Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Lees ook de vorige delen:
Deel 1: Ik voelde mij ontzettend eenzaam tijdens mijn bevalling
Deel 2: Mijn moederinstinct staat de hele dag aan
De beginnende weeën waren al best heftig
Ik voelde dat de bevalling begonnen was. Het rommelde al de hele ochtend in mijn buik. Met vlagen liep ik puffend door het huis of hing ik voorover over het aanrechtblad. Dit om de beginnende weeën op te vangen, die eigenlijk al best heftig waren. Ik herkende het gevoel meteen (ik was al eerder bevallen) en ik had de hoop dat mijn tweede kind dezelfde dag nog geboren zou worden. Want ja, vaak is de geboorte van een tweede kind sneller? Niets bleek minder waar…
Ik was helemaal klaar voor de bevalling
Omdat de weeën met vlagen kwamen en ik alles goed kon opvangen, vond ik het nog niet nodig om mijn partner te bellen. Hij kon zijn werkdag afmaken en dan naar huis komen. Ik was er helemaal klaar voor. Ik had alle voorbereidingen getroffen en mijn geboorteplan uitgewerkt. Ik had besproken om thuis te bevallen. De verloskundige stond hier ook achter. Er was geen reden voor een ziekenhuisbevalling, de voorwaarden waren goed en ook mijn kind deed alles goed. Dus fijn thuis bevallen, in mijn eigen omgeving.
Mijn dochter werd al opgehaald door mijn ouders
In de middag begon het zwaarder te rommelen. Ik heb mijn ouders gebeld of ze onze dochter konden opvangen en ze haalden haar op. Zo’n raar moment dat mijn dochter weg ging, dat zij dit bijzondere moment niet kon meemaken. Maar ik kon haar er ook niet echt bij hebben. En zo was ik helemaal alleen thuis, maar het voelde erg goed om in mijn eigen energie dit te doen. Het avondeten klaarmaken? Dat zag ik echt niet zitten.
Mijn partner zag aan mij dat het al serieus bezig was
Mijn partner had ik nog wel gebeld om te vertellen dat het begonnen was: “Geen haast, maar als je thuiskomt gaan we aan de slag.” Toen mijn partner na zijn werkdag thuis kwam, zag hij dat het serieus was. Het was duidelijk begonnen. We hebben eten besteld en ik heb de avond puffend door het huis gewandeld. Helaas zette het maar weinig door en daardoor gingen we samen een onrustige nacht in. Hij onrustig slapend en ik ook, de spanning tussen ons was voelbaar.
De weeën zetten niet door, ik begon op te raken
De weeën bleven vervolgens gestaag aanhouden en waren sterk, maar het duurde en het duurde maar. Voor mijn gevoel ben ik wel drie dagen bezig geweest. Ik heb in de nacht meerdere malen overgegeven en ik raakte aan het einde van mijn krachten. De verloskundige kwam midden in de nacht en is alle uren bij ons thuis gebleven. Ik zat boven de weeën op te vangen, mijn partner en de verloskundige waren beneden. Ik hoorde ze gezellig kletsen. Ik was alleen boven, maar dit was oké. Ik kon dit, hoe moe ik ook was.
De verloskundige vond het spannend worden
De ontsluiting was volledig aldus de verloskundige en de persweeën kwamen op gang, alleen te matig. Ik voelde het gewoon niet. Ik moest persen maar voelde geen krachtige perswee. Op een soort van gevoel ging ik persen maar geleidelijk verloor ik kracht en stond de bevalling even helemaal stil. Ik moest op adem komen, energie opladen maar ik kon niet meer. En toen pakte de verloskundige door, het werd hem te spannend.
Mijn persweeën stagneerden
Later hoorde ik van mijn partner dat de verloskundige het niet meer zag zitten en op het punt stond te bellen met het ziekenhuis. Dit kwam vooral door mijn uitputting. Na een hele dag en nacht weeën, meerdere keren overwegen en gebrek aan slaap, was ik op. Lichamelijk had ik geen energie meer en de verloskundige raakte radeloos omdat de persweeën stagneerden. Van de radeloosheid van de verloskundige heb ik weinig meegekregen. Ik was bekaf en alleen in mijn gedachten. Gelukkig maar dat de verloskundige weinig liet merken, angst of paniek bij mij was daarmee voorkomen. Maar naar het ziekenhuis met volledige ontsluiting en persweeën was voor mij ook geen optie.
De verloskundige sprak mij heel streng aan
Toen heeft de verloskundige doorgepakt. Hij zei tegen mij op boze toon: “Nog één keer persen en dan is het klaar. Dan móet het klaar zijn! Dus doe je stinkende best en nog een keer persen en dan ben je er!” Ik heb de verloskundige huilend nog gevraagd: “Beloof je mij dat het dan klaar is?” Die belofte kreeg ik en hij had gelijk. Daar ging ik, met alle kracht die ik in mij had en zonder een perswee te voelen. Ik moest. En toen werd ze eindelijk geboren. Al die uren bezig zijn met bevallen, al die tijd wachten op ons wonder.
Ze bleek een sterrenkijker te zijn
Bij de geboorte bleek de kleine meid kerngezond. De reden voor het ziekenhuis werd ook snel duidelijk. Ze is geboren als sterrenkijker. Uit onderzoek blijkt dat de kans op een vacuümverlossing of keizersnede iets is verhoogd bij een baby die als sterrenkijker ligt. Daarnaast verloopt het bevalproces soms anders. Het gebeurt bij een baby die als sterrenkijker ligt vaker dat de ontsluiting langer duurt en/of de uitdrijving langer duurt. Ja, dit klopte op alle fronten. Toen ik dit hoorde en las, begreep ik de ‘paniek’ bij de verloskundige. Ik ben hem dankbaar, dankzij zijn daadkracht en doorpakken, heb ik wel mijn thuisbevalling gekregen die ik zo graag wilde.
MANOUK
Insta: mano_ukvisser
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
