Na de heftige bevalling en keizersnede die ik bij Benthe heb moeten doorstaan, hebben we bewust gewacht met opnieuw proberen zwanger te raken. Ruim een jaar na Benthe begon het toch weer te kriebelen en zijn we ervoor gegaan.
Mijn cyclus deed raar
Toen ik stopte met de minipil begon ik weer tussentijds bloedverlies te krijgen en ging ik hiervoor naar de huisarts. Hier kwam niets uit, de huisarts gaf aan dat het waarschijnlijk iets hormonaals was. Wanneer ik mij toch weer zorgen zou maken, mocht ik gewoon weer aan de bel trekken. Na zo’n vier maanden proberen kreeg ik ineens een gekke cyclus. Waar ik er eerst steeds bijna de klok op gelijk kon zetten, was ik nu ineens drie dagen ‘te laat’ ongesteld. Wij natuurlijk testen of ik zwanger was, maar nee hoor helemaal niets. Een maand later werd ik ineens eerder ongesteld. Ik vond het gek, want dit gebeurde nooit.
Het leek alsof ik een streepje zag
Op een gegeven moment werd ik ineens een week eerder ongesteld. Ik baalde zo, wat was dit nou voor gedoe? Ik overlegde met mijn man en we spraken af dat ik die week langs de huisarts zou gaan om toch maar eens te bespreken wat er aan de hand zou kunnen zijn. Donderdagochtend zou ik gaan bellen, maar mijn gevoel zei dat ik eerst een test moest doen. Voor hetzelfde geld was ik toch zwanger en stond ik daar voor niets bij de huisarts. Ik deed de test, keek net iets te lang en het leek alsof er een licht streepje stond. Ik keek snel weg en met bonkend hart wachtte ik de minuten af, samen met mijn man.
We konden het niet geloven
Na een paar minuten gingen we kijken, nou je raadt het al; ik was gewoon zwanger! De streep was niet heel donker, maar hij was er zeker. We deden meteen een digitale test en die gaf aan 2-3 weken zwanger. Ik vond het zo vreemd dat ik het niet kon geloven. Ik bloedde namelijk nog steeds, nu al vijf dagen en het was niet minder geworden.
Het wachten op de echo was eigenlijk niet te doen
Ik belde de verloskundige om een afspraak te maken voor een echo en gaf hierbij aan dat ik al een aantal dagen aan het bloeden was. Het was nu 11 mei en op 5 juni kon ik terecht voor een echo. Op de avond van de positieve test verloor ik veel bloed ook met stolsels waardoor ik heel bang was voor een miskraam. Het lange wachten op de echo was echt zenuwslopend. Het bloeden bleef aanhouden en na een week belde ik weer de verloskundige om te vertellen dat het bloeden niet stopte en ik ook stolsels verloor. Ik gaf aan dat ik zo bang was dat het niet goed was. De verloskundige heeft de echo toen zo ver mogelijk naar voren gezet. Ze gaf hierbij aan dat het mogelijk was dat er nog niets te zien zou zijn omdat het nog zo vroeg in de zwangerschap was.
De dag van de echo
De afspraak voor de echo stond op 27 mei. Toen het eindelijk zo ver was gingen we met lood in onze schoenen naar de verloskundige. We waren ervan overtuigd dat het mis was; het bloeden was nog steeds niet gestopt, ik had af en toe krampjes en ik verloor soms nog kleine stolsels. Omdat een uitwendige echo nu nog niet kon kreeg ik een inwendige echo. Ze zette het scherm aan en meteen zagen we een ieniemienie vruchtje. We zagen zelfs een flikkerend stipje, we konden gewoon het hartje al zien kloppen. Het was gewoon goed! Wat een wonder, wat was ik blij en opgelucht zeg.
