Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
“Ik val steeds vaker uit naar mijn dochter en voel mij dan erg schuldig naar mijn 5-jarige dochter”
Een aantal weken geleden meldde een moeder van twee kinderen (5 en 1 jaar) zich bij mij. Ze omschreef zichzelf als een hele kalme, geduldige vrouw, ondernemend en blij met haar gezin en leven. Ze merkte de laatste maanden echter dat ze steeds minder kon hebben. Ze raakte sneller overprikkeld. Voelde zich overweldigd, moe. Haar gedachten als “waarom lukt mij dit nu niet?” en “waarom krijg ik niks gedaan?” gingen met haar op de loop. En nestelden zich als een soort klauw aan haar vast, waardoor ze zich nog onrustiger en geprikkelder ging voelen. ’s Avonds lag ze uitgeblust op de bank. De gezellige avonden met haar man en vriendinnen waren op één vinger te tellen. En hetgeen wat ze het ergste vond, tevens de reden waarom ze zich bij mij meldde, was dat ze de laatste tijd steeds vaker uit haar slof schoot richting haar 5-jarige dochter. Iets wat ze niet van zichzelf gewend is. Ze had al van alles geprobeerd; een meditatie app, vroeger naar bed, tot 10 tellen en een dagje naar de sauna om te ontspannen, maar ze merkte weinig tot geen verschil. Ze vroeg me hoe ze dit op kon lossen, zodat ze minder vaak uit haar slof zou schieten. Zowel zij als haar dochter hadden er in toenemende mate last van.
We zijn gewend om alles zelf te doen
Allereerst, nadat ze haar mijn verhaal had gedaan, gaf ik haar een (virtuele, want de sessie was online) hand. “Gefeliciteerd”, zei ik haar, “Je bent, net als ik en alle andere ouders, ook maar gewoon en mens”. Flauw natuurlijk, maar wel belangrijk om mee te beginnen. Ze is niet de enige. We herkennen dit waarschijnlijk allemaal wel op enig moment of fase in het ouderschap. Het ís ook intens. Zeker in de huidige maatschappij, waarin we toch gewend zijn om alles zelf te doen. Weinig of geen hulp (durven) vragen en niet meer in communities of stammen leven zoals vroeger.
Een gezin draaiende houden is een hele klus
It takes a village to raise a child is niet zomaar een leuke spreuk voor op een tegeltje, het is echt zo. De manier waarop wij leven, een gezin draaiende houden, met daarnaast ook nog een huishouden, werken, sporten, sociale afspraken, zwemles, voetbaltraining, huiswerkbegeleiding, noem maar op. Het is me nogal een hand vol. Hoe anderen dan al die ballen hoog houden, vroeg ze me. “Niet”, reageerde ik terug. Echt niet. Het kan gewoon niet. Niet zonder hulp. We praatten een tijdje door over haarzelf, hoe zij geleerd had om met emoties om te gaan vroeger (deze kregen nooit ruimte), hoe haar visie was over hulp vragen (“Ik ben onafhankelijk. Mijn moeder voedde ons alleen op en het lukte haar ook, dan moet ik het toch ook kunnen. Zeker omdat ik een partner heb die meehelpt.”) én hoe zij zou willen dat haar leven eruit zou zien. Wat belangrijke waarden zijn. Wat ze wél wilt in plaats van wat ze allemaal níet (meer) wilde.
Bron: pexels.com
Het is belangrijk eerst te kijken naar de onderliggende behoefte in plaats van pleisters plakken waardoor het even opgelost lijkt
Het is zo makkelijk om te beginnen met tips en tricks rondom de boosheid van zowel moeder dan wel het gedrag van haar dochter waarop moeder reageerde. Tips als “tel maar gewoon tot 10′”, “Je dochter moet leren om iets rustig te vragen in plaats van te schreeuwen”, et cetera, et cetera. Maar dit is als een pleister plakken zonder de wond eerst schoon te maken. Alleen naar gedrag kijken in plaats van de onderliggende behoefte. Dit geldt voor kinderen, maar dit geldt net zo goed voor ons als ouders. Door de pleister lijkt het misschien wel even opgelost, maar na een tijdje komt de etter er gewoon doorheen. En wordt dat kleine wondje wat makkelijk ‘gevoed’ was met even schoonmaken en ruimte krijgen, een grotere wond die nóg meer ruimte en aandacht nodig heeft, letterlijk opeist. Dit is exact wat er hier gebeurde en wat ik ook vaak zie gebeuren bij ‘lastig gedrag’ van kinderen. Wanneer we niet gehoord worden, wanneer we niet voldoende voorzien worden in onze noden en behoeften zoals gezien en gehoord worden, liefdevolle aandacht en grenzen, plezier, gevoel van veiligheid, en ga zo maar door, dan moeten we steeds harder ‘roepen’ om te kunnen blijven functioneren.
Deze moeder liep over
Net zoals een kind die op school gepest wordt bijvoorbeeld thuis steeds vaker ‘ineens’ spullen kapot maakt van zijn broertje of zusje. Zo liep moeder over en voelde zich ze onvoldoende gedragen, zeker en ontspannen waardoor ze op momenten niet meer de moeder was die ze wilde zijn en ook eigenlijk gewoon is. We keken samen naar de spiegel die haar dochter haar voorhield door middel van haar gedrag. De situaties waarin moeder vooral uit haar slof schoot was rondom ‘opschiet momenten’, vlak voor school, zwemles of het naar bed gaan. Haar dochter ging dan ’treuzelen’ en er kwamen dan ineens allemaal willetjes waardoor de druk bij moeder alleen maar groter werd en haar geduld minder. Al snel herkende moeder dat ze wel heel erg gestresst en gejaagd was de afgelopen periode. Zeker na de komst van de jongste en de aandacht natuurlijk meer verdeeld moet worden. Dit is natuurlijk gewoon wat het is, maar het vergt wel tijd en aanpassing van allen om hier en weg in te vinden. Dit is normaal.
Het gedrag van haar dochter zien als uitnodiging om minder gejaagd te doen
We bespraken dat in plaats van het gedrag van haar dochter te zien als vervelend en lastig, juist als een uitnodiging te zien om een stapje terug te doen. Minder gejaagd, wat meer loslaten. Deze momenten zien als mogelijkheden tot verbinden samen. Het weer leuk maken om samen naar school te vertrekken, door een speciaal dansje of door er een spelletje van te maken. Door haar dochter verantwoordelijkheid te geven in haar eigen schoenen aan te doen. Door eerder op te staan en partner meer te betrekken op deze momenten. Door bedtijd wat minder strict te hanteren, wat maken die 10 minuten extra nu uit dat ze later slapen? Qua slaap niet zoveel, qua rustig en fijn samen de dag af kunnen sluiten in plaats van in strijd te raken en uit je slof te schieten; een mega groot verschil.
Laat je kind eens lekker treuzelen, laat de was een keertje gaan
Kinderen moeten al zoveel op een dag. Laat ze lekker treuzelen en in het hier en nu zijn, verwonderd over de zaken om hen heen wanneer het kan. Dit maakt juist dat ze makkelijker meewerken als er écht op tijd vetrokken moet worden. En door de was eens een keertje te laten hulpen en hulp te vragen. Door haar gedachten ‘waarom schiet ik toch steeds uit mijn slof?’ wat meer los te laten en juist te focussen in haar gedrag in wat ze wél wilt.
Het hoeft niet allemaal ‘goed’ en ‘perfect’ te zijn
Na twee weken liet moeder me weten dat ze een enorm verschil merkte in haar uitbarstingen (het gebeurde nog wel eens maar niet meer dagelijks), maar vooral in de verbinding met haar dochter. Er waren meer één-op-één momenten (ook al was het maar vijf minuten) en er werd weer meer gelachen en gedold. Ook merkte ze dat haar dochter eerder vertelde of uitte wat haar dwars zat doordat er ook meer ruimte ontstond voor het slapen gaan. Ze was zelf op zoek gegaan naar een hulp in de huishouding en partner had twee uur ouderschapsverlof per week opgepakt om in de ochtenden samen de ochtendspits te kunnen dragen. De ene dag liep het soepeler dan de andere dag. En dát is natuurlijk ook het gewone leven. Het hoeft niet allemaal ‘goed’ of ‘perfect’. Laat het wat meer los. Heb plezier. Doe eens gek. Laat wat meer los. Onze kinderen zullen ons dankbaar zijn.
EEFJE
Dit is een onderwerp welke ook vaker aan bod komt in mijn praktijk waarin ik, ontwikkelingspsycholoog gespecialiseerd in bewust opvoeden (gebaseerd op Aware Parenting) en ACT (Acceptance & Commitment Therapy), ouders help om meer vanuit verbinding op te voeden. Ik geef zowel live als online begeleiding en cursussen, met als kern dat alle gevoelens er mogen zijn, verbinding de basis is, liefdevolle grenzen belangrijk zijn en dat zowel de behoeften en trauma’s van kind alsook ouder belangrijk zijn.
Voor meer informatie klik HIER om naar Eefje Schoonewille haar instagram account te gaan.
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
