Ik kom thuis van een drukke werkdag, klaar om het avondeten te maken en even wat tijd met mijn kinderen door te brengen
Finn, mijn man, is nog bezig in zijn praktijk, zoals gewoonlijk. Hij werkt lange dagen als huisarts. Jade (7) en Jule (5) spelen meestal rustig samen na school, en vanavond is geen uitzondering. Maar als ik de keuken inloop, merk ik meteen dat er iets niet klopt. De sfeer is gespannen, en er hangt een soort stilte die ik niet van mijn meiden gewend ben.
Jade komt naar me toe met een blik in haar ogen die ik niet kan plaatsen
“Mama, ik moet je iets vertellen”, zegt ze zachtjes. Ik ben gelijk ongerust. “Wat is er aan de hand, liefje?”, vraag ik, terwijl ik een hand op haar schouder leg. Ze aarzelt even, en dan komt het eruit: “Opa was boos vandaag, mama. Heel boos. Hij heeft Jule een harde tik gegeven op haar arm.” Ik voel mijn adem stokt. “Dat meen je niet!”, zei ik. “Opa? Tikken uitdelen?”. Jade knikt. Dit past totaal niet in het beeld dat ik van hem heb. Finns vader is altijd een beetje deftig geweest, een man van de oude stempel. Beleefd, afstandelijk, maar nooit iemand die zich met de opvoeding van onze kinderen bemoeide. Hij had tot nu toe nauwelijks een vinger naar ze uitgestoken en ik had nooit verwacht dat hij dat nu opeens wel zou doen. “Ligt het aan de ouderdom?”, vroeg ik me af. Misschien kan hij minder goed tegen drukke prikkels?
Opa was die dag bij de kinderen omdat Finn en ik allebei een drukke werkdag hadden
Het kwam niet vaak voor dat we oppas nodig hadden, maar deze keer lukte het ons niet om ons schema op een andere manier te regelen. Mijn ouders wonen te ver weg, en de reguliere oppas had andere verplichtingen. Daarom vroegen we Finns vader of hij een middag op Jade en Jule kon passen. Hij stemde ermee in, enigszins terughoudend, maar hij wilde wel helpen.
Ik had er geen moment bij stilgestaan dat het problemen zou kunnen opleveren
Opa was altijd wel een beetje afstandelijk, niet echt de speelse opa die meteen met de kinderen op de grond gaat zitten om te bouwen of te tekenen, maar hij was altijd aardig en respectvol. Ik dacht dat het een rustige middag zou worden; de kinderen zouden wat spelletjes doen, misschien wat tv kijken, en opa zou waarschijnlijk gewoon zijn krant lezen zoals hij altijd doet.
Ik belde zelfs vlak voordat ik naar huis ging nog even snel om te checken of alles goed ging
Opa nam de telefoon op met zijn gebruikelijke kalme stem. “Ja hoor, alles prima hier”, zei hij. Er was niets in zijn toon anders dan anders. Ik vroeg nog even hoe de kinderen zich gedroegen, en hij antwoordde dat ze wat luidruchtig waren, maar dat het verder geen probleem was. Ik voelde me gerustgesteld en bedankte hem, zonder enig idee te hebben van wat er zich eerder die middag had afgespeeld. Hij had er geen woord over gezegd.
Toen ik thuiskwam, was opa al vertrokken
Hij had geen reden gegeven voor zijn haastige vertrek, maar ik nam aan dat hij gewoon zijn eigen rustige avond wilde hebben. Normaal gesproken zouden we elkaar even spreken bij het aflossen, even kort de dag doornemen en de gebruikelijke beleefdheden uitwisselen. Maar dit keer was het anders. Opa voelde zich misschien ongemakkelijk na wat er gebeurd was. Misschien dacht hij dat hij het kon vermijden door te vertrekken voordat ik thuis was. Jade en Jule waren rustig aan het spelen, en er leek op het eerste gezicht niets bijzonders aan de hand. Dat gaf me ook geen reden om meteen te denken dat er iets fout was gegaan. Ik was moe van mijn werk, en alles leek normaal.
