Onze Snoet krijgt elke dag zelfgemaakt eten. Wij geloven niet zo in kant en klaar maaltijden, dus geven we die onze dochter ook niet. We hebben het wel eens geprobeerd hoor, als we wat weinig tijd hadden (dan halen we ook wel eens een pizza) en bijvoorbeeld op vakantie. Maar die potjes gaan er, of met heeeele lange tanden, of gewoon helemaal niet in. Nu is mijn liefde R. dus kok, en maakt hij altijd de lekkerste en meest voedzame “prakjes” (ook voor mij!) en donders, wat gaat dat er altijd lekker in!
Zijn geheim? Een appeltje!
Elk kind is toch dol op een appelmoesje? Herinner je je nog de kinderfeestjes van vroegah, met aan het einde van de dag patatjes met… juist! Appelmoes? Of een stamppotje bij opa en oma met… jawel! Appelmoes?
Nu kookt hij meestal van wat er voorradig is in onze koelkast. Wij zijn dol op groenten dus er is altijd wel iets te combineren. Er gaat dan een pannetje water op waarin bijvoorbeeld een stukje kip, courgette, aardappel, doperwtjes en wat worteltjes gaan (wat het langst moet garen, gaat uiteraard eerst), met aan het eind een appeltje. Afgieten, beetje olijfolie erbij en bewerken met een staafmixer. Nu ze anderhalf is hoeft het niet meer tot een gladde puree gestaafmixt te worden, maar houden we het een beetje grof. Gegarandeerd smullen!Nu heb ik al eens eerder geschreven over zaken die ik lees, die je allemaal “moet” zo als beginnende ouder. Zoals dat je kind “moet leren” om in het eigen bedje te slapen (wat bij ons dus niet gebeurt), maar ook dat je kind “moet leren” om zo snel mogelijk de boontjes, broccoli en stukjes pompoen los te eten want tja, stel je toch eens voor dat ze straks 46 zijn en in een duur restaurant vragen of de boeuf bourguignon even door de blender kan… Neeeeeee! Zodra er kiesjes doorkomen kunnen ze kauwen dus weg met al dat geprak!
Ik vind het belangrijker dat ze éét!
Ons kind is supergezond, (soms iets tè) levendig en haar ontwikkeling gaat voorbeeldig. De enige strijd die wij aan tafel kunnen hebben is dat madam niet te lang stil wilt zitten. Hebben we de tablet voor! Echt, ik hoorde eens een vriendin zeggen: “Ik voel me wel eens schuldig dat ik mijn kind achter de tablet zet”. Waarna ik alleen maar een heus Suske en Wiske-achtig EUREKA moment had; de tablet! Ofcourse! Nooit aan gedacht! Kom hier met die klere-clown Bumba, liedjes over de dikke billen van de olifant en (stiekem mijn nostalgische favoriet) Baloe de Beer uit Jungleboek “Als je van…Beeeeren leren kan…”
Kunnen papa en mama ook relaxed dooreten…
Weet je, misschien doen we het helemaal niet goed hoor. We doen ook maar wat ons goed lijkt en wat bij ons kind past. Wij corrigeren haar, maar worden nooit boos. Dwingen haar niet, maar leiden haar af. Wij dansen met haar en maken grapjes. Liefde is volgens mij het grootste geluk! En dat hebben wij in handen.
Liefs Vanessa
