Ik werk twee dagen per week op kantoor. Dat zijn mijn ‘werkdagen’, waarop ik netjes mijn nette blouse uit de kast trek en tussen de koffieautomaten gesprekken voer over ‘targets’ en ‘strategische doelstellingen’. Sem gaat die dagen naar de kinderopvang. Een fijne plek met leuke leidsters, waar ik hem met een gerust hart achterlaat. Maar wat veel moeders misschien niet begrijpen: Sem gaat drie dagen naar de opvang. Die derde dag is voor mij. Mijn geheime luxe.
Ik doe alles wat ik wil op die dag
Een dag waarop ik even geen moeder ben, geen werknemer, geen vriendin van of dochter van. Gewoon Chantal. En ja, daar betaal ik gerust een paar honderd euro per maand extra voor. Het is het meer dan waard. Ik doe alles wat ik wil op die dag. Of helemaal niets. De ene keer zit ik urenlang op de bank met een boek. De andere keer ging ik met mijn zus of een vriendin heerlijk uitgebreid lunchen. Maar mijn favoriete invulling van mijn vrije dag? De sauna.
Mezelf opsluiten in een wellnesscentrum
Iedere moeder zou het moeten doen: jezelf opsluiten in een wellnesscentrum en de boel de boel laten. Geen gezeur over boterhammen met korstjes of een natte broek. Geen schelle “Mamaaaaaa!” die je achtervolgt tot aan de wc. Gewoon totale stilte. Dat vind ik daar. Stilte en een warme, stomende deken die al mijn stress als sneeuw voor de zon laat verdwijnen.
Een minivakantie voor mezelf
De sauna was een luxe waar ik vroeger, voor ik moeder werd, nog nooit zo over nagedacht had. Het was maar een sauna, toch? Maar nu voelde het als een minivakantie. Mijn lichaam zakte al in de relaxmodus toen ik het parkeerterrein opreed. Ik zette de auto uit en bleef nog even zitten. Niks moeten. Geen haast. In de kleedkamer ritselde ik mijn comfortabele badjas uit mijn tas en trok hem aan. Alsof ik mijn andere leven letterlijk kon uitdoen. De stress van het moederschap, het werk, het huishouden – alles hing ik aan het haakje bij mijn schoenen.
Alsof ik nergens op de wereld een taak had
De rest van de dag zwierf ik van sauna naar sauna, van bubbelbad naar koude dompelbadjes, alsof ik nergens op de wereld een taak had. Ik at een salade in het restaurant – met een verse smoothie die ik niet hoefde te delen met een peuter die ‘hapje mama, hapje mama!’ riep – en zat met mijn ogen dicht in een hangstoel op de rustruimte.
Een ander mens
Toen ik aan het einde van de middag mijn schoenen weer aantrok, voelde ik me een ander mens. Mijn spieren waren slap, mijn hoofd leeg. Ik zag er verhit uit, maar het kon me niet schelen. Het was nog altijd beter dan de vermoeide blik die ik normaal gesproken om zes uur ‘s ochtends had als Sem me voor de tweede keer uit bed schreeuwde.
Na een dagje voor mezelf kan ik alles weer aan
“Hoe was het?” vroeg Steven toen ik thuiskwam. Sem zat aan tafel met een boterham en smeerde zijn gezicht onder de pindakaas. “Heerlijk. Echt even tot mezelf gekomen,” zei ik, terwijl ik hem een kus gaf. “Mama! Mama!” Sem sprong bijna van zijn stoel en rende naar me toe. Hij drukte zijn plakkerige handjes op mijn broek. Ik keek naar Steven en glimlachte. Ja, die vrije dag was het waard. Iedere keer weer. En iedere moeder zou dit zichzelf moeten gunnen. Gewoon, even ademhalen. Want na een dagje voor mezelf kon ik alles weer aan. Zelfs pindakaashandjes op een net gewassen broek.
“Nou, jij hebt het voor elkaar zeg”
Toen ik aan een vriendin vertelde dat Sem drie dagen naar de opvang ging, terwijl ik er ‘maar’ twee werkte, keek ze me met opgetrokken wenkbrauwen aan. “Wow, echt? Betaal je dan niet veel te veel voor die extra dag?” Ik knikte nonchalant. “Ja, maar het is het meer dan waard. Anders trek ik het niet.” Ze lachte ongemakkelijk. “Nou, jij hebt het voor elkaar, zeg.”
Die derde dag opvang is geen luxe, het zorgt ervoor dat ik de rest van de week aan kan
Misschien klinkt het alsof ik het makkelijk heb, alsof ik ‘gewoon’ die dag voor mezelf kan vrijmaken. Maar wat zij niet zag, was hoe ik soms dagenlang met een knoop in mijn maag liep omdat ik even niet wist hoe ik alles moest combineren. Hoe ik om negen uur ‘s avonds nog een paniekaanval kreeg omdat ik de kinderopvangtas niet had ingepakt. Die derde dag is geen luxe. Het zorgt ervoor dat ik de rest van de week alles weer aan kan en een leuke vrouw en moeder kan zijn.
Iedere moeder verdient dit
En ja, misschien konden niet alle moeders zich zo’n dag veroorloven. Maar ik vind dat iedereen zichzelf dat moment moet gunnen. Al is het maar een paar uur. Gewoon, om weer even adem te halen. Want als je niet goed voor jezelf zorgt, kun je ook niet voor iemand anders zorgen. Zo simpel is het. Daar dacht ik aan, terwijl Sem die avond in bed lag en ik zijn deken over hem heen trok. Ja, morgen ben ik er weer. Helemaal opgeladen. Klaar voor plakkerige handjes, driftbuien en peuterhumor. Want dat ene dagje ‘niks’ gaf me alles wat ik nodig had.
CHANTAL
