Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Annelien schrijft een minireeks, dit is deel 1. Lees onderaan deze blog via de link deel 2.
Was het een allergische reactie?
Juni 2021, Ilvy was al een paar dagen niet lekker. Op en af koorts, hangerig en niet willen eten. Een ‘normaal’ griepje, zo dachten we. Haar zusje Liv (toen 7 maanden) had tegelijkertijd een flink wondje aan haar vinger. Ze kreeg zalf van de huisarts en we gaven er verder weinig aandacht aan. Ilvy kreeg die zondag in de loop van de dag een dikkere lip. Er verscheen wat roodheid rond haar mond en wat bultjes op haar keel. Ik herkende dit niet als krentenbaard. Misschien een allergische reactie op iets?
Ilvy ging achteruit en we belden de HAP
Het was zondag avond. Ilvy kreunde, was kort van adem en wist zich geen raad met zich zelf. Ze had flinke koorts en er verschenen blaren onder haar oksels. Mijn onderbuikgevoel zei dat we nu echt de HAP moesten gaan bellen. Na wat telefonische vragen mochten we langs komen. Ze werd onderzocht door de dienstdoende huisarts en zij vermoedde gordelroos gezien de plekken onder haar oksels. We kregen een drankje mee. Maar, werd ons gezegd, er moest in de komende uren wel verbetering komen. Zo niet, dan moesten we weer bellen.
Er ontstonden blaren op haar lichaam
We gingen de nacht in en Ilvy sliep. Ze sliep eigenlijk alleen maar en gedurende de dag op maandag begonnen de blaren in haar gezicht te groeien waar we bij stonden. Ook kreeg ik moeilijker contact met Ilvy. Ik belde terug en werden op de spoedlijn gezet. Na, wat leek, ontelbare minuten kregen ik al snel de vraag of we direct naar de spoed konden komen. We wonen op 14 minuten van het ziekenhuis, een ambulance laten komen zou meer tijd kosten. Gelukkig wonen de ouders van Danny om de hoek om bij Liv te blijven en zo konden wij met een paar minuten richting het ziekenhuis. Ik op de achterbank met Ilvy op schoot. Ze was zó ontzettend ziek.
Ze was helemaal slap
Aangekomen bij de spoed werden wij meteen opgevangen. Ilvy kreeg de standaard onderzoeken, ze heeft er denk ik niks van mee gekregen. Ze sliep en lag als een lappenpop in mijn armen. De verpleegkundigen zagen net als ik dat de toestand van Ilvy met de seconde verslechterde. Haar gezicht zwol helemaal op en haar hele lijf zat onder de brandblaren. Het vel hing letterlijk los. Ze werd van me overgenomen en het bed was omringd met witte jassen. Ik heb me nog nooit zo machteloos gevoeld. Ik kon alleen haar hand vasthouden, voor zover dat dat kon met al die blaren, en door haar haren strijken in de hoop dat ze zou voelen dat ik er was.
De arts schrok toen ik een foto liet zien
Er kwam een kinderarts de kamer in en na een paar seconden kijken vroeg hij of ze krentenbaard had of onlangs had gehad. Nee, alleen haar zusje heeft een wondje aan haar vinger. Waarom ik dat zei is me een raadsel, want wat had dat wondje van haar zusje nou te maken met haar ziektebeeld? Hij vroeg of ik toevallig een foto had, en ja die had ik. Ik zag aan zijn gezicht dat hij schrok. Ilvy had geen gordelroos. Ilvy had de krentenbaard bacterie via haar zusje opgelopen, de streptokokken A en daarbij het Staphylococcal Scalded Skin Syndroom, ook wel het SSSS genoemd.
De arts wist niet of we nog op tijd waren
Deze bacterie raast als een sneltrein door je lijf en is zonder juiste medicatie niet te stoppen. En omdat Ilvy pas 3 jaar was konden haar nieren dit niet verwerken waardoor alle organen en haar huid aangetast raakten. En nu? De enige vraag die ik had: “Wat gaat Ilvy beter maken?” De kinderarts handelde snel en vertelde me: “Ilvy moet zo snel mogelijk aangesloten worden aan het infuus en de juiste medicatie krijgen. Of we er op tijd bij zijn, durf ik niet te zeggen. De eerste uren zijn cruciaal…”
Lees HIER verder.
ANNELIEN
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Mijn dochter heeft dit ook gehad toen ze net 2 was. Het was verschrikkelijk om te zien . Vooral omdat we er nog nooit over hadden gehoord. Ze heeft een week in het ziekenhuis gelegen en werd verzorgd door de brandwond afdeling. Helaas heeft zij er plekken aan overgehouden die niet weg gaan. Elke keer als ik haar omkleed dan herinnert het me aan die vreselijke week. Mijn dochter herinnert ze alles nog heel goed en de eerste maanden kon ze zichzelf niet in de spiegel aankijken. Nu noem ik haar mijn pantertje om haar vlekken en omdat ze zo gevochten heeft. En haar lievelingsdier is panter 😍