Onze dochter Alaya kwam met een prachtige bos donker haar ter wereld. Het ziekenhuispersoneel wilde er zelfs een foto van maken. “Dit zien we niet elke dag”, zei de verpleegkundige. Ik was ook op slag verliefd op haar heerlijke koppie met haar. Maar als het aan mijn schoonmoeder lag, werd die prachtige bos er kort na de geboorte afgeschoren.
Ze zag het kaalscheren als een must
Tijdens mijn zwangerschap hadden we het er al over gehad: die Hindoeïstische traditie van het kaalscheren. Bij Hindoeïsten is het gebruikelijk om een baby’s hoofd kort na de geboorte kaal te scheren. Het zou symbool staan voor een nieuwe start, een zuiver begin zonder de last van het verleden. Manu’s ouders, vooral zijn moeder, hadden er een duidelijk beeld bij. Ze zagen het als een must, iets dat absoluut moest gebeuren. Maar voor Manu en mij voelde dat heel anders.
Onze dochter, onze regels
Manu is niet streng Hindoeïstisch. Hij is met de tradities opgegroeid, maar veel van die gebruiken zijn voor hem meer culturele gewoontes dan religieuze verplichtingen. En ik? Ik ben opgegroeid in een huis waar je vooral moest doen waar je je goed bij voelde. We waren het snel eens: onze dochter, onze regels. En dat kaalscheren hoorde daar niet bij.
Bij elk bezoek werd het kaalscheren onderwerp van gesprek
Al tijdens mijn zwangerschap begon zijn moeder erover. Bij elk bezoek werd het onderwerp aangehaald. “Hebben jullie al een priester gevonden voor de ceremonie?” vroeg ze op een dag, alsof het al vaststond dat we die traditie zouden volgen. Ik schudde mijn hoofd en keek naar Manu, hopend dat hij het gesprek zou afkappen. Hij mompelde iets ontwijkends, maar ik zag hoe ongemakkelijk hij zich voelde.
“Het is voor haar eigen bestwil”
Toen Alaya geboren werd, met die prachtige volle bos donker haar, leek het probleem alleen maar groter te worden. Bij elk bezoek van Manu’s ouders ging het gesprek vroeg of laat over dat haar. “Het moet eraf,” zei zijn moeder dan resoluut. “Het is voor haar eigen bestwil.” Ik voelde de irritatie in me opborrelen, maar probeerde mezelf in te houden. Dit was niet het moment voor ruzie.
We moesten voet bij stuk houden, hoe moeilijk het ook was
Manu probeerde zijn ouders duidelijk te maken dat wij het anders wilden doen. “Mam, pap, we hebben hier goed over nagedacht,” zei hij eens tijdens een etentje. “We willen haar haar laten groeien. Het is gewoon niet iets wat bij ons past.” Zijn moeder schudde haar hoofd. “Je begrijpt het niet, Manu. Dit is belangrijk. Dit gaat over onze cultuur, onze tradities. Als je dit niet doet, laat je zien dat je je afkomst niet respecteert.” Die woorden raakten hem, dat zag ik. Maar ik zag ook dat hij niet wilde toegeven. Voor mij was het duidelijk: we moesten voet bij stuk houden, hoe moeilijk het ook was.
“Dat haar moet echt weg”
De situatie escaleerde een paar weken later, toen zijn ouders weer op bezoek kwamen. Alaya was toen drie maanden oud. Ze lag in haar wipstoeltje, vrolijk met haar handjes naar haar speeltjes grijpend. “Ze wordt zo groot,” zei zijn moeder terwijl ze naar haar keek. “Maar dat haar moet echt weg. Wanneer gaan jullie het doen?” Manu’s gezicht verstarde. Hij haalde diep adem en keek me even aan. “We hebben het er al over gehad, mam. We gaan het niet doen.” Zijn moeder’s ogen vernauwden. “Niet doen? Hoe kun je dat zeggen? Dit is niet iets wat je zomaar kunt negeren. Dit is belangrijk, Manu. Dit gaat over onze familie.”
