Elke maand was het hetzelfde liedje
Het leek wel een soort vicieuze cirkel waar ik niet uit kon breken. Zodra mijn salaris was gestort, voelde ik een korte opluchting. Ik betaalde de rekeningen, kocht boodschappen en probeerde een klein beetje opzij te zetten voor noodgevallen. Maar binnen een week stond ik alweer in het rood. Ik kon er gewoon niet goed mee omgaan.
In het begin was het allemaal nog wel te overzien
Toen Kobus en ik net getrouwd waren, hadden we weinig verplichtingen en leefden we van salaris naar salaris. Maar met de komst van Jazz en Zora veranderde alles. Kinderen brengen een hoop extra kosten met zich mee. Luiers, babyvoeding, kleding, speelgoed – de uitgaven stapelden zich op. Ik probeerde wel te budgetteren, maar het lukte me nooit om het vol te houden. Er kwam altijd wel iets tussendoor wat niet gepland was. Een kapotte wasmachine, een ziek kind, of simpelweg de verleiding van een mooie jurk in de uitverkoop. Het gevolg was dat we steeds verder achterop raakten.
Elke ochtend begon hetzelfde
Ik maakte de kinderen klaar voor school en peuterspeelzaal, terwijl Kobus al vroeg de deur uitging naar zijn werk. Zodra ik de kinderen had afgezet, ging ik naar mijn eigen werk. Mijn baan was flexibel, wat handig was met twee jonge kinderen. Maar het betekende ook dat ik minder verdiende dan ik eigenlijk nodig had. Bij thuiskomst na een lange werkdag was het altijd een race tegen de klok. Koken, opruimen, de kinderen in bad doen en naar bed brengen. Daarna was het tijd om de financiën door te nemen. Ik voelde de stress al opborrelen als ik mijn bankrekening checkte. “Hoe had ik alweer zoveel uitgegeven? Waar gaat het toch iedere keer mis?”, vroeg ik me af.
Een van de grootste problemen was dat ik geen controle had over mijn impulsaankopen
Zodra ik iets leuks zag voor de kinderen of voor mezelf, moest ik het gewoon hebben. Ik wist dat het niet verstandig was, maar op dat moment voelde het als een noodzaak. Een nieuwe trui voor Jazz, een mooie pop voor Zora, of een nieuwe tas voor mezelf, het gaf me even een goed gevoel, een korte kick, adrenaline, maar daarna kwam altijd de spijt.
Op een avond besloot ik dat het zo niet langer kon
Kobus en ik moesten een serieus gesprek hebben over onze financiën. Ik wachtte tot de kinderen in bed lagen. “Kobus, we moeten praten”, begon ik. Hij keek op van zijn telefoon en zag meteen dat het me ernst was. “Wat is er aan de hand, Chantal?”, vroeg hij bezorgd. “Het gaat over geld. Ik weet dat we genoeg verdienen, maar toch sta ik elke maand weer in het rood. Ik weet niet hoe ik het moet oplossen.” Kobus zuchtte: “Ik weet dat het lastig is, maar we moeten een manier vinden om beter met ons geld om te gaan. Misschien moeten we een strenger budget opstellen en ons daar echt aan houden.” Ik knikte. “Ik heb veel moeite om mezelf in te houden. Ik koop te vaak dingen die we eigenlijk niet nodig hebben.” “We moeten gewoon wat strenger zijn voor onszelf en elkaar steunen.”
De dagen die volgden, probeerde ik echt mijn best te doen
Ik maakte een strak budget en hing het op de koelkast zodat ik het elke dag zou zien. Ik probeerde bewuster boodschappen te doen en alleen het noodzakelijke te kopen. Ik keek ook naar aanbiedingen. Maar het was moeilijker dan ik had verwacht. De verleiding van mooie spullen bleef. Ik voelde me soms net een junk die afkickverschijnselen had. Iedere keer als ik iets zag wat ik graag wilde hebben, moest ik mezelf dwingen om het niet te kopen. Het voelde als een constante strijd in mijn hoofd. Een paar weken ging het goed, maar toen kwamen de verjaardagen van Jazz en Zora eraan. Ik wilde dat hun verjaardagen speciaal zouden zijn, en voordat ik het wist, had ik weer te veel geld uitgegeven aan cadeautjes, versieringen en lekkernijen. Hoppa, ik stond weer in het rood.
Ik voelde me een mislukking
“Hoe kan ik nu zo’n slechte moeder en echtgenote zijn dat ik niet eens met geld om kan gaan?”, dacht ik. Ik wilde een goed voorbeeld voor de kinderen zijn. Mijn schuldgevoel was torenhoog. Ik zat vast. Ik wilde geen therapeut of andere professionele hulp inschakelen. Ik wilde dit zelf doen.
CHANTAL
Nu “Een nieuwe trui voor Jazz, een mooie pop voor Zora, of een nieuwe tas voor mezelf” of later een spaarpotje voor Jazz en Zora. Nu kies je voor de korte termijn.
En zo gaat armoede door van generatie op generatie.
waarom grijpt hij man niet in! die kan toch het geld beheren en haar een rekening geven waar elke week een bedrag op komt waar ze het mee moet doen. en niet rood kunnen staan . dan is het zo opgelost
Hoi, daar is er alleen oplossing: het ROOD staan op de bank verwijderen! Kijk hoe snel je leert om geen impulsaankopen meer te doen, als je bankrekening aangeeft: saldo bereikt, niet voldoende saldo, saldo niet toereikend!!!
Wat dingen die mij hielpen om impulsief te kopen is folders opzeggen (en evt alleen een folderapp op je telefoon voor de supermarkt) en de verleiding niet opzoeken. Als je niet in een winkel staat zie je de spullen ook niet. Voorkomen is beter als genezen.
Ik ben erg bezig met duurzaamheid en en welke gevolgen met maken en kopen van spullen heeft op de wereld. Hoe meer je weet hoe makkelijker je nee kan zeggen. Mini stapje voor mini stapje zijn we dingen gaan veranderen. Bewust nadenken hoeveel shirts je nodig hebt (als je 20 zomer topjes hebt en er maar 40 dagen zijn om ze te dragen bewaar je een lang iets voor maar 2x gebruik; als ik dat bedenk kan ik ineens wel keuzes maken), en vooraf bedenken ik wil voor mijn zoon X aantal broeken, zodra ik die heb mijd ik vinted en kledingzaken zoveel mogelijk.
Er zijn veel interessante programma’s en podcasts over eten, duurzaamheid etc. De podcast van less is much more helpt mij altijd goed nadenken over wat ik wel of niet nodig (denk) te hebben en ik vind haar aangenaam luisteren, niet belerend wat je wel of niet moet doen, maar de vragen stellen waardoor je aan gezet wordt na te denken.
Onder aan de streep kan ik zeggen dat we door onze keuzes nu eten op nibud budget en dat een groot deel biologische is en ik kijk niet naar aanbiedingen. Puur door bewustwording wat je eet en waarom maken we andere slimmere keuzes. Het is lange weg maar ik ben van precies rondkomen naar de boel voor lekker voor elkaar hebben gekomen. Met hele kleine stapjes, steeds 1 super haalbaar concreet doel stellen en dat echt goed in je systeem hebben en dan weer een nieuwe stap erbij. Dan loop je ontspannen een heuvel op ipv een stijle berg waar je in 1x op de top moet staan. Heel veel succes, ook jij kan in ieder geval 1 kleine stap maken (en dan nog een,….) . En bedenk je, als jij hier nu beter mee om leert gaan wat voor moois je je kids daarmee ook leert.
Gun jezelf een beetje “speelgeld” in je budgetplan, dan is het makkelijker vol te houden.
