Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
Ik ben over tijd en besluit toch een test te doen
Ik ben een paar dagen overtijd, maar maak me er nog niet al te druk om. Mijn menstruatie is namelijk nooit heel regelmatig. Toch blijf ik erover nadenken en besluit de volgende dag een zwangerschapstest te halen. De ochtend erna doe ik de test. Die dag moet ik ook gewoon naar mijn stage. En ja hoor, de test is positief. Ik kan het nieuws niet voor me houden en stuur meteen een appje naar mijn vriend: “Gefeliciteerd papa!” Hij is een beetje geschrokken, maar gelukkig ook blij. ’s Avonds, als we samen zijn, praten we er eindelijk over.
Mijn medische aandoening heeft invloed op de zwangerschap
De zwangerschap zal voor mij wat anders verlopen omdat ik diabetes type 1 heb. Dit heb ik al sinds mijn derde levensjaar. Daarom besluiten we al snel om het nieuws aan mijn moeder te vertellen en haar om advies te vragen: “En nu?” Ze is niet echt geschrokken, maar wel ontzettend blij voor ons. Toch waarschuwt ze dat het wel een hele organisatie zal worden. Op dat moment woonde ik nog bij mijn moeder, en mijn vriend woonde ook nog bij zijn ouders. Ik ben (pas) 19 jaar en doe de opleiding voor verpleegkundige, waar ik mijn vriend ook heb leren kennen.
Ook mijn schoonouders zijn blij verrast
’s Middags zoeken we online naar een verloskundigenpraktijk en bellen meteen. Ik kan over twee weken terecht. In de tussentijd vertellen we het nieuws ook aan de ouders van mijn vriend. Zij zijn blij, maar hebben ook veel vragen over hoe we alles gaan aanpakken.
Bij de eerste echo ziet alles er goed uit
Bij de eerste afspraak maakt de verloskundige een echo. Tot onze opluchting zien we een prachtig kindje met een kloppend hartje. Ze geeft ons allerlei informatie en stuurt ons direct door naar een gynaecoloog, wat gebruikelijk is bij diabetes type 1. Mijn bloedsuikerwaarden zijn op dat moment nog niet helemaal op orde, omdat ik niet voorbereid was op een zwangerschap. Samen met een nieuwe diabetesverpleegkundige begin ik meteen aanpassingen door te voeren.
De zwangerschap verloopt voorspoedig
Tijdens mijn zwangerschap krijg ik om de twee weken een echo om de baby goed in de gaten te houden. Ook mail ik wekelijks de waarden van mijn insulinepomp naar de verpleegkundige, zodat zij deze kan bijstellen waar nodig. Gelukkig verloopt de zwangerschap tot nu toe zonder veel klachten.
Ik krijg extra groeiecho’s vanwege mijn diabetes
Rond de 30 weken beginnen de groeiecho’s. Deze zijn extra belangrijk bij diabetes, omdat baby’s vaak groter zijn dan gemiddeld. Ook mijn kindje wordt als groot ingeschat, maar hij blijft binnen de veilige marges. Ze denken dat hij bij de geboorte tussen de 3,5 en 3,8 kilo zal wegen. Ondertussen regelen we alles voor de baby en vinden we twee maanden voor de inleiding een eigen plekje voor ons drieën.
De inleiding wordt gepland
Aan het einde van de zwangerschap ben ik behoorlijk moe. De baby is groot en ik heb veel vruchtwater. Bij een controle laat de gynaecoloog een stagiair mijn buik onderzoeken, die ook verbaasd is door de grootte van de baby. Tijdens die afspraak plannen we ook een datum voor de inleiding: 24 september 2018. Dan ben ik 37 weken en 4 dagen zwanger.
Ik krijg als eerste een balonnetje
Die avond melden we ons bij de verloskamers. De verpleegkundige maakt een half uur lang een CTG; alles ziet er goed uit. Na wat onderzoeken blijkt dat ik 1 à 2 centimeter ontsluiting heb. Ze plaatsen een ballonnetje om de ontsluiting te bevorderen. Gelukkig valt dit mee qua pijn. Ik blijf de nacht in het ziekenhuis slapen, maar doe nauwelijks een oog dicht. Mijn vriend, daarentegen, slaapt heerlijk naast me.
Mijn vliezen kunnen worden gebroken
De volgende ochtend, rond 8 uur, komt de verpleegkundige weer langs. Na een nieuwe CTG controleert de gynaecoloog mijn voortgang. Het ballonnetje wordt verwijderd: ik heb genoeg ontsluiting om mijn vliezen te breken. Een stagiaire probeert dit eerst, maar zonder succes. De gynaecoloog neemt het over en dat lukt meteen. Ik verlies veel vruchtwater, zelfs de broek van de gynaecoloog wordt nat.
Ik heb volledige ontsluiting maar mag toch nog niet persen
Niet veel later beginnen de weeën vanzelf. Al snel krijg ik een weeënstorm die niet te houden is. Ik krijg een ruggenprik, die gelukkig in één keer goed zit. De pijn verdwijnt, en het wachten begint weer. Om de twee uur wordt de ontsluiting gecontroleerd. Alles verloopt goed, maar als ik 10 centimeter ontsluiting heb, is de baby nog niet goed ingedaald. Na een tijdje proberen we met weeënopwekkers om dit proces te versnellen. Tijdens een testje op het hoofdje van de baby ontdekten ze dat hij al veel haartjes heeft. Toch wil hij niet verder indalen.
De baby heeft het zwaar en er moet worden ingegrepen
Een verloskundige komt binnen en vraagt of ik al persdrang heb, maar ik voel helaas niets. Ineens gaat het snel: de weeënopwekkers maken plaats voor weeënremmers en de kamer stroom vol met personeel. Ik moet proberen te persen, maar er gebeurt niets…
Ik kan me nog bewegen.
Lees HIER verder.
NOÉMI
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