Ik voelde me schuldig dat ik niet eerder had gemerkt dat er iets mis was
Opa was duidelijk niet zichzelf. Het feit dat hij niets had gezegd toen ik hem belde, maakte me nog bozer. Alsof hij het incident wilde verzwijgen. Het maakte de situatie alleen maar ingewikkelder, omdat ik me realiseerde dat hij wist dat wat hij had gedaan, absoluut tegen onze opvoedingsprincipes inging. Ik kan de tranen voelen branden als ik me voorstel hoe Jule zich gevoeld moet hebben op dat moment. Opa, die altijd zo rustig was, plotseling boos. Ik moet mezelf dwingen om rustig te blijven. “Vertel me eens wat er precies is gebeurd, Jade”, vraag ik, terwijl ik probeer mijn stem normaal te houden.
“Jule en ik waren aan het spelen in de woonkamer”, begint ze
“Opa zat in zijn stoel en las de krant. Jule was de hele tijd aan het schreeuwen tegen mij. Ze wilde iets dat ik had, en ze bleef maar doorgaan, ook al zei ik dat ik het niet wilde geven. Opa vroeg haar een paar keer om op te houden, maar ze luisterde niet. Toen stond opa ineens op, en hij gaf haar een harde tik op haar arm. Jule schrok heel erg en begon te huilen. Daarna zei opa dat ze stil moest zijn en ging hij weer zitten.”
Dit gaat totaal tegen onze manier van opvoeden in
Finn en ik hebben altijd geloofd in een geduldige, liefdevolle aanpak. Geen straf of slaan, maar juist praten, uitleggen, grenzen stellen op een respectvolle manier, eventueel belonen. We willen dat onze kinderen zich veilig en geliefd voelen, zelfs als ze iets doen wat niet mag. Een tik uitdelen is voor ons geen optie. Het idee dat iemand anders, laat staan hun eigen opa, dat wel doet, maakt me furieus.
Daar zit ik dan, volkomen machteloos
Hoe moet ik dit aanpakken? Wat moet ik zeggen tegen Finn? Tegen opa? Die avond wachtte ik tot Finn thuiskwam. Hij was moe, zoals altijd na een lange dag patiënten zien. We moesten praten. Ik vertelde hem wat er was gebeurd, ik zag aan zijn gezicht dat hij het er ook niet mee eens was. Finn is altijd respectvol geweest tegenover zijn vader, maar dit ging te ver, dat wist hij ook. “Ik zal met hem praten”, zei hij uiteindelijk. Het was duidelijk dat ook hij niet wist hoe hij dit moest aanpakken. Hoe confronteer je je eigen vader met iets wat zo ingaat tegen alles waar je zelf in gelooft?
De volgende dag reden we naar het huis van Finns ouders
De kinderen bleven bij mijn zus, want dit gesprek wilde ik niet voeren waar ze bij waren. Onderweg had ik buikpijn. Finn probeerde me gerust te stellen, maar ik wist dat hij net zo nerveus was als ik. Dit gesprek zou niet makkelijk zijn. Toen we aankwamen, deed Finn’s moeder de deur open. Ze glimlachte vriendelijk en liet ons binnen. Opa zat zoals altijd in zijn leunstoel, met de krant in de hand.
Ik nam plaats op de bank, mijn handen stevig in elkaar gevouwen
Finn begon te praten, voorzichtig, maar duidelijk. Hij legde uit wat Jade ons had verteld, wat er was gebeurd, en hoe we daarover denken. Ik zag hoe de kleur op opa’s gezicht veranderde van verbaasd naar defensief. “Ik wilde haar alleen leren dat ze naar me moet luisteren”, zei hij uiteindelijk. Zijn stem klonk afstandelijk, maar ook een beetje gespannen. “Kinderen moeten respect hebben voor ouderen. En ze luisterde niet.”
Ik kon mijn woede nauwelijks bedwingen
“Dat kan wel zijn, maar slaan is geen manier om dat te leren,” zei ik. Ik wilde eigenlijk dat Finn het hele gesprek voerde, het is immers zijn vader. “Wij hebben ervoor gekozen onze kinderen op een andere manier op te voeden. Ze moeten zich veilig voelen, niet bang voor straf.” Opa zweeg, en ik kon aan zijn houding zien dat hij het er absoluut niet mee eens was. Maar hij zei niets meer, en het gesprek stierf langzaam uit.
