Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids & Kurken op Instagram te volgen.
Vera schrijft een reeks over haar dochter Yinthe. Lees eerst de vorige delen.
Deel 1: Yinthe haar oogje hing, wat was er aan de hand?
Deel 2: Yinthe had een harde bult boven haar oog
De dagen kropen voorbij toen wij op dinsdag 30 augustus het slechte nieuws hadden gekregen. We werden geleefd. Het gevoel van genieten, zelfs van de kleinste dingen was er niet. Er was alleen maar verdriet, angst en onzekerheid. Ik werd echt ziek bij het idee dat het kanker zou zijn.
Het wachten duurde lang
Er werd ook gesproken over het prinses Máxima centrum in Utrecht. Ik kon er niks over lezen. Ik werd misselijk en kreeg er hoofdpijn van. Maar de informatie en de scan van Yinthe werd door de desbetreffende arts van die dag wel doorgestuurd naar het prinses Maxima centrum in Utrecht, met de vraag of we overgeplaatst zouden worden. Het duurde drie dagen tot we eindelijk een telefoontje kregen van de kinderarts uit Stadskanaal. Deze drie dagen waren niet in woorden uit te drukken. Je hart doet zo’n intense pijn. Ik heb nog nooit zoveel gehuild als in deze drie dagen. Je enige hoop is gevestigd op de ziekenhuizen, waar je alleen maar op kunt wachten en wat voor je gevoel echt te lang duurt. We kregen na die drie dagen een telefoontje. Het leek toch goedaardig, dus we hoefden niet naar Utrecht. We werden doorgestuurd naar Groningen waar we na het weekend al heen mochten. Wat een opluchting!
We zagen kindjes met kale hoofdjes
Op vijf september hadden we op maandagochtend een afspraak staan op de afdeling kinderoncologie. Het liep een beetje uit. We hebben ongeveer drie kwartier in de wachtruimte gezeten. Ik vroeg mij toen af waarom wij in hemelsnaam naar deze afdeling zijn doorgestuurd? Terwijl het een goedaardige tumor is? We zagen kindjes met kale hoofdjes en een slangetje. We zaten er middenin. Ik had het niet meer en werd intens verdrietig, net toen ik dacht dat ik mezelf weer had herpakt. “Zal het dan toch niet goed zijn? Wat is dit toch?”, vroeg ik me af.
Daar ging onze geruststelling
De afspraak in het UMCG met de kinderoncoloog was enkel een kennismaking. Wederom kregen we algemene controles en een gesprekje over de scan van vorige week. Het kwam eigenlijk op hetzelfde neer: het was nog niet duidelijk. En zij konden niet zeggen of de tumor daadwerkelijk goedaardig was. Daar ging onze geruststelling… Dat was het dan voor die dag. We werden naar huis gestuurd met weer veel zorgen en angst.
Onrust en paniek
We kregen twee weken later pas een oproep om weer langs te komen. Deze twee weken waren té lang voor ons. Ik raakte zelfs een paar keer echt in paniek, zoals ik dat nooit eerder heb gehad. Wat als er nou wat gebeurt in haar hoofd? Epilepsie? Een bloeding? Straks waren we te laat met alles! Ik zou dat mezelf nooit vergeven. Het was gekmakend.
Op vier plekken verdovingspleisters
Op 20 september hadden wij twee afspraken in het UMCG. Een infuus prikken, CT-scan en ‘s middags MRI en aansluitend nog wat bloedafname. Ik was zo blij dat we er weer heen mochten, hoe erg ik ook tegen het infuus op zag…. Yinthe kreeg op vier plekken verdovingszalf met pleisters, om zeker te zijn van een juiste (minder pijnlijke) plek om te kunnen prikken. De CT-scan was zo klaar en daarna gingen we naar de verpleegsters die haar een infuus aan zouden brengen. Gelukkig hadden we er een pedagogisch werker bij om haar goed te kunnen afleiden.
Mijn man bleef bij Yinthe
Gezien mijn eigen stressniveau op die dag en de periode die ik met haar alleen in het ziekenhuis heb ervaren, had ik er voor gekozen er niet bij te zijn, maar mijn man. Ik heb gezegd dat ik een cadeautje voor haar ging halen, terwijl zij met papa en de verpleegsters een spelletje speelde. Ik dacht: “Dit komt vast goed. Papa is wat nuchterder, die kan dat beter.” Ik liep snel de gang op, richting de cadeauwinkel waar ik een kleinigheidje voor Yinthe kocht. Snel liep ik weer terug. Ik dacht dat ze wel klaar zouden zijn.
Een hele batterij aan onderzoeken
Ze waren helaas nog niet klaar. Vier pleisters eraf deed haar veel pijn en daarna hadden ze nog twee keer verkeerd geprikt. Ze was zo overstuur. Bij de derde keer lukte het. Daarna hadden we tijd om wat te eten en Yinthe kon even bijkomen. Toen volgde de MRI, wat zonder problemen ging. Ze vond het zelfs niet eerlijk voor papa, dat hij er de vorige keer niet bij kon zijn en dat hij dit keer wel met haar mee mocht. Zo lief. Hierna de afname van enkele buisjes bloed om bepaalde vormen van kanker en andere ziektes uit te sluiten. Uiteindelijk gingen we behoorlijk vermoeid terug naar huis.
Het bleef onduidelijk
Twee dagen later, op woensdag werden we gebeld door de kinderarts uit Groningen. De bloeduitslagen leken goed. Ze had meerdere radiologen mee laten kijken, ook een radioloog uit Rotterdam. Het leek een goedaardige tumor, maar het zou ook een kwaadaardige tumor kunnen zijn. Het bleef onduidelijk voor iedereen. Ze wilde Yinthe daarom graag doorverwijzen naar Rotterdam waar ze gespecialiseerd zijn in “zeldzame aandoeningen”. Waar ze haar aanstaande vrijdag gelijk al wilden zien.
Lees HIER het vervolg.
VERA
Insta: vera__linde.h
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids & Kurken op Instagram te volgen.
