De arts durfde niet te zeggen of we nog op tijd waren

Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen

Lees eerst deel 1: Ilvy had ineens brandblaren over haar hele lichaam

Ilvy kreeg slaapmedicatie

Daar stond ik, met een doodziek kind die klaar gemaakt werd om naar de afdeling te gaan, in hoop op tijd te zijn. Er gaat op dat moment zoveel door je hoofd, maar alles parkeer je aan de zijkant om er voor haar te zijn. We werden zo goed mogelijk opgevangen op de afdeling. Ilvy kreeg slaapmedicatie en de medicatie die haar beter moest maken. Er werd voor mij een bed klaar gemaakt, koffie gezet en ze hadden echt tijd voor mij. Misschien iets heel normaals, maar als je in een rollercoaster zit dan is een stoel, een kop koffie en een luisterend oor goud waard.

Ik was bang haar te verliezen

Toen Ilvy aangesloten was en het echt een kwestie van wachten was. Hopen dat de medicatie ging doen wat ze moest doen en aankijken hoe haar lijf er op zou reageren. Dit was voor mij het moment dat alles eruit kwam. Alle angst. “Wat als… We gaan haar toch niet verliezen?” Die angst was zo heftig.

Overal brandblaren, verschrikkelijk om te zien

Die nacht sliepen we natuurlijk niet. We weken geen seconde van haar bed. Ze kwam de nacht goed door en de medicatie sloeg aan. Ilvy sliep voornamelijk heel veel. Dat was fijn, zo voelde ze geen pijn en kon haar lichaam herstellen. Als ze wel wakker was, had ze heel veel pijn. Overal brandblaren, het was verschrikkelijk om haar zo te zien. We deden wat we konden en samen met de verpleegkundige probeerde we Ilvy zoveel mogelijk te ontlasten. 

Het ging met de dag beter

Het ging met de dag beter. Stap voor stap werkten we samen met Ilvy aan haar herstel. Van liggen naar zitten naar lopen. Haar huid herstelde wonderbaarlijk snel. De dag dat we te horen kregen dat Ilvy met ons mee naar huis mocht was één van de mooiste dagen van ons leven. Jou mee naar huis nemen. Levend. Iets wat helemaal anders had kunnen aflopen als niet op tijd deze diagnose was gesteld, én als ze niet op tijd de juiste medicatie hadden gegeven.

Mentaal heeft Ilvy nog steeds last van het hele gebeuren

Haar lijf heeft een flinke klap gekregen en tot op de dag van vandaag heeft zij hier soms nog last van. Niet lichamelijk maar wel mentaal. Vele nachtmerries, iedere avond bij haar in bed liggen, angst voor het ziekenhuis, tandarts et cetera. Zwemles moeten we heel langzaam opbouwen. En zo kan ik nog tal van andere ‘kleine’ dingen noemen hoe haar leven wordt belemmerd door angsten.

We genieten meer van de kleine dingen

Ons leven is hierdoor wel veranderd. We genieten meer van de kleine dingen en wachten niet tot later. Hoe kan zoiets onschuldigs als een krentenbaard je kind dood en doodziek maken, en dat in een paar uur tijd? Het is nog zo onbekend en toch overlijden er, wat ik begreep, ieder jaar kindjes hieraan. Ik hoop dat we met ons verhaal nog meer mensen bereiken om dit kenbaar te maken. En het gaat gelukkig heel vaak goed en dan merken kindjes er nauwelijks iets van. Maar wees alert op verontrustende symptomen.

We hebben veel geluk gehad

In de nagesprekken met de kinderarts die Ilvy heeft behandeld werd ons al snel duidelijk dat wij heel veel geluk hebben gehad. Een samenloop van omstandigheden. Snel gehandeld. De juiste kinderarts getroffen die het herkende wegens hetzelfde ziektebeeld van een ander kindje die het, heel verdrietig, niet heeft gered. E onze dappere strijder Ilvy. Haar lijf heeft de medicatie toegelaten…

We merken dat de ziekenhuisopname een grote indruk heeft gemaakt op Ilvy

Als we langs het ziekenhuis rijden hoor ik altijd op de achterbank een stemmetje: “Mama? Hier heb ik lang gelegen, toen ik heel erg ziek was en bijna dood ging toch?” “Ja schatje, dat klopt. Maar gelukkig hebben de lieve dokters jouw weer beter gemaakt en ben je nog fijn bij ons!” 

ANNELIEN

Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen