Ik twijfel, dat is niks nieuws, want dat doe ik mijn leven lang al. Ik twijfel of ik dit stuk überhaupt moet schrijven, maar verwijderen kan altijd nog, toch?
Ik merk dat ik nog meer twijfel sinds ik moeder ben geworden van Beau. Drinkt hij wel goed? Waarom huilt hij? Waarom slaapt hij zo kort? Waarom loopt hij nog niet?
Verschillende keren heb ik op mijn moederinstinct moeten vertrouwen en merk ik dan ook dat die altijd klopt! Het begon met het drinken: meneer deed 1,5 uur over een fles van 120 cc. In het ziekenhuis allerlei trucjes uit moeten halen, niets hielp. Uiteindelijk bleek dat zijn tongriempje te vast zat. Meneer was inmiddels 6 maanden en heeft dus 6 maanden slecht gedronken. Zijn tongriempje werd doorgebrand.
Intussen waren de nachten dramatisch met veel huilen. Zijn lichamelijke ontwikkeling ging ook niet volgens schema, dus fysiotherapie was een uitkomst. Ondertussen waren we voor het vele huilen naar de kinderarts doorverwezen, maar deze gaf aan dat er niets met Beau aan de hand was. Als hij overdag een dutje deed kon hij ‘s nachts toch ook slapen?!
Beau was ruim 1 toen we naar een osteopaat zijn gegaan omdat het slapen nog steeds verschrikkelijk was. Ik had gewoon het gevoel dat hij pijn had! Hij schreeuwde het uit en sloeg en schopte alles bij elkaar. Deze dame adviseerde ons met koemelk te stoppen. Diezelfde nacht sliep Beau voor het eerst door!
Toch bleef ik het gevoel houden dat er iets niet klopte…
Beau hing maar aan mijn benen bleef jammeren en huilen, hij wilde niet spelen, zijn nagels braken halverwege af, hij had wel acht poepluiers op een dag inclusief zere billen, hij was heel onrustig en hij had een kort lontje.
Verschillende keren zijn we bij de huisarts geweest, maar voor alles was een verklaring en ging ik weer “gerustgesteld” naar huis. Tot de dag dat ik het zo zat was en naar een homeopaat ben gegaan. De tweede behandeling gaf ze aan dat wij het een weekje zonder gluten moesten proberen. En het gekke was, het was alsof eindelijk iemand mij serieus nam. Want hoe vaak was ik al niet afgewimpeld met, “laat hem maar even huilen” of “hij krijgt vast tandjes”. Dezelfde dag gestopt met gluten. Ben mij in gaan lezen over alles van met gluten en tarwe te maken heeft. Binnen een week hadden wij een heel ander kind!
Het was bizar, eerst dacht ik nog aan toeval en ging ik bijna weer twijfelen hoe erg het was. Totdat andere mensen ook de opmerking maakten, Beau is vrolijker, hij hoeft niet meer te huilen op het KDV, hij heeft 1 tot 2 poepluiers op een dag en hij slaapt als een blok! Het leek wel of wij ineens contact met hem kregen, terwijl hij voor die tijd in zijn eigen bubbel leefde. Het genieten kon beginnen!
Inmiddels zijn we bij een andere kinderarts terecht gekomen en we hebben alles uitgelegd. En wat denk je?! De kinderarts denkt ook aan Coeliakie! EINDELIJK!
Om Beau te kunnen testen moeten we hem weer twee maanden gluten geven, iets wat zo fout voelt. Alsof ik mijn 2-jarige vergiftig. We zijn weer op het oude niveau van woedeaanvallen, huilen, schreeuwen, slaan, slecht slapen en ik weet soms niet hoe ik dit nog kan volhouden, laat staan Beau zelf. Natuurlijk willen wij niet dat hij coeliakie heeft, maar dat zou wel een hoop verklaren. Weer die twijfel, waar hoop ik op?
Want als er niets uit de test komt eet ik mijn schoen op, beloofd!
X
SHARON
Helaas heel herkenbaar… ons zoontje heeft dus na een hele lange zoektocht ook coeliakie. Maar wat mij verbaasde: ook zijn tongriempje was niet goed. Gelukkig meteen na 3 dagen (doorgesneden.. vreselijk maar hij weet er niets meer van) bizar hoe onze verhalen overeenkomen. Want het is niet vastgesteld, maar nu we minder koemelk geven slaapt hij door. Heel veel succes met de zoektocht en ik weet precies hoe je je voelt. Goed dat je je verhaal deelt.
Liselot
Hoi lieve mama! Je hebt gelijk! Je moedergevoel klopt altijd! Hier ook een kind dat beter sliep na koemelk te mijden en ineens heeel vrolijk werd, niet meet zo vermoeid was door het weglaten van gluten. Ikzelf heb de keuze gemaakt na 4 maanden, geen gluten meer te geven. Hij is alsnog getest geweest in het bloed, maar het kwam er niet meer uit. Toch, ik heb een energiek kind nu, die blij is. Chapeau dat je het wrl doet! Ik hoop zo hard mee dat het in het bloed zichtbaar is,maar is het dat niet, mijdt het toch! Je hebt zo’n leuk kind als hij het niet binnenkrijgt, wat de kinderartsen ook zeggen. En een bkoedtest is onder de 4 jaar ook onbetrouwbaar, hou daar dus zeker rekening mee. Hou de moed erin! Alles komt goed als je op jezelf vertrouwt! ❤️