Stel jezelf en je gezin even voor!
Wij zijn nu nog een gezin van drie plus een kleintje in m’n buik die zich nog heel even aan het verstoppen is voor de wereld. Robin is mijn man. Wij zijn vijf jaar geleden getrouwd en zijn nu zo’n negen jaar samen. Hij is naast mijn liefde mijn beste maatje. Emily Lavie, onze dochter van vier jaar. Ons kleinste vriendinnetje en zonnetje. Daarnaast hebben we eigenlijk nog drie gezinsleden. Wel erg harige moet ik zeggen. Billy, ons bejaarde hondje van 12 jaar. En Lou & Joe, broer en zus kat. Sinds vorig jaar november horen zij ook bij ons gezin.
Wat is jouw mooiste optreden ooit geweest?
Oeh, wat lastig. Ik heb toch een aantal die mij heel dierbaar zijn!
-
Tijdens the voice waren er kerstoptredens in de Ziggodome. Eén van de data viel op mijn vaders verjaardag waardoor ik het nummer “Imagine” aan hem opdroeg. Hierdoor gingen vervolgens 5000 man Happy Birthday zingen. Ik vond dit zo bijzonder. Ik alleen op het podium met m’n vleugel en dan zo’n massa dat tegelijk naar jou zingt.
-
Japan: tijdens de tour in Japan heb ik een aantal hele bijzondere optredens gehad. Zo bizar als mensen die praktisch aan de andere kant van de wereld wonen ieder woord meezingen van je eigen liedjes.
-
Belgie, Ethias Arena. Dit was voor mij een mega moment, omdat het een debuut was van mijn single in Belgie. Twee dagen ervoor breek ik m’n grote teen waardoor mijn hoge laarzen werden vervangen door een mega sexy gipsvoet. De energie was er gelukkig niet minder om.
-
Tinkerbel: hierbij moest ik 10 meter hoog vliegend door de Ahoy en Ziggodome als Tinkerbel in Peterpan. Voor het eerst in de rol van iemand ander dan ik zelf ben. Dit was wel stiekem een meisjesdroom.
-
En wat ik niet kan weglaten zijn de huwelijksceremonies waar ik zing. Soms schrijf ik op maat een liedje voor een bruidspaar op hun leven. Ik vind zo bijzonder om een stukje bij te dragen aan een huwelijk. Zo puur en dankbaar.
Wat waren jouw gedachtes toen je een positieve zwangerschapstest in je handen had?
Jennifer: Verbazing en blijdschap! Toen wij trouwden hadden wij eigenlijk afgesproken dat vanaf dat moment een kindje welkom was. Wat we absoluut niet hadden verwacht was dat poging één ook daadwerkelijk een kindje zou brengen. Toen we zwanger werden van ons aankomende tweede kindje had ik heel sterk het gevoel dat het niet weer zo snel zou gaan. Bij de eerste test was het dan ook geen positieve uitslag en had ik direct besloten er niet teveel mee bezig te zijn en het maar te zien. Juist door die instelling was ik ontzettend verrast dat bij de tweede keer testen al positief werd aangegeven. Natuurlijk moet je er positief in gaan en is het “ontwerpen” van een kindje natuurlijk geen vervelende bezigheid, maar het is nog steeds helemaal niet een vanzelfsprekend iets en dat besef ik mij heel goed.
Robin: Eigenlijk totaal anders dan bij de eerste keer. Bij de eerste was het denk ik vooral spanning en opwinding van het gehoopte, maar ook totaal onbekende. Bij de tweede keer was het vooral de blijdschap , omdat je al weet hoe mooi het is en dat het weer gelukt is. Maar te gek dus!
Hoe was je eerste bevalling Jennifer?
