Joe! Daar ben ik, Manon, weer! Met wederom iets op te biechten. Maar deze keer gaat het eens niet over de ruggetjes van mijn kinderen. Nee, deze keer ben ik de boosdoener. Al denk ik daar zelf eigenlijk anders over, maar ik wil de zuurpruimen voor zijn die straks gaan zeggen dat alles mijn schuld is. Ha!
Goed, waar hebben we het deze keer dan over? Over het feit dat mijn kinderen verwend zijn. Zo, dat is eruit: mijn kinderen zijn verwend. Nu denken jullie waarschijnlijk meteen aan van die op en top gestylede minimensjes die alles hebben en krijgen wat hun hartjes begeert, niet beter weten dan dat ze gewoon moeten aangeven wat ze willen en geen ‘nee’ als antwoord tolereren. Snap ik. Maar nee, mijn kids zijn heus niet altijd op en top gestyled …
Maar mijn kinderen zijn dus wel verwend. Dat hebben ze niet van een vreemde hoor, want hun moeder is dat ook. Ze kunnen er dus niks aan doen … En ik ook niet. Ik ben zo opgevoed. Dus als iemand vindt dat mijn kinderen verwend zijn, dan geef ik je graag het telefoonnummer van mijn ouders. Dan kun je je daar gaan beklagen.
Ik vind het gewoon heerlijk om mijn kindjes te overladen met liefde! Maar blijkbaar dus ook met knuffels, speelgoed, kleding, schoenen, verrassingseieren, van die Lego Ninjago-boekjes waar mini-legoninjagopoppetjes (goed voor galgje!) in zitten, pokémonkaartjes, make-upjes, haarspeldjes, knutselspulletjes en meer prullaria waar ze écht niks aan hebben. En dus koop ik meer voor hen dan voor mezelf (nou is dat vaak niets nieuws voor een moeder, ware het niet dat ik dan ook nog eens heel veel en heel vaak koop. Hoewel ook dat volgens mij heel herkenbaar is hè moeders?). Maar ook daar kan ik eigenlijk niks aan doen, want A) dat gat in mijn hand is aangeboren, een genetisch bepaalde afwijking, B) ik heb een dochter en er is gewoonweg teveel leuks voor meiden, C) ik heb een zoon en er is gewoonweg teveel leuks voor jongens, en D) ik ben een zwakkeling… Dus tel uit je winst (of verlies in mijn geval, want al dat spul kost natuurlijk geld).
Ook krijgen ze soms wel een ijsje (of taartje … of broodje) buiten de deur. Of eigenlijk gewoon best vaak. Ook dat kan ik verklaren: die halen we bij een koffie-/ijstentje hier in de buurt en dan heb ik tenminste een goed excuus om een latte macchiato te drinken buiten de deur. Want hey, de kids wilden zó graag een ijsje en dan moet mama wel mee!
Is het erg dat ze verwend zijn? Ik weet het niet. Persoonlijk vind ik van niet, maar ik kan me voorstellen dat er vast wel mensen zijn die vinden van wel. Ik weet oprecht niet of het heel erg is om je kids wat te verwennen. Het ligt eraan waar je de grens trekt denk ik. Ja, mijn kinderen krijgen veel, maar heus niet alles. En ze krijgen ook vaak dingen niet. Met natuurlijk als gevolg dat er dan soms wordt gemokt, gemopperd, gehuild of gekrijst. Maar heeft niet ieder kind daar wel eens last van? Sterker nog, ik word ook vrij vervelend als ik niet krijg wat ik wil. Hoewel ik al lang geleden ben gestopt om in het gangpad te gaan liggen … dat is blijkbaar toch anders als je ouder wordt …
Onder verwende kinderen versta ik dus de eerdergenoemde kindjes die écht altijd hun zin krijgen. Die geen ‘nee’ als antwoord tolereren en gewoon over hun ouders heen walsen. Die geen manieren meer hebben en het als vanzelfsprekend zien dat hun wil wet is. Dat doen mijn kindjes niet hoor! En ook al krijgen ze veel, ze moeten echt wel de waarde van geld leren. Dat betekent straks dingen kopen van hun eigen spaarcentjes. Zakgeld krijgen ze nu nog niet, maar Sid heeft wel al een spaarpotje met kleingeld. Daar gaat ook verjaardagsgeld in. En zo gebeurde het dat hij na zijn vijfde verjaardag met papa de stad in trok met €10 op zak. Om er vervolgens achter te komen dat Lego Starwars toch iets duurder was. Maar een klein Lego-doosje van €7,99 was wel te koop: trots dat hij was!
Mijn ouders hebben onder meer mijn rijbewijs en studie betaald. Enorme luxe natuurlijk, dat besef ik me maar al te goed, maar als het kan dan zou ik dat ook voor Sid en Liv willen doen. Zijn ze daardoor dan verwend? Ik denk het niet … Als het van zoiets af hangt of ze de waarde van geld leren kennen, dan denk ik dat er iets niet helemaal goed gaat in de opvoeding. Maar ze willen natuurlijk ook leuke dingen naast hun studie kunnen doen. Dan zullen ze daarvoor dus moeten werken, net als papa en mama dat altijd hebben gedaan. Tot die tijd blijf ik ze echter nog even lekker verwennen. Gewoon, omdat het kan.
X
MANON (klik hier voor haar Instagram)
