Op mijn verjaardag, 5 oktober 2014 vroeg mijn vriend mij…. Nee, niet ten huwelijk, maar voor een kindje. Oh, wat was ik blij en vooral verbaasd. Daar stond hij dan, met twee lieve babyknuffels in z’n handen en vroeg mij te stoppen met de pil en samen voor een kindje te gaan. Mijn dag kon niet meer stuk, zo bijzonder om op die manier gevraagd te worden.
Vanaf dat moment, ga je een onzekere periode in. Je hebt totaal geen idee hoe het allemaal zal lopen. Ik bedoel… Ik stop met de pil en dan ben ik binnen een paar maandjes zwanger toch?! Dat verwacht je. En dat verwachtte ik. Nou, bij sommigen gaat dit op, maar zeker niet bij iedereen. Daarover vertel ik later meer. Na zeven maanden is het moment gekomen: een positieve zwangerschapstest! Tranen van blijdschap! Is het echt waar!? JA, het staat er echt! Wat waren we gelukkig. Ik dook meteen in alle boeken en websites, ik wilde alles weten over het zwanger zijn en baby’s. De roze wolk bestaat dus echt… dat dacht ik tenminste. Alles verliep zo soepel en ik had totaal geen reden tot klagen: geen misselijkheid, geen stemmingswisselingen. Ik fietste er zo doorheen, heeeeerlijk! Alle echo’s waren goed, de baby deed het super, wat een geluk! Vooral in het tweede trimester voelde ik me heel goed en we vonden het tijd voor een fijn reisje naar de zon. Nog even genieten met z’n tweeën voordat de slapeloze nachten zouden aanbreken. Dus op naar Gran Canaria in een mooi luxe hotel waar wij heerlijk hebben genoten samen.
Een paar weken later waren wij uitgenodigd bij vrienden van ons, gezellig even bijkletsen. Ineens kreeg ik wat last van mijn buik, wat ik nog niet eerder heb gehad. Ach, ik ben zwanger, dan heb je ook wel eens last van je buik, toch?! Het stelde voor mij niet zoveel voor en het was uit te houden. Eenmaal onderweg naar huis in de auto, werd de pijn toch wel wat heftiger. Mijn vriend vertrouwde het niet en belde onze verloskundige en zij gaf aan dat dit waarschijnlijk uit de hand gelopen bandenpijn zou zijn en dat ik rustig moest gaan liggen thuis. Geen flauuuuuw idee wat het is, maar de pijn werd alleen maar weer erger. Na een paar minuten heb ik haar weer gebeld en ze kwam toch maar even kijken en voelen. ”Meid, je hebt weeen en 3 centimeter ontsluiting. Ik bel nu een ambulance voor jou!”
Wacht even…. Ontsluiting?? Dat kan helemaal niet, dat hebben zwangere vrouwen rond de 40 weken, maar zeeeeker niet bij 23 weken en 3 dagen! Ik begreep er werkelijk helemaal niets van en vanaf dat moment komen zoveel verschillende emoties naar boven en verandert je leven voorgoed. Dit is niet zoals het hoort en het enige wat je denkt is: “HOE kan dit?!” En dan gaat alles ineens in een stroomversnelling. De ambulance stond snel voor de deur en vertrok met sirenes en blauw zwaailicht naar het Erasmus/Sophia kinderziekenhuis in Rotterdam. Eenmaal daar aangekomen in de verloskamer, kreeg ik gelijk pijnstillers en een ruggenprik. Ik liet alles over me heen komen… Het enige wat ik wilde, was dat mijn baby gered gaat worden. De weeenremmers sloegen gelukkig goed aan en alles werd wat rustiger. In de tussentijd heeft mijn vriend onze beide moeders gebeld en zijn ze beiden naar het ziekenhuis gekomen ter ondersteuning. De verwachtingen waren goed volgens de arts, omdat mijn lichaam goed op de weeenremmers reageerde. Volgens haar kunnen we over een paar dagen starten met de longrijping voor de baby. Vanaf 24 weken is een baby levensvatbaar in Nederland en kan longrijping toegediend worden via de moeder. Van veel angst en verdriet veranderde alles in hoop en vertrouwen. Het komt goed… Onze kleine meid kan gered worden en nog even veilig in mijn buik blijven.
Na een nacht slapen werd er bloed geprikt. Alle waardes moesten gecontroleerd worden of ook ik gezond was. De baby deed het super en was nog steeds lekker aan het trappelen in mijn buik. Een paar uur later kwam de arts met de uitslag van mijn bloed en vanaf dat moment stortte mijn wereld in elkaar … De letterlijke woorden van de arts waren: ‘Je hebt een infectie en daarom moeten wij stoppen met de weeenremmers. De baby moet geboren worden, dus jij gaat snel bevallen’.
To be continued in blog 2!
JUUL
