Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
Abonneer je op deze reeks via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een berichtje zodra er een nieuw deel wordt geplaatst!
Lees eerst de vorige delen:
Deel 2: Noortje is zwanger op Bali: “We hebben geen 20-weken echo of NIPT-test gedaan”
Deel 3: Bevallen op Bali: “We wonen erg afgelegen, dat is lastig voor de bevalling”
Ik ging er vanuit dat ik in het ziekenhuis moest bevallen
Omdat ik tijdens de zwangerschap van mijn eerste kind het HELLP syndroom had, ging ik er al heel snel vanuit dat het een ziekenhuis bevalling moest gaan worden. Het was voor mij wel snel duidelijk dat ik op Bali, waar we nu al jaren wonen, wilde gaan bevallen. Dit is inmiddels ons thuis. In verband met mijn voorgeschiedenis koos ik ervoor om naar de gynaecoloog te gaan in het ziekenhuis in Denpasar.
Het ziekenhuis voelde zo medisch, wilde ik dit wel?
Toen ik in oktober (2,5 maand voor mijn uitgerekende datum) een kijkje ging nemen in het ziekenhuis, veranderde alles. Niet dat het ziekenhuis niet goed was, maar het voelde zó medisch. Zo niet wat ik deze keer wilde. Ik was boeken gaan lezen en ik wilde heel graag een badbevalling thuis. En ik wilde een lotusbevalling (hierbij laat je de placenta vastzitten aan de baby totdat deze er enkele dagen later vanzelf afvalt).
Bevallen op Bali is anders geregeld
Op Bali is het allemaal net anders geregeld dan in Nederland. Ik ging op zoek naar een doula en naar een verloskundige die een thuisbevalling zou willen begeleiden. Thuis bevallen is hier niet de norm. Die vond ik, maar ze zat in Ubud. Met een beetje pech 1,5 uur rijden bij ons vandaan. Toch besloot ik om hiervoor te kiezen. Ik kocht een bad, ik las me in, ik maakte affirmatiekaarten, ik visualiseerde en we bespraken onze wensen en angsten samen.
Drie verschillende scenario’s
We maakten een plan A, B en C.
A: was de gedroomde thuisbevalling;
B: toch naar het ziekenhuis wanneer het HELLP syndroom weer om de hoek kwam kijken;
C: was het lokale ziekenhuis op 10 minuten afstand voor wanneer er echt nood was.
Ik maakte mij zorgen om de drukte op de wegen van Bali
We konden altijd van de buren de auto lenen en zo was het plan. Ik was 27 december uitgerekend en ik heb mij met kerst en oud en nieuw wel een beetje zorgen gemaakt om de drukte op de weg (Bali is dan overvol). Maar inmiddels was het 1 januari en alles was nog rustig. Op 2 januari in de ochtend begon ik weeën te krijgen. Ze volgden elkaar vrij snel op dus lichtte ik de verloskundige in. Helaas gaf deze aan dat ze bij een andere bevalling aanwezig was. Omdat de weeën heftiger werden en sneller kwamen adviseerde zij me om toch naar het ziekenhuis te gaan. Dat wilde ik niet. Heel mijn systeem gaf aan dat ik dat niet ging doen. Ik hoopte op het beste; dat ze op tijd was voor mijn bevalling.
Ineens stopten de weeën volledig
Mijn lichaam stopte spontaan met de weeën toen om 5 uur ’s middags duidelijk werd dat de verloskundige niet kon komen. Zomaar. Stop. Geen weeën meer, niets meer aan de hand. We aten samen en moesten even bijkomen van de dag. De dagen erna waren ook rustig. Ik had helemaal geen weeën meer. Inmiddels was ik al 41 weken zwanger.
Ik appte naar de doula en verloskundige dat ze nú moesten komen
Op vrijdag 5 januari kreeg ik acupunctuur thuis. Ik vroeg nog of het lang zou duren voordat het de bevalling op zou wekken Vrijdagavond hebben we met zijn drieën nog gegourmet thuis en zaterdagochtend zouden we mijn moeder haar verjaardag vieren met een ontbijt buiten de deur. Dat liep anders. Om 4 uur werd ik wakker van een harde buik. Ik moest naar de wc en om 4.10 heb ik zowel de doula als de verloskundige geappt. Ik zou ze om 4.30 weer op de hoogte houden maar ik heb ze 4.20 gebeld dat ze nú moesten komen! Ik voelde aan alles dat het heel snel ging.
Mijn man heeft mij gedwongen in bad te gaan
Voor mijn gevoel heb ik maar een paar ontsluitingsweeën gehad en waren de rest meteen persweeën. Mijn man heeft zich kapot gerend. Het bad moest worden gevuld (gelukkig was deze al opgeblazen) en ik kon geen enkele wee alleen opvangen, zo heftig waren ze. Mijn zoontje lag te slapen. Om 5.40 kwam de doula binnen, om 5.45 werd mijn zoontje wakker. Ik zat toen nog op de gymbal. Mijn man heeft me gedwongen om in bad te gaan. Ik dacht dat ik dit niet meer zou kunnen, maar het lukte toch.
Mijn zoontje moest lachen om mijn oerkreten
Mijn zoontje zat op de bank en ik keek uit over de zee tijdens de zonsopkomst terwijl ik aan het persen was. Oerkreten kwamen eruit waar mijn zoontje om moest lachen. Om 6.10 heb ik mijn dochtertje zelf aangepakt. Ik voelde me zo in mijn kracht staan. Ik voelde haar hoofdje en de rest ging als vanzelf. Ik haalde het vlies van haar hoofd af en daar was ze! De verloskundigen overigens nog niet, die kwamen 20 minuten later binnen.
Volledig hands off
We hadden helemaal zelf de bevalling gedaan, hands off en met mijn zoontje erbij. Dat was de droom! Toen de verloskundigen er waren werd de placenta geboren. Heel natuurlijk, precies een uur na de geboorte. Ze waren alles klaar aan het maken om mij naar het bed te begeleiden toen mijn man vroeg of ik al uit bad wilde. “Nee”, zei ik, en ook deze keuze was zo krachtig. Ik wilde nog even in bad blijven. Ik heb nog twee uur in een warm bad gelegen met Mare (genoemd naar de zee) aan de borst.
Mijn droombevalling was compleet
Later op bed hebben we de placenta behandeld met zout, kruiden en bloemen en was mijn droombevalling met lotus compleet. Hoewel de tijd die volgde heel erg donker was (lees mijn volgende blog) kijk ik terug op een helende, prachtige droombevalling die ik iedereen gun!
WORDT VERVOLGD
NOORTJE
Insta: doornoortje
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
Abonneer je op deze reeks via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een berichtje zodra er een nieuw deel wordt geplaatst!
