Lees eerst deel 1: Valerie voelde dat ze veel te lang met gebroken vliezen had gelopen
Na een ellendige bevalling van onze zoon (lees deel 1), was ik er voorlopig even klaar mee. Toch begon het na bijna anderhalf jaar weer te kriebelen. En zo besloten we op 1 januari 2021 om de voorbehoedsmiddelen achterwege te laten.
Dit keer raakte ik niet snel zwanger
Bij onze zoon was het in ronde drie raak. Geheel naïef, had ik daardoor stiekem de verwachting dat het ook deze keer niet lang zou duren voor ik een positieve test in handen zou hebben. Maar de maanden gingen voorbij. Hoe langer het duurde, hoe meer ik mijzelf gek maakte. Alles in en aan mijn lichaam voelde ik. Waar ik mijn eerste zwangerschap bevestigde met de allereerste zwangerschapstest die ik ooit deed, kon ik nu de drang om af en toe toch te testen niet bedwingen. Stom, want van de negatieve testen werd ik alleen maar verdrietig.
Ik was bang dat het voor mijn man ook een ding werd
Dat vrienden om ons heen zwanger raakten, deed mij veel. Ondanks dat ik zielsgelukkig voor hen was. En ook zo confronterend vond ik de vraag die steeds vaker gesteld werd: “Wanneer komt de tweede?”. Omdat het in mijn hoofd een ding werd, durfde ik de zorgen die opkwamen niet aan mijn man te uiten. Uit angst dat het voor hem ook een ding werd. Ik zei dan ook niets over de negatieve testen en het feit dat ik ovulatietesten had gekocht. Ik wilde niet dat de seks voor hem een moetje werd op vruchtbare dagen. Nu ik daarop terug kijk besef ik hoe ik mezelf isoleerde, door alle gevoelens die ik had voor mijzelf te houden.
Bron: pexels.com
Waarom lukte het niet?
Zo gingen we nog een aantal maanden door. In december 2021 uitte ik dan toch mijn zorgen bij mijn man, want waarom was het nog niet gelukt? Omdat wij eerst condooms gebruikten wist ik dat het niet aan de uitwerking van hormonen kon liggen. Door de ovulatietesten wist ik ook zeker dat ik iedere maand ovuleerde. Ik vreesde voor verklevingen, als gevolg van de eerdere spoedkeizersnede.
Mijn man zijn gevoel zei dat het zou lukken
Mijn man, zoals verwacht, stond er nuchterder in. Ook hij vond het nu wel wat lang duren. Maar we wisten dat we samen kinderen konden krijgen, het bewijs daarvan liep immers rond. Daarnaast was mijn man ervan overtuigd dat als hij iets voelt, dat het zo is. En hij voelde dat wij samen nog een kindje zouden krijgen. Om mij gerust te stellen spraken we af dat als het na anderhalf jaar nog niet gelukt was, we naar de huisarts zouden stappen.
We maakten de stap naar de huisarts
En zo gebeurde het dat we in juli 2022 bij de huisarts binnen stapten. De stap om naar de huisarts te gaan vond ik enorm. Het was voor mij de bevestiging dat er iets mis was. De arts gaf aan dat, omdat we al een kind hadden de wachttijd om onderzoek en stappen te ondernemen twee jaar was. Eigenlijk wilde ze ons dus wegsturen met de boodschap: “Kom over een half jaar maar terug”.
Ze bood aan alvast wat eerste onderzoeken te doen
Ook bij haar uitte ik mijn zorgen over verklevingen. Waardoor ze aanbood om wel alvast ons bloed en mijn vriend zijn sperma te testen. Mocht daar iets uitkomen, werden we toch eerder al doorgestuurd. Mijn man klapte van trots bijna uit elkaar toen zijn resultaten binnen kwamen. De conclusie; aan zijn sperma lag het absoluut niet. In overvloede aanwezig en nog goede zwemmers ook.
Ik kreeg toch een doorverwijzing naar de gynaecoloog
Mijn bloedtest toonde echter eerdere sporen van een infectie aan. Schrikken natuurlijk, maar wel een reden om doorgestuurd te worden naar een fertiliteitsarts. Omdat het nu toch wel “echt” werd dat we in de medische molen terecht kwamen, vertelde ik het aan mijn moeder en hield ik mijn beste vriendinnen op de hoogte.
Mijn eileiders bleken gelukkig niet verstopt
In september hadden we een intake bij een fertiliteitsarts. Een echo bevestigde dat ik nog voldoende follikels had en dat niet het probleem was. Ook zag ze op de echo geen holtes rondom het litteken van mijn keizersnede. Ze besloot daarom om een HSG onderzoek in te plannen waarbij mijn eileiders met een olie doorgespoten zouden worden. Naast dat hiermee gecontroleerd werd of mijn eileiders verstopt zaten, had de olie ook een vruchtbaar bevorderend effect. In oktober onderging ik de HSG. Een onderzoek dat op zijn zacht gezegd niet prettig was. Maar dat wel uitsloot dat mijn eileiders verstopt zaten. Zowel bij mij als mijn man was er dus niets dat een zwangerschap in de weg stond. Waarom lukte het dan niet?
Lees HIER verder.
VALERIE