Dit was niet mijn strijd, maar het voelde wel zo
De spanning in de kamer was bijna tastbaar. Ik probeerde me op Alaya te concentreren, maar mijn hart bonsde in mijn borst. Dit was niet mijn strijd, maar het voelde wel zo. Manu stond op. “Mam, pap, ik denk dat we hier nu even mee moeten stoppen. Hannah en ik hebben een beslissing genomen. Dit is ons kind. Jullie moeten dat respecteren.”
Tijd voor een pittig gesprek
Na dat bezoek heeft Manu zonder mij een pittig gesprek met ze gevoerd. Hij kwam later die avond thuis, zichtbaar moe. “Het was niet makkelijk,” zei hij terwijl hij op de bank plofte. “Maar ik heb ze gezegd dat we het niet gaan doen. Dat ze het moeten accepteren, of ze het er nou mee eens zijn of niet.”
“Het is nog niet te laat hoor, je kunt het nog steeds doen”
Ik voelde een enorme opluchting, maar ook een knagende onzekerheid. Hoe lang zou het duren voordat dit onderwerp weer zou opduiken? Want dat het weer zou gebeuren, daar twijfelde ik niet aan. En inderdaad, de discussie was niet voorbij. Zijn moeder bleef af en toe steken op opmerkingen als: “Het is nog niet te laat, hoor. Je kunt het nog steeds doen.” Maar Manu en ik hielden voet bij stuk. En elke keer dat ik mijn vingers door Alaya’s zachte, donkere haartjes liet glijden, wist ik dat we de juiste keuze hadden gemaakt.
HANNAH
Ik wil je heel graag de tip geven om je schoonmoeder voorlopig niet alleen met je dochter te laten of dat ze een keertje oppassen want dan denk ik dat je hetzelfde mee gaat maken wat wij hebben gehad met onze zoon. Ze scheert haar helemaal kaal, daar kun je van op aan.
Mijn zoon wilden wij zijn haren voor de eerste keer laten knippen op het moment dat wij daar allebei bij konden zijn en ons moment van maken. Onze zoon ging bij oma logeren en je raadt het al, we kregen hem kort geknipt weer thuis, met een envelop met een plukje haar… Ik was woest en dat heeft mijn schoonmoeder ook geweten (ik ben best wel fel in bepaalde situaties en dan trek ik ook gewoon mijn mond open als het terecht is). Ze zei doodleuk dat ze dacht dat wij geen geld hadden voor de kapper (we hadden het toendertijd erg krap qua inkomsten) en had haar vriendin gevraagd of ze hem wilde knippen, want dat kon zij zo goed omdat ze haar neefjes en nichtjes ook altijd knipte…
Ze heeft een tijdlang duidelijk gemerkt dat ik pislink was en mijn man meerdere malen vroeg of ik boos op haar was waarop hij zei wat denk je zelf mam…
Onderhand is mijn zoon bijna 17 jaar maar nog altijd als ik dat envelopje met zijn eerste haartjes tegen kom gaan mijn haren nog steeds overeind staan.
Te gek voor woorden. En die idioterie met haar verwijderen is net Haarlemmer olie: Overal goed voor! , in Friesland ivm. dun haar bij een religieuze aandoeningen ivm. reinheid..! Er zijn er vast nog meer,ik hoef ze niet te weten. Wees gelukkig met uw dochter❤️ Laat de kaas niet van uw brood eten. Sterkte!
bij mij werd mijn haar altijd opgeknipt dus heel kort. nou ik zal u zeggen. Mijn haar was dun en is jammer genoeg mijn hele leven dun gebleven. Ben 83 maar mijn haar is nog dunner geworden dan daarvoor. Geloof die sprookjes niet. Fijn dat uw dochter zo’n prachtig koppie haar heeft. Ik hoop dat u nog veel geluk en gezondheid met uw dochter mag beleven. dat is belangrijk vind u niet.
@ zeggik niet wie er bepaalt, natuurlijk zijn dat de ouders. Ik constateer alleen dat ut een krachtmeting is geworden. Oma niet vragen als oppas, gewoon kinderoppas betalen🤗😁
Gloria Virginia : of het haar nu dikker en sterker terugkomt daar gaat het niet om. De ouders hebben niets met deze gewoontes en willen het daarom niet.