Gemiddeld geloof ik, qua tijd dan. Twaalf uur duurde het. Verder is het natuurlijk anders voor iedereen. Ik vond het heel bijzonder. Ook bijzonder pijnlijk maar goed, het is maar voor eventjes en voor het mooiste doel in je leven als je het mij vraagt. Steeds keerde ik ook terug naar de gedachte dat we het samen deden. Ik en Emily. Mijn moeder vertelde mij dat net voor de bevalling: “Je kindje moet net zo hard werken.” Voor Robin is het natuurlijk zo’n ontzettend machteloos gevoel. Achteraf heb ik heel erg gelachen met Robin over hoe hij er volledig in op ging. Onbewust deed hij volledig mee met puffen en dergelijke. Zo lief! De ontsluiting ging redelijk in een rap tempo. Maar tijd tussen de persweeën zat teveel tijd, waardoor ze steeds terug schoof en we weer opnieuw konden beginnen. Hierdoor hebben de persweeën vier uur geduurd, wat wel erg lang en vermoeiend was, maar uit eindelijk was ze er. Zo’n ongelofelijk moment. Ik kan wat dat betreft niet wachten tot ik samen met ons mannetje aan het werk mag gaan om hem te verwelkomen.
En voor jou Robin?
Ik denk dat geen man er op zit te wachten om z’n vrouw 12 uur lang pijn te zien lijden met het gevoel er een beetje nutteloos bij te staan. Verschrikkelijk dus! Ze wilden Jen tijdens de persweeën aanmoedigen door haar een kappersspiegel voor te houden om de voortgang te laten zien. Ik heb toen even de andere kant op gekeken. Haha! Op het moment echter, dat je je kleine prinsesje daadwerkelijk in je handen hebt doet alles wat er daarvoor gebeurde er niet meer toe.
Hoe is de rolverdeling tussen jou en Robin?
Heel wisselend. Robin en ik zijn namelijk beide zelfstandig ondernemer. Het stukje structuur was dan ook wel lastig zoeken de eerste jaren met Emily. Ik ben (eigenlijk nog steeds) echt een nachtmens. Wat niet altijd even handig is. Schrijven tot vier uur ‘s nachts en dat het stemmetje ‘s ochtends om zeven uur: “Mama ik ben wakker.” ik moet zeggen dat het voor Emily wel heel goed is dat de basisschool is begonnen waarbij structuur natuurlijk automatisch gaat. Ze had altijd wel vaste slaaptijden en dergelijke hoor, maar we zijn ook wel een vrij gezin. Voor ons zoontje zal het makkelijker gaan, omdat hij meegaat in het ritme wat er voor Emily al is. Mijn oma zegt vaak: “Hoe lukt dat nou met jullie werk en kindjes? Je bent toch veel te druk?” Niets is minder waar. Ik zie mijn werk als de meest ideale baan om moeder te zijn. Ik werk vaak ‘s avonds en in het weekend waardoor ik er juist overdag veel kan zijn voor ze.
Wat is het gênantste moment met Emily?
Toen we in de herfst in het bos kastanjes en eikels aan het zoeken waren. Ze was erg trots op haar gevonden eikel en riep keihard “eikel” naar een meneer die langs liep. De meneer had echter niet begrepen dat het om het in het bos gevonden nootje ging. Ook riep ze nog niet lang geleden in de supermarkt: “Kijk mama! Die mevrouw heeft ook een baby in de buik”. Je raadt het al, dit was niet het geval… Haha!
Hoe verloopt je tweede zwangerschap?
Heel eerlijk, zooooveel zwaarder dan de eerste zwangerschap. Ik weet niet of het komt doordat je al een kind hebt of het nu een jongen is, maar het is niet te vergelijken wat mij betreft. Waar ik bij Emily nergens last van had (alleen op het einde, omdat ik zo groot was), ben ik nu vanaf het begin de kwalen aan het Fvinken. Van misselijkheid tot bandenpijn en bekkeninstabiliteit. Hij is ook al vrij lang heel druk en trapt me soms m’n lichaam uit, maar dat zal ik waarschijnlijk ook wel weer missen straks als hij er is. Ik mag zeker niet klagen hoor, maar wel een verschilletje in zwangerschappen, ja!
