We zitten ondertussen alweer een tijdje in het nieuwe jaar en de feestdagen zijn (gelukkig) weer achter de rug. Als je ongewenst kinderloos bent kunnen deze dagen soms lastig zijn, ook ik heb daar afgelopen feestdagen last van gehad, helaas.
Normaliter spreken we altijd naar elkaar uit dat dit ons jaar gaat worden, dat we het jaar erop wel met zijn drietjes zullen zijn. Ik merkte bij mezelf dat ik hier dit jaar geen behoefte aan had. Ik vind het lastig om dit soort dingen uit te spreken, als je niet weet of het wel realistisch is. Want we moeten ook eerlijk zijn, de kans om geen biologisch kindje te mogen krijgen wordt steeds groter. Ik probeer hier niet teveel over na te denken, maar soms komt dit gewoon snoeihard binnen en dat vind ik maar lastig. Op die momenten ben ik boos, boos op mezelf, op mijn lijf, omdat mijn lijf me voor mijn gevoel in de steek laat. Ik baal op die momenten zo hard van mezelf, van mijn lijf, dat het pijn doet.
Ik probeer mezelf altijd weer een schop onder mijn kont te geven, om weer door te gaan en niet te blijven hangen in het gevoel van boosheid of teleurstelling. Dit helpt ons niet verder. Als ik mezelf deze schop niet geef, is er gelukkig altijd iemand anders in huis die me deze spreekwoordelijke schop wel geeft. Soms vind ik het lastig dat mijn vriend me deze schop geeft, maar achteraf ben ik hem dankbaar.
Mensen vragen wel eens aan me hoe we dit hele traject volhouden. Om eerlijk te zijn kan ik daar nooit echt een antwoord op geven. Ik heb gewoon 1 doel voor ogen en dat is een kindje op de wereld zetten van mij en mijn vriend samen. En ik heb daar alles, maar dan ook echt alles, voor over. En ik zal doorgaan tot we echt geen kansen meer hebben. Gelukkig staat mijn vriend hier hetzelfde in. En natuurlijk gaat eigen gezondheid (zowel mentaal als fysiek) voor alles, dus ook voor deze droom. Dit is ook de reden dat we steeds vaker een pauze inlassen, om weer nieuwe energie op te doen voor de nieuwe ronde. Want laten we eerlijk zijn, soms is het gewoon ontzettend zwaar. Even bijtanken is dan de verstandigste keuze (ook al vind ik dat soms lastig), om vervolgens weer vol goede moed er tegenaan te gaan.
Met de feestdagen hebben we ons lekker laten gaan qua eten en drinken. Vooral ik heb echt nergens op gelet. Er was weer een poging mislukt, en ik vond dat ik het verdiend had om mezelf te verwennen met lekker eten en drinken. Daar heb ik dus goed gebruik van gemaakt. Vanaf het nieuwe jaar heb ik met mezelf afgesproken dat ik mijn lijf in goede conditie wil hebben voor de volgende behandelingen. Dat betekent concreet dat ik alleen nog maar biologische en onbewerkte producten eet, geen alcohol meer drink, geen chips/snoep meer eet en minimaal drie keer per week wil sporten. Op deze manier heb ik het idee dat ik ergens de touwtjes in handen heb, dit geeft me een goed gevoel. Ik heb vaak het gevoel dat anderen dit “onzin” vinden en dat ik erin doorsla, maar het geeft mij een beter gevoel, dus ik probeer het gevoel wat anderen me soms geven naast me neer te leggen. Het is beter voor mijn lijf en dat is belangrijker dan wat anderen hiervan vinden.
Onze pauze zit er weer bijna op en we zullen binnenkort weer een nieuwe poging in gaan. We gaan er weer vol goede moed in, ook al ligt er ergens nog angst op de loer. Het gevoel van “wat als het weer misgaat” neemt me wel eens over, waar ik natuurlijk niks aan heb. Op die momenten moet ik mezelf even streng toespreken en vertrouwen kweken, dat zal dan ook mijn uitdaging zijn voor de komende periode!
Liefs,
MANOUK (klik hier voor haar Instagram)
