Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Laat je email achter via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een bericht zodra er een nieuw deel van deze reeks wordt geplaatst!
Lees eerst de vorige delen:
Deel 1: Mijn dochter heeft opgezette klieren in haar hals
Deel 2: Stiekem lees ik het formulier wat mee gaat naar de OK, ik schrik wat hier allemaal op staat
Deel 3: Ik voel mij steenkoud na het telefoontje van de arts; dit mag niet, dit kan niet
Deel 4: Cato (12) heeft kanker en krijgt een vreselijk bericht
Deel 5: De kanker bij mijn dochter blijkt al in het gevorderd stadium te zitten
Deel 6: Iemand in de wachtkamer wenst mij sterkte, maar de ernst dringt nog niet tot mij door
Deel 7: Was er maar eerder geluisterd naar mijn moedergevoel, dan was de kanker nog niet zo ver gevorderd
Deel 8: Cato (12) heeft kanker: “Deze uitslagen zijn bepalend voor de behandeling”
Deel 9: “Ik slik mijn tranen in als de eerste chemo in het lichaam van mijn dochter druppelt”
Deel 10: Een brief aan mijn buurvrouw die een einde maakte aan haar leven
Deel 11: Cato (12) krijgt haar eerste blok chemo’s
Deel 12: Ik schrik: Cato heeft diepblauwe lippen en is kortademig
Deel 14: Cato blijkt gevaarlijk hoge leverwaarden te hebben, de chemo wordt gestaakt
Deel 15: Cato (12) haar lever werkt amper meer, maar voor een transplantatie komt ze niet in aanmerking
Deel 16: Carola: “Had mijn dochter maar ‘gewoon’ alleen kanker”
Cato is veranderd in een stil en gelaten meisje
Maandagochtend staat de oncoloog al vroeg op onze kamer. Ze is optimistisch over de uitslagen, maar nog niet helemaal tevreden. Ze gaat overleggen of Cato eventueel toch nog naar Groningen moet worden overgebracht. Terwijl ik over de afdeling loop, zie ik ineens Cato’s favoriete verpleegkundige staan. Ik vraag haar of ze even bij Cato wil kijken. De vorige keer wist ze Cato ook op te vrolijken, en dat lukt haar nu vast weer. Cato is zo stil. Ze lijkt alles gelaten over zich heen te laten komen. Toen ze vier weken geleden met de behandeling begon, probeerde ze alles nog vast te houden. Ze wilde alles zoveel mogelijk normaal houden en overal aan meedoen. Maar dat is nu allemaal naar de achtergrond verdwenen. Haar normale leven is onbelangrijk geworden; ze is nu aan het overleven.
We krijgen heel goed nieuws
Dinsdagochtend komt de oncoloog vertellen dat de waarden steeds verder verbeteren en dat Cato niet meer naar Groningen hoeft te worden overgebracht. Ze moet voorlopig wel in het Prinses Máxima Centrum blijven, ook tijdens de kerstdagen. Ik ben opgelucht dat de waarden blijven verbeteren en dat de oncoloog tevreden is. Hierdoor groeit mijn vertrouwen in een goede afloop. Cato moet nu eerst herstellen, daarna wordt er gekeken of het behandelprotocol (chemo) opnieuw kan worden gestart.
We zijn zo dankbaar dat we nog samen zijn en samen kerst kunnen vieren, ook al is dat in het ziekenhuis
Die middag mogen wij onze spullen inpakken en verhuizen we naar de afdeling Giraf. Cato is erg moe en slaapt veel; het is daar iets rustiger voor haar. Nadat ik de update via de app naar vrienden en familie heb gestuurd, reageren veel mensen dat ze het heel sneu voor ons vinden dat we de feestdagen in het ziekenhuis moeten doorbrengen. Maar voor ons voelt dat niet zo. We zijn vooral dankbaar. Dankbaar dat we nog samen zijn en samen kerst kunnen vieren. De plek maakt niet uit. Voor de kerstsfeer zorgt Jim voor een klein kerstboompje met lichtjes op de kamer, en Bente regelt samen met oma leuke kerstsloffen en -sokken. We maken er samen iets van, want gelukkig zijn we nog samen. We beseffen maar al te goed dat het anders had kunnen zijn.
De chemo mag zelfs weer worden opgestart
We krijgen ook te horen dat ze na de kerstdagen weer willen starten met de chemo, omdat de waarden blijven verbeteren. We kunnen weer vooruitkijken. We proberen het beste ervan te maken. De verpleging helpt daarbij met een watergevecht met grote spuiten vol water. Heerlijk, die ontlading en gewoon even pret maken. En dan zijn er de Cliniclowns. Tijdens de eerste week van de opname kwamen ze ook al langs op de kamer, maar toen had Cato geen zin in clowns. Ze dropen toen af, maar zelfs dat deden ze op een grappige manier. Nu ze weer bij Cato op de kamer staan, fleurt ze helemaal op. Ze krijgen haar zelfs aan het lachen. Dank je wel, lieve Cliniclowns! We hebben jullie in ons hart gesloten. Wat jullie doen, is zo bijzonder en knap. En dank je wel, lief team van het Máxima, voor alle lichtpuntjes die de ziekenhuisopname draaglijker maken.