Zie je op tegen de bevalling?
Ohh nee, niet meer. Gek genoeg kan ik me de pijn niet meer volledig voor me halen van de eerste keer en dat is waarschijnlijk maar goed ook. Wel weet ik nog dat ik oprecht heel sterk heb gedacht: “Ik doe dit noooit meer.” Maar ja, dan toch he, Ik was gisteren uitgerekend en “kom maar door” is mijn gevoel nu. Ik heb er zoveel zin in. Juist dat begin, je zoon lekker de hele tijd bij je. Natuurlijk staat me nog wat te wachten, maar ik ben er klaar voor.
Hebben jullie een naam? Welke namen zijn het uiteindelijk net niet geworden?
Ja! Eigenlijk al direct. Ik had zo geheten als ik een jongen was geweest en Emily zou ook deze naam hebben gehad als ze een jongen was. We waren er dus al heel snel uit. Er zijn eigenlijk ook niet echt andere opties geweest. Wel qua tweede namen. Hij heeft er namelijk vier! Verder zijn wij van de traditionele Engelse namen die je niet perse heel veel hoort in Nederland en die je in het Nederlands nog steeds goed uitspreekt.
Als je een wens mocht doen, wat zou dat dan zijn?
Natuurlijk nu dat ons zoontje gezond en goed ter wereld mag komen. Maar eigenlijk dat onze kinderen een gezond, gelukkig en lang leven mogen lijden. Het klinkt erg standaard, maar het is toch echt wat het meest belangrijke is voor ons.
Wat zijn jouw favoriete 5 babymusthaves momenteel?
Wat voor mij anders is is dat hij geboren wordt in de winter. Emily was eind mei geboren, dus nu kijk ik echt naar de lekkere warme spullen.
-
Draagzak of doek! Zeker met de tweede is dit zeker een must, aangezien je flexibeler moet zijn.
-
Winterzak. Super lekker zacht en warm en je kunt hem erin inbakeren, makkelijk in de autostoel door openingen en helemaal open te vouwen.
-
Box op wielen. Wij hebben nu een retro box op wielen. Ideaal denk ik. En ook niet mega groot. Zo kan ik hem ook meesleuren door het huis als ik met Emily bezig ben. Ook hebben we een Mozesmandje met bekleding voor op tafel bijvoorbeeld of plekjes om hem even makkelijk in mee te nemen. Ik heb deze gekregen bij mijn babyshower.
-
Een zoutlamp!! Hier ben ik nu al zo erg blij mee! Zeker straks tijdens de borstvoedingen ‘s nachts geeft dit zulk fijn en rustig licht. Ik heb hem naast m’n bed staan bij het wiegje.
-
Dan als laatste een ademapparaat. Hier kreeg ik bij Emily zoveel rust van. Ik zat steeds maar te kijken, ademt ze nou of…? Ik sliep zelf zo slecht door de angst van wiegendood. Sommige vinden het misschien overdreven en het is echt als je het zelf een prettig gevoel geeft. Het is één druk op de knop, dus heel simpel en ik nam liever het zekere voor het onzekere.
-
Oke, stiekem nog een babynestje van Wollaa. Gemaakt van bio schapenwol waardoor je kindje kleinere kans heeft op allergieën.
Wow, wat een prachtige items en een heerlijke babykamer!
Onze super handige buurman heeft in het nisje in het kamertje een commode gemaakt. Hier kwam het qua ruimte gelukkig net zo uit. Ik wilde namelijk heel erg graag een commode van voren hebben. De meeste zie je van de zijkant (had ik bij Emily ook), maar wat een gedoe. Hierbij kijk je je kindje aan en liggen de beentjes al naar je toe. Zo fijn met verschonen!
JENNIFER EWBANK (klik hier voor haar Instagram en hier voor haar website)