We reden naar huis
“Wat nu? Hoe gaan we verder?”, vroeg ik. Ik stond achter onze opvoedingskeuzes. Opa mag dan wel van de oude stempel zijn, maar dit is onze manier van doen. En niemand, zelfs hij niet, gaat dat veranderen. De dagen na dit incident was het wat ongemakkelijk tussen ons en opa. Beide partijen staan er anders in. We vragen opa liever niet meer om op te passen, en dat is zonde. We zien hem eigenlijk alleen als wij als ouders erbij zijn. Ik denk dat dit weer een keer kan gaan gebeuren zonder ons. Mijn schoonvader heeft namelijk nooit zijn excuses aangeboden of spijt getoond.
SCOTTY
Het is gebeurd, jullie maken er wel iets groots van ,jullie kind zal wel vaker te maken hebben met dingen die jullie niet willen in jullie gezin. Denk er verder niet overna ze gaat er niet dood aan .
ik lees een hoop “ze moeten respect hebben voor opa”
Ik vind dat ze inderdaad moeten luisteren naar opa maar respect moet van beide kanten komen en slaan vind ik totaal respectloos.
Opa haf kleindochter ook naar d’r kamer kunnen sturen op voor straf op de bank
Je kan wel zien welke generatie het gros van deze reacties geschreven heeft.
Het kind had moeten luisteren naar opa, dat staat voorop, maar als een kind niet luisterd helpt slaan ook niet hoor.
En wat als het kind de dag erna iemand slaat, omdat het niet luistert? Wie krijgt er dan op d’r flikker?
Slaan is teken van onmacht, wat betekend dat je wilt disciplineren op basis van angst, dat is geen goede verstandhouding/basis tussen kind en ouder/grootouders.
‘vroeger ging het ook zo’, maar het wel gek vinden dat, wanneer het kind ouder wordt, er geen contact meer is of het kind een ouder niet in vertrouwen neemt als het in de puberteit is. Maar nee Gerda’s lekker blijven meppen en de schuld bij het kind leggen als het later eigen keuzes maakt waar jij niet bij hoort 👌
Echt heh..
Wees eens een ouder Er is niks mis met een corrigerende tik
Vroeger kreeg je die ook en we zijn er ook groot mee geworden
Daarbij in mijn jeugd hadden de kinderen meer respect
Nu hebben nog ouders nog kinderen respect
Gebrek aan opvoeding Nu zeikt iedereen en dank zij de internet is het erger
Nee vindt het maar goed dat 14 jarige met messen van 40 cm op straat lopen
Of een vuurwapen hebben
Nou dat komt omdat er totaal geen juiste opvoeding meer is
ja johan helemaal mee eens wij als oudere moeten onze woorden op een gouden schaaltje leggen anders zijn ze beledigd de jeugd en idd snot neuzen met messen en andere wapens ongelooflijk en je heb het als ouder maar te pikken
Misschien eens goed met je kinderen praten dat ze respect moeten hebben voor opa. Luisteren is het eerste wat ik mijn kinderen heb geleerd.
joh ik heb ook weleens een goed pakslaag gehad hoor dus een tikje van opa zal wel meevallen
Vraag me inderdaad ook af of er ook met het kind is gesproken. Daar is het immers mee begonnen. Maar sommige kinderen kunnen in de ogen van hun ouders niets verkeerd doen. Het ligt altijd aan een ander…
Wat een drama om een tik. Vroeger kreeg je een tik en dan wist je het gelijk voor een volgende keer. Bikkels zijn wij geworden en nu zijn het watjes. Alles moet “bespreekbaar” zijn alsof een kind gelijkwaardig is aan een volwassene. Af en toe een tik is helemaal niet erg Hou toch op met die zachte aanpak. Zachte heelmeesters maken stinkende wonden!
