Als ik denk aan een van mijn meest bijzondere bevallingen, komen er een paar gedachten op. Vriendinnen waar ik de bevalling bij mocht begeleiden, waren super speciaal. Wat ook heel speciaal was, was mijn allereerste bevalling. Die kan ik me nog levendig herinneren.
Het was maandagochtend, begin september
De derde week van mijn opleiding en mijn allereerste stagedag bij een verloskundigenpraktijk in Bemmel. Ik zou die dag kennismaken met de verloskundigen en voor het eerst een dagje spreekuur bijwonen. Mega spannend vond ik het, maar ik had er ook heel veel zin in. Ik mocht voor het eerst een buik voelen, waar een baby in groeide. Ik mocht het hartje laten horen aan de ouders. Ik vond het magisch! Rond lunchtijd kwam de dienstdoende verloskundige binnen in de praktijk. Ze vroeg me of ik zin had om mee te gaan naar een bevalling. Ze was net gebeld door Marije. Zij was zwanger van haar tweede kind. Haar vliezen waren gebroken en ze had beginnende weeën. De verloskundige met wie ik zou meelopen, had afgesproken daar rond 15u thuis visite te doen. Of ik mee wilde…? Of ik mee wilde? Wauw, heel graag! Dus zo ging mijn stagedag spreekuur, over in een stagedag waar ik misschien wel een bevalling zou meemaken.
Om 15u arriveerden we in een nieuwbouwwijk, bij Marije en haar man thuis
Haar was natuurlijk gevraagd of er een studente mee mocht komen. Dat vond ze prima. Ze had 4 cm ontsluiting en ving de weeën goed op. Ze liep heen en weer in huis, ze wilde niet liggen. De verloskundige zette alle spullen klaar voor een thuisbevalling. De kraamzorg werd gebeld en tussendoor kreeg de verloskundige veel telefoontjes, zoals ik het me herinner. Ik dacht nog: “Phoe, wat moet ze veel tegelijk doen.” Daarbij gaf zij ook nog borstvoeding aan haar andere kindje, dus kolfde ze op de bank tussen de bedrijven door. Ik was onder de indruk van haar. Op een gegeven moment waren we allemaal in de slaapkamer van Marije en haar man. Niemand vertelde het me letterlijk, maar ik voelde aan de sfeer en aan hoe Marije haar weeën opving, dat het niet zo lang meer zou duren. Ik was onder de indruk hoe behendig de verloskundige de kraammatjes onder haar billen ververste, al voordat Marije het doorhad. Marije begon met persen, ze lag op haar rug in bed. Haar man naast haar. En ik een beetje ongemakkelijk en geïntrigeerd aan het voeteneind. We zagen haren.
Ik zag een hoofdje komen en ik weet nog dat ik dacht: “Dat gaat nooit passen!
Kan hier echt een baby uitkomen?” Als in een thriller luisterden we na iedere wee naar de hartslag van de baby. Als ik vandaag de dag soms gezichten van partners zie, begrijp ik die blik zo goed, dan denk ik terug aan deze eerste bevalling. Na 10 minuten persen, werd een beer van een zoon geboren. Hij lag glibberig en roze op de borst van zijn moeder met rode konen. Er was een euforische sfeer, iedereen was opgelucht en blij. Wat een belevenis! De kraamverzorgster smeerde beschuit met muisjes voor iedereen. Het was inmiddels 21:00u en we hadden nog niet gegeten. Beschuit met muisjes heeft nog nooit zo lekker gesmaakt!
De verloskundige bracht mij later die avond terug naar mijn auto bij de praktijk
Ik reed terug naar het huis van mijn ouders. Onderweg kon ik alleen maar stralen, adrenaline gierde door mijn lijf. Ik was getuige geweest van de geboorte van een kind. Zomaar, op mijn allereerste stagedag. En als het meezit, mag ik de rest van mijn leven dit werk gaan doen! Ik weet dat ik toen zeker wist dat ik juiste studiekeuze had gemaakt. Het gevoel dat ik na iedere volbrachte bevalling krijg als ik naar huis rijd, is nog steeds net zo euforisch als die eerste keer. Ik heb echt het mooiste vak van de wereld.
VERLOSKUNDIGE KARLIJN
