Ons zoontje werd met 24 weken geboren, de grens van levensvatbaarheid

Ineens had ik bloedverlies

Op 6 december in de ochtend net voor mijn werk had ik wat bloedverlies. Zou dit horen bij de zwangerschap? Ik ben gewoon gaan werken en heb tijdens werktijd de verloskundige gebeld. Het zat me niet lekker maar de verloskundige dacht aan een blaasontsteking. Daar kon ik helaas woensdagmiddag pas op gaan testen omdat onze huisarts dinsdagmiddag dicht was. 

Ik kreeg ’s nachts krampen

Woensdag ochtend had ik de suikertest. Die ging goed en de uitslag was ook goed. Woensdag middag ben ik naar de huisarts gegaan en daar kwam uit dat ik geen blaasontsteking had. Wat was er dan? Op 7 op 8 december ’s nachts had ik wat last van krampen in mijn onderrug. Ik dacht eigenlijk dat ik last had van bandenpijn. Na twee uur woelen ben ik eruit gegaan en even onder de douche gaan staan. Rond 4.00 uur kwam ik uit de douche maar het had niks geholpen. Ik had ontzettend veel pijn in mijn rug dat af en aan kwam. 

Met spoed ging ik naar het academisch kinderziekenhuis

Ik ben even op de wc gaan zitten om uit te rusten. Toen ik op stond zat alles onder het bloed. Ik heb mijn man geroepen en gezegd dat hij de verloskundige moest bellen. Die heeft direct de ambulance gebeld. De verloskundige kwam en luisterde naar onze baby. Daar ging het goed mee. Toen de ambulance er was, gingen we direct weg op naar het WKZ in Utrecht. Onderweg werd er een katheter geplaatst om mijn blaas te vullen. Zo was de kans kleiner dat hij er al uit kwam onderweg. Ik had al persweeën doordat ik 4/5 cm ontsluiting had en mijn vruchtzak naar buiten hing. Ik mocht natuurlijk niet persen dus dat probeerden we niet.

We moesten een lastige beslissing maken

Pas in de ambulance besefte ik dat ik aan het bevallen was. Dit was niet de bedoeling en mocht nog lang niet. Ik was immers pas 24 weken zwanger. Toen we rond 5.00 uur aan kwamen bij het WKZ stonden er al allerlei artsen en verpleegkundigen te wachten. Ik werd direct naar boven gereden en daar in de kamer was het een chaos. Ik weet zelf niet alles meer. Ik weet alleen dat we moesten beslissen. Beslissen of we wilden dat ze er alles aan deden om ons kindje in leven te houden en dat ik injecties kreeg voor de longrijping en weeënremmers. 

Ik perste te hard mee

Ik had verschrikkelijke rugweeën en die waren niet weg te puffen terwijl ik juist op mijn rug moest blijven liggen. Ik had zo ontzettend veel pijn dat ik in paniek raakte. Ik viel tussen de weeën door in slaap, daardoor was mijn zuurstof te laag en kreeg ik een zuurstofmasker op. Toen ging iedereen weg (geen idee waarom) en perste ik toch te hard mee met een wee en braken mijn vliezen. Met het vruchtwater kwam bloed mee wat duidde op het loslaten van de placenta. Ons kindje lag niet goed om zo geboren te worden dus werd het een keizersnede. Ik ben direct naar de OK gereden en daar werd meteen mijn buik ontsmet. Ik mocht mijn man nog een kus geven en toen werd ik onder narcose gebracht.

Onze zoon had geen goede start

Om 7:17 uur is onze kleine jongen geboren met een termijn van 24+4 en hij woog 815 gram. Hij had geen goede start. Toen ik wakker werd mocht ik bijna direct naar de neonatologie om bij Raphaël te gaan kijken. Daar lag hij dan. Zo klein, zo kwetsbaar. Ik mocht hem niet vast houden maar alleen mijn hand op hem leggen. Na een week mocht ik hem voor het eerst vasthouden(buidelen) en na 10 dagen ging hij van de beademing af naar de NIPPV en mocht papa voor het eerst buidelen. Vanaf toen deden we het elke dag. 

Met zuurstof mocht hij na maanden mee naar huis

We hebben een aantal hobbels moeten nemen maar na vier maanden mocht Raphaël naar huis. Wel met zuurstof. Die bouwden we zelf af en na twee maanden afbouwen kon hij helemaal zonder. Raphaël is nu een gezonde jongen van 15 maanden (gecorrigeerd 11 maanden) die al geen fysio meer heeft omdat het ontzettend goed gaat. Hij loopt al langs de bank en is ontzettend ondernemend. Hij heeft last van verlatingsangst en is veel verkouden, maar verder gaat het ontzettend goed. Ons wondertje. 

JOANNE