met ons zoontje aan de hand? En waarom moeten we naar Utrecht? Dit kan niet goed zijn.
Zijn darmen werden gespoeld
Ik reed met Aiden mee in de ambulance en mijn man kwam er achteraan met onze auto. Aiden werd vervoerd op een brancard in een soort doorzichtige doos, mijn hart breekt nog steeds bij de gedachte hieraan. Het was 23.30 uur toen wij aankwamen in Utrecht. Hier maakten ze een CT scan van Aiden zijn buikje. De CT scan ging nog niet zo makkelijk want alle contrastvloeistof spuugde hij meteen weer uit, wel was te zien dat zijn darmen erg vol zaten. Na de onderzoeken werd Aiden naar de NICU gebracht. Hier werden meteen zijn darmen gespoeld. Er kwam veel ontlasting uit en gelijk zagen we de bolling van zijn buikje afzakken.
Wat kon er aan de hand zijn?
Aiden moest de nacht op de NICU doorbrengen en nog onder de indruk van alles wat er was gebeurd, werden wij naar een ouderkamer gebracht om te rusten. In bed begon ik te ontzettend malen: “Wat is er aan de hand met ons zoontje?! Waarom kunnen ze het ons nog niet vertellen? Wat een nachtmerrie, mama van twee kindjes en geen van hen bij me…” De volgende ochtend werden wij apart genomen door de arts die Aiden de avond ervoor had onderzocht. De arts had enkele vermoedens over wat er aan de hand zou kunnen zijn...
Lees HIER verder.
LOIS
Insta: @loisbrummel_
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
