Lindy: “Niemand had verwacht dat we, ondanks de scheiding, dit nog samen zouden doen”

Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.

We zijn 18 jaar samen geweest

Het lijkt nog steeds onwerkelijk om te zeggen: “Ik ben gescheiden”. Voor de buitenwereld kwam het als een schok, want van buitenaf leek alles denk ik prima. We hadden een mooi huis, twee prachtige kinderen die het goed doen, en op het eerste gezicht een gelukkig leven. Arjen en ik hadden samen nog altijd plezier, ook nog na de 19 jaar samen. Maar dat plezier voelde steeds meer als dat tussen broer en zus in plaats van geliefden. Ook hadden we verschillende visies over de toekomst. Arjen vond het allemaal wel best zo maar ik had behoefte aan meer nieuwe dingen zoals reizen, verhuizen, bijzondere dingen plannen met vrienden. Het was alsof de liefde, zoals die er ooit was, langzaam was uitgedoofd. Het duurde lang voor we het wilden erkennen, Maar uiteindelijk beseften we allebei, zoals mijn moeder zou zeggen: “De koek was op”.

Voor onze omgeving kwam het heel onverwacht

Onze omgeving had niets door (op mijn beste vriendin na die ik had meegenomen in het proces en Arjen zijn broer). We hadden immers nooit heftige ruzies, laat staan dramatische scènes. Het leek misschien wel alsof we het perfecte plaatje waren. Daarom was de verbazing vast ook zo groot toen we onze scheiding aankondigden. Mensen vroegen zich af: “Waarom? Jullie leken zo gelukkig.” Maar dat was precies het probleem, het leek alleen maar zo.

Het was een schok voor onze kinderen

Voor Lotte en Daan kwam het nieuws als een harde klap. Ze hadden ons nooit veel zien ruziën en ik denk nooit tekenen van spanningen tussen ons opgemerkt. Vanaf het eerste moment dat we besloten uit elkaar te gaan, waren Arjen en ik het echter over één ding eens: de kinderen zouden hier zo min mogelijk onder mogen lijden. Dit was niet hun keuze, en wij zouden er alles aan doen om dit goed te laten verlopen.

We voerden vele gesprekken met ze

We probeerden ze zo rustig en liefdevol mogelijk uit te leggen wat er ging gebeuren. Natuurlijk konden ze het niet meteen begrijpen. Het voelde voor hen alsof hun veilige wereld ineenstortte. Maar we hielden vol, met geduld en open gesprekken, dat we er beiden altijd voor hen zouden zijn. Dat veranderde niet, nooit.

Een tweede woning vinden was prioriteit nummer 1

Arjen kon mij uitkopen, waardoor hij in ons huis kon blijven wonen. Dat gaf de kinderen in ieder geval een stukje stabiliteit; een bekende plek waar ze zich al thuis voelden. Voor mij betekende het dat ik op zoek moest naar een huis, in eerste instantie een huurhuis was mijn voorkeur en in de huidige woningmarkt was dat geen gemakkelijke opgave. Ik schreef me in op talloze huizen, ook in aangrenzende dorpen. Maar steeds weer werd ik uitgeloot. Het was heel frustrerend.

Uit onverwachte hoek kwam een oplossing naar voren

Totdat er een onverwachte kans voorbij kwam. Een kennis van de sportclub, die zelf ook gescheiden was, had een huis dat ze tijdelijk wilde verhuren. Ze woonde inmiddels samen met haar nieuwe partner, maar vond het nog te spannend om haar eigen huis definitief te verkopen. We spraken af dat ik er in ieder geval negen maanden zou kunnen wonen. Dat gaf me de tijd om rustig verder te zoeken naar iets permanents. Met een dak boven mijn hoofd waren we in elk geval weer een stap verder.

Onze laatste vakantie als gezin

Arjen en ik hadden eerder al een zomervakantie geboekt, nog voordat we wisten dat we uit elkaar zouden gaan. We besloten deze vakantie door te laten gaan en te gebruiken als een soort afsluiting van onze tijd samen als gezin. Overdag waren we met de kinderen op het strand, spelend in het water, alsof er weinig veranderd was. Maar ’s avonds, wanneer de kinderen sliepen, zaten we samen aan tafel voor de caravan met ons ouderschapsplan.

Ik vond het spannend hoe alles zou verlopen

Ons doel was om aan het einde van de vakantie alle praktische zaken rond te hebben. We spraken af ons allebei goed voor te bereiden met voorbeelden van ouderschapsplannen. Ik vond het op dit punt voor het eerst spannend worden. Wat als we er niet goed uit zouden komen? Je hoort vaak dat er uiteindelijk toch veel irritaties en uiteindelijk flinke ruzies ontstaan, ondanks alle goede voornemens om ‘goed’ uit elkaar te gaan.

We kwamen vrij snel tot goede afspraken

Het was zeker geen gemakkelijke klus maar we hielden ons allebei aan de afspraken. De goede voorbereiding werkte en we maakten eigenlijk vrij snel beslissingen. De weekverdeling voor de kinderen? Daar waren we snel uit: 50/50 co-ouderschap. Over de meeste andere dingen waren we het ook snel eens zoals de boedelverdeling, afspraken over kleding en het vieren van verjaardagen. Basisbenodigdheden zoals een wasmachine, bank en bedden voor de kinderen die we niet dubbel hadden, kochten we nog van het gezamenlijke geld. Gelukkig hadden maar een klein aantal punten meer discussie nodig. Dit had ik totaal niet verwacht.

Het financiële deel werd door een mediator berekend

Financieel werd het ook netjes geregeld. Een mediator berekende de kinderalimentatie. De verdeling van de kinderbijslag en het kindgebonden budget, waar we nu recht op hadden omdat Arjen in het koophuis bleef wonen, werd ook 50/50. Ik zou daarnaast een stukje partneralimentatie krijgen, zodat ik ook goed kon rondkomen in mijn nieuwe situatie.

Het voelde als een afscheid

Toen de vakantie ten einde kwam, voelde het een beetje als een afscheid. Niet alleen van de vakantie zelf, maar van ons leven als gezin zoals het ooit was. Het was emotioneel, maar ergens ook goed. Ik zou de woning betrekken na de zomervakantie, in de tussentijd zouden we de scheiding zoveel als mogelijk afhandelen. En dat was gelukt. 

Ik begin mijn draai te vinden 

Nu, een aantal weken later, begin ik mijn weg al een beetje te vinden in dit nieuwe leven. Het is anders, het is enorm wennen, maar het is ook een kans voor een frisse start. Ik was hier zo aan toe, het voelt als een opluchting. Misschien moet de grote klap nog komen maar tot nu toe ben ik blij hoe het is verlopen. Ik ben zo blij dat we het goed hebben kunnen regelen en afronden, zonder veel onrust onderling. Dat we onze energie juist kunnen gebruiken voor ondersteuning van de kinderen in deze nieuwe situatie in plaats van voor eindeloze discussies. Lotte en Daan wennen langzaam aan de weekverdeling volgens ons co-ouderschap, maar ik weet dat het nog veel tijd zal kosten. Toch heb ik er vertrouwen in dat we allemaal uiteindelijk onze plek weer zullen vinden.

LINDY

Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.