Dus moeten zijn ouders zich daar bij neerleggen.
Getuigt van weinig respect naar jou toe en ook naar haar zoon. Jullie belijden hun geloof niet, dus moet ze stoppen met zeuren en jullie wens respecteren.
nou ik zou zeker mijn kind niet alleen bij zoon oma alleen laten wat de traditie ook is het is de tijd van nu sommige traditie kun je zeker voort zetten maar dit gaat echt tever ik noem zulke mensen ook geen opa of oma het is immers jou kind en jij bepaalt
wat is dat ,onzin natuurlijk ze moeten niet mee bemoeien het is jullie kind jullie moet haar opvoeden en niet zij kijk uit laat haar niet oppassen want dan gaat het haar er af zonden van dat mooie haar
Je verloochenen de afkomst van je kind en de tradities die daarbij horen.
Belachelijk. Ik zou haar absoluut niet bij oma laten logeren of oma op haar laten passen.
Is jullie kind. En een kind is nog puur. Flauwekul met die religie dat ze dan zuiver is.
Mijn schoonmoeder, op en top Fries, zei ook dat het goed voor het haar was. ‘Hebben ze dat bij u ook gedaan?’ vroeg ik? ‘Ja!’ antwoordde ze, ‘Dan gaan we het zeker niet doen,’ was mijn reactie, want schoonmoeder had fluthaar! 🥴 Dit was wel grappig. Jouw situatie is serieus pittig. Het is lastig om met tradities te breken! Wijsheid en sterkte toegewenst!
Met een scherp apparaat over het kwetsbare hoofdje van een baby gaan omdat het een traditie is… doe even normaal. Dient geen enkel doel en als grootouders respecteer je gewoon wat de ouders willen. Heel simpel.
bij de islam is dit ook zo je knipt het haar en weegt het en geeft het gewicht in goud weggeeft aan de armen.
Een hele tijd geleden had ik al ergens gelezen dat ook baby haartjes vroeg of laat uitvallen en dit regelt moeder natuur vanzelf zonder scheerapparaat.
ik heb het verhaal gelezen wat jouw moeder zegt het is jouw kind als jij dat niet wilt moet jij het ook niet doen
vriendelijke groeten van Desirée van der pluijm borculo
Jouw kind, jouw beslissing. Dat kaalscheren dient geen enkel doel. En dat het na het afscheren dikker terugkomt is je reinste flauwekul.
Die ouders dienen de beslissing van hun kinderen te respecteren en niet hun wil op te leggen!
Heel goed dat jullie bij jullie eigen beslissing en standpunt zijn gebleven!
De grootouders hebben dit gewoon te accepteren en respecteren.
Goed van de ouders met name de de vader om tegen zijn ouders in te gaan..
Grootouders moeten eens ophouden zich te bemoeien met de opvoeding van hun kleinkinderen.
Alleen als er zich een ernstige situatie voordoet mogen ze hier alert op zijn.
Verder leven en laten.leven. Geniet van je kleinkind zou ik zeggen.
Dat haar dikker en sterker terug groeit na een keertje is een mythe.
Het haar komt dikker en sterker terug. Zou er geen punt van maken. Nu is het een krachtmeting geworden.
Kan wel zo zijn een krachtmeting, maar het gaat toch zeker over hun eigen kind. Bepalen zij toch zelf over😅
Dat is dus een fabeltje dat het dikker terugkomt.
Het is inderdaad een strijd geworden, maar aangewakkerd door de grootouders. Zij hadden er ook geen punt van kunnen maken.
Wat een nonsens. Dat fabeltje is al zolang achterhaald.
Echt onzin. Het type haar dat je bij de geboorte hebt is genetisch bepaald.
En dat is niet de reden, ze zou daarmee rein een nieuwe start maken. Wat ook een dubieuze gedachte is.
Een ritueel uitvoeren moet vanuit je eigen overtuiging gebeuren.