Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
Babet is alleenstaande moeder en schrijft over haar 3 (zorg)kinderen. Lees eerst de vorige delen:
Deel 1: Ik ben een alleenstaande moeder, mijn Nolan wordt alweer 2 jaar
Deel 2: Het is echt waar: ik voelde bijna niets van mijn natuurlijke vaginale bevalling…
Deel 3: Ik durf mij niet te hechten aan mijn kleinste dochter…
Deel 4: Ik zorg als alleenstaande moeder voor 3 zieke kinderen
Jahly kreeg een slikonderzoek
De onderzoeken van Jahly zijn nog steeds in volle gang. Jahly is ondertussen onderzocht in het Wilhelmina kinderziekenhuis in Utrecht. Dit was zenuwslopend. Ze kreeg een slik video omdat zij zich vaak verslikt in haar drinken en eten. Ik vond dit erg spannend en Jahly is ook nog te klein om te snappen wat er ging gebeuren. Hoe zou ze zich hier doorheen worstelen?
Ik vond het onderzoek onwijs spannend
Wij kwamen aan in het ziekenhuis en moesten ons melden bij de balie. Om vervolgens een tijd te wachten, de zenuwen gierden door mijn lijf. Binnen werd zij op een stoel gezet en vastgemaakt. De stoel zag eruit als een zitje voor in de bakfiets en was vastgemaakt aan een röntgen apparaat. Voor haar neus stond een scherm zodat je mee kon kijken. Ondertussen moest zij contrast vloeistof drinken en ging de arts kijken wat er in haar slokdarm gebeurde. Ze zagen een kleine vernauwing maar niks om ons zorgen over te maken. Gelukkig, dit was achter de rug. Jahly deed het onwijs goed. Op naar het gesprek met de KNO arts.
Zou Jahly dit fysiek wel aan kunnen?
De uitslag van de gehoortest gaf aan dat zij vocht achter haar trommelvliezen heeft zitten en haar amandelen opgezet zijn. En BAM weer een klap in mijn gezicht. Jahly moet geopereerd worden. En toen vlogen er meteen weer allerlei vragen door mijn hoofd. Redt zij dit wel? Is dit niet te zwaar voor haar lichaam? Moet zij straks weer aan het zuurstof? En die vragen leg ik ook bij de kinderarts neer.
Een operatie is noodzakelijk
Jahly haar weerstand is inderdaad verzwakt. Maar haar amandelen moeten eruit. En er moeten buisjes geplaatst worden omdat ze teveel vocht achter haar trommelvliezen heeft waardoor zij niet goed kan horen. Ook heeft zij een taalontwikkelingsachterstand. Logopedie wordt daarom ook meteen aangevraagd. De angst in mij is groot, ontzettend groot.
Gelukkig heb ik traumatherapie
Een paar weken later krijg ik de datum te horen van de operatie. Oef, dat is volgende week al. Weer schiet er van alles door mijn lichaam heen. Gelukkig heb ik morgen mijn afspraak voor traumatherapie. In mijn vorige blog schreef ik over mijzelf. Dat ik voor de tweede keer ben gestart met traumatherapie. Maar dit niet aan kon omdat het voor mij te heftig was. Te confronterend, te uitputtend. Ik was er nog niet klaar voor. Maar dit keer wel. En daar zat ik; om 10.00 uur in de stoel voor het lichtjes apparaat mijn verhaal te vertellen over de angst. Dat ik bang ben dat Jahly dood gaat, de angst dat de begrafenis die in mijn hoofd zit werkelijkheid wordt. En dan denk ik aan al die moeders die dit wel hebben mee gemaakt. Wat een verschrikkelijk pijn. En ik zou die pijn bij zoveel moeders weg willen halen.
Ik wil deze angst niet meer voelen
De tranen schieten over mijn wangen. Ik wil deze beelden niet meer voor mij zien. Ik wil die angst niet meer voelen. Ik wil die pijn niet meer voelen. De sessie was zwaar. Ik rijd naar huis en ben onwijs moe. Ik merk dat de gedachtes die ik had minder worden. En daar ben ik blij mee. Zou dit al een stapje vooruit zijn? Mijn lichaam gaf aan dat ik ergens aan begonnen was wat mij zeker zou gaan helpen. Maar toch kwam de spanning opnieuw, want nu kwam het volgende: de operatie van Jahly.
Ik was een ervaren assistent
Op naar het WKZ, daar werd Jahly opgenomen voor een dag. Zij kreeg een operatiejasje aan. Ze werd nog even gewogen en gemeten en we mochten naar de operatiekamer toe. Jahly moest voor haar narcose rechtop zitten vanwege haar longen. De dokters op de OK moesten wel lachen dat ik haar zelf aansloot (de saturatiemeter en plakkers). Ik was ondertussen toch al een ervaren assistent.
Mijn meisje had veel pijn
Jahly deed het heel goed, haar amandelen waren eruit en de buisjes geplaats. Eenmaal wakker werd Jahly weer in slaap gebracht. Zij had heel veel pijn en verloor veel bloed. Na 2 uurtjes werd Jahly weer wakker. Ze was onrustig en wilde niks drinken of eten. Dit hield ze 24 uur vol. Helaas ging de nacht ook niet goed. Haar bloeddruk werd steeds hoger en haar hartje moest steeds harder werken. De arts kwam kijken en toen heeft Jahly extra medicatie gekregen. Gelukkig begon ze de volgende morgen weer met eten en drinken. En gelukkig was geen sonde nodig, zoals wij gewend zijn. We konden in de middag weer lekker naar huis toe.
Jahly haar hartje was even gestopt met kloppen
Achteraf bij de controle hebben wij gehoord dat Jahly haar mooie hartje het heel zwaar had tijdens de operatie en zelfs even is gestopt met kloppen. Mijn moederhart brak, voor de zoveelste keer weer door midden. Mijn kleine mooie meisje! Er wacht nog een CT Scan van haar longen en een MRI scan van haar hersenen. En daar was alle angst weer terug…
Lees HIER verder.
BABET
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
