Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
De intern begeleider sprak mij onverwacht aan op het schoolplein
Woensdagochtend 17 januari 2024, om 8.15 uur, wacht de IB’er van de basisschool mij op bij het schoolplein. “Heb jij even?” vraagt ze. Ik ben een beetje beduusd, zeg “Ja” en loop met haar mee naar binnen. Ook de directrice komt erbij zitten. Ze begint haar verhaal met dat er de dinsdag ervoor in de pauze ruzie is geweest tussen mijn zoon (groep 8) en een klasgenootje.
Bij het bespreken van de ruzie raakte mijn zoon in paniek
Het klasgenootje had mijn zoon uitgedaagd, waarop hij reageerde met een duw of iets dergelijks. Beide jongens zijn door de IB’er mee naar binnen genomen en toegesproken. De IB’er gaf toen ook aan dat de jongens hun ouders hierover moesten inlichten. Mijn zoon raakte hierdoor in paniek en barstte in huilen uit. De avond ervoor was hij namelijk door zijn vader gewaarschuwd dat hij geen ruzie mocht maken op school, anders zou hij zijn PS5 en telefoon zes weken kwijt zijn. Het idee dat hij nu dus de PS5 en zijn telefoon zes weken zou moeten missen, maakte hem verdrietig.
De IB’er vertelde dingen die ik niet kon geloven
De IB’er vroeg hem waarom hij moest huilen, en hij vertelde dat hij bang was dat zijn vader boos zou worden. Ze vroeg wat zijn vader dan zou doen, en hij vertelde dat hij misschien bij zijn arm of oor zou worden gepakt (iets wat ooit jaren geleden een keer is gebeurd). Ook zei de IB’er tegen mij dat hij zou hebben gezegd dat zijn vader hem zou schoppen en slaan, waarop ik lacherig reageerde dat dat nergens op sloeg en totaal niet waar is.
School ging een melding doen
Vervolgens zei ze, zonder emotie, dat ze die ochtend een melding ging doen bij Veilig Thuis. Ik schrok hier enorm van en raakte in paniek. Ik dacht: in welke slechte film ben ik beland? Ik ben meteen mijn zoon uit de klas gaan halen en vroeg hem waar dit allemaal op sloeg. Mijn zoon zei dat hij helemaal niet had gezegd dat zijn vader hem schopt en slaat, waarop de IB’er bevestigde dat hij dat inderdaad niet had gezegd. Ze had dus tegen mij gelogen, ik snapte er niets meer van.
Wat betekende dit alles eigenlijk?
Veilig Thuis? Ik had er wel eens van gehoord, maar had eigenlijk geen idee wat ze precies doen en wat zo’n melding nou eigenlijk betekent. Het hele gesprek van die ochtend voelde niet als een gesprek, aangezien mijn zoon en ik volledig in paniek waren (iets wat school overigens wel tegen mij heeft gebruikt). Na dit “gesprek,” waarin ik volledig voor het blok werd gezet en me totaal niet veilig voelde, heb ik onderweg op de fiets huilend mijn man opgebeld. Diezelfde avond heeft mijn man een mail gestuurd naar de directrice en om een nieuw gesprek gevraagd. Dat gesprek vond pas de dinsdag daarop plaats. We hebben bijna een week in onzekerheid gezeten, gissend waar dit nou allemaal vandaan kwam en naartoe zou gaan.
Pas een week later hadden we een gesprek op school
We gaven tijdens het gesprek aan dat school een aantal stappen had overgeslagen en direct een melding had gedaan zonder eerst met beide ouders in gesprek te gaan. Er was ook geen dossier, en dit betrof een enkel incident. We hadden al een jaar of zes onze kinderen op deze school en er was nog nooit iets gebeurd; er was ook nooit een gesprek met ons nodig geweest. Kortom, onze conclusie was dat er dingen verkeerd zijn gelopen, en ook school gaf aan dat ze sommige zaken niet goed hadden aangepakt. We vroegen de school toen de melding in te trekken, en zij zouden dit intern bespreken en erop terugkomen.
School gaf aan dat ze de melding niet zouden intrekken
De dag erna hadden we het vervolggesprek, waarin werd medegedeeld dat ze de melding niet gingen intrekken. Ik had al zo’n voorgevoel, want hoe onprofessioneel zou je overkomen als je dat wel zou doen? Ze zouden hun fout echt niet toegeven. Verslagen gingen we naar huis. Hoe kon dit ons overkomen? Je wordt onterecht beschuldigd van kindermishandeling. Dagen, weken, maanden gingen voorbij voordat Veilig Thuis langskwam. Al die tijd leefden wij als gezin in onzekerheid, en mijn zoon voelde zich verschrikkelijk schuldig. Hij had het allemaal nooit zo bedoeld.
Pas maanden later kwam de medewerker van Veilig Thuis langs
Half mei kwam er een vriendelijke medewerkster van Veilig Thuis voor een gesprek met ons als ouders. Wij vertelden ons verhaal, en ze vertrok weer. Een week later had ze een gesprek met onze zoon, waarna ze opnieuw met ons sprak. Haar conclusie was dat ze twee normale, liefdevolle en betrokken ouders zag die alles voor hun kinderen doen en dat er geen verdere hulp van buitenaf nodig was. Heel fijn om dat zwart op wit te hebben, maar de vertrouwensband met school was hierdoor nog niet hersteld.
School is hierna nooit meer het gesprek met ons aan gegaan
Inmiddels zijn we negen maanden verder en hebben we nog steeds niets van school vernomen, terwijl Veilig Thuis de school direct na de uitkomst per mail en per post heeft ingelicht. Ondertussen zitten er nog twee van onze kinderen op die basisschool, waar ik met gemengde gevoelens dagelijks naartoe ga. Soms vragen mensen waarom ik mijn kinderen niet naar een andere school laat gaan. Mijn antwoord is simpel: ik heb niets verkeerd gedaan en laat me niet wegjagen door zulke onprofessionele mensen. Mijn ene kind zit in groep 8 en hoeft nog maar één jaar; mijn andere kind zit in een hele leuke klas, heeft veel vriendinnen en heeft het erg naar haar zin.
Ik deel dit verhaal omdat ik andere ouders bewust wil maken van het feit dat je zo maar kan overkomen. In veel gevallen zal een melding bij Veilig Thuis terecht zijn, maar zo kort door de bocht als het bij ons ging, mag in mijn ogen nooit meer gebeuren.
CECILE
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen
