Patty: “Mensen vragen zich af of iemand met mijn diagnose wel een goede moeder kan zijn”

Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen

Het was mij allemaal veel

In 2019 werd onze jongste dochter geboren. En inmiddels hebben we drie mooie dochters, ons gezin voelt compleet. En toch ging het niet lekker met mij. Het was allemaal veel. Een dochter op de basisschool, een dochter op de peuterspeelzaal en dan een pasgeboren dochter. Al was ze mijn derde kind, toch bleef ik het lastig vinden. Wat heeft ze nodig, waarom huilt ze? Maar ook hoe stem ik haar af op die van haar zussen?

Ik hou van voorspelbaarheid

Het werd mij allemaal te veel, ik kreeg niet overal de controle over. Duidelijkheid, weten wat er moet gebeuren of gaat gebeuren. En met drie jonge kinderen lukt dit niet altijd. Ik heb mij altijd afgevraagd waarom ik anders ben dan de meeste mensen en nu ook weer. Tot ik een artikel op internet las over een vrouw met autisme. En dacht: “Dit ben ik, dit gaat over mij.” Ik heb toen een autisme onderzoek aangevraagd. 

Met de diagnose vielen puzzelstukjes in elkaar

En op mijn 29ste heb ik eindelijk duidelijkheid gekregen; ik heb autisme. Dit was fijn om te weten. Nu snapte ik ook waarom ik dingen niet aankon en waarom ik snel overprikkeld was. Ik kan bijvoorbeeld heel slecht tegen geluiden, dit komt bij mij heel hard binnen. Met drie kinderen heb je dit natuurlijk continu. Nu ik weet waarom ik minder goed tegen geluid kan, wat de oorzaak is en ook wat ik er tegen kan doen. Het helpt om mezelf veel beter te begrijpen. En hierdoor ben ik een betere moeder geworden. 

De eerste jaren zat ik in overlevingsstand

Jammer genoeg is dit niet gelijk na mijn diagnose duidelijk geworden. Want ik had wel de diagnose maar ging toch op dezelfde voet verder. De eerste twee jaar van het leven van mijn kinderen was echt een overlevingsfase voor mij. Continu verandert het ritme van een jong kind waardoor je geen vastigheid hebt. Dat is één ding wat ik wel nodig heb. Vastigheid en weten waar ik aan toe ben. Doordat dit de eerste jaren niet aanwezig is, was het overleven. Ook vond ik het pittig, omdat ze niet kunnen zeggen wat ze willen als ze zo jong zijn. Je bent het aan het raden. Natuurlijk leer je je kind wel kennen, maar 100 procent zeker weet je het niet. Al is de fase ook heel leuk en mooi. Ik zou het niet gemist willen hebben. Maar ik kon nog niet aan mezelf werken en bedenken wat ik nodig had. Want al mijn energie ging naar mijn kinderen.  

Ik raakte op

Toen de jongste oud genoeg was, ben ik weer gaan werken. Achteraf in de verkeerde branche. Ik ging werken als peuterspeelzaalleidster. Dus daar ook continu in het geluid. Er was gelukkig wel ritme en vastigheid in de groep, dit hielp om overzicht te houden. Maar door wisseling van locatie, werken en een studie erbij doen en natuurlijk thuis ook mijn eigen gezin draaiende houden, was dit de druppel voor mezelf. Ik ben een burn-out geraakt. Mijn lichaam zei toen eigenlijk: stop leer jezelf kennen. 

Ik ben afgekeurd, het voelt als falen

Op dit moment ben ik daar nog steeds mee bezig en ben ik tijdelijk 100 procent afgekeurd. Aan de ene kant heel fijn, zo kan ik echt op mezelf focussen op de momenten dat mijn dochters op school zijn. Maar aan de andere kant ook heel lastig. Het voelt een beetje als falen. Maar ik heb nu geleerd dat ik op dit moment niet kan werken én een goede moeder zijn. En mijn gezin gaat natuurlijk voor. Misschien als ze later ouder zijn, maar voor nu is werken niet mogelijk.

