Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen
Lees eerst deel 1: Het bleek foute boel: kindje 1 had bijna geen vruchtwater meer en kindje 2 zwom in al het vruchtwater
Ik voelde beide kindjes bewegen
Toen ik ‘s nachts beide kindjes voelde, was de opluchting zo ontzettend groot. Ik kon wel gillen van geluk, ze leven nog! Toen de verpleegkundige mij kwam halen voor de echo gaf ik direct aan dat ik ze voelde. De echo bevestigde dat tot nu toe alles goed was. Nu heel veel bedrust en afwachten.
Met 24 weken had ik opvallend veel afscheiding
Met 24 weken was ik bij mijn moeder thuis en zo nuchter als ik was vroeg ik een inlegkruisje want mijn afscheiding was wel opvallend veel. Mijn moeder gaf aan dat het haar zorgen baarde en ik het ziekenhuis moest bellen. Hier wilde ik niks van weten. Tien minuten later had in zelfs een schone broek nodig, alles was nat. Maar ook toen wilde ik er nog niets van weten. Mijn idee was weer uren ziekenhuis of dat ze denken: “Daar heb je ze weer…”
Ineens was de hele autostoel nat, wat kon dit betekenen?
De volgende dag zaten we in de auto. Ineens was heel de stoel nat. Toen we stopten ging ik hup direct naar de wc en liep daarna de trap af. Het vocht bleef komen, dit voelde niet goed. Het rook ook erg zoet en was roze van kleur. Ik heb toen toch maar het Erasmus MC gebeld en we moesten direct komen. En mijn gevoel met die dag ervoor klopte; het duurde en het duurde. Maar ik was er niet voor niets, totaal niet. Uit de onderzoeken bleek dat mijn vliezen waren gebroken, geen extreme afscheiding maar vruchtwater.
We kregen te horen dat er veel risico’s waren
Opeens stond heel het kamertje vol met artsen, ze gingen zitten en alle ogen keken mij heel serieus aan. De woorden die ze zeiden kwamen direct binnen: overlevingskans heel klein, afwijkingen, gehandicapt, niet levensvatbaar et cetera… Of beter gezegd: ze mogen nu níet geboren worden. Het advies van alle artsen die daar zaten was tot bij 26 weken binnen houden. Dit omdat ze al TTS hebben gehad en de kindjes hierbij heel ziek zijn geweest, en het bij een eeneiige tweeling de kans op niet overleven en grote afwijkingen veel groter is. Mijn tranen stopte niet. Ik dacht: “Ik wil vechten voor die 26 weken, maar hoe als je lichaam anders wil?”
Ik voelde mij zo schuldig naar mijn zoontje van drie jaar
Een opname volgde in het Erasmus MC en ik mocht het ziekenhuis niet meer verlaten tot de kindjes geboren zouden worden. Volhouden tot 36 weken hoorde ik de arts nog zegen. Dat kon toch niet waar zijn? Bij 25 + 6 kreeg ik direct long rijping injecties. Dit alles ging tegen mijn gevoel in naar mijn zoontje van drie jaar. Hoe kon ik hem alleen laten?! Waarom heb ik hem dit aangedaan, waarom? Zijn gevoel van verdriet had ik nog nooit gevoeld. Ik moest vechten voor mijn kindjes, maar mijn andere kind moest ik voor mijn gevoel in de steek laten.
Ik moest mijn man direct bellen
Toen we opgenomen lagen werd de afscheiding steeds meer en meer, ook bloed was duidelijk zichtbaar. Ik voelde mij lichamelijk verder goed, maar wel heel eenzaam. Gelukkig kreeg ik veel bezoek, maar toch blijf je daar alleen achter. Mijn man was er met mijn zoontje en gingen in de middag weer naar huis. Ik ging even slapen omdat ik moe was. Een verpleegkunde maakte me wakker voor mijn controles en avondeten, haar reactie was: “Wat ben je rood?” Dat zal wel door het slapen komen zeiden we samen. Ze nam de temperatuur op en keek zorgelijk. Ik kreeg direct een CTG en het enige wat ze zei was: “Bel je man!” Ze liep direct weg en voordat ik het wist werd er bloed afgenomen en stond mijn kamer vol met artsen. “Hoe voel je je”, vroeg de arts? “Ja, wat moe en menstruatie krampjes maar verder niks.”
Uit de controles bleek dat ikzelf erg ziek was
De arts gaf aan dat ik erg ziek was. Mijn hartslag was te hoog, hoge koorts en het bloedonderzoek was niet goed. Bij controle bleek ik ontsluiting te hebben. Er ontstond wat paniek omdat de kindjes in stuit lagen. De arts gaf direct aan dat ze niet vaginaal mochten komen omdat ze te klein waren én in stuit liggen. Ik kreeg gelijk een infuus en antibiotica en ging direct door naar de OK. Mijn man was net op tijd en moest zich omkleden waarbij ik alleen achter bleef.
Ik wilde onder narcose, maar dit mocht niet
Ik wilde zo graag volledig onder narcose, alleen was dit niet goed voor de kindjes omdat ze te klein en niet sterk genoeg waren. In mijn vorige zwangerschap hadden ze mij mis geprikt met de ruggenprik en dat was helaas niet zo fijn. Nu weer een ruggenprik en niemand die mijn hand vast kon houden van wie ik hou. Helemaal alleen vloeiden mijn tranen over mijn wangen. Enorme angst om mijn kindjes te verliezen, angst voor wat er komen gaat. De paniek die er was, alles om mij heen, ik was zo bang. Er ging een doek omhoog en gelijk begonnen ze met spoed.
Ze werden direct weggehaald na de geboorte
Mijn man was net op tijd erbij en toen waren de kindjes er al. Doodste stilte was mijn gedachte op dat moment. Mijn man ging naar de kindjes toe en ik lag daar helemaal alleen. Het enige wat ik hoorde was dat ze leefden en direct door naar de IC neonatologie moesten. Daar lagen ze dan Lino op Unit 1 en Noïn op Unit 3. Nog even geen plek bij elkaar maar dat was even niet anders.
De jongens moesten lange tijd beademd worden
We kregen hele fijne zorg, de artsen en verpleegkundigen waren er echt voor je. Dat heeft ons gelukkig wel een fijn gevoel gegeven. Het was afwachten hoe ze het zouden doen. Gelukkig ging alles goed, alleen wilden ze nog niet zelfstandig ademen en moesten ze een lange tijd beademd worden. Hierdoor hebben de jongens nu BPD.
Inmiddels kunnen we genieten, thuis
Na 9 weken mochten ze over naar een ander ziekenhuis, het SFG in Rotterdam. Ze spuugden enorm veel en hielden erg veel vocht vast. Ik wilde graag borstvoeding geven alleen kwam dit door de vroeggeboorte en keizersnede helaas niet op gang. In het SFG zijn ze nog gebleven tot 4,5 maand. Inmiddels zijn ze thuis waar ze horen en kunnen we eindelijk met zijn vijven zijn en genieten! Maar er brak ook een heftige periode aan…
WORDT VERVOLGD
Insta: meghanwie_ er
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen
