Linda schrijft een minireeks op Kids en Kurken. Lees eerst de eerdere delen.
Deel 1: Ik stopte met de pil maar een menstruatie bleef uit
Deel 2: Onze laatste poging en laatste zwangerschapstest
Deel 3: De gynaecoloog stelde reductie voor bij onze drielingzwangerschap
Deel 4: De gynaecoloog geeft met 27 weken drielingzwangerschap aan dat de ontsluiting al 5 cm is
Ik ben 27 weken zwanger, maar de weeën worden steeds sterker
Het is zondag op maandag nacht als de weeën steeds sterker en sterker worden. Ik zeg tegen Leroy dat hij mag gaan slapen en ik hem wakker zal maken als er iets is. Ik probeer ook mijn rust te pakken en niet veel te laten merken dat ik ontzettend veel last heb van de weeën die echt sterk en met regelmaat terug komen. Tussen de weeën door pak ik ’s nachts mijn telefoon om te kijken hoeveel tijd er tussen zit en hoe lang ze duren. De weeën worden heftiger. Ik roep Leroy en zeg dat ik op het belletje ga drukken. Al snel komt er een verpleegkundige. Ze hoort en ziet aan mij dat de weeën sterker zijn. Ik krijg een slaappilletje om toch even wat te slapen, omdat dat afgelopen nacht ook niet echt gelukt is. Ik vraag nog aan haar: “Hoelang duurt voor zo’n pilletje zijn werk gaat doen?” Ze vertelt dat dat ongeveer na 15 á 20 minuten is. Ze stapt de kamer uit en doet het licht uit. Het lijkt alsof ze mij een verkeerd pilletje heeft gegeven. Een pilletje die de weeën alleen maar sneller achter elkaar laat komen.
Het bevallingskamertje staat propvol mensen en spullen
Na een uur roep ik Leroy. Ik zeg dat ik dit niet meer vol houdt. Ik heb het gevoel dat dit niet lang meer gaat duren. Ik druk vervolgens weer op het belletje en al snel staan er twee verpleegkundigen in mijn kamer. Ze zien aan alles aan mij dat de bevalling nu dichtbij is en voor ik het weet staat de gynaecoloog in de kamer. Ik krijg een CTG om te kijken hoe het met de meisjes gaat en vervolgens nog een echo, omdat één baby niet makkelijk te vinden is. Dit ziet er gelukkig allemaal goed uit. Toch is dan daar het moment dat mijn ontsluiting wordt gecontroleerd. En dan blijkt dat ik al aan het einde van de bevalling ben. Ik heb namelijk 9 cm ontsluiting. De weeënremmers gaan er af. Ik word klaar gemaakt voor de keizersnede. Ik ben verdrietig, want dit is nog helemaal niet de bedoeling. Mijn meisjes zijn nog niet klaar om geboren te worden. Ik ben vandaag pas 27 weken en 3 dagen zwanger. Stress is nu echter het laatste wat ik moet hebben! Ik geef Leroy een kus en ga alvast richting de operatiekamer. Leroy kleedt zich ook aan voor de operatiekamer. Voor ik het weet zit de ruggenprik er in en mag ik weer gaan liggen. Het kamertje is ontzettend warm en propvol mensen en spullen. Logisch, want er worden drie premature baby’s opgevangen.
De geboorte
Het is zover, de operatie begint. Ik voel dat ze mijn buik insmeren. Vervolgens komt het doek ertussen. Mijn voeten beginnen te tintelen. Er wordt gecontroleerd of ik het ijsblokje nog voel, en aan één kant voel ik die nog een beetje, maar bij de tweede keer controleren, voel ik niets meer. Al snel horen we dat het doek zo naar beneden gaat en ons eerste meisje geboren gaat worden. Om 03.23 uur wordt onze eerste dochter Tess geboren. Ze wordt gelijk in een zak gedaan om zo geen warmte te verliezen en gaat naar het opvangkamertje. Gelukkig hoor ik een heel klein huiltje. Het doek zou eigenlijk weer omhoog gaan, maar omdat ze zien dat wij er goed op reageren, blijft het doek naar beneden. Er gutst een hoop vruchtwater uit mijn buik en twee minuten later om 03.25uur wordt onze tweede dochter Maud geboren. Ook Maud gaat gelijk een zak in en naar het kamertje. Dan voel ik de gynaecoloog wat duwen en grabbelen. Daar is twee minuten later om 03.27uur onze derde dochter Yinthe. Leroy loopt gelijk mee naar het kamertje waar de meiden liggen en ondertussen gaat het doek weer omhoog. De artsen vertellen dat de meisjes zo in een couveuse langs komen en naar de afdeling gaan. Tess en Maud rijden al voorbij en als laatste Yinthe. Ik mag mijn hand even bij haar doen. Daar komen mijn tranen. “Mijn drie meisjes, alsjeblieft wees sterk!”, hoop ik.
Lees HIER het vervolg.
LINDA