Ieder persoon met autisme is anders

De vraag: “Kan iemand met autisme wel een goede ouder zijn?” en een oordeel daarover, hangt vaak in de lucht. Ikzelf vind dat je niet naar het autisme deel moet kijken maar naar de persoon zelf. Alle personen met autisme zijn weer anders. Iemand met autisme kan zeker een hele goede ouder zijn, misschien met wat aanpassingen. Ikzelf moet bijvoorbeeld rust pakken voor mezelf, dit kan ik nu doen als de meiden op school zijn. Ze merken dit helemaal niet. Als ze uit school zijn, ben ik er altijd voor hen. Dat is een voordeel van 100 procent afgekeurd zijn. De meiden hoeven niet naar de opvang omdat ik niet werk. Ik ben altijd thuis en help ook vaak op school. Het voordeel van mijn autisme is ook dat ik goed zie als er iets is met mijn meiden. Zijn ze niet in hun doen, dan heb ik dit direct door. Ik zie ze, tot op de details.

We zagen al vroeg bijzonderheden bij onze oudste dochter

Zo waren we bij mijn oudste er ook heel snel bij met het vermoeden autisme. Zelfs toen hulpverleners zeiden dat ze nog te jong was om het te zien, wisten wij het als ouders al. Toen ze 7 jaar was heeft ze de diagnose gekregen. Wat zijzelf heel fijn vond, omdat ze nu al een woord heeft voor haar volle hoofd. Waar ik dus zelf jaren tegen aanliep.

Autisme heeft zo zijn voordelen

Ik ben een creatief persoon. Dit zie je wel vaker samen met autisme. In mijn creativiteit kan ik veel ontspanning vinden. Maar ook duidelijkheid. Zo houd ik een bullet journal bij. Hier kan ik mijn creativiteit in kwijt maar houd ik ook lijstjes in bij, overzicht. Voor mijn meiden is mijn creativiteit ook fijn. Als ze ergens tegen aanlopen help ik een manier te bedenken om dit op te lossen. Ook vind ik het leuk om dingen te organiseren. Zo help ik op school activiteiten te bedenken en uit te voeren. Dit vind ik zelf heel leuk om te doen en school is blij dat het gedaan wordt. Mijn meiden vinden het altijd leuk als mama op school is.

Ik heb een eigen boek geschreven

Toen mijn dochter haar diagnose heeft gekregen, vond ik het leuk om een boek voor haar te maken met net wat meer duidelijkheid voor haar. En ik kon gelijk mijn hobby tekenen voor een doel gebruiken. Dit is een mooi boekje geworden: ‘Ik voel me anders.’ Ik vind het bijzonder dat iets wat ik eigenlijk voor haar gemaakt heb, nu in alle boekwinkels te koop is. Dit smaakt naar meer waardoor ik nog een boek aan het maken ben. Dit keer over een mama die autisme heeft.

Bij ons thuis is alles heel duidelijk

Door mijn autisme ben ik ook heel duidelijk. Mijn meiden weten goed waar ze aan toe zijn. Dit is qua regels in huis, maar ook qua onze agenda. Ik heb een weekplanning in huis hangen, hier kunnen ze precies zien wat er die week gebeurt. En als iets op langere termijn is wat voor hen wel belangrijk is om te weten, laat ik dit op een ander manier weten. Hoe verschilt per kind. De jongste heeft nog iets aan een aftelkalender, maar de oudste maakt gebruik van een agenda. Ikzelf vind het ook fijn om van tevoren te weten wat er allemaal gepland is waardoor deze dingen voor mij automatisch gebeuren. 

Openheid helpt ons

Natuurlijk is het af en toe lastig voor mij maar ook voor mijn gezin dat ik autisme heb. De ene keer gaat het ook beter dan de andere keer. Maar ik ben er open over. Als ik een keer overprikkeld ben en dus die dag of zelfs een week minder kan doen, bespreken we dit open. En omdat ik er zo open over ben, snappen ze het en houden ze met bepaalde dingen rekening. Ze weten dat als zij bijvoorbeeld beneden zijn geen lawaai moeten maken maar boven op hun kamer of buiten. Dan heb ik als moeder later energie om met hen een spelletje te spelen.

PATTY

Insta: autimama_patty

Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen