Hoe kon ik nou van mezelf verlangen dat met tweemaal fitness in de week en het toepassen van allerlei oefeningen mij weer ‘gezond’ zouden maken? Dit loste het acute probleem op: de pijn. Maar een hoger energielevel, een normaal BMI, enige spiermassa… het bleef uit. Sterker nog, ik was vermoeider dan ooit tevoren. Ik sprak er over met een vriendin en zij zei: ‘ik ga je helpen. Houd even bij wat je eet een dag of 4. En niet smokkelen!’
Zo gezegd, zo gedaan. Ik schrok van het lijstje. Een tosti met een eenzaam plakje kaas of een broodje kruidenboter. Een Liga Milkbreak, een zeldzame banaan en ’s avonds een wijntje bij het avondeten. Je bent je er niet zo van bewust als je het de hele dag consumeert, maar als je het opschrijft en voor je ogen ziet, geeft dat een heel ander licht op de situatie. Er waren dagen dat ik nog geen 1000 calorieën binnenkreeg. ‘Je kan toch geen spiermassa opbouwen en aankomen als je zo slecht eet Kel.’ Ja ze had gelijk. Kom maar op dan.
Ze nam de tijd om een voedingsschema voor me op te stellen. Toen ik hiermee startte op een maandag had ik in het weekend al de nodige voorbereidingen getroffen. Noten, volkoren producten, avocado’s, pindakaas, Weight gainers, proteïnerepen en veel groente. Eigenlijk was het best simpel, want ik mocht best eten wat ik altijd al deed, maar dan naast een zestal vaste maaltijden. De Liga mocht nooit een vervanging zijn voor mijn ontbijt. De eerste dag lukte dit niet goed. Ik begon de ochtend met een shake die zo vulde, dat ik mijn lunch bijna niet op kreeg. Het advies op de sportschool was dan ook om dit op te bouwen met de helft van de shake, of deze over de dag door op drinken. Ik hoefde dus niet met buikpijn door te eten (ik sla ook altijd door met alles wat ik doe, haha). Resultaat van de shakes, volkoren crackers en brood, pasta met groenten, tofu, walnoten, amandelen, notenrepen en dergelijke was wel daar: 1,3 kilo erbij in 1 week!
De week daarop werd lastiger. De moeite om een shake te maken nam niet af, maar ik ontbeet wel. Volle roomyoghurt met granola, kokos en roodfruit. Dit doe ik nog steeds trouw elke ochtend. Op een werkdag eet ik tussen 10 en 11 een proteïnereep of een handje noten. Ik probeer er goed op te letten dat ik 1,5 liter water (bruisend of plat) binnenkrijg. Mijn lunch bestaat nooit meer uit een kant-en-klare maaltijdsalade. Als ik trek heb in een salade, maak ik hem zelf. In deel I van mijn blog hierover gaf ik aan daar geen zin in te hebben, maar ik realiseerde me toen ik het eenmaal deed – babyspinazie, rucola, walnoten, honingdressing, geitenkaas, zongedroogde tomaatjes, olijfolie, peper en zout – het helemaal niet zoveel moeite kostte. Sterker nog; ik zie er nu de lol weer van in om mezelf iets lekkers voor te schotelen. Wat ook hielp was een toetje; volle kwark bijvoorbeeld. Het was wel even zoeken naar de producten die ik lekker vond en waar deze het best gekocht konden worden. Ik eet alleen nog maar volkoren brood en zorg dat ik altijd pindakaas, bananen, noten, yoghurt en avocado in huis heb.
Gek genoeg at ook Hailey de laatste tijd minder goed. Mijn kind dat normaal alles eet wat haar ogen zien. Ze wilde alleen nog lekkere dingetjes en vooral doorspelen als ze aan het eten was. Ik stopte om hier aan toe te geven, niet alleen omdat heel mijn huis onder de kruimels zat, maar ook omdat mijn structuur van een aantal eetmomenten per dag vrijwel overeen komen met die van haar. En hoe gezellig is het om samen aan tafel te zitten? We gebruiken de eettafel nu dus weer waar hij voor bedoeld is. En Hailey eet haar eigen prakje en pikt soms nog wat van ons mee. Ze imiteert ons en het is een feest aan tafel met haar eigen bordje en bestekje. Als ik haar niet laat zien hoe ze moet eten, kan ik ook niet van haar verlangen dat ze goed eet.
Soms ben ik nog steeds een vermoeide mama, maar aren’t we all? Ik heb me nu wel gerealiseerd hoe belangrijk het is om voor jezelf te zorgen. Meerdere vliegen zijn met deze beslissing in 1 klap gevangen. Ik eet gezond, ik kom aan, ik bouw spiermassa op, ik voel me sterker en energieker, ik heb geen pijn meer, ik slaap beter, mijn kind eet beter, ik eet gevarieerder, er is weer enige vorm van structuur te herkennen in ons dagritme en ik vergeet mezelf nooit meer! Want voor jezelf zorgen moet geen luxe zijn, en al helemaal niet worden weggestopt wegens tijdgebrek. Het is een basisbehoefte waar je met alle liefde aan mag toegeven!
Enjoy the (healthy!) ride!
Liefs
Kelly & Hailey
