Zwangere Meike gaat in Curaçao naar de Kraamkliniek

We arriveren op Curaçao als ik 9,5 weken zwanger ben

In de eerste 2-3 weken moet ik een termijnecho laten doen, maar gezien ik nog onverzekerd rondloop, is dat lastig. Lang verhaal kort: omdat ik in oktober 2023 bij de zorgverzekeraar heb geïnformeerd naar de mogelijkheden om onze zorgverzekering aan te houden tijdens ons verblijf op Curaçao, is er ergens een fout in het systeem gekomen en blijkt onze zorgverzekering met ingang van oktober te zijn opgezegd. Voor het hele gezin. Ja, dit kan dus gebeuren.

Ik ontdekte dit drie dagen voor vertrek

Dit is niet de meest ideale situatie in de last-minute stress voor het emigreren naar de andere kant van de wereld. In Nederland ben je ook nog eens verplicht om een zorgverzekering te hebben, dus riskeer je een boete als je onverzekerd rondloopt. Een geruststellend idee dat het hele gezin dus al ruim vier maanden onverzekerd rondloopt. Na vele minuten in de wacht en diverse personen gesproken te hebben die het allemaal echt begrijpen, blijft de uitspraak van het systeem: Er moet een WLZ (Wet Langdurige Zorg) onderzoek worden gedaan door de SVB. TOP.

Dit onderzoek loopt op dit moment nog steeds

De maximale afwikkelperiode van acht weken is allang verstreken, maar oké. Het gaat erom dat de SVB bevestigt dat wij van oktober tot februari gewoon in Nederland woonden en daarmee recht hadden op zorg in Nederland. Waar we overigens ook gewoon premie voor hebben betaald. Maar dat terzijde. De expat zorgverzekering voor Vive en Farley is vlak voor vertrek geaccepteerd, maar bij mij moeten ze “nog wat aanvullende informatie hebben”. Wanneer je op de standaard vragen (bent u zwanger? Slikt u momenteel medicijnen? Bent u in de afgelopen X jaar in het ziekenhuis opgenomen geweest?) niet met een keiharde NEE kunt antwoorden, volgt er altijd een aanvullend traject. Dus daar gaan we: uitleggen waarom ik in het ziekenhuis heb gelegen, waarom ik nu Ascal (bloedverdunners; preventief vanwege zwangerschap) en Duphaston (soort progesteron, ivm herhaalde miskramen onder het mom “baat het niet dan schaadt het niet”) slik.

De uitslag laat op zich wachten

Hierdoor loop ik de eerste twee weken op Curaçao nog onverzekerd rond. Uiteindelijk word ik, met terugwerkende kracht, geaccepteerd door de verzekeraar. Maar die eerste twee weken kan ik dus nog niet terecht in het ziekenhuis en meld ik mij aan bij de Kraamkliniek, een lokale instantie waar eerstelijns geboortezorg wordt verleend. Schátten van zorgpersoneel… De locatie daarentegen, daar krijg je wel de rillingen van over je rug. Werkelijk waar, als je een nieuwe horrorlocatie zoekt voor een escape room: look no further!

Voordat ik terecht kan voor een echo, moet ik eerst langskomen om mij in te schrijven

Ik krijg ook wat papiertjes mee met informatie en het standaard bevalpakket, inclusief een aantal echo’s, verloskundige zorg en een geboorte in de Kraamkliniek. De kosten: ongeveer 6000 gulden, graag vooraf te voldoen als je geen SVB-registratie (basis zorgverzekering) hebt. Voor mij niet van toepassing want ik zal toch in het ziekenhuis moeten bevallen.

Wanneer Farley, Vive en ik dan eindelijk kunnen komen voor de termijnecho (met 12 weken), vraagt de echoscopiste of dit onze eerste echo is

Ik weet niet hoe we anders hadden kunnen weten dat we een MCDA tweeling verwachtten, maar goed. Wanneer ik vertel dat dit de vijfde echo is, valt ze bijna van haar stoel. Dus we leggen maar even onze historie en de reden van de echo’s uit. De apparatuur is een tikkeltje verouderd, en waar de verloskundige in Nederland vaak tien verschillende metingen deed om tot het termijn te komen, meet deze dame één keer van kop tot staart en komt ineens vijf dagen verder uit dan de indicatie die we eerder hadden.

Om de lokale doorverwijzing naar de gynaecoloog te krijgen, moet ik eerst een huisarts hebben en een doorverwijzing.

Dus ik maak een afspraak met een willekeurige huisarts en ga langs voor de doorverwijzing. Na het consult vraag ik: Hoe nu verder? Hij adviseert om zelf langs het ziekenhuis te gaan om me daar te registreren. Dus ik denk, laten we maar gelijk gaan, hoe eerder ik de gynaecoloog kan zien! Ik kom aan in het ziekenhuis en word ontvangen door iemand bij de informatiezuil. Ze drukt een nummertje voor me af en ik kan plaatsnemen. Het is druk, en ik wacht een goed uur tot ik aan de beurt ben. Als de dame al mijn gegevens in de computer heeft gezet, vraag ik aan haar: “en hoe kan ik nu een afspraak inplannen met de gynaecoloog?”

Ze antwoordt: “Ze bellen je voor een afspraak”

Ik reageer: “Oké… Er zit best wat haast achter, want ik moet de eerste groeiecho met 14 weken krijgen… Wanneer word ik dan gebeld?” Waarop ze zegt: “Ze bellen, als ze bellen.”

MEIKE