Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Laat je email achter via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een bericht zodra er een nieuw deel van deze reeks wordt geplaatst!
Deel 1: Mijn dochter heeft opgezette klieren in haar hals
Deel 2: Stiekem lees ik het formulier wat mee gaat naar de OK, ik schrik wat hier allemaal op staat
Deel 3: Ik voel mij steenkoud na het telefoontje van de arts; dit mag niet, dit kan niet
Deel 4: Cato (12) heeft kanker en krijgt een vreselijk bericht
Deel 5: De kanker bij mijn dochter blijkt al in het gevorderd stadium te zitten
Deel 6: Iemand in de wachtkamer wenst mij sterkte, maar de ernst dringt nog niet tot mij door
– Een bericht aan alle artsen/specialisten die met kinderen werken –
Er moet beter naar het moedergevoel worden geluisterd
Moedergevoel is iets dat ontstaat als je eerste kind geboren wordt. Het is een soort intuïtie/natuurlijk instinct dat bij elk volgend kind verder ontwikkeld wordt. Mijn advies is om dit gevoel serieus te nemen en echt naar de moeder te luisteren. Vraag aan een moeder wat zij denkt wat het haar kind mankeert en leg dit naast het medisch verklaarbare dossier van het kind. Misschien kun je toch een extra onderzoek doen om de moeder gerust te stellen. En wie weet komt er toch een verrassende uitslag uit.
Wijk een keer van het protocol af
Een moeder kent haar kind. Een moeder weet van elk van haar kinderen hoe ze in elkaar zitten. U als arts kijkt naar de medische uitslagen en naar de eerste indruk wat u van het kind hebt. U ziet het kind alleen op de afspraak een half uurtje hooguit. Een moeder kent haar kinderen al een leven lang. Misschien is het een idee om beide bevindingen en uitslagen naast elkaar neer te leggen. Luister naar de moeder en neem haar serieus. Zeg erbij dat ze alles kan vragen of zeggen ook als ze denkt dat het raar is. En doe gewoon een extra onderzoek. Wijk een keer van het protocol af. En waarschijnlijk heeft u in negen van de tien gevallen gelijk. En is er niks ernstigs aan de hand.
Ondanks alle goede uitslag was er wel iets aan de hand
Ons kind is net het éne kind van de tien waar dus wel iets mee was, ook al waren alle uitslagen goed. De uitzondering. Mijn moedergevoel werd wel serieus genomen maar niks mee gedaan. Daarom hebben we meer als een jaar (16 maanden) bij de kinderarts gelopen met onze dochter. Bloedonderzoeken, echo’s, er werd niks gevonden. Doordat de opgezette lymfeklieren ook elke keer kleiner werden, werd er vanuit gegaan dat deze niet kwaadaardig konden zijn omdat kwaadaardige klieren alleen maar zouden groeien. Maar dus niet bij elk kind.
We hadden er veel eerder bij kunnen zijn
Wijk af en toe van het protocol af en doe toch dat extra onderzoek. Ik heb zo vaak gezegd dat ik er geen goed gevoel over had. Ook al weet ik dat mijn dochter altijd zegt dat het goed met haar gaat en ze supersterk en positief is. Had een biopt genomen, dan had de lymfeklierkanker niet al in stadium 3 gezeten en waren we er eerder bij geweest. Een moeder kent haar kind echt het beste. En natuurlijk nemen we de arts niets kwalijk. Ze heeft gewoon haar best gedaan, volgens protocol gewerkt en ons gerustgesteld.
Ik voelde me zo in de steek gelaten
Ze ging ervan uit dat het een bacteriële infectie was. Waar het ook echt op leek, maar ik ken mijn kind. Dit klopte niet. Cato was nooit ziek en kan makkelijk een bacterie de baas. Dit waren geen normale opgezette lymfeklieren. Geen van mijn drie kinderen was ooit echt ziek en ik kwam nooit met ze bij een arts. Na een jaar onderzoeken en controles ging de kinderarts een afwachtende houding aannemen. Ik was perplex en voelde mij een echt in de steek gelaten. Ook duidelijk aangegeven bij de kinderarts dat ik er geen goed (moeder) gevoel over had. Ze benadrukte dat er echt niks aan de hand was. Dat ze altijd goed naar moedergevoelens luisterde en deze serieus nam. Alle erge dingen waren uitgesloten. Maar toch voelde het voor mij niet goed en daardoor ben ik door gaan zoeken wat de oorzaak zou kunnen zijn. Ook voelde ik mij erg onbegrepen waar ik nu nog steeds wel last van heb, maar ben ook blij dat ik zelf heb doorgezocht.
Jammer genoeg kreeg ik uiteindelijk gelijk
Ik kreeg gelijk. Alhoewel het in dit geval niet over gelijk hebben gaat, maar over de gezondheid van een kind. Mijn kind. Ik heb zelf gelukkig naar mijn moedergevoel geluisterd en geprobeerd uit te zoeken wat de oorzaak zou kunnen zijn. Anders was het misschien nog wel veel verder uitgezaaid geweest in haar lichaam. De lymfeklierkanker zat nu ook al in stadium 3. Voor de tijdsduur van de behandeling had het niet uitgemaakt omdat bij de lymfeklierkanker die zij heeft voor alle 4 stadiums 2 jaar behandeling staat. Maar dan nog. We hadden er veel eerder bij kunnen zijn. Dus alle lieve artsen, specialisten, luister beter naar het moedergevoel. Het bestaat echt!
Aan alle moeders: Als je gevoel zegt dat het niet goed is dan luister daar naar en zoek door en door.
Lees HIER verder.
CAROLA
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Laat je email achter via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een bericht zodra er een nieuw deel van deze reeks wordt geplaatst!
