Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Laat je email achter via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een bericht zodra er een nieuw deel van deze reeks wordt geplaatst!
Collinda schrijft een reeks over haar zoontje Jens*. Lees eerst de vorige delen:
Deel 2: Collinda: “Kerst 2019 zal ik nooit vergeten”
Deel 3: Er ontstond paniek: Jens had beademing nodig, maar dit ziekenhuis kon hem dat niet bieden
Na 5 dagen mocht hij alweer van de beademing af
We dachten: “Nu mag hij vast weer mee naar huis”, maar het Sophia kinderziekenhuis wilde hem opnemen. Ze wilden weten waar deze grote terugval vandaan kwam. Eenmaal aangekomen in het Sophia kinderziekenhuis lag Jens alleen op een kamer, waar ik de hele dag kon blijven.
Voor het eerst zagen we zijn lach
Het ging steeds beter met hem. Op 18 maart lachte Jens voor het eerst en maakte hij ook zijn eerste geluidje. Achteraf gezien is dit Jens zijn afscheid geweest, maar dat wisten wij toen niet. We gingen blij naar huis. De volgende morgen belde ik naar het ziekenhuis en zeiden ze direct dat Jens vannacht weer was overgebracht naar de kinder IC en weer aan de beademing lag. We vlogen direct naar het ziekenhuis.
Het ging opnieuw slecht met hem
We hoorden in het ziekenhuis dat Jens een longontsteking had. Zijn longen waren volgelopen met slijm waardoor hij het weer heel erg benauwd had. Ik zat naast Jens en ik gaf weer dagelijks healingen. Ik hield zijn handjes vast en smeekte hem om bij ons te blijven. Het gaf ons nog steeds hoop en ook dat zou Jens overleven. De tranen liepen over mijn wangen en ik voelde weer die diepgewortelde angst om hem te verliezen. Voor de vierde keer in Jens zijn korte leven.
Naast een longontsteking, had hij ook een bloedvergiftiging
Zaterdag kregen we van de arts te horen dat Jens er bloedvergiftiging bij had gekregen. Hij was zo ziek. Hij lag aan alle monitors en slangen en had het heel warm. Hij werd gekoeld met koude doeken om de koorts naar beneden te brengen. Zijn lichaam was hard aan het vechten. De verpleegkundige zei: “Jens zijn lichaampje moet gaan beseffen dat hij zo ziek is en het herstel in gaat zetten. Of hij redt het wel, of niet.” Die woorden van haar drongen op dat moment nog niet tot mij door.
De kinderen gaven aan Jens te missen
‘s Avonds gingen we weer naar huis. Ik zat met Eline op de bank te praten over Jens. Ze begon te huilen, want ze miste Jens zo. Onze kinderen hadden Jens al twee weken niet mogen zien in verband met de corona regels destijds. Ik zei tegen haar: “Pak maar een edelsteen dan kan je praten met Jens.” Ze begon te huilen, dat wil ik niet want ik zie hem dan alleen maar dood. Ik troostte haar en zei dat dat niet ging gebeuren.
Jens had een enorme terugval gehad
Maandag morgen belde ik naar het ziekenhuis, hoe het was gegaan die nacht. Ze zei: “We hadden jullie bijna gebeld vannacht. Het ging zo slecht met Jens.” We sprongen direct in de auto en vlogen naar het ziekenhuis. We kwamen aan en we keken naar Jens. Hij had plakkers erbij op zijn hoofd en de monitors stonden niet goed. Ik durfde niet te vragen waar de plakkers op zijn hoofd voor waren. Onbewust wist ik het wel maar ik wilde het niet weten en vooral niet voelen. Ze vertelde wel dat het heel slecht was geweest vannacht en dat hij nu weer stabiel was. Om 12.00 uur middags kreeg Jens weer een enorme terug val. Zijn hele bed stond vol artsen. Hij was weer even stabiel. Ik vroeg aan de verpleegkundige: “Hoe laag is zijn zuurstofgehalte in zijn bloed geweest vannacht?”, 40%…”, zei ze.
Er bleek sprake te zijn van zuurstof tekort
Het drong tot mij door dat Jens zuurstofgebrek had gehad in zijn hersenen en hij blijvende hersenschade had. En ik voelde direct, dit wil Jens niet. Jens wil niet als een kastplantje leven. De arts kwam langs en wilde met ons een gesprek over Jens. De arts ging zitten en zei: “We kunnen niks meer doen voor Jens. Er moet een wonder gebeuren wil Jens dit overleven. Dat kan Jens, want dat heeft hij vannacht laten zien.” Toen drong het tot mij door dat Jens echt bijna was overleden vannacht.
Lees HIER het vervolg.
COLLINDA
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Laat je email achter via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een bericht zodra er een nieuw deel van deze reeks wordt geplaatst!
