“Heerlijk he?! Nu de kinderen wat groter zijn, heb jij je handen vrij”, zei oma tegen mij. Het klopt dat de kinderen zelfstandiger zijn geworden. Maar ik vraag me af of dat wel zoveel fijner is. Heb ik me handen nu echt vrijer?! Ik merk dat ik me meer loop te ergeren dan vroeger. Eigenlijk zijn mijn handen in de loop der jaren alleen maar voller geworden. Je hebt veel geduld nodig. De kinderen zijn niet alleen zelfstandig; nee, ze zijn bijdehand en koppig!
-
Loopfiets
Mijn beide kindjes (5 en 3 jaar) gaan graag zelf op de loopfiets. Als we boodschappen doen, moeten ze perse op deze fiets. En ja, ze moeten om en om. Precies. De één mag niet meer of langer dan de ander. Dit veroorzaakt natuurlijk de nodige ruzies. En als ik met die zware tassen loop te sjouwen en te zeulen en me versleep op de stoep, snijdt er eentje me altijd bruut af waarbij bijna alle boodschappen op de grond donderen.
-
Supermarkt
Bij de supermarkt lopen we in een rijtje naar binnen; de kinderen voorop. Ze blijven stilstaan voor het klapdeurtje. De sensor werkt niet bij kinderen. Maar ze willen niet naar achter gaan; nee, ze willen het zelf doen. Ondertussen ontstaat er een file achter de klapdeurtjes en ik loop druk te zwaaien met mijn armen en benen om toch het klotedeurtje in beweging te krijgen.
-
Douchen
Het badje is voor baby’s en douchen is voor grote kinderen. Als ik de kinderen mededeel dat ik ga douchen, springt de jongste op om mee te gaan. Vooruit dan maar. Ik mag haar niet aanraken. Nee, alles wil ze zelf inzepen. Wat een geklieder, de klodders douchegel vliegen je om de oren. Na vijf tellen vraagt ze: “Waarom ga jij nu niet uit de douche?! Ik wil water!”. Zucht… wat een kenau. Ze wil nu dus ook zelf douchen.
-
De wc
Het allerergste is je kind zelf leren billen vegen. Wat een stressveroorzaker! Mijn jongste gaat dan op de wc zitten, springt eraf, rent met blote billen de woonkamer is om vervolgens te bukken. “Heb ik goed geveegd mama?! Zit er nog poep aan?!”. Zuchtend zet ik mijn kopje koffie weg. Bahbah …
-
Kleding
Je hebt mega haast, maar nee, de kinderen willen zelf hun kleren kiezen en ze ook zelf aantrekken. Ze pakken een t-shirt en een broek dat niet met elkaar matcht, sterker nog het vloekt. Na een eindeloze discussie die ik niet kan winnen, toch maar toegezegd. Dan komt het zelf aantrekken. Ze trekt de armen binnenstebuiten, ze legt het secuur op de grond om een waardeloos trucje te doen … grrrrr. Het moet opnieuw. Nee, het was toch anders. De linkerschoen gaat aan de rechtervoet en de rechterschoen gaat aan de linkervoet. Ze pulken aan knoopjes en trekken aan ritsen. Niets lukt… en we zijn 15 minuten verder.
-
Afwassen
Mijn jongste wil iedere keer als we bij oma zijn zelf de afwas doen. Dan staat ze op een krukje te balanceren, met armen nat tot onder haar oksels in het rond te spetteren. Ik excuseer me naar oma voor dit schandalige waterballet.
-
Mening geven
Er komt een vriendinnetje spelen. Dat vriendinnetje vraagt of ik zwanger ben. Uhhhh, nee, baby Sef is er net. Ze twijfelt en vraagt het nogmaals aan me. Nee, ik ben niet zwanger, ik ben nog gewoon heel dik. “Een vierde zou leuk zijn”, zwijmelt ze. Nee, want dan hebben we nog meer zelfgevormde meningen in huis en ik kan het nu al bijna niet meer aan.
Telkens als het eten niet lekker is volgens de oudste, legt ze uitgebreid uit dat ze op tv gehoord heeft dat kinderen beter kunnen proeven. “Daarom vinden ouders vaak alles lekker en kinderen niet”.
Ik heb een supermooie blouse gekocht en vraag hoe het staat. Nikki zegt: “Moet ik eerlijk zijn?!”. Ik kijk bedenkelijk en zeg ‘ja’. Een beetje lelijk…”. Pffff al die zelf opgebouwde eerlijke meningen… ik word er moe van.
Een vriendinnetje uit de klas had Nik overtuigd dat er veel mensen zijn die mensenvlees eten. En hoe hard ik ook zeg dat dat niet zo is; ze gelooft dat kind van 5 jaar. Net zoals alle woorden van de juf heilig zijn.
-
Eten
Mijn kinderen willen ook zelf kaas over de pasta, hagelslag over de boterham en stroop over de pannenkoek strooien. Een knoeipartij van jewelste! Onder het plaksel willen ze ook zelf snijden en aanprikken. Al het eten dat valt, pakken ze met hun handen weer op. Vervolgens zit het net nieuwe (waardeloos bij elkaar gezochte) setje onder de vlekken en beginnen morgen alle discussies en alle situaties vanaf de ochtendgloren van voren af aan.
Hoezo is zelfstandigheid relaxter?!?!
