Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
Abonneer je op deze reeks via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een berichtje zodra er een nieuw deel wordt geplaatst!
Jaimie woont in Portugal en schrijft een reeks over zwanger zijn en bevallen in dit land. Lees eerst het vorige deel.
Een week na onze emigratie naar Portugal stond ons een grote verrassing te wachten
De timing zou nu wel heel beroerd
Ja, we wisten dat de kans op een zwangerschap groter was omdat ik geen anticonceptie gebruikte. Laat ik het zo zeggen: als er ooit een derde bij zou komen, dan was dat voor ons beide helemaal oké. Maar we waren er absoluut niet bewust bezig en met de opbouw van ons nieuwe leven, zou een baby qua timing wel heel beroerd uitkomen…
Blijdschap overheerste
En daar stond ik dan met een positieve test in de handen. Na van de schrik bekomen te zijn, keken we elkaar aan. Voorzichtig begonnen we te lachen. Oké, we zijn erover eens dat de timing niet slechter kon. Maar we waren stiekem ook wel weer heel blij dat het ons weer gegund was. Het enige waar ik me nu toch wel extra zorgen over maakte, was dat ik met heel mijn hart hoopte dat het ditmaal ‘maar’ 1 baby zou zijn. Want nóg een tweeling, dat zou wel een hele grote uitdaging worden hier.
In spanning gingen we naar de eerste echo
De eerste drie maanden verliepen bijna vlekkeloos. Af en toe misselijk en soms kwam de koffie er spontaan weer uit. De cravings naar suiker waren groot (cola met ijsklontjes, heerlijk) en de hormonen gingen af en toe flink met me aan de haal. Met 11 weken hadden we de eerste echo in Portugal. Deze wilden we afwachten voordat we het grote nieuws zouden delen. Enigszins gespannen gingen we er naar toe. Zou alles goed zijn? En wat als het er weer twee zijn?
Bij onze eerste zwangerschap was nummer 2 over het hoofd gezien
De echoscopiste vertelden we over onze zorgen van nog een tweeling. En over het feit dat bij de eerste echo van de tweeling nummer twee over het hoofd was gezien. We kwamen dus pas bij de tweede echo erachter dat ik zwanger was van twee baby’s. De echoscopiste drukte ons op het hart goed te kijken. Al snel zagen we een kleine baby druk bewegen, alles zag er goed uit. Nu opzoek naar een mogelijke nummer twee… Na goed te hebben gezocht, bleek ik deze keer echt zwanger te zijn van één gezonde baby. Gelukkig!
Niemand zag dit nieuws aankomen
Met het goede nieuws hebben we onze familie en vrienden op de hoogte gebracht. Zoals verwacht had niemand deze zien aankomen, nou wij ook niet. Rond de 16 weken zouden we in Nederland zijn. Als verrassing had ik voor de opa’s en oma’s een echo geregeld voor de geslachtsbepaling. Mijn gevoel zei dat het weer een meisje zou worden, maar bij de tweeling was ik ervan overtuigd het twee jongens waren. Dus wat dat betreft kon het alle kanten op.
Het geslacht werd bekend
Tot onze grote verbazing zagen we dat de baby een jongetje was. Eerlijk, ik vond het echt ontzettend gaaf om na twee meiden, een jongen te mogen krijgen. Mijn man, de opa en oma’s, iedereen was ontzettend blij. De enige twee die even moesten wennen aan het idee waren de meiden. Die hadden toch liever een zusje gehad.
Met een hele babyuitzet terug naar Portugal
Dankzij alle lieve familie en vrienden zijn wij met de hele babyuitzet weer richting Portugal gereden. Want voor de emigratie had ik alle babyspullen die we nog hadden weg gegeven. De zwangerschap verliep verder voorspoedig. Ik voelde me goed. De baby groeide prima en mijn man bouwde hard door om alles klaar te hebben voordat de baby zou komen.
Een ziekenhuisbevalling is hier de normaal
In Portugal is het normaal om in het ziekenhuis te bevallen. Dat was iets waar mijn voorkeur niet naar uit ging. Ik wilde graag een thuisbevalling. Ik kwam erachter dat een verloskundige zoeken in Portugal die een thuisbevalling begeleidt een uitdaging kan zijn. Eigenlijk was ik ook véél te laat met zoeken. Met heel veel geluk kwam ik via via bij een hele lieve Belgische verloskundige terecht. Zij had nog plek, maar woonde bijna 2,5 uur rijden bij ons vandaan. Ok, daar moesten we even over nadenken.
We hadden er vertrouwen in
Beide hadden we uiteindelijk het vertrouwen erin dat dit geen probleem hoefde te zijn. Ik voelde aan alles dat dit een goede bevalling zou gaan worden. Bijzonder om te ervaren dat ik 100% vertrouwen had in mijn lijf en de baby. De bevalling van de meiden moest in het ziekenhuis plaatsvinden, omdat dat protocol is bij een tweeling. Ik heb een goede bevalling gehad en ik zei weleens gekscherend dat ik liever tien keer beval dan nog een keer de eerste maanden met tweeling te moeten zien overleven.
Deze zwangerschap was heel goed te doen
Bij iedere afspraak met de verloskundige bleek de baby het goed te doen. Hij groeide goed, zijn hartje klopte sterk en hij begon zich langzaam klaar te maken voor de bevalling. Omdat de meiden met 35 weken spontaan werden geboren, hadden we géén idee met welk termijn deze baby zou komen. Het was afwachten. Tot een week of 38/39 huppelde ik vrolijk rond. Ik had enorme nesteldrang en wanneer ik mezelf op sommige dagen teveel liet gaan, moest ik de dag erna plat. Maar prima voor mij. Bij de zwangerschap van de meiden moest ik vanaf week 30 bedrust houden, dus mij hoorde je niet klagen.
Lees HIER het vervolg.
JAIMIE
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
Wij zijn benieuwd naar de belgische dame. Wij willen ook graag thuis bevallen!