Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Laat je email achter via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een bericht zodra er een nieuw deel van deze reeks wordt geplaatst!
Lees eerst de eerdere delen:
Mijn ex zette een mes op de keel van mijn zoontje
Ik raakte ernstig gewond na mishandeling door mijn vriend
Ik durfde niet te vluchten voor mijn gevaarlijke partner
Ik durf mijn man geen seconde alleen te laten met mijn kinderen
Mijn man werd zo woest dat de hele woonkamer in puin lag
Mijn ex dreigde mij, mijn kinderen en mijn ouders te vermoorden
Ik wilde niet dat de kraamzorg erachter kwam wat er zich in ons huis afspeelt
Mijn advocaat vroeg een straat- en contactverbod voor mijn ex aan
Ik meldde mijn zoon aan bij Bureau Jeugdzorg vanwege zijn grensoverschrijdende gedrag
De dag van de rechtzaak om het gezag van mijn kinderen
Ik belde met lood in mijn schoenen Bureau Jeugdzorg
Enkele maanden nadat ik weg heb weten te komen, kwamen we ook tot de ontdekking dat het met de kinderen absoluut niet goed ging. Met lood in mijn schoenen heb ik naar Bureau Jeugdzorg gebeld en om hulp gevraagd. Mijn zoon kopieerde het gedrag van mijn ex en dat was enorm heftig. Spoedig werd hij op een medisch kinderdagverblijf geplaatst. Ook mijn dochter liet merken dat ze toch getraumatiseerd was dus aan alle kanten heb ik hulp geregeld voor mijzelf en voor mijn kinderen.
De vooroordelen werden steeds heftiger
Vele vonden dit een dapper besluit dat ik het allemaal regelde. Toen bleek dat de situatie niet snel verbeterde hadden veel mensen allemaal vooroordelen: “Had je maar eerder weg moeten gaan.” Toen ik ook nog eens moest besluiten dat het echt beter voor mijn kinderen was dat ze op een ander plek zouden gaan opgroeien, was het hek helemaal van de dam. Vanaf daar waren de vooroordelen helemaal niet meer mals en gingen mensen er vanuit dat de rechter dit besloten had en dat ik geen goede moeder was.
Ik had dit besloten zonder rechter of OTS
Maar er was helemaal geen rechter en of OTS aan te pas gekomen. Ik had dit zelf besloten samen met de mensen die dichtbij stonden en de hulpverleners. Al die jaren heb ik nooit een rechter of OTS gehad. Jaren later door het toedoen van niet goed samenwerken kreeg ik wel een OTS van een jaartje. Maar ook daarin bleek dat ik niet degene was die dit nodig had, en al snel trok de jeugdbeschermer zich terug.
Goed samenwerken in plaats van vechten
Er zijn inmiddels jaren verstreken en ik heb mij ontwikkeld in allerlei opzichten. Samen met enkele andere moeders hebben we een website opgericht over uithuisplaatsingen en een forum waar ouders elkaar vragen kunnen stellen en tips kunnen geven. De meeste ouders vallen in een gat en komen moeilijk aan de juiste informatie. Ik heb geleerd dat goed samenwerken met de hulpverleners, pleegouders, gezinshuisouders of groepsleiding heel belangrijk is. Je moet als ouder niet vechten maar juist proberen nauw samen te werken. Ik heb immers ook pijnlijk moeten ervaren wat er gebeurt als er niet goed wordt samengewerkt. Het is belangrijk je eigen belang niet voorop te stellen. En ik weet hoe lastig dat is maar ik heb het uiteindelijk wel jaren gedaan, juist in het belang van mijn kinderen.
Het meest trieste moment was een gesloten plaatsing
Helaas heb ik zowel hele positieve als uiterst negatieve ervaringen opgedaan in de processen met mijn kinderen. Van niet samenwerken tot aan zeer goed samenwerken. Het maakte voor mij echt uit hoe er gecommuniceerd werd en nog steeds. In onze route die ik en mijn kinderen hebben mogen en moeten doorlopen hebben we hele mooie ontwikkelingen mee mogen maken. Maar ook het diep trieste als je een van je kinderen naar een gesloten instelling moet brengen. De onmacht die dat geeft is onvoorstelbaar. Het is voor mij een weg geweest van euforie tot wanhoop, van pleegzorg tot aan gesloten zorg, van psychiatrie tot aan behandelgroepen naar gezinshuis. Daar in mijn volgende blogs meer over.
Lees HIER het vervolg.
TRUUSJE
Ons hele verhaal is te lezen in mijn boek: Achter mijn voordeur
Insta: truusjevanzanten
