“Neee!” – klik alsjeblieft niet meteen weg met het idee dat dit weer zo’n ‘borstvoedingsmaffia-artikel’ gaat zijn. Het boeit mij oprecht niet of jouw baby nu fles- of borstvoeding krijgt, zolang je ze geen tequilashotjes (slapen ze wel goed van denk ik) als alternatief aanbiedt zal je mij echt niet horen. Want laten we eerlijk zijn: Uiteindelijk likken ze allemaal aan een winkelwagentje of rammen ze nog een handje zandbak-zand naar binnen terwijl wij ons ondertussen afvragen waar we ons zo druk om maakten toen we voor de borst- of fleskeuze stonden. Waarom dan toch wéér een blog over borstvoeding?
Nou, omdat ik er inmiddels achter ben gekomen dat er (veel) dingen verbonden zijn aan het hele ‘borstvoedings-gebeuren’ wat je nergens terugleest in de boekjes. Moederschap is al heftig genoeg dus laten we elkaar vooral voorbereiden wanneer dit kan: Samen staan we sterk, enzo. Ik kreeg – om maar even een voorbeeld te geven – inspiratie voor dit artikel toen mijn baby, met zijn net doorgekomen scherpe tandje, voor de tiende keer deze week besloot om als een gemuteerde piranha zichzelf tijdens het drinken – mét dat ene scherpe tandje – vol in mij vast te bijten om vervolgens zijn hoofd heel hard naar achteren te trekken. “What. The. Fuck. Doe. Jij. Baby?!?” Ook al heb ik niet de behoefte aan een tepelpiercing: Baby doesn’t care. Goed, dat is dan alvast het eerste punt van ‘wat niemand je verteld over borstvoeding’: Ongewenste piercing-sessies kunnen plaatsvinden.
Gaan we direct door naar punt twee: Baby’s zijn wannabe radio-dj’s. Wat dat met borstvoeding te maken heeft? Nou, radio-dj’s draaien aan knoppen om volume enzo af te stellen toch? Zo stel ik het mij in ieder geval voor wanneer ik heel cool mee sta te rappen met Eminem terwijl ik een ondergekwijlde soepstengel uit mijn broek probeer te poetsen met een billendoekje: Allemaal radio-dj’s die aan knopjes draaien om mijn woonkamer-rapconcert nóg meer glamour te geven. Baby’s proberen ook volume af te stellen tijdens het drinken: Dat doen ze door aan de tepel waaraan ze op dat moment niet drinken te draaien alsof ze een radioknop bedienen. Absoluut een ‘nagels-over-het-schoolbord’-gevoel maar wederom: Baby doesn’t care.
Er is een mogelijkheid dat je naar ‘dwangbuis voor baby’ gaat googlen. Deze en het volgende punt zijn trouwens ook – zeker weten – van toepassing op baby’s die uit de fles drinken. Het verhaal over dat je haar uitvalt na de zwangerschap door de hormonen? Ik geloof het niet, ik denk namelijk dat het een andere oorzaak heeft: Ik weet niet hoe het met de handjes van jullie baby’s zit, maar mijn baby heeft na een voeding altijd uitgerukte plukken haar van mijn hoofd in zijn zwaaiende vuistjes vast terwijl hij trots om zich heenkijkt alsof hij wil zeggen: “Ik weinig haar, mama dan ook.” Punt 3. Ik gooi hem er weer in: Baby doesn’t care.
Punt 4: Battlescars
Zonder iemand zijn (uiteraard hoogbegaafde) wondertje te willen beledigen: Baby’s kunnen niet zo veel. De meeste zoogdieren komen zo goed als ‘af’ ter wereld. Maar onze baby’s moeten zich eerst nog (héél lang) fysiek en mentaal ontwikkelen. Daarom vond moeder Natuur het waarschijnlijk nodig om dit een beetje te compenseren en besloot ze alle mensenbaby’s een set vlijmscherpe nagels (klauwen) te geven. Top! Thanks hè! Om maar weer even terug te pakken op de dwangbuis: Mocht je deze (nog) niet aangeschaft hebben bereid je dan voor op krassen op je borsten, in je nek en – als je een heel gemotiveerd kind hebt – in je gezicht. Ik heb de afgelopen week rondgelopen als een soort HarryPotter-groupie: Mijn baby had mijn voorhoofd voorzien van een prachtige kras in de vorm van een bliksemschicht. Enige voordeel was dat ik daardoor geen ongewenst commentaar kreeg zoals: “Je ziet er écht moe uit!” (ik ben er vrij zeker van dat dit mijn standaard gezicht is inmiddels, bedankt), maar de focus op mijn HarryPotter-voorhoofd lag.En de baby? Baby doesn’t care.
Punt 5: Je borsten worden publiek bezit
Over ongewenst commentaar gesproken: Wanneer je de keuze maakt om borstvoeding te geven vertelt niemand je dat vanaf dat moment iedereen een mening zal hebben over dat je het geeft, over hoe je dit doet en over wanneer je dit doet. Een kleine greep uit de mensen die je kan tegenkomen:
De internethelden die op Facebook zetten dat “Moeders die langer dan een dag/week/maand/jaar borstvoeding geven dit doen omdat ze het zelf zo lekker vinden.” (HAHAHAHAHAHA 🖕🏼).
De journaliste die zelf moeder is en claimt dat in het openbaar borstvoeding geven aan een kind boven het jaar ‘weerzinwekkend’ is (Ja, I know: “WTF?” Ik gooi dus maar weer even de link voor mijn tegenreactie hierop neer hier)
De vage kennissen en familieleden die ‘subtiel’ checken hoe lang je nog van plan bent borstvoeding te geven.
De pervert die vraagt “Moet je kindje nog niet drinken?”, terwijl hij nog steeds geen oogcontact met je heeft gemaakt omdat hij te druk is met staren naar iets anders.
De ‘je wilt toch het beste voor je kind?’-mensen die wanneer jij geen borstvoeding (meer) wil geven omdat het niet altijd zo’n roze wolk is je een schuldgevoel proberen aan te praten.
Vul gerust aan in de comments of slide in my DM (altijd al willen zeggen) want ik weet zeker dat ik nog een heleboel ‘ongewenste opmerkingen’-groepen vergeet.
En weet je, ondanks al die ongewenste opmerkingen, is het net als bij de voorgaand punten: Baby doesn’t care. En zo zouden wij als moeders ook tegenover het ongewenste commentaar moeten staan: We don’t care. Alle keuzes die gemaakt worden zijn gebaseerd op onvoorwaardelijke liefde voor onze kinderen. Of je kind nu direct de fles krijgt of tot het afstuderen aan de borst zit (scheelt wel in boodschappenkosten trouwens), jouw lijf, jouw kind, jouw keuze.
Oké, door naar het laatste punt: Je kan ellenlange artikelen schrijven terwijl je baby zich aan de melkbar in slaap drinkt. Met dit als resultaat, ‘tiet’ om er een eind aan te breien.
Enjoy your day en dank je wel dat je ‘de tiet’ (mijn man vond deze na de eerste keer ook al niet meer grappig, maar hey: I don’t care) hebt genomen dit allemaal te lezen.
RENEE (klik hier voor haar Instagram)