natuurlijk hoort het niet. maar misschien je kinderen duidelijker maken dat opa op een leeftijd is dat hij anders reageert. en lekker makkelijk…we zijn zó druk dat we het oppassen zelf niet konden oplossen. Ga daar eens iets aan doen lijkt me beter.
ik vind als ze bij opa zijn dat dan de kinderen naar opa moeten luisteren ….denk dat je respect moet leren voor ouderen …als opa niet tegen gillen kan moet hij dat duidelijk kunnen maken ….maar ik vind dat jullie softijs maken van jullie kinderen…ze zullen het heel moeilijk krijgen ….laat ze niet alleen als je ze altijd de handen boven het hoofd houdt …ze moetennzichvaanpassennaan de regels van het huis en niet de handen boven hun hoofd gehouden worden als ze fout zijn ….
Het is te verwachten dat wanneer je opa of oma (anderen) op je kinderen laat passen deze niet altijd kunnen weten wat in iedere situatie jouw regels van opvoeden zijn en dus overgaan op zijn eigen regels. Ik denk dat je dat als ouder moet weten. Het is zeker voor opa’s en oma’s al pittig genoeg om op te passen en dan ook nog op te letten hoe wel en hoe niet met de kindjes om te gaan. Respect voor al deze grootouder! En anders: jullie kindjes…. jullie zorg! In watvoor situatie in het leven dan ook… het is altijd nemen en geven.
Slaan is een teken van onmacht.
Opa wilde wel oppassen maar of dat van harte was ???
Hij leefde in zijn krant en sprong op ,toen hij de situatie niet aankon.
Dat vind ik al bedreigend ,dan nog een flinke tik uitdelen en weer verder in zijn stoel gaan zitten. Geen gesprekje of iets dergelijjs er achter aan. Dit doet wat bij kleinkinderen. Schrikbeeld voor opa is al ontstaan vrees ik. Jammer voor de kinderen en opa .
Als mijn vader of schoonvader dit zouden doen kwam hij er niet meer in,als hij niet alsnog een gesprekje aangaat met jullie kinderen ,waar jullie natuurlijk bij zijn,over dit voorval .
Kinderen slaan mag zo hoezo niet.
Wie waarborgt de veiligheid .
Sterkte met de hele situatie en laat opa niet meer oppassen is mijn advies. Misschien psychisch al te oud voor.
Sommige kinderen zijn echt gewoon vervelend, ouders denken dat hun kind het allerleukste op aarde is. Stimuleer ik slaan ( een tik)? Nee, maar je kunt een kind soms maar zo vaak waarschuwen. Opa mag zijn grenzen niet aangeven, die moet gaan zitten en pedagogische theorieën opdreunen.
Een jonge moeder heeft dat ooit op een forum heel mooi onder woorden gebracht. ‘Rottigheid sla je er nooit uit, rottigheid sla je erin.’
En zo denk ik er ook over. Dit gezegd hebbende, ik heb ook vroeger wel eens een tik van mijn opa gekregen, daar ben ik niet slechter van geworden. Ook was ik niet bang voor mijn opa, mijn opa was een lieve maar strenge man. Persoonlijk zou ik er niet zo’n drama van maken.
je kan op geen enkele manier ervoor zorgen dat jouw kinderen niets overkomt, dan ben je een redder en dat is heel lief en zorgzaam, maar zal jouw kinderen niet klaarstomen voor de grote boze wereld. en dat is waar opvoeden ‘lees coachen’ over gaat. als je de schade had willen beperken in plaats van je eigen angst en boosheid projecteren op je kind. Dan was dit een perfect leermoment geweest voor jouw kinderen. Wat hier vooral het probleem is, is dat ze niet begrepen waarom opa zo deed en dat is heel verdrietig. Als moeder had je de keus kunnen maken om hierover te praten met hun allebei, en vragen wat ze het ergste vonden en of ze graag van opa willen weten waarom hij dat deed. Dan heb je twee vliegen in 1 klap. a. jij laat merken dat je, je kinderen ziet, hun vragen kunnen stellen en kunnen vertellen wat ze nodig hebben. Daarmee bied je veiligheid en vanuit deze veiligheid kunnen ze helemaal zelf het gesprek aangaan met opa. is dat niet fantastisch. Zo wordt het drama wat er nu van wordt gemaakt omgebogen in iets wat een leermoment voor allemaal is. nu is alles weggehaald bij je kinderen, eigen aandeel en leren om moeilijke vragen te stellen verkeken. Het vertrouwen in hunzelf dat ze het zelf weer kunnen oplossen onder begeleiding van de ouders. De uitkomst hoeft niet bevredigend te zijn maar dan leg je deze uitkomst uit aan je kinderen, zodat ze daar ook mee om leren gaan. Wij zijn allemaal mensen en ik begrijp als geen ander dat zeker als je moe bent, eerst even moet landen. Misschien kan je de volgende keer als je moe en op bent, pas op de plaats maken en situaties even laten voor wat ze zijn. Zeg bijvoorbeeld, kind toch dat is even schrikken zullen we het er na het eten even over hebben? Dan is het drama weg en jij kan even nadenken en bij zinnen komen. Ik had gewild dat ik dit met mijn kinderen zo had gedaan. Want geloof me, fouten in overvloed. het is goedgekomen hoor. Een mooie band en open naar elkaar.Ik wens je oprecht succes met het coachen van je kids, een heerlijke leerschool waarbij je regelmatig in de spiegel kijkt.
bijzonder hoe mensen geen normale mensen meer mogen zijn. iedereen moet alles maar weer bespreken en alles perfect doen. niemand mag meer een normale menselijke reactie hebben en daar dan sorry voor zeggen. we zijn mensen, we maken fouten.
het is ook bijzonder dat ie mag oppassen, maar dan wel op jouw voorwaarden. het is een tik, hij heeft dr niet mishandeld. zeg gewoon dat je dat de volgende keer niet wilt, en zeg tegen je dochter dat opa dat niet mag doen, maar dat je dat tegen m gezegd hebt.
klaar. dit is drama om niks.
slaan = mishandeling en bij wet verboden. kunnen we van alles van vinden, ook de zogenaamde ‘corrigerende tik’, maar het mag gewoon niet. deze opa denkt daar blijkbaar anders over, maar het is het goed recht van deze ouders om het daar niet mee eens te zijn.
jantje jantje jij bent waarschijnlijk ook zo.n verwend ventje meisje krijgt een tik word niet afgetuigd hoor en je krijg er niks van
Er zijn wel ergere dingen die niet mogen en ook gebeuren. oorlog mag ook niet en het gebeurt toch. We zijn aan het doorslaan. wat op zich een goed teken is. als je, je hier druk over maakt betekend het dat je een fijne woonplek hebt genoeg te eten en geen financiële sorres kent, dat is op zich heel prettig. een tik kindermishandeling? kinderen verwennen is ook kindermishandeling niet bij wet. denk er maar eens over na.
Super fijn als die regelmakers de kinderen ook komen helpen opvoeden, maar dan is iedereen weg. Niemand heeft hier een klap of mishandeling goed gepraat. TO zei zelf dat het een tik was. Tegenwoordig ben je abnormaal als je geen trauma krijgt van de boze blik van opa, maar anders komt iemand je dat pedagogisch wel aanpraten.
vroeger was er een simpel spreekwoord, wie niet horen wil moet maar voelen, en een tik voelen ze. niks meer en niks minder, opa heeft meerdere keren gewaarschuwd en ern gewaarschuwd mens, kind telt voor 2….natuurlijk is het een zwaktebod, maar ze is niet in elkaar geslagen, kinderen doen elkaar de hele door ergere dingen aan.
eerlijk? opa heeft een punt. hoewel slaan niet de oplossing is, is zijn boodschap wel duidelijk en daar had je wat erkenning voor kunnen geven en dan samen naar een betere manier kijken.
deze impasse komt voort uit slechte communicatie.
Mee eens Tim! Het is niet makkelijk om juist te communiceren. Dagelijks ben ik mij daar bewust van.