Maak er een sport van om wat over te houden.
stel een butget in , bij voorbeeld kinderverjaardag: kado 40 euro taart of gebak 20 euro enz en hou je eraan , ik doe het ook zo , in de supermarkt volg ik strikt mijn lijstje , kleren koop ik alleen als ik echt iets nodig heb en veel tweedehands , ik tel ook altijd uit hoeveel uren ik moet werken om iets te kopen en dan denk ik vaak : nee dat is het niet waard , verjaardagen van familie max 30 euro , mijn eigen kinderen 50.euro , en het is een fijn gevoel als ik op het einde van de maand ben toegekomen
Dit is zeker weten een koopverslaving. Dit kan je niet alleen oplossen. Zelf heb ik ook moeite met inmpulskopen te beheersen. Dit vergt tijd, oefening en vooral fouten maken. Wat ik wel merk is dat een capsule wardrobe een echt levensredder kan zijn omtrent bewust kleding kopen. Je kiest kleding dat op dit moment bij jou levensstijl past, gecombineerd met persoonlijke stijl, budget. YouTube staat vol met tips en hoe te beginnen.
Dit klinkt niet als geld tekort, maar als een koop verslaving. Je zegt zelf dat je er een kick van krijgt en je er goed door voelt. Ik zou dat probleem eerder bij de kern aanpakken.
Het koopzieke gedrag aanpakken. bij de action kun je voor weinig geld een leuke verjaardag hebben met versieringen en de hele bende.
Je hebt niet iedere maand nieuwe kleding nodig. Doe boodschappen met een lijst en bekijk de aanbiedingen.
Kijk op Instagram bij gierige Gerda voor wat bezuinig tips.
Succes
het gevaar herken ik wel. ik ben nooit in de problemen geweest maar het gevoel van falen doet wat met je.
voor mij was de oplossing: minder op je telefoon kijken, ( er komt zoveel reclame voorbij) en ALS je iets bestelt, wacht dan een paar uur met werkelijk bevestigen/betalen. laat die winkelmand maar ff vol wachten . dan blijkt ineens dat je het toch niet zo nodig hebt als je dacht.
Misschien toch een keer budgetteren.
Wat op de spaarrekening zetten.
En kijken wat je overhoud.
Dat contant pinnen, en verdelen over 4 weken.
Dan weet je wat je per week kan uitgeven.
Kleingeld in een potje sparen, om af en toe wat leuke dingen van te doen.
Zo heb ik het gedaan.
Dan sta je weinig of niet meer in het rood.
Niet op de spaarrekening. Daar haal je het gelijk weer af. Zodra je salaris krijgt, gelijk beleggen in sp500 etf bij een broker. Kan je niet dezelfde dag weer bij je geld en kan je op lange termijn nog echte money opbouwen. Kan je tenminste iets voor je kinderen achterlaten. Sparen geeft amper rente.
Heel simpel. Bij de bank laten vastzetten dat je niet meer rood kunt staan. Op is op. Dan verzeker ik je dat je snel je zaken op orde krijgt.
idd. je kunt en kasboek maken wat er in kommt en wat er uitgaad wat onder xe syreep overblijfd en deel sparen en boodschappen doe klexing koop je van de kinderbislag vraag ondersteuning an van ghet nnibudof en coach zo moeilijk is het toch niet
boodschappenlijst is geen overbodige luxe en van huis uit verwend zeker je hebt 2 kinderenkom!!!
Wat helpt is werken met 2 rekeningen: een beheerrekening waar alles op binnen komt en waar alle vaste lasten van betaald worden en daarnaast een leefgeldrekening waar je elke week een vast bedrag naar overmaakt.
natuurlijk ook nog een spaarrekening waar je elke maand een vast bedrag naar overmaakt om te sparen en voor onvoorziene uitgaven.
de kunst is dan om met het geld van de leefgeldrekening uit te komen en natuurlijk niet geregeld van de beheerrekening of van de spaarrekening geld over te hevelen.
Hier is overduidelijk wel hulp nodig. al die aankopen zijn een soort beloning, een troostmoment. Haar koopgedrag moet blijkbaar een leegte opvullen. Een goede psycholoog en een budgetcoach is hier niet overbodig. Het is niet genoeg om je ervan af te maken door simpelweg te stellen dat ze strikter moeten omgaan met geld, ze hebben geen overzicht en geen inzicht. Dan kun je het wel zelf willen doen en jezelf daar slecht over blijven voelen, maar dat lost niets op. Zoek hulp, het is nodig.