We waren ontzettend opgelucht
De verloskundige gaf aan dat het voor nu dus goed zat, maar dat we er wel rekening mee moesten houden dat het alsnog mis kon gaan aangezien het nog heel pril was. Ik bleef bloeden en was daarom toch weer zenuwachtig voor de echo op 5 juni. De verloskundige probeerde eerst een uitwendige echo te maken, maar kon daarop eigenlijk niets zien. Zou het dan toch mis zijn, zou het niet gegroeid zijn? Ze maakte weer een inwendige echo en hierop was duidelijk te zien dat het kindje wél was gegroeid en zijn hartje nog steeds klopte. Wat waren wij weer opgelucht. Ik was uitgerekend op 17 januari 2024.
Tijdens de 20 weken kregen we het geslacht te horen
Uiteindelijk heeft het bloeden zo’n acht weken geduurd voordat het eindelijk stopte. De rest van mijn zwangerschap ging eigenlijk heel goed. In het begin af en toe vlagen misselijkheid, maar verder nauwelijks kwaaltjes. Met de 20 weken echo kwamen we erachter dat we een jongetje verwachtten. Superleuk, een broertje voor Benthe.
Ik kreeg extra groeiecho’s vanwege mijn eerste zwangerschap
Rond de 30 weken werd ik overgedragen aan het ziekenhuis. Ik kreeg extra groeiecho’s omdat Benthe dysmatuur geboren was en ze in de gaten wilden houden of ons zoontje niet ook achter zou blijven in de groei. De echo’s waren allemaal goed en hij lag met zijn hoofdje naar beneden, al een beetje ingedaald. Dat klonk al een stuk positiever dan de vorige keer. Zijn zus lag namelijk in onvolkomen stuit en kon niet gedraaid worden. Na een lange bevalling hebben ze haar helaas toch moeten halen met een keizersnede.
Ik had veel last van zwangerschapskwalen
Op het eind van mijn zwangerschap, zo’n twee weken voordat ik met verlof ging begon het slechte slapen. Zodra ik in bed lag begon de kleine heel erg te bewegen. Dit kon soms wel een uur duren waardoor ik niet kon slapen. Wanneer hij eindelijk een beetje rustig werd, kreeg ik jeuk over mijn hele lichaam en rusteloze benen waardoor ik nog steeds niet kon slapen. Uiteindelijk ging dat over en viel ik in slaap om vervolgens rond een uur of 1/half 2 weer wakker te worden omdat ik naar de wc moest. Als ik dan weer in bed lag begon het weer van voor af aan om vervolgens rond half 6 wakker te worden van de pijn in mijn heup. Zo ging dat elke nacht.
Ik werd een nacht opgenomen in het ziekenhuis
Bij de controles in het ziekenhuis gaf ik aan dat ik zo slecht sliep. Als oplossing kreeg ik slaapmedicatie mee naar huis, twee tabletten voor twee nachten. Dit deed helaas niets. Er werd gesproken over een nacht slapen in het ziekenhuis. Ik zou dan een spuit krijgen met pethidine en dit zou ervoor moeten zorgen dat ik kon slapen. Uiteindelijk besloot ik het toch maar te doen.
Weer een slechte nacht ondanks alle medicatie
Vrijdag op zaterdag voor de uitgerekende datum ging ik een nacht in het ziekenhuis slapen. Ik kreeg de spuit in mijn been en voelde mij meteen helemaal relaxed worden. Alle pijntjes uit mijn lichaam waren weg, ik was alleen wat draaierig en licht in mijn hoofd. Ik ging liggen en deed mijn ogen dicht, maar de slaap bleef weg. Rond een uur of half 1 ’s nachts ben ik maar naar de wc gegaan. Daarna heb ik tegen de verpleegkundige gezegd dat ik nog steeds niet kon slapen. Van de arts kreeg ik toestemming voor twee extra tabletten om te kunnen slapen. Die nam ik in, maar uiteindelijk heb ik die nacht nog maar amper 2 uur geslapen. Wat een vieze tegenvaller zeg. Lang zou ik het niet meer vol kunnen houden zo…
Lees HIER verder.
MAUREEN
Insta: mautjuh15
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