Ik vind dat je als oma of opa zeker geen tik mag uitdelen, maar de reactie van de ouders vind ik ontzettend overdreven. Verder vind ik dat kinderen tegenwoordig veel te veel op een voetstuk worden gezet, leer je kinderen dat ze oma en opa moeten respecteren en naar ze moeten luisteren. Leer je kinderen normen en waarden en respectvol met anderen om te gaan.
ik vind dat slaan of een tik geven geen goed plan is. Het probleem is dat de kinderen het dit overnemen en eventueel bij hun eigen kinderen kunnen toepassen….dus niet doen.
Straffen en belonen past beter in deze moderne tijd.
De ouders zijn in een betere tijd opgegroeid en passen deze methode toe.
Dat het zover is gekomen dat opa het kind een (corrigerende tik heeft gegeven blijkt, dat de opvoeding blijkbaar niet helemaal aansluit aan de verwachtingen van de ouders.
Ondanks herhaaldelijk warschuwen op te houden gaat het kind gewoon door. Daar mogen de ouders ook enig aandacht aan besteden.
Dit geval niet dramatiseren en verstandige ouders hebben een gesprek met het kind, dat ze in dit geval opa respecteren. En opa vertellen/uitleggen dat wij geen tikjes geven of slaan en wel kiezenvoor straffen en belonen.
Dan komt het goed, maar het geval niet met oogkleppen ingaan en het gezonde verstand gebruiken.
moeder en vader twee verstandige degelijk opgeleide mensen dus zet dat in.
zie hoop dat je iets hieruit kan meenemen en niet als kritiek opslaat.
veel succes met de opvoeding wat dat is een zware taak.
groeten Frans
Wat ontzettend naar zeg. Je gaat ervan uit dat wanneer een opa het geen probleem vindt om op te passen hij dit, grotendeels, met dezelfde normen en waarden doet.
Voor mij zou een corrigerende tik ook echt een reden tot eenzelfde gesprek zijn. Dat is gewoon niet oké. En houdt in dat, zeker zonder spijtbetuiging, opa niet meer, zonder toezicht, bij de kleinkinderen mag zijn.
Ik vind dat jullie ontzettend goed gehandeld hebben. En wat moet het fijn zijn om te weten dat je kind (of nou ja, de zus) het ook aan jullie aangeeft.
Marieke, ik vind aannames erg gevaarlijk daar komen problemen van. Hoe kan je ervan uit gaan dat iedereen die jij vraagt zelfs wederzijdse ouders, op te passen dit volgens jouw boekje doet. wauw. de normen en waarden zullen ongeveer parallel lopen maar hoe je die bij brengt kan verschillen. lees nog wat reacties er staan hele mooie bij, deze reacties zijn vanuit compassie voor elkaar geschreven en niet om iemand af te zeiken. echt ik haal er best wat uit.
Wat een reacties weer. Waar is het respect voor een ander? Deze ouders voeden hun kids op zoals zij zelf willen. Toen onze kinderen jong waren hebben ze idd wel eens een tik gehad maar NOOIT door 1 van de grootouders. Wel bij de hand of arm genomen om naar de gang te brengen , konden ze daar eerst rustig worden. En wat een rare reactie om te zeggen zo te lezen verdienen jullie genoeg, je kunt best een keer spijbelen van je werk. Denk dat jou baas heel blij met jou is.
Beetje overdreven reactie dit. Opa is een oude man, het kind was vervelend en opa heeft haar een tik gegeven. Hij heeft haar niet in elkaar geslagen. Jullie voeden anders op , prima. Opa niet meer vragen als oppas en het verder niet zo dramatiseren.
ik ben het eens met Joy,,oké slaan is niet zoals het hoort maar om nou zo,n drama van een tik te maken dat vind ik echt te ver gaan ,zeg gewoon tegen je schoonvader dat jullie daar tegen zijn en dan zand erover
Kennelijk is opa niet zo voor het oppassen. belast grootouders niet zo met oppassen. Jullie verdienen zo te lezen voldoende. Je kan best een dagje spijbelen van je werk als er geen oppas is.
Er komt nergens naar boven dat opa niet zou willen oppassen het belastend vindt. Zoiets is toch niet te verwachten? Hij heeft het ook niet gedaan omdat hij het niet in de hand hand maar puur om respect af te dwingen.
