Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Ik raakte heel onverwacht zwanger
Na drie gezonde kinderen en een miskraam hadden we eigenlijk geen kinderwens meer. Mijn man zou zich daarom laten steriliseren. Toen we echter hoorden dat ik door een ernstige ziekte niet meer op een natuurlijke manier zwanger zou kunnen worden, leek die ingreep niet meer nodig. Vlak voor kerst ontdekte ik dat ik toch zwanger was, op dat moment zelfs al negen weken. Na een prachtige echo waren we meteen verliefd. Na een zware periode voelde dit als een waar wonder; het had blijkbaar zo moeten zijn.
De zwangerschap was erg belastend
Het werd een zware zwangerschap. Ik was nog niet volledig hersteld, en vooral de vermoeidheid speelde mij parten. Bovendien bleek ik zwangerschapsdiabetes te hebben waarvoor ik insuline moest spuiten. Vanwege deze complicatie wilden ze de bevalling met 38 weken inleiden. Dat vond ik niet zo erg, want de zwangerschap was al erg belastend.
Ik had goede hoop dat ik ook dit keer gemakkelijk ingeleid kon worden
Weken voor de bevalling had ik al flinke voorweeën. Dat vond ik een goed teken, want dat was bij mijn derde zwangerschap ook zo, en toen kon ik heel gemakkelijk worden ingeleid. We hoopten daarom dat het dit keer ook zo soepel zou gaan, maar dat bleek helaas niet het geval…
Het schoot allemaal nog weinig op…
Op woensdagochtend kwamen we in het ziekenhuis aan. Na een uur aan de CTG werd mijn baarmoedermond gecontroleerd door de verloskundige, maar die bleek nog niet inleidbaar. Daarom kreeg ik een ballon ingebracht, die er rond middernacht uitviel. Ik dacht: mooi, morgenochtend gaan we verder met inleiden. De volgende ochtend controleerden ze de baarmoedermond opnieuw, maar die was nog steeds te stug en lang. Wat een tegenvaller! Daarom gingen we verder met medicatie. Kort nadat ik de pillen had ingenomen, kreeg ik hevige krampen, maar dit waren geen weeën. Na een half uur verdwenen de krampen weer.
Ik kreeg wee-opwekkers om het proces te bespoedigen
Vier uur later besloot de verloskundige de baarmoedermond opnieuw te beoordelen. Gelukkig was er wat vooruitgang: de baarmoedermond was mooi verweekt en er was 2 à 3 centimeter ontsluiting. Ze kon mijn vliezen breken, waarna we een uur zouden wachten om te zien of de weeën spontaan op gang zouden komen. Dat gebeurde helaas niet, dus de wee-opwekkers werden aangesloten. De weeën kwamen nu op gang, maar bleven kort en niet erg hevig. De hele middag verliep zo, terwijl de weeën wel steeds zwaarder werden.
De morfinepomp was een verademing
Ik wilde graag een morfinepomp, maar die mocht ik pas krijgen bij 5 centimeter ontsluiting. Rond half negen kreeg ik hem eindelijk. Dit haalde de scherpe randjes van de pijn eraf, en ik doezelde soms zelfs even weg tussen de weeën. Ik keerde helemaal in mezelf. Na anderhalf uur kreeg ik persweeën. De verloskundige vroeg me die nog even weg te zuchten, maar dat lukte niet. Na anderhalve perswee werd mijn dochtertje geboren en werd ze op mijn borst gelegd.
Al snel ontstond er paniek in de kamer
De verloskundige zei dat er geen tijd was om de navelstreng uit te laten kloppen, die moest direct worden doorgeknipt. Ik had veel bloedverlies en de placenta kwam niet los. Alles gebeurde plotseling heel snel: de gynaecoloog kwam de kamer binnenrennen, ik moest mijn dochtertje aan mijn man geven, en ze reden me met bed en al door de gangen naar de operatiekamers. Daar aangekomen, snelde de gynaecoloog weg om in operatiekleding terug te komen.
Ik koos voor algehele narcose, ik vond het doodeng
De anesthesist vroeg of ik een ruggenprik wilde of algehele narcose. Ik koos voor het laatste. Ze vertelden dat de placenta operatief verwijderd moest worden en dat ik veel bloed had verloren. Ik vond het doodeng, maar alles ging zo snel dat ik weinig tijd had om bang te zijn. Toen ik bijkwam, hoorde ik dat ik 2,5 liter bloed had verloren en een bloedtransfusie had gekregen. De placenta zat muurvast, maar was uiteindelijk goed verwijderd. Na nog twee dagen in het ziekenhuis mochten we gelukkig weer naar huis.
De bevalling is traumatisch voor mij geweest
Ik heb de bevalling als erg traumatisch ervaren. Gelukkig maakt ons prachtige wondertje heel veel goed! Ze lijkt er niets aan over te hebben gehouden. Zelf heb ik nog wat tijd nodig om dit alles een plekje te geven.
MYLENE
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
