Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Laat je email achter via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een bericht zodra er een nieuw deel van deze reeks wordt geplaatst!
Lees eerst de vorige delen:
Pasgeboren baby Lyo zag er anders uit
We wilden een speciale operatie voor Lyo
“Komt het goed met baby Lyo?”, mama Demi geeft antwoord
Lyo kan door zijn syndroom zijn ogen niet sluiten
Het is een frustrerende uitdaging om de juiste zorg voor Lyo te krijgen
We kregen onverwacht nieuws tijdens Lyo’s controleafspraak
Na de schedeloperatie lijkt kleine Lyo niet meer op zichzelf
De dag van de belangrijke operatie aan Lyo zijn handjes
De operatie aan Lyo’s handjes bleek onverwacht anders te zijn verlopen
Lyo heeft een open gehemelte: “Hem eten geven is voor mij aan traumatische ervaring geworden”
Lyo heeft een schisis, maar zijn gehemelte kan niet worden gesloten
Op het moment dat onze relatie in zwaar weer zat, raakte ik zwanger, door de pil heen
Demi: “Toen ik op de plek kwam waar Lyo had gelegen, sloeg de paniek in mij toe”
De echo was een grote opluchting
We moesten erg lang wachten. Volgens mij zaten we 2,5 uur in de wachtkamer en daarna nog een half uur in de kamer waar we naartoe werden gebracht. Toen we eindelijk een echo kregen, was dat voor mij een grote opluchting. We zagen namelijk heel duidelijk dat de baby vijf vingers had. De kans op Apert was hiermee voor mij echt uitgesloten, en na deze echo probeerde ik ook de gedachte aan andere afwijkingen los te laten.
Ik hoopte op een meisje, om deze redenen
Nu moesten we wachten op de 13-wekenecho, maar vreemd genoeg vond ik dat niet spannend. Voor de week daarna hadden we een gender reveal gepland, waarvoor we een pretecho hadden ingepland. Ik hoopte heel erg op een meisje. Niet dat een jongetje niet welkom was, maar het zou voor mij voelen alsof het “af” was. Daarnaast was ik een beetje bang hoe Lyo zou reageren op een broertje. Zou hij zichzelf onbewust daarmee gaan vergelijken en daardoor verdrietig worden?
Mijn drang om Lyo te beschermen is nog groter door mijn verleden
Sinds Lyo ouder wordt, merk ik hoeveel mensen staren, kijken en zelfs soms uitlachen. Het breekt elke keer mijn hart. Nu heeft hij het nog niet echt door, maar wat als hij dat wel merkt? En wat als hij daar ongelukkig van wordt? Zelf ben ik vroeger veel gepest, en ik merk dat dit nog steeds invloed heeft op mij. De drang om Lyo te beschermen is daardoor alleen maar groter geworden, en ik weet niet goed hoe ik daarmee om moet gaan. Aan de ene kant wil ik hem de kans geven om zelf de wereld te ontdekken en zich te ontwikkelen. Maar aan de andere kant vind ik dat heel eng. Hoe kan ik dat doen als ik weet hoe hard mensen kunnen zijn? Hoe kan ik niets doen als ik zie dat kinderen (vooral vanaf een jaar of acht) hem kwetsen?
De reacties op Lyo zijn fysieke voorkomen zijn lastig
Vroeger werd ik altijd boos op die mensen. Ik heb zelfs een keer een meisje hard geduwd, iets waar ik absoluut niet trots op ben. Nu probeer ik mensen vooral aan te spreken en te vragen waarom ze doen wat ze doen, in de hoop zo een beetje bewustwording te creëren. Al voelt dat eigenlijk helemaal niet als mijn verantwoordelijkheid. Toch worden ouders vaak boos op mij in plaats van op hun kind, of weten ze niet hoe ze moeten reageren “want het zijn maar kinderen.” Terwijl ik denk dat het juist een goed moment is om hen iets bij te brengen. Ik merk aan mezelf dat ik geen plezier meer haal uit leuke dingen doen en dat ik dergelijke situaties liever vermijd. Zelfs boodschappen doen doe ik met klamme handen, maar ik wil Lyo ook niet verbergen. Ik ben trots op hem en wil hem laten zien dat hij goed is zoals hij is. Maar die innerlijke strijd zorgt ervoor dat ik vaak met mezelf in de knoop zit, en soms krijg ik zelfs paniekaanvallen als we naar buiten gaan, vooral als ik andere kinderen zie.
Een kind dat niet gezond is, doet er net zo goed toe
Maar goed, terug naar de 13-wekenecho. Deze hadden we in het Radboud, en alles zag er goed uit. Ze hebben extra aandacht besteed aan de kenmerken van Apert, en ook op alle andere punten extra grondig gekeken. Aan het einde van de echo versprak de echoscopist zich, waardoor we meteen wisten dat de baby een jongetje zou worden. Sinds Lyo geboren is, vind ik de uitdrukking “als het maar gezond is” niet meer passend. Natuurlijk wil je dat je kindje gezond is, maar een kind dat niet gezond is, doet er net zo goed toe.
We besloten de gender reveal af te zeggen
Toch was ik even teleurgesteld, maar diezelfde avond was dat gevoel alweer verdwenen. Een broertje voor Lyo leek me uiteindelijk leuker voor hem dan een zusje, en twee jongens hebben toch ook wel iets. We besloten de gender reveal af te zeggen. Wij wisten het al en het organiseren van zo’n dag kost ook veel geld, dus hebben we het gewoon aan iedereen verteld. Achteraf vond ik dat ook wel fijn, omdat ik mijn eerdere teleurstelling zo niet met iedereen hoefde te delen.
In de aanloop naar de 20-wekenecho begonnen we alvast aan de babykamer. Eigenlijk wilden we wachten tot na de 20-wekenecho, maar ik merkte dat ik ongeduldig werd van de lange “to-do list.” We moesten namelijk behoorlijk wat aanpassen in huis. In de overgebleven kamer stonden mijn kledingkasten. Dat zou op zich geen probleem zijn, als daar niet ook de aansluiting voor de wasmachine zat. Eerst wilden we de leidingen verplaatsen naar de schuur, maar dat bleek veel gedoe en erg kostbaar. Ik had ook toestemming nodig van de woningstichting, dus dat leek me zonde.
Ik durf Lyo niet alleen beneden laten
We hebben de wasmachine daarom in de keuken geplaatst, maar ook dat ging niet zonder slag of stoot. Toen dat eenmaal opgelost was en alles goed functioneerde, moet ik toegeven dat ik het eigenlijk wel fijn vind. De wasmachine is vrij stil, behalve tijdens het centrifugeren, en ik hoef niet steeds naar boven te lopen om de was te doen. Ik durf Lyo namelijk niet alleen beneden te laten.
We konden de kamers voor de jongens gaan inrichten
Daarnaast moesten Lyo en ik van kamer wisselen. Aan de achterkant van ons huis zijn schuine daken, waardoor mijn kledingkasten niet in die kamer passen. In Lyo’s kamer pasten ze wel, dus zijn we van kamer gewisseld. Lyo kreeg meteen een nieuwe inrichting, en we konden de commode en het ledikant gebruiken voor de babykamer. Omdat ik veel van Lyo’s spullen heb bewaard, hoefden we nauwelijks iets nieuws te kopen voor de baby. Natuurlijk hebben we wel wat nieuwe kleertjes en spullen voor hem gekocht, maar de rest hadden we al, en daar was ik blij mee.
WORDT VERVOLG
DEMI
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Laat je email achter via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een bericht zodra er een nieuw deel van deze reeks wordt geplaatst!