Waarom spijbelen als je denkt een goede, niet super spelende, maar betrouwbare oppas denkt te hebben?
Nu weten ze dat ze hem niet meer als oppas kunnen nemen en zullen ze het ongetwijfeld anders proberen op te lossen, zonder te spijbelen.
En de kinderen mogen zich blijven gedragen als prinsesjes? Ik ben zéker tegen slaan, maar tig keer waarschuwen geeft m.i. aan dat deze twee prinsesjes er een potje van maken omdat ze weten dat er geen consequenties verbonden worden aan hun gedrag…
spijbelen is niet echt een goed voorbeeld. daarbij kan je lezen dat vader huisarts is. dan lijkt spijbelen me niet een echt goed plan.
Spijbelen bestaat op school, maar als je werkt, met je je ziekmelden. Doe dat om de haverklap (en ook nog eens onterecht) en je kunt een gesprek verwachten. En terecht.
een tik daar leren kinderen niets van en doen mensen die t niet asnkunnen, echt n zwaktebod
En de kinderen mogen zich blijven gedragen als prinsesjes? Ik ben zéker tegen slaan, maar tig keer waarschuwen geeft m.i. aan dat deze twee prinsesjes er een potje van maken omdat ze weten dat er geen consequenties verbonden worden aan hun gedrag…
wat een overdreven reactie op een tik… ze leeft nog hè? deden ze dat nog maar wat meer ipv dat zoetsappige- blijven- praten- alsof dat respectvol en liefdevol is. mag opa ook respectvol behandeld worden door zijn kleinkind? of is het alleen maar andersom? als je er zo in staat moet je zorgen dat je geen oppas nodig hebt maar er z zelf continu bij bent. kan het ook niet fout gaan. maar ik hou mijn hart vast voor als ze gaan puberen en volwassen worden.
volledig mee eens… van een tik is nooit iemand slechter geworden…. met alleen maar praten krijg je later van die verwende nesten die verwachten alles voor elkaar te krijgen. het is een kind maar blijkbaar is op deze leeftijd het respect voor opa al ver te zoeken
Er zijn héél veel mensen een stuk slechter geworden van een ’tik’. Niet voor niets is het slaan van kinderen, ook een corrigerende tik, inmiddels gewoon strafbaar gesteld.
Overdrijf biet, er is een verschil tussen een kind in elkaar slaan en een tik. Op papier loopt de hele wereld in de pas, in de praktijk werkt dat niet altijd.
ja ja de prinsjes en prinsesjes mogen niet gecorrigeerd worden we maken tegenwoordig overal drama van
mijn man en ik hebben onze kinderen nooit een tik gegeven. wij vinden slaan, en ja in onze ogen us een tik dat ook, een gebrek aan woorden. wij vinden het een verkeerd voorbeeld. er is al zo ceel agressie dus wij willen niet laten zien dat er een excuus is om iemand anders te slaan. ze zijn nu ruim volwassen en hebben zelf kinderen. die krijgen ook nooit een tik. onze kinderen hebben veel respect voor anderen en goede normen en waarden. die hoef je er niet in te slaan. maar dat is onze persoonlijke mening
wat leer je als je een kind slaat? dat het bang voor je moet zijn..niks meer en niks minder…is dat wat je wil? dat je kind bang voor je is? als je niet luistert dan krijg je een tik..dat lijkt mij geen goede basis. door te praten kan je een kind uitleggen welj gedrag gewenst is en wat de reden is etc…heeft een kind meer aan dan dat gemep dat js autoritair gedrag van vroeger. en als opa onze dochter zou slaan zou ik zeker een woordje net hem wisselen…
als jij als volwassenen iets fout doet is het dan ook oke om geslagen te worden? ik denk het niet toch? slaan is onmacht.
“Ik zag hoe de kleur op opa’s gezicht veranderde van verbaasd naar defensief”. Hoe ziet een verbaasde en een defensieve kleur eruit?
Verder: wat zei oma ervan?
Blauw met een beetje rood 🤣🤣