Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Abonneer je op deze reeks via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een berichtje zodra er een nieuw deel wordt geplaatst!
Ingestuurde vraag van één van onze volgers:
“Mijn zoontje van 2 jaar schreeuwt heel veel en gilt heel veel. Negeren of op de gang zetten helpt niet. Hoe reageer je hierop?”.
Hallo lieve ouder, dankjewel voor je vraag. Omdat ik je natuurlijk niet persoonlijk gesproken heb en een antwoord formuleer op basis van jouw beknopte ingestuurde informatie, wil ik erbij zeggen dat het uiteraard kan zijn dat ik hierin nog dingen mis en het antwoord niet allesomvattend is. Ik zal proberen daar waar ik nog belangrijke aspecten mis, vragen mee te geven. Ieder kind, iedere ouder en ieder gezin is uniek. Afstemmen hierop en op de context is de kern van mijn werk. Wat bij jullie werkt hoeft bij een ander gezin niet te werken en andersom. Ik hoop dat je in ieder geval verder op weg kunt met jouw vraag na dit antwoord.
Jouw vraag gaat over jouw kind van 2 welke veel schreeuwt en gilt. Je hebt van alles geprobeerd, zoals dit gedrag negeren of je zoontje op de gang zetten, echter het helpt niet.
Bron: peexels.nl
Peuters van 2 jaar raken vaak gemakkelijk gefrustreerd
Allereerst, een kind van 2 jaar kan zich meestal nog niet helemaal goed uiten, wat voor veel frustratie kan zorgen. Daarnaast zijn peuters van 2 jaar meestal heel zelfverzekerd en hebben al snel het idee dat ze iets wel kunnen, en ze willen ook oefenen, proberen en leren. Alleen lukt het vaak toch nog net niet, wat óók weer voor veel frustratie kan zorgen en dus uitingen als schreeuwen en gillen in de hand kan werken. Dit zijn meer algemene zaken in het leven van een 2-jarige. Dus het is goed om hierin ook te kijken naar je verwachtingen en deze mogelijk wat bij te stellen. Mag je kind af en toe gillen of schreeuwen? Misschien wilt het gewoon zijn of haar emoties of ongenoegen uiten, hierin kunnen wij als ouders ze vervolgens helpen in hoe ze dat in de toekomst (dit kost – veel – geduld, herhaling en oefening) op een andere, prettigere manier kunnen uiten. We zijn als ouder vaak geneigd om alles te willen oplossen van onze kinderen. Maar soms willen ze zich gewoon uiten en hoeft dit niet per se opgelost te worden (dit doen ze namelijk al door hun emoties te uiten en te ontladen).
Al het gedrag is communicatie
Je kind wil jou iets zeggen met zijn gedrag, zowel het positieve als het negatieve gedrag. Dus mijn vraag aan jou, wat is het wat jouw kind je mogelijk wilt vertellen? Is het boos, bang, verdrietig of gestresst? Schreeuwt of gilt je zoontje vaak in specifieke situaties? Zoals bijvoorbeeld na een dag op de peuterspeelzaal/opvang/bij opa en oma? Of als het iets wilt maar het niet mag/kan? Dit kan je aanknopingspunten geven in wat je kind je wilt vertellen en wat onderliggende (onvervulde) behoeftes zijn. In mijn praktijk hoor ik vaak dat als kinderen sneller geprikkeld zijn/snel huilen, schreeuwen of gillen, vaak opgestapelde spanningen ervaren en een manier zoeken om te ontladen (zich te ontdoen van deze gevoelens en spanningen). Soms zoeken ze hiervoor een grens op, om zo een situatie te creëren waarin ze kunnen ontladen.
Het gedrag kan een teken zijn van behoefte aan verbinding met de ouder
Als laatste, jouw zoon uit met zijn gedrag (schreeuwen, gillen) waarschijnlijk eigenlijk juist een nood aan jouw verbinding/nabijheid. Er is iets wat hem dwars zit. Kinderen van 2 kunnen hun emoties nog niet zelf reguleren oftewel regelen. Ze hebben ons daarvoor nodig. Door dit gedrag te negeren of hem te straffen en op de gang te zetten, zeg je eigenlijk onbedoeld, “Ja, je vraagt me om hulp, maar los het zelf maar op”. Natuurlijk is het geen fijn gedrag, de manier waarop je zoon om hulp vraagt. Maar als je verder kijkt naar wat eronder zit en kunt zien wat er eigenlijk speelt, helpt dit vaak voor jezelf om aan te sluiten bij de behoefte eronder. Waardoor je tot de kern kunt komen en ook kunt aansluiten bij je kind met iets dat wél helpt. Een kind een time-out geven is eigenlijk een heel gek gegeven als je je bedenkt dat een kind wat moeilijk doet, het moeilijk heeft en ons juist nodig heeft. Maar er wordt ons vertelt dat we ze tijd moeten geven ‘om na te denken’ of om ‘af te koelen’. Een kind leert hiervan niks. Of beter gezegd, niet wat we willen dat ze leren. Ze leren ervan dat ze het zelf maar moeten oplossen en we ze alleen willen zien als ze zich ‘goed gedragen’.
Wat kan je wel doen?
Pas als je weet welke (onvervulde) behoefte eronder zit, kun je kijken wat helpend is. Je kind (helpen) laten ontladen. Verbindend spel om dingen te verwerken. En sowieso, maak verbinding met je kind. Benoem wat je ziet. “Volgens mij ben je heel boos/verdrietig/gefrustreerd’. Ik ben hier voor je.” Vaak als het kan en mag ontladen, komt het gillen en schreeuwen veel minder voor. Mits er natuurlijk iets anders speelt wat dit gedrag initieert, dan is het belangrijk om hier naar te kijken en niet (alleen) naar het gedrag aan de oppervlakte.
EEFJE
Voor meer informatie klik HIER om naar Eefje Schoonewille haar instagram account te gaan.
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Abonneer je op deze reeks via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een berichtje zodra er een nieuw deel wordt geplaatst!
