Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
Lees eerst deel 1: Jessica: “De hulpdiensten ontfermden zich volledig over mijn zoontje, niemand zag dat ik ook in gevaar was”
Hij bleek ernstig onderkoeld geraakt
Uiteindelijk bleek ook dat hij bij binnenkomst in het ziekenhuis zwaar onderkoeld was; 32 graden. Kindjes met asfyxie (zuurstoftekort) kunnen hun temperatuur moeilijk regelen. Doordat thuis de buitendeur een tijd had open gestaan door het in- en uitlopen van de hulpdiensten (wij slapen beneden en hebben tuindeuren) en ons mannetje niet op tijd was toegedekt, waarschijnlijk door alle paniek, daalde de temperatuur zo laag. Desondanks heeft hij dus toch in een koelpakje gelegen om de schade de dagen erna zo veel mogelijk beperkt te houden.
In stapjes ging hij vooruit
Na een zeer spannende nacht leek ons mannetje wonder boven wonder op te knappen. Hij had steeds minder slaapmedicatie nodig om zich comfortabel te voelen en hierna ging het opeens heel snel beter. Na een drietal dagen wachtte ons een enorme verrassing. Toen we aankwamen op de neonatologie waren bijna alle draadjes verdwenen, geen beademing meer maar enkel zuurstof en helemaal wakker. Hij deed het goed, heel goed zelfs. Hij dronk al een beetje zelf en eindelijk mocht ik hem vasthouden. Wat een emotioneel moment was dit. Eindelijk aan die haartjes ruiken en mijn kindje weer voelen, onbeschrijfelijk.
We hadden steun van onze familie hard nodig, maar dat kon niet
Wat het extra zwaar maakte was dat we in die periode geen familie mochten ontvangen in verband met corona. We hadden alleen steun aan elkaar wat heel fijn was, maar voor ons en ons thuisfront was dit echt een heftige periode. Na vijf dagen mochten we terug naar ons vertrouwde ziekenhuis. Van bijna uitzichtloos naar opeens weer hoop op een goede afloop! Ons mannetje knapte hier steeds sneller op, mocht van het zuurstof en dronk helemaal zelfstandig. Ook de sonde mocht eruit. Hij huilde wel flink maar kindjes met asfyxie zijn snel overprikkeld en hier moesten we echt onze weg even in vinden, ook thuis.
Hij ontwikkelde zich goed en we mochten naar huis
Na nog eens een week mochten we naar huis, met zijn drieën. Dit hadden we nooit zo durven dromen in het begin. Hij ontwikkelde zich heel goed en bleef dit ook doen. Tot op de dag van vandaag lijkt hij vooralsnog geen schade opgelopen te hebben. We lijken enorm geluk te hebben gehad. Hij doet het fantastisch en is een zeer ondernemende, blije, driftige maar vooral lieve peuter van nu 3 jaar. Wel heeft hij veel last van verlatingsangst en dan vooral als het om mij gaat. Dit is al zo vanaf moment één en is soms heel heftig, vooral om hem zo in gevecht te zien. Alsof we die o zo belangrijke eerste uren en dagen oneindig keer in moeten halen.
Het heeft een flinke impact gehad
Op mij heeft dit alles veel invloed gehad. Ik ben een compleet ander mens. Nadat ons mannetje 3 maanden was en alles was geland, stortte ik volledig in. Uiteindelijk is er PTSS vastgesteld en ik ben hiervoor meermaals behandeld. Ik ben veel minder belastbaar en moet er echt voor waken dat ik voldoende rust krijg. Ik heb verschillende brieven geschreven naar de hulpdiensten en mensen die in die korte tijd zoveel voor ons betekend hebben, dat werkte echt helend. Het gaat nu goed met mij maar de littekens blijven. Ook nu ik dit verhaal na 3 jaar zo typ, verstikt het me bijna. Ik voel het in elke vezel en ik heb inmiddels geaccepteerd dat dat waarschijnlijk altijd wel zo zal blijven. Mijn man gaat er anders mee om en dat is ook prima maar het is ook een tijd lastig geweest omdat we qua gevoelens heel anders terugkijken. Gelukkig hebben we dat samen overwonnen.
Had er beter ingegrepen kunnen worden?
Lange tijd had ik vooral veel vragen; wat als hij niet zo onderkoeld was geweest en dit eerder ontdekt was, was hij dan ook zo ziek geworden? Ook staat er in het verslag van de verloskundige dat het vruchtwater schoon was. Toch zat hij onder de meconium bij de geboorte. Heeft het persen dan toch te lang geduurd waardoor hij het daar binnen al moeilijk kreeg? Gekmakende vragen met allemaal een welles nietes antwoord maar ook daar heb ik me redelijk bij neer kunnen leggen.
Onze zoon heet Mink en tijdens het ziekenhuisverblijf kwamen we er per toeval achter dat Mink sterk en krachtig betekent, en dat is hij!
JESSICA
Insta: jessicahdb88
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
