Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Abonneer je op deze reeks via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een berichtje zodra er een nieuw deel wordt geplaatst!
Judith schrijft over de aanhoudende buikklachten van haar zoon. Dit is deel 1.
Moedergevoel
Kennen jullie dat, dat je ergens het gevoel hebt dat er iets niet helemaal klopt, maar dat je nergens serieus genomen wordt? Ik zal jullie meenemen in ons verhaal, wat ondertussen al ruim twee jaar duurt.
Onze zoon geeft vanaf groep 2 aan dat hij buikpijn heeft
Onze jongste is al vanaf groep twee aan het klagen over buikpijn. Na meerdere laxeermiddelen via de huisarts, werden we verwacht op de poli bij de kinderarts. Ondertussen bleek hij een flinke verstopping te hebben. Na meerdere keren klysma’s en zelfs kleanprep (een heel sterk laxeermiddel) bleef de verstopping snel terugkomen.
Vanaf vier jaar ging hij slecht eten
Onze zoon was totaan zijn vierde jaar een goede eter. Vanaf vier jaar lustte hij ineens bijna niets en at weinig. Ook was drinken een probleem, hij had nooit dorst. Hij vertoonde ook opstandig gedrag, zeker als we weer de discussie aan gingen omdat er eten in moest. Hierdoor kreeg hij volgens de kinderarts te weinig voedingsstoffen en vocht binnen, waardoor hij telkens verstopt zou raken. Ook had hij ondergewicht, maar gelukkig ontsprong hij telkens net de dans voor een sonde. Ons gevoel zei dat er iets was, maar wij werden niet gehoord.
De diëtiste schreef drinkvoeding voor
Onze zoon is ook hypermobiel waardoor hij snel vermoeid raakt. Iets wat niet bepaald meehelpt als je al te weinig voedingsstoffen binnen krijgt. Hij voelt vaak ook niet dat hij moet poepen, waardoor er wel eens ongelukjes gebeuren. Na een jaar aanmodderen met eten en dreigen met een sonde vanuit het ziekenhuis, werd er een afspraak gepland bij de diëtist. Hier kwam aan het licht dat hij echt veel te weinig voedingsstoffen binnen kreeg en kregen we drinkvoeding voorgeschreven. Dit innemen ging niet van harte, maar in de zomervakantie lukte dit nog net. Al was hij wel erg boos en opstandig. Na de zomer weigerde hij, waardoor er in eerste instantie werd gezegd: “Dan krijg je wel een sonde.” Gelukkig had de diëtist nog een ander merk drinkvoeding, en die dronk hij zonder problemen op.
In het ziekenhuis werd niets gevonden
Wel bleef er steeds buikpijn, waardoor we telkens van huisarts naar ziekenhuis gingen. Op obstipatie na konden ze niets vinden. Er werd ondertussen ook hulp ingeschakeld voor zijn ‘opstandige’ gedrag. Omdat er op een foto na geen onderzoek gedaan werd in het ziekenhuis naar een medische oorzaak, ben ik erop gaan staan dat dit toch echt eens verder uitgezocht moest worden. We mochten ontlasting inleveren, dan konden ze kijken of er iets van een gluten allergie was. Dit kwam niet uit het onderzoek en dus bleven ze bij obstipatie en opstandig gedrag.
De buikpijn beheerste zijn leven
Na een jaar was ik er zo klaar mee, dat ik hem maïs heb gegeven. Gewoon harde maïs, dit wordt namelijk niet verteerd. Het duurde maar liefst 10 dagen (!) voor dit eruit kwam. Hierop werd besloten dat we moesten beginnen met darmspoelen, de buikpijn beheerste zijn leven elke dag.
De hulpverlening had hun mening al klaar
We zijn hier samen met de thuiszorg, mee gestart. Elke dag kwam er iemand helpen met het darmspoelen. Omdat hij zo opstandig was kostte dit ons nogal moeite, maar met de thuiszorg was dit zo gebeurd. De buikpijn werd minder maar was niet weg. Inmiddels startte hij in groep 4. Hij had een juf die de klas in het begin niet onder controle had en dit had weerslag op hem. Hij was moe en overprikkeld, opstandig, boos en weigerde steeds meer. De hele dag was ik bezig om hem voldoende eten en drinken te geven. En nog voelde het voor mij alsof ik faalde, want ja ik kon schijnbaar, zoals de hulpverlening zei, niet goed voor hem zorgen.
Hij werd opgenomen met als doel beter te gaan eten
Hij was veel ziek, pikte elk virusje op, en miste veel school hierdoor. Na de laatste keer ziek zijn was de maat voor ons vol. Toen hij wederom weigerde te eten en te drinken, heb ik aan de bel getrokken waardoor hij werd opgenomen. Hier werd hij gedwongen om te eten, maar de buikpijn werd helaas niet minder. Mondjesmaat begon hij wel beter te eten na de opname. Hij mocht rond de kerst zelfs stoppen met de drinkvoeding omdat hij in een jaar tijd bijna 10 kg gegroeid was. Er werd in het begin tegen hem gezegd: “Als jij beter gaat eten en drinken, dan gaat je buikpijn wel over.” Maar niets daarvan bleek waar…
Lees HIER het vervolg.
JUDITH
Insta: juudjuh33
Abonneer je op deze reeks via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een berichtje zodra er een nieuw deel wordt geplaatst!
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
