Vier nachten geleden lag ik met mijn lief en babylief voor het eerst in ons eigen nieuwe huis, waar we al sinds ons geaccepteerde bod 5 maanden eerder naar uitkeken. Een plek, met tuin, een grote kamer voor Hailey, een extra kamer, en nóg een extra kamer, een zolder en een toekomstige inloopkast. Al vier nachten ben ik zo intens gelukkig dat we hier zijn, zelfs al heb ik beneden nog geen water… Dat is af en toe wel een struggle. Het is niet ideaal om met twee lege colaflessen continu in de badkamer water te halen. En af te wassen in het bad. En naast de tandpasta staat nu een fles Dreft. Maar ook dit heeft zijn charmes. In 2012/2013 ‘zaten’ we 18 maanden in het puin. Ik zeg ‘zaten’ omdat we toen nog wel allebei in ons ouderlijk huis woonden, dus echt in de puin ‘zaten’ we niet. Alle tijd om van ons appartementje een heerlijk onderkomen te maken. Onze eerste meubels werden daar geleverd en van echt inpakken was geen sprake. We hadden immers nog niks. Verhuizen. Geen probleem toch?
I have never been so wrong. Zaterdag 31 maart was het zo ver. ‘Waar komen al die spullen vandaan?’, dacht ik terwijl ik een blik wierp op mijn berging. ‘Wat is DIT überhaupt?’, vroeg ik mijn vriend terwijl ik een oud carnavalskostuum uit de kast trok. ‘Waar is dat bakje met die dingetjes en die schroefjes? Die gaf ik net aan jou!’ Terwijl ik naarstig zoek naar het bakje-met-de-dingetjes-en-de-schroefjes zie ik langzaam alle stukjes van ons huis in de wagen verdwijnen. ‘Hebben we nog dozen?!’, hoorde ik een van onze vrienden blèren vanaf de voortuin. Uh.. nee. Mijn vriend lachte, want volgens hem stonden op alle dozen ‘Schoenen Kelly’ of ‘Hailey’. Haha, dat is waar want veel is van de meisjes. Wat een spullen hebben we in die paar jaar verzameld. Van oude koffers vol met mijn eigen speelgoed tot de 56 kruidenpotjes uit de keuken. Dozen vol bodyproducten, om nog maar te zwijgen over de dozen met kleding…
Het gekke is, ineens ben je over. Ineens ben je verhuisd. Oke doei. Ik kon die dag niet eens echt ‘afscheid nemen’ van het oude huis. Eenmaal ’thuis’ was iedereen bezig Hailey’s kamer gereed te maken, want dat was de belangrijkste kamer die af moest. Gordijnen ophangen, kleertjes inruimen, bedje in elkaar, stofzuigen.. iedereen deed iets. Mijn lieve familie heeft zich uit de naad gewerkt. Toen mijn kleintje einde van de dag voor het eerst in haar kamer was, had ze een lach van oor tot oor. En al is ze nog zo klein, het lijkt alsof alle stress en gedoe van de afgelopen 5 maanden echt invloed hebben gehad op haar gestel. I kid you not, maar ze slaapt al vier nachten door, en ik kan me niet herinneren dat dit eerder gebeurde.
Dinsdag 3 april hebben we afscheid genomen van ons eerste huisje. Even terug met z’n drietjes, waar we begonnen met z’n tweetjes. We hebben kostbare herinneringen aan ons lieve huisje. Het is tijd voor een nieuwe fase!
Liefs,
Kelly & Hailey
