Farley en ik zijn zo’n 7,5 jaar samen
Na 1,5 jaar besloten we dat we graag wilden proberen om een kindje te krijgen. Een jaar proberen volgde toen ik de eerste keer zwanger werd. Een missed abortion met 9 weken na het zien van een kloppend hartje, en 5 maanden later was ik wederom zwanger van onze eerste dochter, Nola*.
Een probleemloze zwangerschap die onverwachts eindigde in een spoedkeizersnede onder algehele narcose met 40+3 weken
Toen ik wakker werd (bewust), was zij al met de ambulance naar een ander ziekenhuis gebracht, en zag ik haar pas ’s avonds voor het eerst op de NICU in Amsterdam. Na een week leven tussen hoop en vrees, bleek de schade in haar hersenen te groot voor een zinvol leven. De oorzaak is niet bekend; botte pech, onverklaarbaar zuurstoftekort vlak voor haar geboorte. Waarschijnlijk een combinatie tussen een relatief kleine placenta en een grote baby en wellicht een gedeeltelijke loslating van de placenta waardoor er een plots tekort aan zuurstof is ontstaan.
Na 4,5 maand mocht ik alweer zwanger zijn van ons lichtje Vive
Na een relatief probleemloze zwangerschap, op een hoop stress en angst na, werd zij geboren na een inleiding die resulteerde in een keizersnede bij 38+4 weken. Vive is ondertussen een peuterprinses van 2,5 en degene die weer kleur gaf aan ons leven na het overlijden van Nola. Een jaar na Vive haar geboorte herstelde mijn cyclus weer (jaar borstvoeding gegeven) en wilden we graag weer een poging doen. Voor mij niet zozeer dat ik heel snel achter elkaar kinderen wilde, maar wel zodat ik zo snel mogelijk het hoofdstuk zwangerschappen zou kunnen afsluiten, want ook al heb ik probleemloze zwangerschappen, zijn ze mentaal echt geen pretje.
Na 4 maanden was ik zwanger en ik had er super veel vertrouwen in
Helaas bleek het weer, bij 9 weken en een goed groeiend vruchtje met hartactie, weer een missed abortion.
Weer 4 maanden later was ik weer zwanger, maar het voelde dit keer echt anders
Ik had al het idee dat het niet goed zat. Ondanks een zwak kloppend hartje, groeide het vruchtje niet goed en uiteindelijk werd ook dit weer een missed abortion. Bloedonderzoek volgde en een onderzoek van mijn baarmoeder. Niets afwijkends kwam eruit. We bespraken om preventief Duphaston te gaan slikken vanaf de eisprong (zou ervoor kunnen zorgen dat de baarmoederomgeving gunstiger is qua doorbloeding) en ascal vanaf een positieve test (zou ook voor een verbeterde doorbloeding kunnen zorgen). Alles onder het mom: baat het niet, dan schaadt het niet… Want niets is wetenschappelijk bewezen.
In september gingen we met het gezin een maand met een camper op pad
In oktober gingen we uit eten en zaten we te bedenken of we een camper zouden kopen en in het voorjaar van 2024 drie maanden ermee op pad te gaan. Mijn opdracht zou zijn afgelopen en Farley kan zijn opdracht op afstand doen. We hadden het plan om ook in het voorjaar weer op vakantie te gaan naar Curaçao. Dus toen kwam de vraag: Gaan we dan niet naar Curaçao? En zo kwam, binnen een uur, het idee op tafel: “Waarom zouden we eigenlijk niet een half jaar op Curaçao gaan wonen?”
MEIKE
Lees HIER het vervolg
Lees HIER alle blogs over dochter Nola* en HIER over dochter Vive
