Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Laat je email achter via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een bericht zodra er een nieuw deel van deze reeks wordt geplaatst!
Leest eerst deel 1: Ik heb al vier miskramen gehad
Daar zit je dan tussen allemaal dikke buiken
17-11-2023. Misschien wel de dag waar ik de afgelopen weken het meest naar uitgekeken had. Om 16:00 uur stond de afspraak gepland. Keurig op tijd, maar het liep behoorlijk uit. Wel gek, zit ik daar tussen vrouwen met allemaal dikke buiken. Ik dacht aan al die vrouwen met een kinderwens die nog niet in vervulling was gegaan. Want of je nu al 1 kindje hebt, of misschien wel 2 of 3 of misschien helemaal nog geen kindje hebt. Die wens, oh die wens, die is zo aanwezig.
Er is te weinig aandacht voor vrouwen met een lege buik
Toen ik zwanger was van Noud kon ik mij hier niks bij voorstellen, of anders gezegd je staat er niet bij stil. Nu wel, want ik hoor nu ook bij een van die vrouwen met nog een kinderwens die maar niet in vervulling gaat. Ik zit om mij heen te kijken. En kan alleen maar bedenken hoe bijzonder het is al die kindjes in de buik van hun mama. Dat ze daarin zwemmen veilig, warm in mama’s buik. Wachten totdat al deze kindjes er aan toe zijn om op de wereld te komen. Ook denk ik hoe druk het bij de gynaecoloog is, met vrouwen met een prachtige zwangere buik. Eigenlijk is er veel te weinig aandacht voor vrouwen met een lege buik.
Steun bijvoorbeeld in de vorm van coaching lijkt mij heel belangrijk
Zou er niet standaard een coach bij de verloskundige of gynaecoloog op de poli of praktijk moeten zitten die er is voor vrouwen die miskramen krijgen? Zo simpel als je een verwijzing kan krijgen naar de gynaecoloog, zo makkelijk zou je ook naar een coach doorverwezen kunnen worden. Heel simpel met één druk op de knop, want het wordt voor mijn gevoel echt onderschat. Je krijgt te horen: “Het is pech”, of “Ach ga maar door totdat het wel lukt.” Maar het gaat om zoveel meer. Het gaat om verdriet. Verdriet dat je misschien goed kan delen, maar misschien ook niet
Ik voelde me echt gehoord
De gynaecoloog begint: “Jeetje, wat ontzettend vervelend voor jullie. Vier keer een miskraam.” Hij leunt wat achterover in zijn stoel en geeft een houding aan dat ik het gevoel heb dat hij echt luistert. Ik begin te vertellen van de eerste miskraam tot de miskraam van 4 weken geleden. Er lijkt een patroon in te zitten. Rond de 5/6 weken laat het los. Duidelijk geef ik aan, ook al weet ik dat het allemaal niet bewezen is, dat ik denk dat het aan mijn progesteron ligt. Ik gein nog even; “Ja sorry, ik ben dus ook dat type vrouw die de afgelopen weken er een studie van heeft gemaakt.” Hij lacht en geeft aan het helemaal te begrijpen.
We hadden inspraak in wat er ging gebeuren
Hij legt uit dat progesteron inderdaad niet bewezen is, maar in mijn situatie ‘baat het niet schaadt het niet’. “Mooi”, dacht ik, “Die heb ik al in de pocket.” Mijn vriend zei nog dat het wel leek wel alsof we bij de bakker waren. “Heb je nog iets anders wat je graag zou willen of onderzoek naar hebt gedaan?”, vroeg de arts. Dit ging wel heel makkelijk. “Ja, eigenlijk wel. Graag mijn schildklier, vitamine b12 en vitamine E. De stollingswaarde was al geprikt in het ziekenhuis in Zutphen dus dat hoeft voor mij niet.” Dat leek hem prima. Er kwam nog net niet uit: “Anders nog iets?” “Nou, bij de eerst volgende positieve zwangerschapstest, dan bel je maar en zorg ik dat de progesteron voor je klaar ligt. Maak even een afspraak voor het bloedprikken. En dan hebben we telefonisch nog contact.”
WORDT VERVOLGD
ANNELIEKE
Insta: Lieke_buur
Laat je email achter via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een bericht zodra er een nieuw deel van deze reeks wordt geplaatst!
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