Cato moet afscheid nemen van haar haren
En dan is daar het moment waar we allemaal zo tegenop zien. Cato’s haar kriebelt erg. Het zit in een vlecht en is helemaal vervilt. Ook vinden we steeds meer haren op haar kussen. Het wordt tijd dat haar haar eraf gaat. Hoe erg ze dat in het begin vond, zo bijzonder rustig is ze er nu onder. Stef haalt haar pruik op bij Stichting Haarwensen in Enschede en brengt die mee naar het Prinses Máxima Centrum. We proberen via het Steunpunt Utrecht iemand te vinden om Cato’s haar af te scheren en de pruik passend te maken. Maar omdat het vlak voor kerst is, is er geen kapster beschikbaar. Jammer, maar ook begrijpelijk. Dan proberen we iemand in de familie te regelen. Zelf durf ik het haar niet af te scheren; dat vind ik te confronterend. Een nicht die kapster is, zit middenin een verhuizing, maar zij belooft ons iemand te regelen.
We krijgen een compliment dat we zo knap omgaan met de situatie
En die zaterdag voor kerst komt er een superlieve kapster speciaal naar Utrecht om ons te helpen. Bente wordt die ochtend naar Utrecht gebracht en vanzelfsprekend is Helma, mijn lieve nicht, erbij om ons te ondersteunen. De kapster maakt het ons makkelijk; ze knipt de vlecht af voordat we het doorhebben. Ze kletst vrolijk verder, scheert ondertussen het haar eraf en maakt Cato’s pruik passend. Ze steekt deze ook nog even leuk op voor de kerstdagen. We hebben er allemaal een goed gevoel over. We krijgen zelfs een compliment van de verpleegkundige, die vindt dat we er zo knap mee omgaan en nog grapjes kunnen maken. Natuurlijk is het hard en confronterend, maar we moeten ook hier het beste van maken. Het haarverlies is tijdelijk, en de pruik is echt prachtig en lijkt precies op haar eigen haar. We proberen ook dit naar het positieve te draaien, dan is het beter vol te houden. Daarna drinken we koffie met iets lekkers, en als iedereen naar huis is vertrokken, gaat Cato even douchen. Onder de douche is het toch wel even confronterend en wordt ze verdrietig. Een lieve kennis heeft een paar zachte mutsjes voor haar gemaakt. Ze draagt deze dag en nacht. Die avond maakt ze haar eerste TikTok met haar nieuwe pruik. We zijn trots op haar, hoe ze alles oppakt en doorstaat.
Cato test positief op een virus en moet in isolatie
Eerste kerstdag begint met een feestelijk ontbijt met live muziek op de kamer. Aan het eind van de dag komt de rest van ons gezin, zodat we samen kunnen eten. Er is een uitgebreid buffet geregeld. Omdat Cato ook positief is getest op een virus (ik weet niet meer welk), zit ze in isolatie. Dit betekent dat ze zo min mogelijk van haar kamer af mag en dat de verpleegkundigen en artsen allemaal met beschermende kleding en maskers binnenkomen.
Lees HIER het vervolg.
CAROLA
Insta: carola_muntel
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Laat je email achter via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een bericht zodra er een nieuw deel van deze reeks wordt geplaatst!
lieve cato,
wat ben je prachtig met je pruik!
vond je altijd al mooi hoor maar het is dat ik weeet dat het een pruik is anders had ik het niet gezien, zo mooi is hij!
ik vind jou zo stoer en dapper lief meisje!
je bent een echte strijder met een prachtige lach!
je hebt een gouden team om je heen met een hele lieve papa en mama! maar ook lieve verpleegkundige en medewerkers in het ziekenhuis en lieve familie natuurlijk!
blijven lachen cato en weet je, als je je straks weer wat beter voelt dan heb je een mooie wensstichting, make a wish,
dat heeft mijn dochter ooit gehad en dat is zo mooi!
daar krijg je een speciale wens helemaal voor jou, omdat je zo’n kanjer bent! en als je die wens gehad hebt dan krijg je speciale krachten want elke keer als je je rottig voelt dan denk je terug aan je mooie wens, je allerliefste wens en dan voel je je helemaal gelukkig, kriebels en vlinders in je buik. en als je dat voelt krijg je weer kracht om te vechten lieve cato, echt waar!
ga maar vast nadenken over wat je het liefste zou wensen, dan kun je alvast erover dromen en dan voel je al geluk!
mijn dochter was 11 jaar toen ze haar allerliefste wens kreeg dus van jou leeftijd en het hele gezin heeft zo enorm ge oten en voelde zich gelukkig!
lieve cato, blijf lachen, met je mooie koppie!
dikke knuffel van mama Debbie