Ochtenden bij ons thuis zijn altijd een beetje een circus
Cato die haar schoenen weer eens niet kan vinden, en mijn man Ben die snel een boterham eet voordat hij naar z’n werk sjeest als manager van de plaatselijke supermarkt. Dat is mijn leven als thuisblijvende moeder, vol drukte. Ik vond het prima om thuisblijfmoeder te zijn. Maar diep in mij zat ook een werkpassie. Deze had ik tijdelijk even geparkeerd.
Een idee dat alles veranderde
Het begon allemaal toen ik op een middag Cato naar haar balletles bracht. Terwijl de andere ouders en ik wachtten, deelden we vaak onze dagelijkse leven. Op een dag liet een andere moeder weten hoe moeilijk het was om educatieve activiteiten te vinden die zowel betaalbaar als betekenisvol waren. Haar woorden troffen een snaar bij mij, en al snel begonnen mijn gedachten te borrelen met ideeën.
De geboorte van mijn bedrijf
Na maanden van onderzoek en voorbereiding, lanceerde ik mijn bedrijf vanuit onze garage, waar ik handgemaakte, educatieve speelsets begon te verkopen. De avonden waren gevuld met het snijden en lijmen van materialen, nadat Cato naar bed ging. De reacties waren overweldigend positief, en al snel werd mijn kleine project een beginnende onderneming. Het bedrijf groeide snel, en binnen een jaar moest ik uitbreiden. Ik huurde een klein magazijn en nam mijn eerste medewerkers in dienst. Ons team voelde als een kleine familie, en samen brachten we het bedrijf naar nieuwe hoogten.
Een nieuwe rol voor Ben
Na veel overleg en overweging, besloot Ben zijn baan als supermarktmanager op te zeggen om fulltime bij mij te komen werken. Hij bracht zijn expertise in management en logistiek mee, wat ons bedrijf nog verder hielp groeien. Deze verandering was spannend en bood ons de kans om niet alleen als gezin, maar ook als zakelijke partners samen te werken.
En toen kwam de verrassing…
Op een ochtend, te midden van de drukte van ons nieuwe bedrijfsleven, ontdekte ik dat ik zwanger was van ons tweede kind. De verrassing was groot; we hadden niet gepland om ons gezin uit te breiden te midden van deze cruciale fase van ons bedrijf. De zwangerschap bracht blijdschap, maar ook nieuwe uitdagingen. Hoe zouden we een groeiend bedrijf runnen met de komst van een nieuwe baby? Zouden we de druk aankunnen? Terwijl Ben en ik onszelf deze vragen stelden, realiseerden we ons dat dit de perfecte kans was om onze bedrijfsstructuur te veranderen en taken te delegeren.
Voorbereiding op nog meer verandering
We besloten dat het tijd was om niet alleen naar een groter pand te verhuizen, maar ook om ons team uit te breiden. We namen meer personeel aan, zodat ik me kon voorbereiden op de bevalling en het moederschap kon combineren met het CEO-schap. Ben nam het voortouw in de dagelijkse bezigheden, terwijl ik me meer richtte op ontwerp en marketing vanuit huis. Ik vond dit de leukste taken om heel eerlijk te zijn.
Ik heb een hele makkelijke bevalling gehad
We hadden er een zoon, Floris, bij. Omdat we meer werktaken hadden uitbesteed, was er ruimte om te genieten als gezin van 4. Ben deed tussendoor kleine taken van ons bedrijf. Ik besloot om weer het werk op te pakken na 8 weken kraamtijd. Ik heb het overigens nooit als werk gezien. Meer een uit de hand gelopen hobby. Ik sta iedere dag vrolijk op en doe mijn taken met plezier.
Ik was ook verbaasd
Ben en ik hebben gewoon 2 kindjes laten groeien, maar ook een volwaardig bedrijf! We zijn ontzettend trots. Wie weet hoe groot we gaan worden. Ik droom dat ons merk in het buitenland ligt. Ik hoop dat Floris later in het bedrijf gaat werken en het later gaat overnemen. Het moet een familiebedrijf blijven, dat heb ik het liefste.
TESSA
Leuk als je van je hobby je werk kan maken. Maar hoezo hoop je dat je zoon het bedrijf overneemt en niet je dochter? Of samen?
CEO horen toch bij grote, internationale bedrijven? En waarom neemt haar dochter de toko niet over?
Dit zijn overigens meer kanttekeningen bij het journalistieke werk hoor, props dat ze dit voor elkaar krijgt.
Een uit de hand gelopen hobby wat een bedrijf met medewerkers is geworden. Over wat voor omvang in FTE en omzet hebben we het hier dat er sprake is van ‘CEO-schap’…?